Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-01-11 13:24

Geplaatst: 08-01-11 13:24

Zelf heb een klein beetje last van angst, heb afgelopen zomer een trap gehad van een jong paard en heb nog steeds last van mijn ribben. Maar toch ga ik nog steeds met het paard om.

Wanneer ik namelijk er op zit, voel ik me machtig. ( om zo even snel uit teleggen)Dan weet ik dat ik de controle heb.
Verder doe ik veel aan vertrouwens band opbouwen met mijn paard. Ik train haar aan de hand, borstel altijd en dwing mezelf wanneer ik bang ben om gewoon verder te gaan. En dat is voor mij de beste manier.

Wat heel belangrijk is wanneer je zelf bang bent, om toch je paard te VERTROUWEN!

Want vanuit vertrouwen kun je verder werken.
Ik zeg altijd: Geef VERTROUWEN en krijg VERTROUWEN terug van je paard!

Dit geldt ook voor dingen waarvan een paard schrikt, doe jij net of er niet aan de hand is zal het paard daar niet snel meer voor schrikken. Maar denk jij de volgende keer van o daar schrok die van dan schrik het paard zeker.

Dit is vergelijkbaar met een hond die bang is voor vuurwerk. Vaak is dit aangeleerd door de mensen zelf. Wanneer je bij vuurwerk je hond aanhaalt en het allemaal zo zielig vindt, dan voelt de hond dat er wat is.

Dan nog weet ik wel dat dit er moeilijk is, daarom als tip: vraag iemand die je er in wil begeleiden. En beoordeel samen ook of dit wel het geschikte paard is om je angst mee te over winnen.

Veel succes allemaal!

**Geplaatst**: 08-01-11 13:50

Geplaatst: 08-01-11 13:50

draaakje schreef:
zoals ik al aangaf ben ik bang om de controle te verliezen. niets meer te zeggen te hebben en op een pony te zitten die er bijvoorbeeld vandoor gaat of net te hard gaat naar mijn zin. en ik ben zo bang dat ik mijn ijslander ook onzeker kan maken waardoor hij juist schrikkeriger wordt, wat ik dan dus al een ramp vind want dan sta ik te trillen op mijn benen.

Ja oké, ik heb zelf last van irrationele angsten, en weet precies hoe dat werkt, heel lastig aan anderen uit te leggen en soms een zeer ingrijpende en alomvattende bezigheid. Maar wat mij dan helpt bij het oplossen (tijdelijk) van mijn angsten is mezelf een moment geven dat ik mag door denken. Stel, je gaat rijden, en je voelt nog voor dat je er opstapt weer zo een gevoel opkomen.

Dan geef je jezelf 1 minuut om je voor te stellen hoe het voelt om op je paard te zitten terwijl hij er vandoor gaat met jou op zijn rug, of dat je in een lekkere draf zit en ineens sprint hij in een hoek weg en valt in galop. Geeft ie daarbij een bokje? Of gaat ie dan even erg schuin? Als een minuut op is, dan mag je er weer een hele tijd niet aan denken. Gewoon je aandacht op iets heel anders richten. Bijvoorbeeld roddels, iets niet gerelateerd aan paarden. En 10 of 20 keer diep in- en uit-ademen, het liefst echt met je buik.

Nog een tip daarbij heb ik van een cursus voor mensen met vliegangst: probeer heel langzaam in te ademen met je neus, en terwijl je weer uitademt met je mond, fluister je heel langzaam "ontspan" of "relax" - welke van de 2 jou eerder aan ontspanning laat denken. Dat schijnt op je onderbewustzijn een werking te geven waarbij je inderdaad dat ook doet - ontspant.

En voor mensen die echt panisch worden (net als ik vroeger in een vliegtuig, en nu nog steeds voor dat ik de stal binnen loop van een totaal onbekend paard die gelijk zijn oren naar achteren en kont naar voren doet): denk er om dat je paniek voortkomt uit een te grote hoeveelheid adrenaline wat dus op dat moment in je bloed terecht komt. Het maakt je een beetje trillend, en geeft je de neiging om vecht-of-vlucht reactie te vertonen. Het duurt ongeveer 10 minuten voor je lichaam om dat hoeveelheid adrenaline af te voeren (mits er natuurlijk niets extras geproduceerd wordt, omdat je constant bang en gespannen blijft). Zaak is dus gelijk op het moment dat angst in je opkomt te beginnen aan ontspanning.

Misschien klinkt het ingewikkeld, maar als je het vaker doet, krijd je er vanzelf handigheid in, en worden de gespannen angstige momenten steeds korter.

**Geplaatst**: 08-01-11 14:33

Geplaatst: 08-01-11 14:33

wat mij helpt...

--neurien/zingen. ontspant me.

--afstappen als ik het echt eng vind,even later er weer op. Sommigen vinden dat misschien 'toegeven aan het paard', ik geloof er niet in dat een paard dat zo ziet. Ik zie het als duidelijker durven leiden.

--jezelf aanvoelen. als het niet okee voelt,niet opstappen.

**Geplaatst**: 08-01-11 14:52

Geplaatst: 08-01-11 14:52

Het is inderdaad jammer dat de meeste instructeurs etc. geen tijd willen steken in angstige ruiters...
Ik ben ook al lang op zoek naar instructeur die je hier goed in kan begeleiden. Iemand die er ook echt ervaring mee heeft dan...

**Geplaatst**: 08-01-11 15:03

Geplaatst: 08-01-11 15:03

Je angst overwinnen, het opzoeken van de dingen die je eng vind en deze met wat hulp zien te overwinnen. Angst kun je nimmer overwinnen door ze uit de buurt te blijven. Complenteer jezelf waarneer het goed gaat en vertel jezelf dat het al een prestatie opzich is dat je het probeerde als het niet gelukt is om vervolgens te kijken wat je de volgende keer nodig bent het te laten slagen.

**Geplaatst**: 08-01-11 15:10

Geplaatst: 08-01-11 15:10

bij mij helpt het heel goed als ik eerst grondwerk doe een paar maanden
dus bouw ik een band op met mijn paard
heb namelijk zeker geleert van mijn eerste kanjer
stapje voor stapje handelen geen grote halen gouw thuis
dan bereik je geen resultaat

**Geplaatst**: 08-01-11 15:32

Geplaatst: 08-01-11 15:32

simsalakim schreef:
Het is inderdaad jammer dat de meeste instructeurs etc. geen tijd willen steken in angstige ruiters...
Ik ben ook al lang op zoek naar instructeur die je hier goed in kan begeleiden. Iemand die er ook echt ervaring mee heeft dan...

Klopt, is inderdaad moeilijk te vinden! Een goeie instructeur is technisch sterk, maar ook een beetje een sportpsycholoog en een coach voor de ruiter!

**Geplaatst**: 08-01-11 15:38

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 08-01-11 15:38

Angst is een vreemd beestje, en het heeft geen zin mensen te dwingen, daar geraken ze echt niet van hun angst af! Zeker 'echte' angst, is niet op te lossen door 'bijt door', 'wees moedig', 'je moet erop'!! Daarom dat mijn instructrice denk ik ook nooit tegen angst in gaat, maar ze leert je wel te bekijken hoe rationeel die angst is, ze leert je zaken inschatten, waardoor je zekerder wordt en ze houdt je net zo lang op de grond en heeft net zoveel geduld met diegene die angstig is, tot diegene zegt 'hey, nu wil ik wel gaan paardrijden!', ... En dan krijg je een heel ander verhaal!

Zelf ben ik nooit bang geweest, maar ik heb haar al zien werken met bange mensen en op de één of andere manier slaagt ze er altijd in die mensen hun vertrouwen terug te geven! Zo zou het volgens mij moeten, tijd maken en het op een fijne manier aanpakken, paardrijden moet leuk zijn en blijven!

**Geplaatst**: 08-01-11 15:58

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 08-01-11 15:58

Niemand tips voor angst bij buitenrijden?

**Geplaatst**: 08-01-11 21:16

Geplaatst: 08-01-11 21:16

Ik vind dit echt een super goede topic!
Was zelf ook bang met rijden en ik heb het zo opgelost:
Heb een mak verzorgpaardje opgezocht, maar als je verder met d'r wil doet ze dit voor je.
Toen rustig aan gaan opbouwen. kwartiertje rijden, halfuurtje rijden, en steeds iets langer.
Ook lekker dicht bij de stal gebleven, zodat ze niet terug kon rennen of raar kon gaan doen ofzo:P
Toen ik alles weer goed durfde bij een vereniging ingeschreven. En lessen!
ook heb ik springles genomen zodat mijn vertrouwen met het paard, veel beter werd

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-01-11 09:32

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst door de TopicStarter : 09-01-11 09:32

Ik ben echt blij met de manier waarop dit topic zich heeft ontwikkeld. Allemaal mensen die er serieus op ingaan en geweldige tips geven. Ik denk dat dit veel mensen kan helpen, want angst is een heel vervelende spelbederver.
Ik weet waarover ik praat, want sinds een ongeluk met paard, 25 jaar geleden, is het iedere keer opnieuw een gevecht.

Opvallend trouwens, hoe mensen ondanks angst toch zo naar paarden blijven trekken. Heel apart eigenlijk. Want het lijkt zoveel gemakkelijker om er gewoon mee te stoppen. En toch doen de meeste dat niet.

**Geplaatst**: 09-01-11 09:36

Geplaatst: 09-01-11 09:36

Ben ook een tijdje best bang geweest om op mn paard te gaan rijden, op de grond hadden we wel een hele goede band.
Ik was er toen afgevallen, ze werd toendertijd nog doorgereden door iemand anders.
Paard was toen ook erg kijkerig enzo, maar mede door de goede begeleiding heb ik het vertrouwen toch weer helemaal terug gekregen.
Maar stop nooit met paardrijden omdat je het op dat moment niet meer durft, daar krijg je later echt spijt van.

**Geplaatst**: 09-01-11 19:26

Geplaatst: 09-01-11 19:26

ja als je ermee stopt, ga je het na bepaalde tijd toch missen vaak..Gek eigenlijk, veel mensen hebben in meer of mindere mate angst en toch blijven ze naar paarden toetrekken ja. Zou het verslavend zijn?

**Geplaatst**: 10-01-11 11:36

Geplaatst: 10-01-11 11:36

liljebo schreef:
Opvallend trouwens, hoe mensen ondanks angst toch zo naar paarden blijven trekken. Heel apart eigenlijk. Want het lijkt zoveel gemakkelijker om er gewoon mee te stoppen. En toch doen de meeste dat niet.

Ik ben echt heeeeel erg bang geweest. Zo bang zelfs dat een ander mijn paard uit de box moest halen. Maar nooit is het in me opgekomen om hem te verkopen. Want ondanks mijn angst (die nu gelukkig heeeel veel minder is) is hij toch mijn allergrootste vriend. Ik zal deze strijd nooit opgeven en er net zo lang aan blijven werken tot ik ben waar ik zijn wil. Het is zeker niet altijd makkelijk geweest, maar nu ben ik zover dat ik over veel dingen heel luchtig kan doen (schrikreacties e.d.) en ook echt weer plezier beleef aan mijn paardjes. Eigenlijk ben ik best trots op mezelf. Ik ben van heel diep gekomen en tot waar ik nu ben heb ik helemaal zelf voor elkaar gekregen. Nu alleen het rijden nog... Daar ga ik wel hulp voor zoeken

**Geplaatst**: 10-01-11 12:42

Geplaatst: 10-01-11 12:42

Benfan schreef:
Je angst overwinnen, het opzoeken van de dingen die je eng vind en deze met wat hulp zien te overwinnen. Angst kun je nimmer overwinnen door ze uit de buurt te blijven. Complenteer jezelf waarneer het goed gaat en vertel jezelf dat het al een prestatie opzich is dat je het probeerde als het niet gelukt is om vervolgens te kijken wat je de volgende keer nodig bent het te laten slagen.

Idd ik heb mijn angsten ook moesten confronteren bij het 1e keer weer galoperen.
Bij zitles dat ik toen mijn handen vrij had van de teugels.

Confronteren is het enigste oplossing maar je moet je vertrouwen wel op een instructeur leggen[ook het paard] en dat is meestal dan ook weer moeilijk.

**Geplaatst**: 10-01-11 13:06

Geplaatst: 10-01-11 13:06

Met het zingen: niet te hoog zingen, liever lage liedjes zingen

Ik lees ook even mee, heb wel wat angst om te vallen

**Geplaatst**: 10-01-11 13:18

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 10-01-11 13:18

Ik ben sinds een paar weken ook weer aan het rijden met behulp van superhulp van een instructrice. Ze zegt niet doe dit, ze vraagt wat wil je en dat is ons uitgangspunt. Ze voelt prima aan wanneer ik verder kan en wanneer niet meer. Loopt dan even een stukje mee. tja de stapjes vooruit zijn klein maar de lach op mijn gezicht van oor tot oor, eens zo groot. Angst weet je soms is ie echt weg. Ik geloof inderdaad zoals meerdere hier zeggen, stoppen als ie goed gaat. Prima, het is voor je plezier toch. Ik had eerst een hulp, lieve meid hoor maar ik werd er steeds onzekerder van. Een goede instructrie ziet waar je een zetje nodig hebt.

**Geplaatst**: 10-01-11 18:26

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 10-01-11 18:26

Ik vind dat Centered Riding heel erg kan helpen.
Je leert dan beter te blijven ademhalen (wat al veeeel spanning bij je paard zal verminderen) en met een open blik te rijden. En je eigen lichaam te ontspannen, wat heel veel resultaat zal hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-11 19:32

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-11 19:32

sanne_146 schreef:
. Zou het verslavend zijn?

Ik denk het wel.

Moet wel.

**Geplaatst**: 12-01-11 12:06

Geplaatst: 12-01-11 12:06

Somebitch schreef:
Niemand tips voor angst bij buitenrijden?

Na m'n sleutelbeen gebroken te hebben in het bos (met dank aan een grote groep zwijnen) mocht ik half jaar niet naar buiten. Ruim een maand geleden weer voor het eerst naar buiten maar met braafste paard van stal (die totaal niet reageert op stress) ipv m'n eigen beestje. Met m'n instructeur en nog een andere ruiter. M'n instructeur heeft me erdoor gepraat en na drie kwartier stappen met steeds langere drafjes (de eerste was 30meter) hebben we op mijn voorstel een heel kort galopje gedaan.
Inmiddels heb ik mijn eerste drafje in het bos op mijn eigen paard gemaakt door het laatste stukje van de rit te wisselen (mijn instructeur heeft het eerste stuk op mijn paard gereden)
Mijn conclusie:
- met een klein groepje gaan
- op een heel braaf stress ongevoelig paard
- afspreken dat het een stap-draf ritje wordt
- iemand meenemen die je vertrouwt en gerust kan stellen
- in kleine stapjes 'engere' dingen doen
- als jij zegt ho/stop dat iedereen dat ook doet
- als het op het brave paard helemaal goed gaat iemand anders (bijrijder/instructeur) op jouw paard het eerste stuk laten rijden en dan wisselen

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ga er van uit dat het heel wat ritjes kost voor je alles durft maar bouw het rustig op.

Laatst bijgewerkt door Opaal77 op 12-01-11 12:49, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-01-11 12:18

Geplaatst: 12-01-11 12:18

Ik heb ook een ongeluk gehad met een paard. We zijn samen in de sloot terecht gekomen en zaten allebij vast. Hierna had ik ook heel veel angst. Vooral om weer opneiuw naar buiten te gaan.
De angst bij het naar buiten gaan is er nog wel maar ik kan het nu controleren waardoor ik toch redelijk ontspannen kan rijden.

Er zei ooit iemand tegen mij:
´Als je geen vertrouwen hebt in je paard, heeft hij het ook niet in jou! Ga ontspannen zitten en geniet.´
Ik ben hier eens over na gaan denken en kon me er helemaal in vinden. Steeds als ik nu bang word, denk ik daaraan en het werkt echt.

Wij hebben verder alleen een buitenbak waar zeer veel verkeer langs komt (ook nog eens precies op een T-splitsing) Dus er is genoeg om van te schrikken. Mijn instructrice weet wanneer ik bang wordt en dan gaat ze een ingewikkelt verhaal vertellen of net iets harder praten zodat ik op haar moet letten en gewoon door moet rijden i.p.v. gaan stappen en afwachten of hij misschien gaat schrikken (wat hij dan ook altijd zal doen). Als ik alleen rij probeer ik altijd tegen mezelf te zeggen dat ik hem aan het werk moet houden en moet afleiden zodat hij, dat wat eng is, een beetje vergeet.
Soms lukt dat niet helemaal en wordt hij erg heet, ik ben erachter gekomen dat hij op zulke momenten een hele mooie piaf kan laten zien, dus daar maak ik dan weer gebruik van.

**Geplaatst**: 12-01-11 12:25

Geplaatst: 12-01-11 12:25

Opaal77 schreef:
Somebitch schreef:
Niemand tips voor angst bij buitenrijden?

Na m'n sleutelbeen gebroken te hebben in het bos (met dank aan een grote groep zwijnen) mocht ik half jaar niet naar buiten. Ruim een maand geleden weer voor het eerst naar buiten maar met braafste paard van stal (die totaal niet reageert op stress) ipv m'n eigen beestje. Met m'n instructeur en nog een andere ruiter. M'n instructeur heeft me erdoor gepraat en na drie kwartier stappen met steeds langere drafjes (de eerste was 30meter) hebben we op mijn voorstel een heel kort galopje gedaan.
Inmiddels heb ik mijn eerste drafje in het bos op mijn eigen paard gemaakt door het laatste stukje van de rit te wisselen (mijn instructeur heeft het eerste stuk op mijn paard gereden)
Mijn conclusie:
- met een klein groepje gaan
- afspreken dat het een stap-draf ritje wordt
- iemand meenemen die je vertrouwt en gerust kan stellen
- in kleine stapjes 'engere' dingen doen
- als jij zegt ho/stop dat iedereen dat ook doet
- als het op het brave paard helemaal goed gaat iemand anders (bijrijder/instructeur) op jouw paard het eerste stuk laten rijden en dan wisselen

Ik hoop dat je hier iets aan hebt. Ga er van uit dat het heel wat ritjes kost voor je alles durft maar bouw het rustig op.
- op een heel braaf stress ongevoelig paard

Dit vind ik een hele goede reeks van tips!

**Geplaatst**: 12-01-11 15:41

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 12-01-11 15:41

Wat een goed topic en leuke reacties en tips.
Hoewel ik zelf (nog) geen echte angsthaas ben is mijn jonge IJslander nog niet zo relaxed buiten op een buitenritje. Wat bij hem helpt is
- Veel buiten wandelen aan een touwtje om de wereld te ontdekken.
- bij kijkerigheid zelf kijken wat er aan de hand kan zijn. Paarden zien/horen vaak dingen eerder dan wij. Blijf staan en geef hem de kans om hem gerust te stellen. Pas als hij weer relaxed is ga je verder. Leer hem niet te vluchten bij gevaar maar juist naar het "gevaar" toe te draaien en het desnoods te onderzoeken. Blijf wat langer bij dat wapperende zeil staan kijken. Stap desnoods af en ga met hem naar het "gevaar".
- Ga niet (door)draven wanneer hij iets engs ziet en daardoor harder gaat. Juist tempo verminderen/stappen/stilstaan. Pas als hij weer relaxed is ga je weer draven. Zo leert hij dat hij niet meteen moet vluchten voor gevaar.
- Vergeet niet dat een paard altijd een vluchtdier blijft dus als hij ergens écht van schrikt, geef hem dan ook de kans om even weg te vluchten en schiet niet zelf in een kramp. Zie het als normaal paardengedrag. Als jij rustig blijft stopt ie vanzelf. Ga dan zo mogelijk terug naar de "plek des onheils".
- De one-rein stop oefenen (in de bak) kan je ook wat meer zekerheid geven bij noodsituaties.

Op deze manier leert je paard op jou te vertrouwen en aan nieuwe/spannende situaties te wennen. Ben je nog te angstig om alleen buiten te rijden, ga dan niet de held uithangen. begin met iemand naast je die je vertrouwt (bv. op de fiets) die je paard kan vasthouden. Wel aan een halster met touw onder je hoofdstel.
Pas wanneer je voldoende zelfvertrouwen hebt het touw eraf en vergeet dan niet te genieten van je overwinningen met een grote smile!

**Geplaatst**: 13-01-11 11:59

Re: Tips bij angst met rijden

Geplaatst: 13-01-11 11:59

Ik ben zelf vanaf het begin af aan bang geweest, maar ik vind het zo heerlijk om in het bijzijn te zijn van paarden dat ik nooit wilde stoppen. Ik rijd op een manege en sinds april 2009 bij de paarden, daarvoor altijd bij de pony's. Een tijdje geleden begon mijn angst zich steeds verder te ontwikkelen en vond het helemaal niet zo leuk meer om te rijden. Toen moest ik van mijn instructrice een lijstje opstellen met de paarden die ik wel leuk vind, en de paarden die ik niet leuk vind of angst voor heb. Ze zet me nu altijd op één van die leuke paarden zodat ik ook nog plezier in het rijden heb en zo nog wel veel kan leren.

Mijn tip dus voor elke angstige manege ruiter is dus: Praat er met je instructrice over en stel ook zo'n lijstje op zoals ik gedaan heb

**Geplaatst**: 13-01-11 15:23

Geplaatst: 13-01-11 15:23

liljebo schreef:
sanne_146 schreef:
. Zou het verslavend zijn?

Ik denk het wel. Moet wel.

Ja, volgens mij is het dat wel. Soms ben ik er gewoon klaar mee als ik weer zenuwachtig word als ik al in de auto zit op weg naar de manege, als ik met een bang hartje opstap geen plezier aan m'n les beleef en happy ben dat ik van m'n paard afmag en dat ik het hele uur les heb overleefd en dat hij niet geschrokken is,... En dan denk ik, 'ik hoef niet te rijden, ik neem wel een andere hobby..' Maar na een half jaar begint het toch weer te kriebelen, voel ik me helemaal 'verliefd' als ik naast een paard sta en kruip ik er toch weer op. Ik zie ze gewoon zo graag

En dan gaat het ook een tijdje goed hoor met rijden, tot het weer van vooraf aan begint...