Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

PeruaansePas schreef:Ik vind dit een theoretische scheiding want het is onmeetbaar.Je kunt misschien wel heel goed op je gevoel rijden en dan voelt iets misschien goed, maar is je gevoel wel juist? Veel ruiters zitten scheef, ingeknikt of te ver naar achter of voren op hun paard. Voor hun gevoel zitten ze recht en goed. Het voelt 'normaal' want hun gevoelsnorm is scheef.
Als je enkel op techniek rijdt valt je er continu af: zonder balans (wat een gevoel is) kom je er niet.![]()
Het is altijd een combinatie, zowel techniek als gevoel kun je ontwikkelen. Soms krijgt het een even meer aandacht en dan het ander. Paardrijden is een proces wat een leven lang duurt.
Goofy44 schreef:Voelen is het allerbelangrijkste. Op veel paarden rijden kan goed helpen. Je kan echter niet op je eigen gevoel als basis afgaan omdat dat gevoel zich moet ontwikkelen. Je moet een referentie hebben, een ankerpunt in je gevoel dat je herkent als goed. T.o.v. dat referentie gevoel kan je je ontwikkelen met veel lessen, veel correcties, verschillende paarden.
En vanuit die analyse (theoretische techniek) probeer ik het gevoel de volgende keer weer terug te krijgen


Goofy44 schreef:Ik geloof dat veel ruiters op hun gevoel rijden, maar dat het gevoel waarmee ze rijden, totaal verkeerd ontwikkeld is..... Het zal geen of een uitermate mager resultaat opleveren. Ik geloof niet dat iemand die een instructeurs cursus gedaan heeft en relatief weinig ervaring heeft, in staat is om ruiters het goede gevoel bij te brengen.....
Mijn 'gevoel'rijden is meer uit nood geboren omdat ik lange tijd geen (goede) instructie heb kunnen volgen. Maar is wel aangevuld met kijken bij anderen, vragen stellen en theoretische studie. Ik denk dat technisch rijden en gevoel onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, vanwege het referentiekader dat je moet ontwikkelen om een goed gevoel te kweken.