Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
ponyzotje schreef:ja inderdaad, zo heb ik ze ook al bezig gezien![]()
Maar bij Hans was het precies nog een slagske erger. Als je er bent, moet je eens naar Marnik kijken, de grootste van de vossen. Dit lief welshje heeft vorige week zijn neusvleugel doorgebeten... Netjes gehecht, maar het zullen wel littekens blijven.
Ergens heb ik het gevoel dat doordat ik geen leider meer was, hij feller uitviel naar de andere pony's. Diezelfde dag was uit het kleine zwarte hengstje zijn onderlip ook een stuk verdwenen... Hopelijk worden ze nu wat rustiger in het algemeen. Maarja, er lopen weer vele interessante merries buiten die de hormoontjes op hol doen slaan
Wendy schreef:Ik zie het op ongeveer alle foto's waar jij zelf op staat. Op bijna al die foto's heb je je binnenschouder voor je buitenschouder. Daarmee blokkeer je de voorhand als het ware.
Zeker als je hem om wilt laten draaien moet je dat deel van je lichaam echt naar achteren doen voor je gevoel om hem de ruimte te geven om te draaien zeg maar.
Verder heeft een join up alleen niet zoveel zin. Ook de rest van je benadering van dit (schitterende) beestje zul je moeten aanpassen om je leiderspositie te handhaven.
ponyzotje schreef:Binnenschouder voor de buitenschouder doe ik geloof ik onbewust om te voorkomen dat hij naar het midden komt om te steigeren. Maar ik zal erop letten meer open te staan naar het midden. Is dat geen uitnodiging voor hem om naar binnen te komen?
In mijn verdere berichten in het topic (en ook in het eerste) zeg ik ook dat die join-up maar een van de sleutels is. Ik ben ook begonnen met een simpele volg-oefening, waardoor hij in een paar minuten eigenlijk een stuk handelbaarder werd, ook bij merries, en dat vond ik al super![]()
Daarbuiten wil ik nu echt wel eens zijn achtervoeten kunnen pakken. De voorhoeven gaan als een speer als ik er nog maar naar wijs, maar die achterhoeven... Die zijn na de "join-up" wél gelukt... Was blij
merrieveulen schreef:het probleem ligt bijna nooit bij het paard, maar bij de opvoeder. TS is nu bezig met het contact en opvoeding te herstellen. het paard de schuld geven is lekker makkelijk, wat niet wegneemt dat een verkeerd opgevoed paard ook verkeerde dingen aanleert, die wel weer rechtgelegd moeten worden.
mijn ruin was levensgevaarlijk door fouten in zijn opvoeding. schuld van de mens, maar er moet wel wat aan gebeuren. het dier weet niet meer beter, dus het probleem verschuift.