Na wat ongelukjes was mij moed en lef gedaald tot onder het nulpunt.
Ik kocht toen mijn paard en kreeg weer helemaal vertrouwen.
Na ongeveer 3 jaar kreeg Ibalia een ernstige peesblessure.
Omdat ik ging trouwen heb ik gewacht om haar weer te gaan rijden want ik wilde niet het risico lopen met een gebroken been of arm naar het altaar te moeten
Daarna kwamen er kindertjes en ondertussen was duidelijk dat ik nooit meer op Ibalia zou kunnen rijden.
Dus ik had de keus. Ibalia verkopen (lees slager) en een nieuw paard kopen of Ibalia laten dekken. Ik heb dus voor het laatste gekozen en heb inmiddels al twee leuke veulens uit haar gefokt.
Omdat ik geen zin meer heb om met een nieuw paard het traject van wennen en vertrouwen winnen in te gaan heb ik dus besloten het rijden even links te laten liggen. Ik mis het wel heel erg maar om dit moment ben ik aan het mennen. Dat is ook erg leuk.
Beetje lang verhaal
Sorry