cornelie schreef:Wat ik een voordeel vind van het doe-het-zelf prutsen is dat je eerder een gevoel ontwikkeld waardoor je ook makkelijk met andere paarden wegrijdt. Elke week of vaker een les schakelt dat imo meer uit en kan je uiteindelijk alleen op je eigen paard rondhobbelen.
Deze relatie vind ik vreemd gelegd...
Dat je op je eigen paard een gevoel ontwikkeld, kan zowel met als zonder les. Het gevaar van geen les is dat je eerder een verkeerd gevoel als goed gevoel kan bestempelen. Het voelt fijn, maar het is niet goed... Als je geen begeleiding hebt die je er op wijst dat je de verkeerde kant op wil... leer je jezelf en het paard dingen verkeerd aan.
Wel heb je de ruimte nodig om voor jezelf te trainen en proberen dat goede gevoel weer op te roepen. En vaak heb je bij het voor jezelf rijden meer tijd en ruimte om wat je doet goed voor te breiden en te kiezen het op een bepaald moment wel of niet te doen omdat het op dat moment wel of niet goed voelt. Je kunt dus meer je gevoel volgen, terwijl je met les eerder een oefening zal doen omdat het de opdracht is, terwijl je het paard eigenlijk nog niet genoeg aan je hulpen hebt, of fijn genoeg hebt lopen...
Maar ik denk dat het bovenstaande los staat van op een ander paard sneller of minder snel knoppen kunnen vinden...
Wel denk ik dat je knoppen van een vreemd paard makkelijker vind als je de ruimte krijgt om ze te zoeken en uit te testen. Een les met allerlei opdrachten die je uit moet voeren is geen fijne omstandigheid, dan kun je beter voor je zelf rijden, desnoods met de "knoppenbouwer" erbij 
Het kunnen vinden van de knoppen op verschillende paarden heeft in mijn ogen te maken met het regelmatig rijden van verschillende paarden. En dan geldt in mijn ogen weer de voorwaarde van het knoppen vinden, wat ik hierboven al heb beschreven.
vb:
Gister reed ik sinds lange tijd weer eens een goed doorgereden paard met veel knoppen. Maar ik had echt moeite met het vinden van de knoppen. Vooral het paard nagevelijk rijden vond ik erg moeilijk. Ik had les, dus ruimte om te experimenteren was er niet veel, en het is voor de eigenaar natuurlijk ook niet fijn als iemand gaat knoeien om de knopjes te ontdekken, maar daardoor kreeg ik het paard niet echt fijn aan de hulpen.
De oefeningen gingen nog redelijk, maar ik had echt het gevoel dat ik verder makkelijker op door mezelf beleerde paarden kon rijden, dan op zo'n ver afgericht paard
Hahahaha, gelukkig komen er herkansingen, dus wie weet ontdek ik vanzelf een keer de juiste knopjes
Ik rijd overigens 3 pony's/paarden regelmatig (2 a 3x per week), maar die heb ik allemaal naar mijn hand gezet/gereden. Elke keer als ik op een vreemd paard stap, moet ik weer zoeken naar hoe het paard reageert en probeer ik het weer op zo'n manier te rijden, dat ik het prettig vind reageren om mijn hulpen.
Ik merk dat ik een paard snel stug/sterk in de hals vind. Blijkbaar wil ik een paard dat makkelijk afbuigt en rond wordt, zonder dat ik veel in mijn hand heb.