Geplaatst: 04-01-05 21:44 Miran schreef:Ik ga niet die hele site lezen, daar heb ik geen tijd voor, maar ik geloof dus wel dat Anky echt weet wat ze bezig is, en dat haar paarden echt onder goede dierenartscontrole staan. Ze eindigt heus niet zo hoog omdat de jury perse wil dat het paard zo getraind wordt, ze eindigt zo hoog omdat deze manier van trainen past bij haar paarden. Natuurlijk heb je altijd mensen die daar negatief over doen, maar hoe oud is Prisco nu? En Bonfire heeft toch ook op een mooie leeftijd erg hoog in de sport gelopen. Dan rijdt zij haar paarden dus niet kapot, in tegenstelling tot veel andere ruiters.
Ik heb wel eens eerder zulke sites gezien en artikels gelezen, en er komt vaak veel afgunst bij kijken. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind.
Ik heb hier een stukje, geschreven door Anky in haar boek "Onbeteugeld", ik zal er een klein stukje uit overtypen, zodat jullie kunnen zien dat Anky niet al haar paarden op dezelfde manier traint en dat ze haar paarden ook in andere houdingen kan RIJDEN:
"Want bij al onze paarden kunnen wij iedere gewenste seconde de hals op lengte maken, de neus weer voor de verticale lijn (loodlijn dus) brengen, zeer zeker lang maken en uitleggen en ook nog eens laten dalen, als we dat zouden willen. Dit doen we ook met behoud van de aanleuning. Ik ben het met de heer Meyer (de man die via een artikel kritiek geeft op de manier van rijden van zowel Anky, Nicole Uphoff en Isabell Werth) eens wanneer hij zijn uitspraken betrekt op de groep ruiters die paarden in elkaar trekt en nooit weer op lengte krijgt, maar tot die groep reken ik mezelf absoluut niet. Negatief vindt Meyer het ook wanneer je door diep te werken de gehoorzaamheid sneller bereikt. Waar Meyer aan voorbij gaat, is dat je niet elk paard op dezelfde manier diep werkt en ook niet elk paard precies even diep. Je neemt de bouw en het karakter van een paard in aanmerking en probeert dan de spieropbouw van dat paard zo goed mogelijk te ontwikkelen. Daar hoort een bepaalde mate van diep werken bij. Maar waar het om gaat is de gymnastische ontwikkeling: het werken naar de lichtheid, de verzameling en oprichting toe door het steeds beter aan de hulpen krijgen van het paard. Het diep rijden is en blijft slechts een onderdeel van de training". Dit stukje is geschreven in het jaartal 1993, het jaar na de Olympische Spelen in 1992, waar Anky, Nicole Uphoff en Isabell Werth 1 2 en 4 werden.