GabberGill schreef:Er is zogenaamde bewustwording,
Het wordt echt aangekaart maar het correcte wordt nog steeds niet geprezen. Ik reed mijn proeven simpel maar mijn paard liep fijner dan fijn! Correcter dan correct en toch werd ik er vaak uitgereden door de strakgetrokken benenzwaaiers.
L1 in die proef reed ik opzich prima punten! Wat er op mijn protocol stond, te lang, moet opgericht.
[
Afbeelding ]
Vraagtekens kreeg ik ervan. Als ik naar mijn protocol ga rijden ben ik een ongelukkige ruiter. Ik vind mijn paard namelijk een hele mooie en fijne houding hebben.
Van 1 foto kunnen we natuurlijk niks zeggen, misschien was het paard soms goed en soms wat te lang.
Ruiters hebben sowieso soms een heel ander beeld van wat fijn is. Dat is waar je instructie voor inhuurt en meetmomenten inplant zoals een wedstrijd.
Het blijft moeilijk want de zelfreflectie van ruiters is niet waterdicht, en de jurering is niet waterdicht. Wellicht ligt de waarheid vaak ook wel ergens in het midden.
Het zou wel fijn zijn als de jurering waterdicht zou worden. Er bestaat nu teveel twijfel bij ruiters (en dat is soms echt wel terecht) over de beoordeling van juryleden.
Helaas is het gevaar dan wel dat ruiters doorslaan en ook de adviezen die wél raak zijn, afdoen als dom jurygeneuzel waar je maar niet naar moet luisteren.
Als we ruiters echt willen dwingen om een paard met geduld op te leiden en de juiste prioriteiten te stellen, zullen we met de wedstrijden zwaar de focus moeten leggen op de belangrijkste punten, waardoor je echt niet wegkomt met alles wat niet gewenst is. Het lijkt mij haast een utopie omdat het hele systeem al bestaat en de vakmensen al opgeleid zijn.
Misschien is de enige optie om er een hele nieuwe tak van sport naast op te tuigen. Met eigen wedstrijden en eigen vakmensen, speciaal voor alle mensen die de dressuur zoals hij nu is, zat zijn.