Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-02-21 13:47

Geplaatst: 14-02-21 13:47

Janneke2 schreef:
Kleine aanvulling : ik reed jarenlang een angsthaas eerste klasse. Dus plotseling de andere kant op komt mij erg bekend voor.

Een praktische aanvulling mbt vertrouwen en het mooie citaat (Jet, dank je wel!) van Beth Baumert:
rijd met/ streef naar verticale balans.
De basis: voel als je de teugel in contact neemt (drie gram is zat) of er verschil is tussen links en rechts.
Is het dier links zwaar: zit op rechts, blijf van de linkerteugel af en neem een grammetje contact op rechts.
Wees er alert op, dat je dier de spieren moet opbouwen om jou 'op rechts' te dragen - tot die tijd zal je dier je 'terug op links willen gooien'.
Zodra het lukt voel je dat je dier de hals wil strekken. De eerste paar keer gewoon toestaan : 'Braaaaf!!' - daarna ga je er mee spelen : een beetje zakken mag, ideaal is bij het losrijden 'oog op heuphoogte', met een beetje mazzel geeft je dier je een zachte aanleuning.

En in termen van Beth Baumert: mijn ervaring is dat die balans voor een paard voelt als vrijheid - terwijl de zachte aanleuning ons als mensen veel informatie geeft over hoe het dier zich voelt.
(Als de mond van Angsthaasje verstrakte, keek ik rond of ik bijvoorbeeld een trekker zag. En dan gingen we ontspanningsoefeningen doen aan de andere kant van de bak.)

Werkt voor mij veel prettiger dan 'meer er aan rijden!' (= dat voelt voor mij als druk).
De eerste weken / maanden ben je als mens wel druk in de weer met je dier in verticale balans brengen. (Daarna gaat het steeds makkelijker, want voorbij een bepaald moment vindt je dier het wel een fijne manier om jou te dragen.)

Grappig dat je dit schrijft. Wij hebben ook zo eentje, verraste ons in het begin heel vaak. Heel gevoelig paard is het, ziet en hoort alles en kon heel snel spanning opbouwen waardoor het emmertje "ineens" over liep. Nu krijg ik les met de nadruk op verticale balans en ik heb een ander paard. Hij ontspant zo fijn hierin. Schrikt nog wel eens, maar dan is het bij mij hand naar voren en juist naar voren rijden, vanuit die balans. Dan is hij het ook meteen kwijt. En doordat ik mijn plannetje/manier van rijden consequent doorzet kunnen we meteen weer verder waar we gebleven waren. Hij draait ook bijna niet meer weg, hij schiet (of ja schiet, klinkt heftig maar het is niet meer te vergelijk met wat hij eerst deed) vooral naar voren nu. Veel beter uit te zitten

**Geplaatst**: 14-02-21 13:52

Geplaatst: 14-02-21 13:52

tessyke schreef:
Een goed teugelcontact en hem goed tussen je benen rijden is hier key.
Teugels dienen eigenlijk om aan te voelen wat je paard denkt.
De kans is heel groot dat hij net voor hij wegsprint zijn kaken opspant (bit vastnemen)

Eens

Citaat:
Wat jou al veel zou helpen is je buitenteugel echt in een goed contact houden en je binnenbeen goed aanhouden zodat je hem echt op die hoefslag drukt.

Wat zou een paard hier precies van vinden?
Ik snap dat je met 'binnenbeen buitenteugel' de aandacht richting schot kunt brengen.
Maar een dier dat redenen heeft om weg te willen : je kunt hard drukken met je been, trekken met je hand - het dier wil weg,
feitelijk kan het dier dit altijd
vanwege braafheid of angst voor straf doen ze doorgaans wat wij willen.

**Geplaatst**: 14-02-21 14:05

Re: Paard draait 180 graden om. Hoe oplossen?

Geplaatst: 14-02-21 14:05

Ik gok dat deze ruiter eerder een te los contact heeft dan een te strenge hand.
Die buitenteugel zal haar veel meer helpen dan dat binnenbeen maar op lange termijn wordt dat binnenbeen veel belangrijker.

Ik verwacht niet dat dit probleem met een weekje opgelost is, dat is niet erg realistisch.

De 1ste stap in dit proces is ervoor zorgen dat hij geen 180 graden draait.
Pff dit is zo moeilijk uit te leggen maar ik zal het proberen

voorbeeld: we zitten op de linkerhand en het paard draait dus 180 graden naar links (binnenhand).
Paard bouwt spanning op in zijn kaak en vertrekt.
Je trekt (sorry voor de woordkeuze) het paard onmiddelijk naar rechts en het maakt niet uit waar je eindigt maar je gaat naar rechts want het paard is naar links uitgebroken.
Als je dit telkens doet zal je merken dat je op een punt komt dat hij geen 180 graden draait maar gewoon naar links draait om weg te rennen. (richting middenlijn).

Dan zit je al op een punt dat hij nog steeds wegrent maar niet meer zo ongecontroleerd en gevaarlijk.
Hier krijg je dan ook meer tijd en ruimte om dat binnenbeen beter te gebruiken.
En zo werk je rustig verder onder begeleiding van je lesgeefster

**Geplaatst**: 14-02-21 14:10

Geplaatst: 14-02-21 14:10

Citaat:
Ben al 3 jaar bezig. Blijf momenten tegenkomen.

Edit: juist heel veel de nadruk gelegd op ernaast Ipv erop. Wat dus niet genoeg helpt want erop kom ik t nog tegen.
Juist door afwachtend te zijn ( mijn valkuil) wordt t niet minder dus ga nu aan de gang met instructie met rijden.

Zeer herkenbaar.

Mijn merrie moet ik ook rijden. Juist naar voren en loslaten. Ik zelf maakte de fout om op te sluiten maar niet meer aan haar te zitten met mijn been.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-21 14:15

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-21 14:15

SusanH schreef:
Janneke2 schreef:
Kleine aanvulling : ik reed jarenlang een angsthaas eerste klasse. Dus plotseling de andere kant op komt mij erg bekend voor.

Een praktische aanvulling mbt vertrouwen en het mooie citaat (Jet, dank je wel!) van Beth Baumert:
rijd met/ streef naar verticale balans.
De basis: voel als je de teugel in contact neemt (drie gram is zat) of er verschil is tussen links en rechts.
Is het dier links zwaar: zit op rechts, blijf van de linkerteugel af en neem een grammetje contact op rechts.
Wees er alert op, dat je dier de spieren moet opbouwen om jou 'op rechts' te dragen - tot die tijd zal je dier je 'terug op links willen gooien'.
Zodra het lukt voel je dat je dier de hals wil strekken. De eerste paar keer gewoon toestaan : 'Braaaaf!!' - daarna ga je er mee spelen : een beetje zakken mag, ideaal is bij het losrijden 'oog op heuphoogte', met een beetje mazzel geeft je dier je een zachte aanleuning.

En in termen van Beth Baumert: mijn ervaring is dat die balans voor een paard voelt als vrijheid - terwijl de zachte aanleuning ons als mensen veel informatie geeft over hoe het dier zich voelt.
(Als de mond van Angsthaasje verstrakte, keek ik rond of ik bijvoorbeeld een trekker zag. En dan gingen we ontspanningsoefeningen doen aan de andere kant van de bak.)

Werkt voor mij veel prettiger dan 'meer er aan rijden!' (= dat voelt voor mij als druk).
De eerste weken / maanden ben je als mens wel druk in de weer met je dier in verticale balans brengen. (Daarna gaat het steeds makkelijker, want voorbij een bepaald moment vindt je dier het wel een fijne manier om jou te dragen.)

Grappig dat je dit schrijft. Wij hebben ook zo eentje, verraste ons in het begin heel vaak. Heel gevoelig paard is het, ziet en hoort alles en kon heel snel spanning opbouwen waardoor het emmertje "ineens" over liep. Nu krijg ik les met de nadruk op verticale balans en ik heb een ander paard. Hij ontspant zo fijn hierin. Schrikt nog wel eens, maar dan is het bij mij hand naar voren en juist naar voren rijden, vanuit die balans. Dan is hij het ook meteen kwijt. En doordat ik mijn plannetje/manier van rijden consequent doorzet kunnen we meteen weer verder waar we gebleven waren. Hij draait ook bijna niet meer weg, hij schiet (of ja schiet, klinkt heftig maar het is niet meer te vergelijk met wat hij eerst deed) vooral naar voren nu. Veel beter uit te zitten

Kan iemand iets meer uitleg geven over de verticale balans? Ik begrijp het niet helemaal

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-21 14:17

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-21 14:17

tessyke schreef:
Ik gok dat deze ruiter eerder een te los contact heeft dan een te strenge hand.
Die buitenteugel zal haar veel meer helpen dan dat binnenbeen maar op lange termijn wordt dat binnenbeen veel belangrijker.
Ik verwacht niet dat dit probleem met een weekje opgelost is, dat is niet erg realistisch.

De 1ste stap in dit proces is ervoor zorgen dat hij geen 180 graden draait.
Pff dit is zo moeilijk uit te leggen maar ik zal het proberen
voorbeeld: we zitten op de linkerhand en het paard draait dus 180 graden naar links (binnenhand).
Paard bouwt spanning op in zijn kaak en vertrekt.
Je trekt (sorry voor de woordkeuze) het paard onmiddelijk naar rechts en het maakt niet uit waar je eindigt maar je gaat naar rechts want het paard is naar links uitgebroken.
Als je dit telkens doet zal je merken dat je op een punt komt dat hij geen 180 graden draait maar gewoon naar links draait om weg te rennen. (richting middenlijn).

Dan zit je al op een punt dat hij nog steeds wegrent maar niet meer zo ongecontroleerd en gevaarlijk.
Hier krijg je dan ook meer tijd en ruimte om dat binnenbeen beter te gebruiken.
En zo werk je rustig verder onder begeleiding van je lesgeefster

Hij heeft niet een specifieke plek. Het kan zomaar iedere plek zijn. En met iemand anders erop, is geen een plek meer eng.

Hij gaat ook niet rennen. Hij draait gewoon om. Ik ben dan helemaal uit balans (voor zover ik die al had

)

Ik moet gewoon wat meer gaan voelen. Meer gelijkheid op beide teugels. Tips zoals buitenhand en binnenbeen werken voor mij niet zo (sorry), omdat ik dan geneigd ben alles met teveel stelling te gaan rijden, met scheef paard tot gevolg.

**Geplaatst**: 14-02-21 14:26

Geplaatst: 14-02-21 14:26

Fay1912 schreef:
Ik moet gewoon wat meer gaan voelen.
Meer gelijkheid op beide teugels.
Tips zoals buitenhand en binnenbeen werken voor mij niet zo (sorry), omdat ik dan geneigd ben alles met teveel stelling te gaan rijden, met scheef paard tot gevolg.

Stop met "doen" en willen en sturen en gehoorzaamheid vragen, en jverwachten dat je pard het goed doet.
Je paard doet het al goed, vraag je af waarom hij doet wat hij doet, ga eens met hém mee.
Laat los.....
Voel, luister naar wat je voelt, dat wat je voelt is de waarheid, de rest is bullshit.
Pas wanneer je leert luisteren en meegaan kan je paard naar jou gaan luisteren, anders kan hij alleen maar op zijn eigen welzijn passen.

**Geplaatst**: 14-02-21 14:34

Geplaatst: 14-02-21 14:34

Hier staat het wel duidelijk uitgelegd wat verticale balans inhoudt: https://www.stalmireille.nl/revalidatie/rechtrichten

Om kort te gaan, het gaat over de holle en de bolle kant van je paard, zeg maar de zwakke en sterke kant van je paard.

Edit: nog een linkje met foto's: https://www.atletischerijkunst.nl/atr/t ... -evenwicht

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-21 14:43

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-21 14:43

lichtheid schreef:
Fay1912 schreef:
Ik moet gewoon wat meer gaan voelen.
Meer gelijkheid op beide teugels.
Tips zoals buitenhand en binnenbeen werken voor mij niet zo (sorry), omdat ik dan geneigd ben alles met teveel stelling te gaan rijden, met scheef paard tot gevolg.

Stop met "doen" en willen en sturen en gehoorzaamheid vragen, en jverwachten dat je pard het goed doet.
Je paard doet het al goed, vraag je af waarom hij doet wat hij doet, ga eens met hém mee.
Laat los.....
Voel, luister naar wat je voelt, dat wat je voelt is de waarheid, de rest is bullshit.
Pas wanneer je leert luisteren en meegaan kan je paard naar jou gaan luisteren, anders kan hij alleen maar op zijn eigen welzijn passen.

Je hebt wel gelijk. Maar dat is moeilijk hoor!!

**Geplaatst**: 14-02-21 14:47

Geplaatst: 14-02-21 14:47

Fay1912 schreef:
lichtheid schreef:

Stop met "doen" en willen en sturen en gehoorzaamheid vragen, en jverwachten dat je pard het goed doet.
Je paard doet het al goed, vraag je af waarom hij doet wat hij doet, ga eens met hém mee.
Laat los.....
Voel, luister naar wat je voelt, dat wat je voelt is de waarheid, de rest is bullshit.
Pas wanneer je leert luisteren en meegaan kan je paard naar jou gaan luisteren, anders kan hij alleen maar op zijn eigen welzijn passen.

Je hebt wel gelijk. Maar dat is moeilijk hoor!!

Het is "moeilijk" omdat je het niet gewend bent, maar het is eigenlijk het gemakkelijkste dat er is.

**Geplaatst**: 14-02-21 15:32

Re: Paard draait 180 graden om. Hoe oplossen?

Geplaatst: 14-02-21 15:32

Mee gaan in de ongehoorzaamheid van het omdraaien.... dat klinkt wel als heel behoorlijk africhten ja.....

**Geplaatst**: 14-02-21 15:47

Re: Paard draait 180 graden om. Hoe oplossen?

Geplaatst: 14-02-21 15:47

Ik snap vooral niet wat ze wil zeggen eigenlijk. Die hele zin slaat nergens op.

**Geplaatst**: 14-02-21 16:58

Geplaatst: 14-02-21 16:58

JeanneV schreef:
Mee gaan in de ongehoorzaamheid van het omdraaien.... dat klinkt wel als heel behoorlijk africhten ja.....

Africhten doe ik al mijn hele leven.
Eerst meegaan en dan uitleggen hoe het beter kan.
Blokkeren en/of straffen daar leert een paard slechts van ontwijken.
Een paard moet leren met ONS mee te gaan, daarvoor heeft het vertrouwen nodig en begrip.

**Geplaatst**: 14-02-21 17:10

Re: Paard draait 180 graden om. Hoe oplossen?

Geplaatst: 14-02-21 17:10

Mij ben je kwijt. Snap niet wat je bedoelt.

Overigens heb ik een tijdje wel wat “ pittiger” gereden, maar toen de mijne echt oprecht schrok van een schaap ( waar normaal geen schaap stond), kletterde ik er alsnog naast .
En daarna dacht ik... heb ik hem misschien juist teveel “ gepusht”...
vind t lastig.

**Geplaatst**: 14-02-21 19:22

Geplaatst: 14-02-21 19:22

Verticale balans is grof gezegd : even veel gewicht op beide voorbenen.
In termen van buiging is het doorgaans zo dat als je paard 'een banaantje naar links is', er doorgaans meer gewicht is op het rechtervoorbeen.
Het voorbeen met het meeste gewicht is het voorbeen waarvan mensen zeggen 'paard is zo stug op rechts' - terwijl het dier links makkelijk inbuigt.

For some reason or the other : op het moment dat 'het dier rechtop loopt' (= gelijkelijk gewicht op beide voorbenen) ontspant de rug (eigenlijk : de hele bovenlijn wordt langer, de onderlijn wordt korter).

Het is wennen voor een paard, maar het geeft wel rust.
(En het maakt allerlei "gegymnastiseer" overbodig - paard heeft die 'stugheid' op bijvoorbeeld rechts gewoon nodig, TOT het moment dat de verticale balans bereikt is. Daarna verder gymnastiseren heeft uiteraard beslist zin!)

En in principe, als we het over de uitstekende suggestie van Lichtheid hebben : het is wel 'doen', een klein beetje 'doen'.

**Geplaatst**: 14-02-21 19:36

Geplaatst: 14-02-21 19:36

Jij legt het veel beter uit als ik Janneke2

. Zo is het precies. Dat ontspannen merk ik bij Hocus ook. Zodra hij recht, lekker voorwaarts loopt en daarin ontspant is het een ander paard. Dan kan hij nog steeds wel eens een schrik reactie krijgen maar het is niet over de top. En hij is meteen weer met zijn aandacht bij mij als ik weer wat vraag.

**Geplaatst**: 14-02-21 19:47

Geplaatst: 14-02-21 19:47

Muze schreef:
Mij ben je kwijt. Snap niet wat je bedoelt.

Overigens heb ik een tijdje wel wat “ pittiger” gereden, maar toen de mijne echt oprecht schrok van een schaap ( waar normaal geen schaap stond), kletterde ik er alsnog naast .
En daarna dacht ik... heb ik hem misschien juist teveel “ gepusht”...
vind t lastig.

Het schrikken van een schaap kun je niet vermijden, als je geluk hebt blijf je zitten, als je pech hebt dan lig je er naast.

Maar er is een verschil met schrikken van niets om van te schrikken.
Veel paarden vertonen dat gedrag mogelijk omdat ze ervaren hebben dat het voordeel oplevert, omdat het de druk die op ze uitgeoefend wordt wegneemt, de dwingeland van hun rug verwijderd.

Ook zijn er heel veel paarden die schrikken van een klein ongerechtigheidje wat dan ook omdat ze de ervaring opgeslagen hebben dat als ze shchrikken, de ellende begint.
Het is dan niet de schrik maar de eraan verbonden gevolgen. (zie mijn verhaaltje op pagina1)

Waar het hier om gaat is dat in de meeste gevallen de ruiter zijn paard niet voelt, geen echt contact heeft, hij "legt zijn paard op" en wanneer het dit niet uitvoert wordt het gedwongen, de ruiter gaatniet mee met zijn paard.
Zo gauw je een paard gaat dwingen iets te doen dan gaat het van je af, dat wil zeggen het gaat niet meer met je mee.
Als kuddedier gaat een paard altijd met zijn kudde mee, dat is zijn instinct van overleven maar wanneer de kudde (ruiter) het gevaar/ongenoegen wordt dan kiest het een andere oplossing, het paard gaat dan weg.

Praktisch binnen dit topic, ga niet die hoek doordraven om te zien of het goed afloopt, vraag je paard mee te gaan in stap, laat hem zélf bepalen of daar waar je naartoe gaat "veilig" is, ga daarin mee, beloon voor alles dat hij doet, zelfs omkeren.
Zo gaat hij zich veilig voelen bij jou en zal later met jou (zijn kuddegenoot) mee willen gaan.
Neem de tijd die het kost, een minuut of twee jaar. Er komt een moment dat je voelt nu is het goed.

En, ook van Tom Dorrance:
Allways quit at the right moment.
Ga niet door tot je bij de verkeerde reactie aankomt, stop bij minste goede.

**Geplaatst**: 14-02-21 22:40

Geplaatst: 14-02-21 22:40

Janneke2 schreef:
Verticale balans is grof gezegd : even veel gewicht op beide voorbenen.
In termen van buiging is het doorgaans zo dat als je paard 'een banaantje naar links is', er doorgaans meer gewicht is op het rechtervoorbeen.
Het voorbeen met het meeste gewicht is het voorbeen waarvan mensen zeggen 'paard is zo stug op rechts' - terwijl het dier links makkelijk inbuigt.

For some reason or the other : op het moment dat 'het dier rechtop loopt' (= gelijkelijk gewicht op beide voorbenen) ontspant de rug (eigenlijk : de hele bovenlijn wordt langer, de onderlijn wordt korter).

Het is wennen voor een paard, maar het geeft wel rust.
(En het maakt allerlei "gegymnastiseer" overbodig - paard heeft die 'stugheid' op bijvoorbeeld rechts gewoon nodig, TOT het moment dat de verticale balans bereikt is. Daarna verder gymnastiseren heeft uiteraard beslist zin!)

En in principe, als we het over de uitstekende suggestie van Lichtheid hebben : het is wel 'doen', een klein beetje 'doen'.

hebben jou paarden geen achterbenen? Gelijk gewicht op beide achterbenen en schouder controle = een recht paard.

**Geplaatst**: 14-02-21 22:55

Geplaatst: 14-02-21 22:55

JeanneV schreef:
hebben jou paarden geen achterbenen? Gelijk gewicht op beide achterbenen en schouder controle = een recht paard.

Nee joh, zoals sommige Britten zeggen 'you don't ride the head'...

Verticale balans is verticale balans,
is zoiets als schoudercontrole -
daarna heeft het zin om verder te gymnastieken (met aandacht voor gelijkelijk dragen en duwen van de achterbenen).

**Geplaatst**: 15-02-21 09:38

Geplaatst: 15-02-21 09:38

Die achterbenen komen later pas, paard kan pas de achterhand goed gaan gebruiken als de verticale balans er is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-21 11:00

Re: Paard draait 180 graden om. Hoe oplossen?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-21 11:00

Oké ik ga dit allemaal eens lezen en kijken wat me aanspreekt.

**Geplaatst**: 15-02-21 12:25

Geplaatst: 15-02-21 12:25

Fay1912 schreef:
Oké bedankt dames!

Ik weet idd dat ik eraan moet gaan rijden Dat ga ik doen.
Ergens in dit topic kreeg ik de tip van tevoren een plan te maken. Dat ga ik doen!

Wel moeilijk zo een. Ben het niet gewend van m’n paarden uit het verleden

maar dan is er ineens eentje anders, die moet je ook anders rijden, creatief zijn en plan maken dan komt ook dat vanzelf op z'n pootjes terecht, succes

**Geplaatst**: 15-02-21 18:23

Geplaatst: 15-02-21 18:23

Ik heb niet alle reacties gelezen en reageer gelijk op de openingspost.

Fay ik had zelf zo'n paard(je) en ik heb het met heel veel rust en vertrouwen er aardig uitgekregen. Zelfs zo dat ik alleen met haar naar buiten kon rijden.
Bij haar hielp, rustig laten kijken (handje in de nek). Handje in de nek betekende altijd→ het is goed mijn schatteke.
Kijk een floepert kun je niet straffen omdat het een floepert is, en het zal ook averrechts tegen je werken.
Het voordeel van "het handje" is dat als zelfs horen en zien je vergaat je nog kunt communiceren met je paard. Ooit tijden s de les kwamen er 4 straaljagers rakelings overgevlogen. Mijn paardje viel bijna flauw van schrik en mijn instructrice vertelde later dat haar ogen rolden van angst, maar dat ze zowat in mijn hand kroop en dat dat simpele handje de reden was dat ze bij me bleef en er niets naars gebeurde.

Als ik buiten reed konden zeer kleine dingen enorme reacties oproepen en het meest tukkige was als ze 180 graden omdraaide en dat kon ze zelf in galop :Y)

. Dat is er tot heel lang ingebleven en alleen je knieën op het juiste moment klemmen kan je helpen en echt zitten om te blijven zitten.
Toen ik haar net had, kon ze draaien en als een gems zig zaggend weg rennen, niet uit te zitten. Al na een jaar was het wegrennen gestopt, maar het draaien→ lees het in paniek weg willen als impuls, dat is wat langer gebleven.
Ik heb haar nooit ervoor gestraft, ook niet als ik er naast stond. Ik heb heel erg veel om haar gelachen en die klaterende lach hielp haar ook op een gegeven ogenblik want dan wist ze dat ze weer aan het mutsen was en voelde je ook die opluchtende zucht→ "OK ik stel me dus weer een beetje aan".

Buiten ben ik er ook wel eens afgestapt. Ooit was ze zo geschrokken van een autoband die in de berm lag dat ze stond te schudden van angst (Polleke was super sensibel en echt wel te). Toen heb ik haar teugels opgebonden, haar laten kijken naar mij en ben ik op de autoband gaan zitten (er was geen verkeer dus ik kon oefenen). Dat vond ze toch wel interessant en voetje voor voetje kwam het "kind" naar me toe gelopen en toen ze er was hebben we samen lekker het appeltje opgepeuzeld en toen weer verder gereden.
Zo ook met grote stronken die opeens langs het pad liggen, dan legde ik mijn hoofd erop, of ik raakte het aan en "het kind" deed dan precies hetzelfde _O-

Dus benader het met humor, lach om je paard en ondersteun het.
Polie was 100% eerlijk en ze was echt super en super bang, net een wezeltje en nu is het een dappere pronte merens merrie die zelfs hoog in de rangorde van de kudde staat (zegt baasje trots!). Ze is innerlijk zo gegroeid.
Maar er zijn paarden, en wellicht die van jou ook, die een soort "rugzakje" hebben en bij Polie was dit altijd al aanwezig vanaf veulen zijn (ik heb haar biografie nagetrokken en ben naar haar jeugd eigenaar geweest waar ze als veulen was). Dus betrek het ook niet op je zelf. Ben creatief, en iedere keer zal iets anders helpen. Bij Polie hielp de ene keer kijken in de bak bv, de andere keer negeerde ik het en als ze begon te loeren, dan draaide ik een mooie volte of met een lus reed ik haar de andere kant uit en zelf negeerde ik het probleem helemaal. Totdat ze het vergat, of gezien had dat andere paarden er gewoon wel door die hoek reden en na 10 minuten was het probleem opgelost en kon ik haar gewoon rijden.

Het meest grappige en zielige dat ik heb meegemaakt was, dat ik met B een kennis aan het praten was terwijl ik op Polie zat. B had het warm en trekt gewoon haar jas uit en Polie viel van schrik flauw en ik kon zo van een liggend paard stappen. B kon niet geloven dat dit door het uittrekken van de jas kwam. Enfin toen paardje , gelukkig vrij snel weer bij was gekomen, en op stond hebben we ook wel de slappe lach gekregen want dit was wel heel erg sneu maar ook raar.
Ik lachte Polie nooit uit, maar dan sloeg ik mijn armen om dat lieve hoofdje en dan moest ik vreselijk lachen maar wel altijd "niet meer doen mijn schatteke, want dat is gevaarlijk". ~~}>

Ik heb Polie nog nooit bestraft, want alleen al "uhuh, dat doen we niet" was genoeg, of een opgeheven vinger. Haar man, Hercule die was echt wel af en toe de mijne want dat had dat paard nodig, maar Polie nooit, want dat kan ze helemaal niet aan.