Geplaatst Het was een puzzel wat nou het probleem van deze merrie was. Zeker weten doe ik het niet, maar terugkijkend naar wat er is gebeurd en hoe we het nu oplossen, vermoed ik dat ze een aantal keer werkelijk is geschrokken en toen de leiding van haar destijds nieuwe ruiter heeft gemist. Tegelijkertijd was en is ze de grenzen aan het opzoeken: krijgt ze niet 100% leiding en vertrouwen van haar ruiter, dan gaat ze spoken. Hierin ben ik zelf in het begin te afwachtend geweest. Daar heb ik van geleerd
Wat we de laatste weken hebben gedaan, is volledig focussen op ontspanning en de ultieme basis: goed in het zadel zitten. Klinkt misschien als een open deur, maar onbewust zat ik uiteindelijk toch wat gespannen en gedwongen wat ze direct spiegelde. Door met een wat langere teugel op de binnenhoefslag aan mijn zit te werken, konden we op elkaar focussen zonder de confrontatie met de ‘enge plekken’ aan te gaan. Het duurde (en duurt soms nog steeds) rustig een halfuur voor we constante ontspanning hebben in stap, maar dan heb ik ook een volledig ontspannen en gefocust paard die over de rug en naar mijn hand toe stapt. Dit zorgde en zorgt voor wederzijds vertrouwen.
Toen we de ontspanning weer gevonden hadden, was de volgende stap op de hoefslag komen
Nog altijd probeert ze in het begin weg te springen. In plaats van het gevecht aan te gaan, blijf ik consequent maar rustig mijn hulp herhalen tot ze weer op de hoefslag loopt. Op deze manier raak ik haar niet kwijt en kunnen we verder waar we gebleven waren zodra ze weer op de hoefslag is. Daarna is het haar aandacht vasthouden en haar iedere pas blijven uitdagen. Zolang ik hierin zelf ontspan, loopt ze als vanouds.Daarnaast heeft ze sinds kort een nieuwe tweede ruiter die op een vriendelijke maar duidelijke manier van aanpakken weet. Dit doet haar én mij goed. Kortom: er waren veranderingen in mijn rijstijl en mindset nodig, wat uiteindelijk is gelukt dankzij dit topic, les en een nieuwe ruiter waar ik op een fijne manier mee kan sparren. Het gaat zeker niet altijd perfect, maar het rillerige is er vrijwel helemaal uit en de keren dat ze wegspringt worden elke week minder (en de tijd die ik nodig heb om haar te herpakken steeds korter).
Voor mijn gevoel gaan we dus de goede kant op! Tot slot wil ik iedereen die in dit topic heeft gereageerd nogmaals bedanken: ik heb er veel aan gehad en lees het regelmatig nog eens terug. Dankjulliewel!
