Moderators: Coby, balance, Dyonne, Sica, C_arola, Neonlight, Firelight
Ibbel schreef:Ik snap dit soort advies niet. Je gaat gewoon altijd eerst naar een DA. Dat is de enige die (bij wet!) een diagnose mág stellen.
Koper schreef:Eens met janne.
Dit gezegd hebbende: ik ben eigenwijs en heb met mijn om de haverklap vanuit het niets ontploffende paard voor de moeilijke weg gekozen. Gelukkig heb ik het merkwaardige talent om te struikelen over geschikte mensen, waaronder een fantastische instructrice.
Mijn paard en ik kunnen elkaar gelukkig goed verdragen en ik heb heel veel over hem, over paarden in het algemeen en over mijzelf geleerd. Inmiddels rijd ik niet meer vanwege onder andere artrose bij hem maar dingen als longeren en aan de lange lijnen het bos in gaat prima. Het is een fijn paard en wat ik mezelf steeds voor ogen heb gehouden is dat het niet aan hem ligt. Hij is altijd eerlijk geweest.
Dus ja, het kan. Hier is het stappenplan:
- zet je trots opzij en accepteer dat je een probleem hebt en dat JIJ degene bent die het in stand houdt
- gooi je referentiekaders overboord en bouw aan de hand van de feedback van je paard een nieuw
- besef dat het paard altijd gelijk heeft. Hij heeft een REDEN om zo te doen. Bij mijn paard was dat zowel fysiek (artrose en scheve belasting in het verleden) als psychisch (hopeloos tekort aan vertrouwen in zichzelf en in mensen die met hem wat willen doen).
En de belangrijkste: ontdoe je van je doelen. Je kunt wel een doel hebben, bij voorbeeld een rijkunstig doel, maar voorlopig is het pad even je enige doel. Dus uitzoeken hoe je met je paard kunt samenwerken.
Ik weet niet hoe verstandig en/of koppig je bent TS. Maar ik wens je veel succes.
anjali schreef:Vroeger toen jij voordat je ziek werd er zelf mee reed was hij dus wel braaf?dan zou ik toch echt eens doorvragen bij degenen die er tijdens jouw ziekte mee werkten,wat er gebeurd kan zijn.Dat moeten ze gewoon vertellen in het belang van het paard.