Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-01-16 14:54

Geplaatst: 13-01-16 14:54

Wat ik heb geleerd is om vooral niet boos op jezelf te worden dat je bang bent... laat die angstgevoelens er maar zijn, vecht er niet tegen want dan wordt het alleen maar erger.

Probeer niet in je hoofd te gaan zitten, maar blijf verbinding houden met je lijf en je gevoel. Centered rinding kan je hierbij ook erg goed helpen. Met spanning tijdens het rijden is het ergste wat je kan doen je ademhaling vastzetten en in je hoofd gaan zitten.

Probeer ademhalingsoefeningen te doen en inderdaad zingen en lachen kan je ook helpen te ontspannen tijdens het rijden. Vooral het diep uitademen door je buik is erg belangrijk! Focus je goed op je ademhaling.

Luister daarnaast heel goed naar je eigen gevoel, laat andere je niet over jouw grenzen heen pushen! Probeer in het begin veilig binnen je eigen comfort zone te blijven, maar probeer zodra je je daar veilig voelt toch telkens een stapje verder te gaan... daardoor groeit je zelfvertrouwen. Niet te snel willen, neem de tijd en trek je niets aan van de mening van anderen... blijf bij jezelf.

Ben zelf al meer dan 1,5 jaar keihard aan het knokken om over mijn angst heen te komen, heb zo'n 1,5 geleden een hele harde smak van mijn paard gemaakt. Mijn angst zat best heel erg diep. Ik heb trouwens ook erg veel moeite om los te laten, daarnaast leg ik de lat volgens mijn therapeut erg hoog voor mezelf en moet liever voor mezelf zijn

Ik heb een tijdje therapie/EMDR gehad voor de angst.

Heel veel succes, hoop dat je wat met de tips uit dit topic kan en je weer kan genieten van het rijden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-01-16 22:33

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst door de TopicStarter : 16-01-16 22:33

Dankje AnneOmie, iedereen trouwens!

Ik heb wat nagedacht en ik denk me te richten op centered riding of naar een instructeur gaan dat gespecialiseerd is in angstige ruiters, de beginnerslessen en doen alsof is misschien eenbeetje te geriskeerd. Kent iemand goede instructeurs of manège voor centered riding of angstige ruiters? In belgië preciezer regio via pm.

**Geplaatst**: 16-01-16 23:10

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst: 16-01-16 23:10

Sibyl de Jager van Equilotus kan ik zeker aanraden. Heeft mij énorm geholpen, zonder haar had ik nergens gestaan

**Geplaatst**: 17-01-16 18:18

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst: 17-01-16 18:18

Zelf ook last van gehad. Ik reed een merrie die heel vies kon bokken als ze de kans kreeg. Op een gegeven moment betrapte ik mezelf er op dat ik al met haar mee keek naar wat er nu weer reden kon gaan zijn. Sinds ik me er van bewust ben gaat dat een stuk beter. Ook mezelf dwingen rustig adem te blijven halen of een liedje te zingen heeft geholpen.

**Geplaatst**: 18-01-16 16:03

Geplaatst: 18-01-16 16:03

miep89 schreef:
Zelf ook last van gehad. Ik reed een merrie die heel vies kon bokken als ze de kans kreeg. Op een gegeven moment betrapte ik mezelf er op dat ik al met haar mee keek naar wat er nu weer reden kon gaan zijn. Sinds ik me er van bewust ben gaat dat een stuk beter. Ook mezelf dwingen rustig adem te blijven halen of een liedje te zingen heeft geholpen.

Klopt Miep89, dat doe ik ook. Mijn merrie kan nogal schrikkerig zijn, vooral op geluiden. Ik was op een gegeven moment ook overal aan het rondkijken en hield alles in de gaten... met als gevolg dat mijn merrie natuurlijk nog schrikkeriger werd omdat ik daar ook zo mee bezig was. Liedjes zingen doe ik ook, alleen als het spannend wordt vergeet ik dan spontaan welk liedje ik zong

Ik was nu zelf bezig om hardop te praten tegen mijn paard en mezelf. En de handelingen die ik moet doen als ik een 'enge hoek' in rij. Buitenhand, binnenbeen, beetje kneden op binnenhand en beetje stelling naar binnen, tempo terug (tempo van mij). Zo herhaal ik die handelingen dan hardop voor mezelf. Moet zeggen dat dat wel hielp, daardoor kon ik niet in mijn hoofd gaan zitten!

Het blijft moeilijk hoor. Ik zie er zelf nu best tegenop om te rijden omdat het zo koud is en ik denk dat ze nu helemaal druk zal zijn en overal spoken ziet

Mijn pech is dus dat ik het af en toe nog best spannend vind en mijn paard niet bomproof is.

Ik weet helaas geen maneges in Belgie die les in centered riding geven of gespecialiseerd in angstige ruiters, heb je al op google gezocht FH?

**Geplaatst**: 18-01-16 19:26

Geplaatst: 18-01-16 19:26

Hier kun je Centered Riding instructeurs vinden. Werkt voor NL en voor België dus ook

In België zijn er 9 in NL een hoop meer.
Francoise Decoster ben ik wel eens tegen gekomen tijdens een update en ze was net als ik ook op het Centered Riding Symposium in november.

Ik heb geen flauw idee of ze bij je in de buurt zit (ben niet bekend in België) maar als persoon kan ik haar zeker aanraden. Ik denk dat zij ook zeker wat met angstige ruiters kan want ze is erg geduldig.
Voor de rest ken ik helaas niemand in België

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-16 23:03

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-16 23:03

AnneOmie schreef:
miep89 schreef:
Zelf ook last van gehad. Ik reed een merrie die heel vies kon bokken als ze de kans kreeg. Op een gegeven moment betrapte ik mezelf er op dat ik al met haar mee keek naar wat er nu weer reden kon gaan zijn. Sinds ik me er van bewust ben gaat dat een stuk beter. Ook mezelf dwingen rustig adem te blijven halen of een liedje te zingen heeft geholpen.

Klopt Miep89, dat doe ik ook. Mijn merrie kan nogal schrikkerig zijn, vooral op geluiden. Ik was op een gegeven moment ook overal aan het rondkijken en hield alles in de gaten... met als gevolg dat mijn merrie natuurlijk nog schrikkeriger werd omdat ik daar ook zo mee bezig was. Liedjes zingen doe ik ook, alleen als het spannend wordt vergeet ik dan spontaan welk liedje ik zong Ik was nu zelf bezig om hardop te praten tegen mijn paard en mezelf. En de handelingen die ik moet doen als ik een 'enge hoek' in rij. Buitenhand, binnenbeen, beetje kneden op binnenhand en beetje stelling naar binnen, tempo terug (tempo van mij). Zo herhaal ik die handelingen dan hardop voor mezelf. Moet zeggen dat dat wel hielp, daardoor kon ik niet in mijn hoofd gaan zitten!

Het blijft moeilijk hoor. Ik zie er zelf nu best tegenop om te rijden omdat het zo koud is en ik denk dat ze nu helemaal druk zal zijn en overal spoken ziet Mijn pech is dus dat ik het af en toe nog best spannend vind en mijn paard niet bomproof is.

Ik weet helaas geen maneges in Belgie die les in centered riding geven of gespecialiseerd in angstige ruiters, heb je al op google gezocht FH?

Ja heb op google gekeken maar vond weinig (heb ook (vooral) gezocht naar Franstalige instructeurs omdat ik altijd in Wallonië heb gereden en dus de meeste termen in het Frans ken maar in het Nederlands zou het moeten lukken he

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-01-16 23:05

Geplaatst door de TopicStarter : 18-01-16 23:05

jetm schreef:
Hier kun je Centered Riding instructeurs vinden. Werkt voor NL en voor België dus ook In België zijn er 9 in NL een hoop meer.
Francoise Decoster ben ik wel eens tegen gekomen tijdens een update en ze was net als ik ook op het Centered Riding Symposium in november.

Ik heb geen flauw idee of ze bij je in de buurt zit (ben niet bekend in België) maar als persoon kan ik haar zeker aanraden. Ik denk dat zij ook zeker wat met angstige ruiters kan want ze is erg geduldig.
Voor de rest ken ik helaas niemand in België

Heel erg bedankt voor de link + tip!

**Geplaatst**: 21-01-16 12:13

Geplaatst: 21-01-16 12:13

Ik ben blij te lezen dat ik lang niet de enigste ben die angstig is met paardrijden.

Ik heb het dat ik allemaal doemscenario's zit te bedenken, wat er allemaal tijdens het rijden kan gebeuren als ik niet aan het rijden ben. Ik zit dan te bedenken wat er allemaal kan gebeuren als ik val. Tot ik er op stap dan weet ik mij er voor een deel van af te zetten.

Wel ga ik bepaalde situaties uit de weg, zoals dat hij in 1 hoek heel schrikachtig is. Die hoek rij ik dan ook niet door, maar er iets vanaf. Scheelt nog geen halve meter, maar dan gaat het goed. Terwijl ik weet dat als ik hem er een paar keer streng doorheen rij er niks meer aan de hand is, maar dan kan hij er ook wel eens vandoor gaan, dus dat doe ik liever niet. Ook ben ik geen fan van galop. Als ik eenmaal Galloper is er niks meer aan de hand, maar het punt dat ik moet gaan galopperen ben ik angstig met het idee ja nu moet ik toch echt een keer gaan galopperen, maar doe het liever niet. Ik doe het altijd wel en als ik dan eenmaal in galop zit is er niet veel meer aan de hand. Ik durf hem zelfs lang en lag in verlichte zit te galopperen.

Ook vind ik het heel spannend om naar buiten te gaan met hem. Ik ben afgelopen zomer wel een paar keer naar buiten gegaan voor een stapritje. Dat was voor hem de eerste keer ( jong paard) en dat ging super goed. Verder heb ik heel veel gewandeld met hem in het bos en dat ging ook super. 1 keer heeft hij gesteigerd. Toen liepen we langs de weg (voordat je bij het bos bent, moet je 100 meter langs de weg) en daar kwam een auto met een noodgang aanzetten. Daar schrok hij ontzettend van. Hij bleef wel netjes bij mij kwam alleen iets omhoog.

Ik heb geen idee waarom ik het heb en hoe het gekomen is. Vroeger stapte ik op elk paard en was niks te gek. Mijn vorige merrie was een draak, maar die ging er nooit vandoor. Die sprong alleen aan de kant of steigerde. Met steigeren ben ik er toen ook een keer hard vanaf gevallen, maar toen stapte ik zo weer op en ben door gegaan.

Het paard wat ik nu heb is braaf, maar kan er wel eens vandoor gaan en dat vind ik eng, omdat ik dan bang ben de controle te verliezen. Ik heb hem nu 2 jaar en het is pas 3 keer gebeurd dat hij er vandoor is gegaan en dan kon ik hem ook netjes en snel terug rijden. Dus het stelt eigenlijk niks voor, maar ondanks dat vind ik het toch eng. De redenen dat hij er toen vandoor is gegaan is alle keren geweest dat hij schrok van iets. 1 keer daarvan heb ik mijn enkel ontzettend gekneusd in de beugel waar ik nu nog last van heb.

Ook heeft hij 2 maanden stil gestaan ivm een blessure. Toen ik weer ging rijden begon hij al meer energie te krijgen en stond hij op een gegeven moment op ontploffen. Toen is er een meisje van stal op gegaan (die geen angst kent) en toen is hij ook echt ontploft. Hij zetten het ontzettend op een rennen en wilde niet meer stoppen. Ze moest hem toen tegen het schot zetten. Toen hij eenmaal stil stond was er niks meer aan de hand en liep hij super fijn de 2 dagen daarna heeft zij hem ook nog even gereden, maar was er ook niks meer aan de hand, daarna ben ik er zelf weer op gegaan en is hij gewoon braaf geweest. Ik denk dat ik ook bang ben dat hij dat nog eens doet met mij op zijn rug en dat ik dan denk dat ik echt niet blijf zitten.

Hij is er alleen eergister vandoor gegaan omdat ik door de "enge" hoek reed en er werd een poetskoffer verschoven na 1,5 rondje en een paar flinke bokken aan het eind heb ik hem wel weer stil gekregen en daarna liep hij weer heel erg lekker.

De keren dat ik van een paard gevallen ben was met mijn vorige paard toen ben ik met paard en al gevallen in galop. Toen was galop niet meer mijn favoriete gang. Toen dat paard overleden was Y;(

heb ik bij meerdere paarden gekeken eentje sprak mij erg aan, maar toen ik erop zat is die er gigantisch vandoor gegaan en ben ik heel erg hard gevallen, vanaf die tijd ben ik angstiger geworden en het lijkt wel of dat stiekem al erger wordt terwijl ik eigenlijk geen hele nare ervaringen meer heb gehad.

Heeft er iemand tips hoe ik die doemscenario's kan stoppen? en zijn er meer mensen die hebben wat ik heb?

**Geplaatst**: 21-01-16 12:20

Geplaatst: 21-01-16 12:20

Heb ik ook ! Paar jaar terug reed ik op een fjord, in het begin was ik ook zo bang om te galopperen, bang om d'r af te vallen ... Mijn broertje reed toen altijd samen met mij en hij wou gewoon hard, dus dan toch maar mee. Uiteindelijk zo vaak, en veel gegaloppeerd dat de angst weg was.

Toen een aantal jaren niet meer gereden totdat mijn ruin oud genoeg was om me te gaan rijden. In het begin een gewoon zadel maar dat was geen succes, jong jolig paard, bokte nog wel eens of stopte zomaar :')

Toen een nieuw zadel gezocht, ook omdat het oude zadel eigenlijk niet goed meer paste, en kwam ik uit bij een barefoot zadel, western dus met fork, en toen begon ik weer plezier te krijgen in galopperen. Paardje is nog steeds wel jolig maar nu lach ik er om. En wat een kik als wij galopperen, hij gaat haaaard

Dus misschien met je eens proberen met een zadel met fork erop, heeft bij mij veel geholpen

**Geplaatst**: 21-01-16 15:21

Geplaatst: 21-01-16 15:21

Je verhaal is erg herkenbaar Destiny22! Mijn merrie kan ook schrikken en dan wil ze opzij springen en/of rennen. Ik ben zo in het verleden een paar keer aan de kletter gegaan en eraf gevallen dus dat zit nog in mijn hoofd. Iedere keer als ze schrikt denk ik... ooooh daar ga ik en ik denk ook dat ik het niet uitzit (weinig zelvertrouwen).

Inmiddels zit ik het wel uit en ik kan haar ook meteen op de rem zetten hoor en dan luistert ze ook heel braaf, maar toch vind ik die spanning die zij dan heeft ook best wel erg spannend. Dan zit je ook in een vicieuze cirkel die je zelf moet doorbreken en je eigen spanning proberen los te laten. Hoe moeilijk is dat... Het gaat wel stapje voor stapje steeds beter gelukkig, maar die beren op de weg en van te voren doemdenken is echt heeeeeel erg herkenbaar!! Je maakt jezelf dan zelf helemaal gek en wordt steeds angstiger en 9 van de 10 keer als je dan gaat rijden later op de dag is er niets aan de hand en voor niks zo de zenuwen gemaakt.

**Geplaatst**: 21-01-16 17:38

Geplaatst: 21-01-16 17:38

Ik ben blij dat er meer mensen zijn die hebben wat ik heb.

Net weer les gehad en hij struikelde in galop omdat hij niet aan het opletten was en ik ook afwachtend reed met als gevolg een mega bok omdat hij dan boos wordt de sukkel en 90 graden gedraad weer neer komen, maar ik bleef goed zitten!!! Daarna gelijk weer aan gedraafd en na een paar passen weer aan gegaloppeerd en toen tilde hij wel zijn voetjes op! Daarna moest ik nog beide kanten op 10 keer aan galopperen en dan wordt het ook makkelijker en ga ik beter zitten waardoor hij beter kan galopperen. :-)

Dus dat ga ik maar veel oefenen nu. En niet meer na denken over dat ik moet gaan galopperen, maar het gewoon doen. Is makkelijker gezegd dan gedaan maar moet lukken.

Leuk artikel wat ik net las op de hoefslag

http://www.dehoefslag.nl/laatste-nieuws ... ouden.html

**Geplaatst**: 22-01-16 10:24

Geplaatst: 22-01-16 10:24

Spannend is dat stukje he, om dan door te rijden als er iets gebeurd. Ik had dat laatst ook dat ze ergens van schrok (was aan het draven) en een luchtsprong maakte... het liefst was ik gaan stappen, maar deze keer reed ik door in draf en ik dacht ooooh als ze nu maar niet gaat rennen, maar dat gebeurde niet

Wat goed dat je de bok hebt uitgezeten en door bent gegaan en gegaloppeerd! Super!

Goed artikel, het meeste wist ik al of gebruikte ik al. Lastige met zingen is dat ik tijdens het rijden spontaan geen inspiratie voor liedjes heb

misschien oordopjes met muziek in

Dat positief denken en in het hier en nu blijven en geen beren op de weg zien vind ik nog het aller lastigst!

**Geplaatst**: 22-01-16 10:52

Geplaatst: 22-01-16 10:52

Ja ik was ook heeeeeeeeeeel trots op mijzelf. $*\o/*$ Daarna was er ook niks meer aan de hand en liep hij gewoon fijn.

Denk toch dat er een hoop mensen zijn die wel met een bepaalde angst voor iets op hun paard zit.

Vroeger vond ik niks en was niks mij te gek. Ik stapte op elk paard en dacht nergens over na. Maar naar mate je ouder wordt lijkt het toch wel of je meer dingen gaat zien wat wel eens fout kan gaan.

**Geplaatst**: 22-01-16 11:07

Geplaatst: 22-01-16 11:07

Jou verhaal klinkt als de mijne:) Ik heb hier ook last van en het ene moment gaat het iets beter dan de andere. Het helpt niet dat mijn paard die angst nu terecht omzet naar bij aanspringen galop bokken. Ik heb ook hele hoge drempels al wel overwonnen. Ben na 5 jaar op een ander paard gestapt om eens te galopperen buiten nog wel. Dit ging goed...en is goed gegaan maar een rustige ontspannen rit nee..vond het best onbewust toch nog eng op een vreemd paard. En zo weerhoudt je jezelf om te doen wat je leuk vind.

Ik heb heel het rijtje gehad wat hier al genoemd wordt. Druppels van Bach, instructie voor houding,zit en balans want dat is toch balans verlies uiteindelijk als je verkrampt van angst. Center riding, valtraining, sportpsygoloog, angst coach enz. Allemaal gehad en nog steeds..bij vlaggen overvalt de angst me! Buitenrijden ga ik wel en maak het af maar zit niet rustig galop ga ik vaak uit de weg. Zoek de groepen uit waar mee ik buiten durf te rijden. Les als er druk op komt naar prestatie gaat het helemaal niet goed en galop gaat dan niet mijn paard handeld de spanning lang voor me maar uiteindelijk bokt hij bij het aanspringen. Kan ook niet anders want wat moet hij met mijn spanning.

Mijn laatste redt middel wat ik nu ga laten proberen is 16 februari onder hypnose gaan. Ik hoop dat dit gaat werken om de scherpe randjes die blijven weg te halen en weer met plezier te kunnen paardrijden. Eentje gekozen die hier vaak mee werkt, eind rijden maar hoop dat het waard is. Ze zei zelfs dat het vaak met 1 powersessie al geregeld is. Ik hoop dat ze gelijk krijgt dat weet ik 16 febr.

**Geplaatst**: 22-01-16 11:36

Geplaatst: 22-01-16 11:36

Wat ik nu doe als ik in galop aan spring is binnen hand omhoog en iets naar voren op het moment van aanspringen, omdat je toch door je angst geneigd bent die tegen te werken waardoor je paard niet of amper in galop aan kan springen, waardoor het helemaal dramatisch wordt en ver naar voren kijken dus niet naar beneden naar je paard. Dan een halve volte galop en weer terug naar draf stukje draven en weer een stukje galopperen. Oke hij springt dan niet heel netjes rond aan, maar als ik het zo een paar keer gedaan hebt ga ik zelf ook beter zitten en springt hij wel netjes aan. Hij is ook nog jong dus vind het zo in zo moeilijk rond en van achter aan te galopperen. De stukken die ik dan galoppeer probeer ik dan al langer te maken.

Ik ben heel benieuwd of die sessie bij je gaat werken kostolany. Zou wel heel erg fijn zijn!!!

**Geplaatst**: 22-01-16 12:19

Geplaatst: 22-01-16 12:19

Destiny22 schreef:
Ja ik was ook heeeeeeeeeeel trots op mijzelf. $*\o/*$ Daarna was er ook niks meer aan de hand en liep hij gewoon fijn.

Denk toch dat er een hoop mensen zijn die wel met een bepaalde angst voor iets op hun paard zit.

Vroeger vond ik niks en was niks mij te gek. Ik stapte op elk paard en dacht nergens over na. Maar naar mate je ouder wordt lijkt het toch wel of je meer dingen gaat zien wat wel eens fout kan gaan.

Dat klopt helemaal! Ik was ook nooit bang, reed endurance met mijn vorige paard (arabisch volbloed) die was ook niet echt makkelijk, maar ben nu ook weer paar jaartjes ouder en ook een stuk voorzichtiger. Op de een of andere manier val ik nu veel ook harder :oo

Mijn vorige paard bokte me er af en toe af (kon heel smerig bokken), maar ging nooit rennen... mijn merrie gaat dus wel rennen als ze echt heel erg schrikt dat gevoel van controle kwijtraken is dan heel erg eng. Nou ja tegenwoordig ben ik haar voor en zet ik haar meteen op de rem voor ze kan gaan rennen en dan rij ik weer verder

zit dus al verbetering in hahaha, ik verstijf niet meer van angst, ik blijf er nu wel aan rijden en blijf ook nadenken!

**Geplaatst**: 22-01-16 12:25

Geplaatst: 22-01-16 12:25

Kostolany, ik denk dat je die angst nooit echt helemaal kwijtraakt. Op bepaalde momenten zal het weer even naar bovenkomen, maar met alle skills die je nu hebt (heb ook zo'n beetje alles gedaan net zoals jij) zal je je weer sneller herstellen. Even paar stappen terug en terug naar je comfort zone om het dan weer langzaam uit te breiden.

Ik heb zelf een super fijn zadel aangeschaft (Albion Revelation) met diepe zit en veel kniewrongen. Dat zadel heeft me nu al meerdere keren gereden

ik zit als een huis en verschuif geen cm na alle rare schriksprongen opzij en de lucht in

daardoor groeit je zelfvertrouwen weer! Wel een duur zadel, maar de investering meer dan waard!

Hou ons even op de hoogte over de hypnose! Zat ik ook aan het denken om dat te proberen

Goede galop tips Destiny22!

**Geplaatst**: 24-01-16 12:05

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst: 24-01-16 12:05

AnneOmie: Ja dat is wel waar. De skills breiden uit nog steeds;) En daardoor wordt ik wel weer beter in herstellen en durf er sneller wel doorheen en overvalt de angst me soms minder erg dan voorheen dan was het echt verlammend en mijn houding bagger naar foetus toe bijna als er iets gebeurde dat hele erge verkrampen gebeurd niet meer.

Kwa zadel blijft het per ruiter persoonlijk. IK heb op zn zadel proefgereden en vond het helemaal niet fijn zo klem gezet te worden dat maakte mij juist nog banger;) Diepe zit en dikke wrongen is niet voor mij:) dat weet ik al wel:) heb nu een zeer plat zadel met close contact gevoel een Strada ook niet goedkoop en iets heel anders juist met weinig model. Maar zit als een huis..laatste keer totaal geen balans verlies of zelfs maar beugel verlies bij de bokken sprongen bij het aanspringen naar galop. En dat ik niet door durfde is omdat ik weet dat mijn paard dan zegt..jou houding schreeuwt geen galop...tja..hee wat moet hij dan?? hij kon niet gaan. Veroorzaak ik met gevoel. Dus dat moet eruit.

Ik zal terug koppelen als ik geweest ben hoe het gaat;) test is er want zit in een opleiding met paard waar ik elke maand naar toe ga en we groeien moeten;) Dus daar wordt het eerst zichtbaar in training wat er veranderd is. Vooral thuis als ik alleen thuis ben en in t zadel zit heb ik nog al last van angst..dus test is al snel hoe het gaat te meten dan:0

Ik hoop gewoon dat het de ergste randjes er wat verder afhaalt. Heel het gevoel weg lijkt me niet handig want je moet nog wel inschatten wat oke is en wat zeker niet meer...met je paard voor je veiligheid:)

**Geplaatst**: 24-01-16 13:44

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst: 24-01-16 13:44

Bijzonder Kostolany. Wat ik me afvraag: ga je dan onder hypnose paardrijden of moet ik het meer voorstellen als een sessie psychotherapie onder hypnose in het bureau van de hypnotherapeut? In het eerste geval kan ik mij voorstellen dat het wel kan helpen (zeker op het moment dat je onder hypnose bent (wat lange termijn effecten betreffen, weet ik het zo nog niet echt...). In het tweede geval sta ik er persoonlijk een beetje sceptisch tegenover. Mijn ervaring is dat je onder hypnose weliswaar meer ontspant, maar dat je nog steeds weet wat er gebeurt en je angst er (zeker op lange termijn) niet door vermindert. Maar zoals gezegd, dat ik mijn ervaring en mening. Voor andere mensen is het misschien anders.
Ik hoop in elk geval dat het je goed gaat helpen.
Heb je ook al eens gedacht aan AAT (animal assisted therapy) specifiek gericht op het omgaan met je angst tijdens het paardrijden? En dan bedoel ik dus echt bij iemand die wéét waarover die het heeft (basisdiploma van bv maatschappelijk assistent, psycholoog, psychiater,... aangevuld met een deftig diploma mbt diergedrag en/of therapie met dieren).

**Geplaatst**: 24-01-16 13:52

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst: 24-01-16 13:52

Ik kan ook niet rijden zonder stress.

**Geplaatst**: 24-01-16 14:08

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst: 24-01-16 14:08

Bij mij kwam de stress meer toen ik kinderen kreeg en me ging realiseren wat er allemaal kon gebeuren... Het is goed om aan jezelf te gaan werken om stress te verminderen maar het is ook belangrijk om er zonder therapie overheen te komen. Met een goede instructeur bv. Want, wat als je in de toekomst een ander paard gaat rijden? Ieder paard heeft zijn gebruiksaanwijzing en daar moet je mee leren omgaan, dan wordt de stress ook minder,

**Geplaatst**: 24-01-16 17:54

Geplaatst: 24-01-16 17:54

yelli schreef:
Bij mij kwam de stress meer toen ik kinderen kreeg en me ging realiseren wat er allemaal kon gebeuren... Het is goed om aan jezelf te gaan werken om stress te verminderen maar het is ook belangrijk om er zonder therapie overheen te komen. Met een goede instructeur bv. Want, wat als je in de toekomst een ander paard gaat rijden? Ieder paard heeft zijn gebruiksaanwijzing en daar moet je mee leren omgaan, dan wordt de stress ook minder,

Waarom is het zo belangrijk om er zonder therapie "van af te komen"? Als je al vanalles geprobeerd hebt, verschillende instructeurs gehad hebt (die tevens goed geschoold zijn en weten waarover ze het hebben), verschillende methodieken mbt omgang met paarden en/of paardrijden geprobeerd hebt, je ook al met andere paarden gereden hebt,... en niets heeft het gewenste effect, maar je wil wel gewoon op je gemak en met plezier kunnen rijden, waarom therapie dan geen kans geven? In sommige gevallen heeft de achterliggende oorzaak niet zozeer te maken met het paardrijden op zich, maar worden je problemen gewoon duidelijker zichtbaar bij je paard omdat deze jouw gevoel weerspiegelt. Je kan dan nog zo goed leren rijden als je wil, de best mogelijke instructie krijgen etc, maar de angst zit bij jezelf en je zal imo dan ook aan jezelf moeten werken om erover te komen en je grenzen te verleggen.
En je argument van het in de toekomst met een ander paard gaan rijden vind ik persoonlijk geen argument "tegen" therapie, immers in therapie leer je hopelijk vaardigheden om op een constructieve manier om te gaan met je emoties, zoals bv angst. Die vaardigheden kan je dan gebruiken ongeacht het paard waar je mee rijdt, want ze dienen om jouw eigen emoties "onder controle te houden". Dat heeft dus niets te maken met welk paard je rijdt.
Ieder paard heeft inderdaad zijn eigen behoeften, voorkeuren, manier van zijn,... Om daar goed mee om te kunnen gaan, heb je inderdaad inzicht in het paard nodig, maar eveneens in jezelf en hoe je met je eigen moeilijkheden om moet gaan zodat deze het contact met het paard niet storen.

**Geplaatst**: 25-01-16 11:37

Geplaatst: 25-01-16 11:37

yelli schreef:
Bij mij kwam de stress meer toen ik kinderen kreeg en me ging realiseren wat er allemaal kon gebeuren... Het is goed om aan jezelf te gaan werken om stress te verminderen maar het is ook belangrijk om er zonder therapie overheen te komen. Met een goede instructeur bv. Want, wat als je in de toekomst een ander paard gaat rijden? Ieder paard heeft zijn gebruiksaanwijzing en daar moet je mee leren omgaan, dan wordt de stress ook minder,

Therapie is juist het enige eigenlijk wat mij geholpen heeft, dus waarom zou je volgens jou perse zonder therapie van je angst af moeten komen. Het is juist zo belangrijk om te ontdekken waar je angst nou precies vandaan komt... want bijna altijd zit het veel dieper. Bij mij is het een groot deel faalangst en angst om controle te verliezen en gebrek aan zelfvertrouwen en mijn grenzen beter leren aangeven en bewaken (dat vind ik nog het moeilijkst van alles). Juist hier kun je in therapie goed aan werken. Een instructeur is geen therapeut (nou ja de meeste niet dan).

Ik heb ook een cursus angst de baas gedaan en die heeft me ook veel inzicht gegeven en sloot goed aan bij mijn therapie

Ik heb hier ook geleerd om niet boos op mezelf te zijn dat ik bang ben, maar het gewoon te accepteren en er niet tegen te vechten. Door boos op jezelf en je angst te zijn maak je het alleen maar erger. http://www.angst-de-baas.nl/adb-3-daagse/

Ben het met je eens Pateeke!

**Geplaatst**: 26-01-16 09:47

Re: Rijden zonder stress: geen makkelijk zaak

Geplaatst: 26-01-16 09:47

Heb zelf ook wel eens angst gehad. Niet zo erg als sommige hier. Wat voor mij hielp was gewoon weer erop en er niet al te veel over denken. Als het dan elke keer goed gaat zal de angst wel afnemen. Denk dat het verstandig is om inderdaad op een bomproef paard een les te nemen bij een manege en misschien zelfs aan de longeerlijn. Zodat hij er niet zo makkelijk vandoor kan. Een zitles kan ook helpen om je meer bewust te worden van je zit, vooral als je gespannen bent.