Misschien egoïstisch, noem het jaloezie maar ik ben daar gewoon niet makkelijk in. Ik kon vriendinnen al niet op m'n verzorgpony laten, laat staan m'n eigen hahaha.
Ook is hij nu nog alles aan het ontdekken en leren dus dan gebeurt het sowieso niet. (denk ook niet dat ze hem heel goed vooruit krijgen want hij wil altijd naar me toe komen dus dan lach ik me waarschijnlijk rot
)
). Ze vond het zelfs niet meer zo lekker zitten. Nu is dat paard mijn eigen paardje en is het zadel dus naar mij gevormd, en geen probleem dus
Ik kom dit dan te weten door een vriendin van mij, ik helemaal overstuur naar die eigenaresse bellen dat ik dit NIET wil (ik ben misschien iets de 'grof' geweest met mijn woordgebruik maar komop
Leg ik thuis m'n zadel op, zijn mijn stijgbeugels 5x omgedraaid, dan denk ik van welke kleine snotter heeft op mijn paard gereden 
Dus daar kwamen mijn frustraties wel naar boven 'ik wil, ik wil'. Werd er een beetje boos om dat het niet was gelukt die 2 keren en dat kan ik niet zo goed verstoppen