Ceriadwen schreef:magda_90 schreef:Nog makkelijker is het om zo denigrerend te doen en zelf in die tunnelvisie te blijven hangen.

Westernruiters rijden net zo goed met gebroken trenzen die nog steeds stabiel blijven liggen zonder het gebruik van een neusriem. Zo zijn er ook genoeg Engelse ruiters zonder een neusriem met gebroken bitten waarbij die bitten nog steeds netjes stabiel blijven liggen.
Een nette ruiterhand en goed rijden doet een hoop maar zorgt niet voor een stabiele ligging van het bit maar maakt het hoogstens minder onstabiel dan bij een ruiter met een slechte ruiterhand, neemt niet weg dat een neusriem nog altijd voor de stabiliteit van het bit in de mond is, en nergens anders voor.
Waarom zou een nette ruiterhand en goed rijden niet voor een stabiele ligging van het bit zorgen? Leg uit?
Eens even naar het stabiliteit-verhaal gekeken. Men is er van overtuigd dat een neusriem inderdaad het bit stabiel zou kunnen laten liggen in de paardenmond. Zwart/wit gezien is dit inderdaad ook zo, want als de kaken van een paard op elkaar vast gezet worden, zal het bit daar ook tussen zitten dus heb je stabiliteit. Of is dit een verkapte symptoombestrijding?
Ceriadwen schreef:Ik snap sowieso niet wat western rijden met dit stuk te maken heeft, naar mijn weten heb je met western rijden helemaal geen contact met het bit what so ever, en hangt die er eigenlijk alleen maar voor de show in omdat je alles op je zit doet.
Paardrijden is niet alleen maar in hokjes denken; Engels vs. Western vs. andere takken. Paardrijden is een vakgebied met ontzettend veel overeenkomsten (en vooroordelen). Als jij denkt dat het westernrijden inderdaad op deze manier gebeurt, dan zal ik je willen aanraden om je hier in te gaan verdiepen.
Friso_lover schreef:En leg eens uit, hoezo ligt het dan met neusriem stiller in de mond van het paard? Want zover ik weet zit het bit nog altijd vast aan de bakstukken en niet aan de neusriem, waardoor het bit alsnog alle kanten op kan bewegen. Het betekend dus dat de neusriem alleen de tanden van het paard op elkaar houdt (dus aansnoert) en zo het bit stabiel laat liggen.
En dat van het western, die hebben echt wel contact met de teugels, alleen niet zoveel als wat dressuurruiters 'nodig' hebben.
Het begrip "stabiele ligging van het bit" is tegenwoordig heel makkelijk uit te leggen: men neme een bit, men klemt de kaken op elkaar met de neusriem. Voila: we hebben een bit ingeklemd tussen gehemelte en tong en het paard heeft geen ruimte om met het bit om te gaan dus het bit ligt stil = wordt vertaald als stabiel.
Heel plastisch uitgelegd en absoluut geldt dit niet voor iedere ruiter.
Vandaar mijn bescheiden mening dat een neusriem (naast de mooi) een verkapte symptoombestrijder is.