Zinn schreef:anneliesdj, op welke manier moet ik dan strenger zijn?
Ik doe er alles aan om te voorkomen dat ze vertraagt en als gevolg dus stil gaat staan, maar dat lukt echt niet altijd. Ondanks de persoon op de grond met de longeerzweep dus he...die is er nog steeds altijd bij. Soms gaat het perfect, soms helemaal niet. En het is toch ook niet de bedoeling dat ik bij de minste vertraging die ik voel alle wapens in de strijd gooi om het zo te zeggen? Toch eerst de hulp, en als daar geen reactie komt, ingrijpen? Omdat ze andere momenten al wel heel goed reageert, dat moet je dan toch proberen af te bouwen...?
Eigenlijk doen wij wel wat jullie allemaal zeggen hoor, ik zou niet weten hoe we nog strenger of duidelijker moeten zijn, ik moet maar gewoon meer geduld hebben volgens mij.
Ik heb bij een jong paard de eerste keren altijd een kort zweepje met een slagje in de hand, ik geef been en als ik niet meteen reactie krijg komt er een klap met het zweepje achteraan, gewoon op de bil, als schrikeffect. Paard moet leren onmiddelijk te reageren en dat moeten ze direkt leren, geen getrut. Als je nu accepteerd dat ze stilstaat en pas bij 5 keer aansporen weer voorwaarts gaat, dan zit je later helemaal met een lui/flegmatiek of zelfs stakend paard.
Dus jij moet de functie van die persoon met de longeerzweep gewoon overnemen, die persoon is er meer voor de sier de eerste 2 keer dat als het jou echt niet meer lukt, er in elk geval iemand bij is om in te grijpen.
Dus ik denk dat je teveel op die persoon vertrouwd en te weinig zelf rijd. Met een jong paard moet je voorzichtig zijn en vooral heel duidelijk, je wilt niet te hard zijn, maar moet wel zo hard zijn als nodig is. Vergeet niet dat je wel 600 kilo paard onder je kont hebt wat heel rare dingen kan gaan doen als die niet overtuigd is van jouw gelijk.
Zelfs een ferme pets heeft geen effect, ze schrikt helemaal nergens van.