Update: het gaat eigenlijk mega-goed, zeker heeft de tijd diens werk gedaan, maar ook de tips en invalshoeken van diegenen die in dit topic hun visie en adviezen hebben gegeven.
Er is veel ten goede veranderd en "bereikt", de voorheen "dressuur"-Jaopie is het niet meer geworden, maar beter dan dat, het is nu meer en meer een allrounder aan het worden, daardoor gaat het dressuren nu ook veel beter en ongedwongener dan voorheen.
De issues waar ik dit topic mee begon zijn er inmiddels niet meer, maar op de weg daartoe heb ik wel alles op ALLE fronten moeten aanpakken, van tandarts tot complete (bewuste!) verandering in eigen rijstijll, denkwijze, instelling en aanpak.
De resultaten zijn er ook naar, Bonte Japie is helemaal zichzelf gelaten in hantering en beweging.
Hij komt weer fijn uit het voorbeen (voor zijn doen), en is lekker bij de pinken (en het is ook niet meer dan dat).
Ten eerste heb ik me absoluut weerhouden om hem nog "tegen te houden" met mijn handen (dat had toch al geen zin, dan dook hij er gewoon achter). Gaf je mee, dan ging hij er in zijn eigen tempo onderuit lopen. Zodra de (ongewenste) vaart er weer in kwam ging ik afwenden, en soms keertwendingen rijden.
De tandarts is gekomen... ik heb de kneveltrens in de kast gehangen en er een dubbelgebroken KY Rotary in gehangen. Daarmee kun je per kant veel onafhankelijker en subtieler aanwijzingen geven. De sporen zijn er niet meer. De stijgbeugels zijn veranderd, zodat ik makkelijker met een klein duikje van de hiel (ipv van hak optrekken om de spoor in te zetten) de kuitspieren aan kan zetten.
Hij is natuurlijk inmiddels sterker en soepeler geworden, waardoor ik ook veel makkelijker terug kan rijden, en hij meer tot dragen komt. We hebben een veel betere communicatie, doordat ik mij in alles laat leiden door wat hij aanbiedt, ik begrijp dus nu ook meer dan ooit wat het betekent als je paard zelf het aan de teugel aanbiedt. Alles gaat veel lichter en makkelijker nu.
De eerste geslaagde vliegende galopwissel hebben we er op zitten.
Dat was een ware openbaring in gevoel, alsof er een soort golfslag onder je plaatsvindt, door je been op het juiste moment te verleggen. Dacht niet eerder dat wij dat konden.
Het wordt langzaamaan tijd dat we weer serieus dressuur les gaan nemen, om wat verder te komen, nu we elkaar goed hebben leren verstaan. We zijn er nu wel weer eens aan toe.
Nu nog een instructeur die bij ons thuis wil komen, zoeken!
Suggesties?