Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
Renske1987 schreef:Sonador schreef:Ik snap nog steeds niet hoe jullie een paard vertrouwen willen geven, dmv van het gebruik van kracht.
Je geeft hem m.i. geen vertrouwen. Je bent dan meer bezig met onderwerpen.
Ook niks mis mee opzich, maar dat is dan weer een andere benadering.
Jij blijft er maar vanuit gaan dat de slof er strak aangaat.
Het gaat om je eigen vertrouwen en als dat groeit kan je dat ook aan je paard geven.
Ben het er helemaal mee eens dat als je zijn kin op zijn borst ermee trekt en het bos ingaat dat hij daar geen vertrouwen van zal krijgen.
Maar waarom ga je er vanuit dat dit gebeurt?
)
Renske1987 schreef:Simpelman: waarom moet je altijd zo uit de hoogte doen?
Omdat mensen een andere visie hebben dan jij betekent het niet dat ze niet kunnen nadenken.
Wortelsussie: precies
Simpelman schreef:Renske1987 schreef:Simpelman: waarom moet je altijd zo uit de hoogte doen?
Omdat mensen een andere visie hebben dan jij betekent het niet dat ze niet kunnen nadenken.
Wortelsussie: precies
Ik denk dat je je vergist, ik doe niet uit de hoogte, dat is tenminste niet mijn bedoeling.
De reden waarom ik aan dit forum meedoe is voornamelijk omdat er zoooo verschrikkelijk veel onzin op geschreven wordt en ik wil hier op mijn manier wat tegenwicht in bieden.
In dit geval, een slofteugel is geen noodrem voor vluchtende paarden, het is een correctieteugel die gebruikt mag worden door mensen die heel precies weten wat en waarom en hoe je dit instrument gebruikt, op paarden die door anderen verreden zijn.
Als je een noodrem voor je vluchtende paard nodig hebt ben je verder gegaan met je paard dan dat je aankunt.
Een paard dat stapje voor stapje juist is opgevoed kan schrikken, maar gaat er niet vandoor met een ruiter op zijn rug, dit is een paard dat geen vertrouwen heeft in zijn ruiter.
Het is het stapje voor stapje en het vertrouwen waar veel ruiters geen of weinig tijd en aandacht aan besteden, iedereen begint in het midden te rommelen, zonder kennis of ervaring en zonder zich in te spannen het gebrek aan ervaring te om te zetten door luisteren, kijken, lezen en vooral nadenken.
Overigens kan ik me permitteren met overtuiging te schrijven, ik heb me jaren bezig gehouden met het corrigeren van "probleempaarden" en mijn laatste rijbroek is ouder dan het merendeel van de bokt deelnemers.
Gypsy schreef:Dus omdat jij geen zin en tijd hebt om het paard eerst in de bak fatsoenlijk af te richten, vertrek je al bang op buitenrit, maar compenseer je dit door er een slof aan te hangen en te denken zo, dat is snel opgelost, ik zit goed!
Dan kon je nog wel eens van de koude kermis thuiskomen, een paard dat het niet voor je wil doen, doet het gewoon niet.
Mensen die hem er echt voor die ene 0,0001 procent aan hebben hangen, als jij je zo veiliger voelt, prima. Maar uit je verhaal maak ik op dat je 'm hoogstwaarschijnlijk nodig gaat hebben. Je hebt het paard immers in de bak nog niets eens helemaal onder controle. Dan hoor je imo niet op de openbare weg. Met of zonder slof.


Daardoor ben je in staat dat vertrouwen over te dragen aan je paard en heb je toch samen die hindernis overwonnen.
) En weet je hoe dat komt? Door het te doen, naar buiten met die handel!
maar ook via grondwerk en goed longerwerk voordat je problemen gaat creëren door eigen tekortkomingen.
Ikeje schreef:Simpelman schreef:Een verhaaltje: een echt praktijkvoorbeeld, van hoe dingen werken bij een paard.
Voor wie na kan denken vindt hier alle argumenten voor en tegen het gebruik van bv een slofteugel zoals TS voorstelt.
Een manegepaard, een grote gezonde sterke tuigpaard ruin met veel bravoure, werkt 3 uur per dag, 6 dagen per week, 18 ruiters per week.
Hij wil niet meer één bepaalde hoek van de manege door, hij is bang. Behoorlijk storend voor een manege dit gedrag daar hij dus per dag een 100 keer of meer de "lessen" verstoord in alle gangen, door 12 m voor de hoek af te wenden naar de andere zijde.
In een aantal maanden van geëtter, slaan, schreeuwen, wordt de druk opgevoerd tot geweld. Veel verschillende experts hebben zich er aan gewaagd met als resultaat nul, nooit van zijn leven gaat hij de hoek in met niemand. De overblijvende oplossing is de slager...
Het probleem werd opgelost door één ruiter in 3 sessies van 15/20 minuten.
1/ een écht contact leggen door rustig voelend te poetsen en te masseren, échte aandacht, rustig de dominantie installeren 15 min
2/ vervolgens in het zadel zonder enige dwang zo ver in de richting van het gevaar gaan als dat het paard tolereert, het paard hiervoor zeer uitbundig te prijzen, wég gaan van het gevaar rustig een ander grapje doen, het gevaar opnieuw benaderen, niet verder dan kan zonder dwang, prijzen, einde van de les, slapen gaan.
3/volgende sessie, volgende dag(belangrijk), idem als 1 en 2
paard gaat door de hoek.
En drie weken later? Na 54 nieuwe ruiters? Mijn gok.. er is een andere hoek waar het paard niet meer doorheen gaat.
Ik zie niet zo goed in wat dit te maken heeft met de slofteugel van topicstarter. Of moet ze afstappen om hem te masseren, mocht hij aan de kletter gaan?
AlexVB schreef:dus omdat een ruiter angst heeft en daardoor onkundig is mbt het rijtechnisch goed onder controle houden van haar of zijn paard is het grijpen naar hulpmiddelen om je eigen zwaktes te camoufleren goed?
Zoals ik ook al eerder schreef is het gebruik van hulpmiddelen voor mij geen probleem mits gebruikt waarvoor ze bedoeld zijn.
Ik begrijp dat TS graag naar buiten gaat met haar paard. Maar waarom zoekt ze geen mederuiter (als ze dat al niet doet) met een paard/pony die buiten rustig is en de klappen van de zweep kent. Ook geeft ze aan dat ze het fysiek niet aan kan ivm een schouderbreuk. Dus lijkt het mij het verstandigst dat ze eerst zorgt dat ze lichamelijk en ook psychisch beter in haar vel zit.
dus nogmaals. Zorg ervoor dat je paard goed beleerd is en dan niet alleen door kermisrondjes te draaien in de bakmaar ook via grondwerk en goed longerwerk voordat je problemen gaat creëren door eigen tekortkomingen.
Maar ja. Wie ben ik met mijn ruim 20 jaar ervaring
Citaat:Een slofteugel is, net als een martingaal, een lange riem die aan de singel wordt vastgemaakt. De riem wordt opgesplitst in twee smallere riemen, die door de bitringen naar de hand van de ruiter lopen. Ze worden niet ergens aan vastgemaakt, en de ruiter heeft dus twee paar teugels in zijn handen. Het doel van de slofteugel is om een opwaartse beweging te begrenzen; het paard kan zijn hoofd niet te ver omhoog brengen. Wanneer de slofteugel strak getrokken wordt, wordt het hoofd van het paard richting de singel getrokken. Doordat de riemen van de slofteugel door de bitringen gaan, werkt de slofteugel in via het bit.