Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-12-12 17:53

Geplaatst: 07-12-12 17:53

Dit soort stellingen vind ik altijd gevaarlijk. In een perfecte wereld is het ene niet aanwezig zonder het andere. Zonder aanleuning geen goed lichaamsgebruik maar bij slecht lichaamsgebruik is de aanleuing meestal ook niet best. Maar hoe krijg je het nu voor elkaar dat 1 of alle elemenenten verbeteren. Dit is toch vaak door ze 1 voor 1 aan te pakken.
Ik moet altijd denken bij di soort discussies aan het artikel van Imke een antal jaar geleden in de Hoefslag. Een bladzijde hiervan heb ik hieronder geplaatst. Mocht dit niet leesbaar zijn of wil je het hele artikel stuur mij dan even je email dan mail ik he naar je toe.
Afbeelding

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-12-12 18:17

Geplaatst door de TopicStarter : 07-12-12 18:17

Tulandro schreef:
Als je een wat minder ervaren ruiter bent, en dat ben je zodra je nog over '' aan de teugel lopen" spreekt,

Wat heeft 'aan de teugel' te maken met een minder ervaren ruiter te zijn? Doet een term ertoe? Het is toch wat je bedoelt, en niet welke woorden je daarvoor gebruikt?

Ik weet ook dat dit een redelijk zwaar onderwerp is, veel gevoel, en misschien minder algemene juistheden en feiten, maar daarom vroeg ik het juist. Moest het gemakkelijk zijn of er een algemeen kant en klaar antwoord op zijn, zou ik het niet vragen natuurlijk

**Geplaatst**: 11-12-12 21:44

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 11-12-12 21:44

Ik heb zo een gevoel dat er bedoeld wordt in de beginpost als een paard nog in giraffenstand loopt, niet?
Dan ga ik niet allerlei oefeningen uitvoeren als schouderbinnenwaarts etc. Je hebt dan nog geen correcte aanleuning. Dit bereik je door het paard aan de hulpen te maken, dus ten alle tijden voorwaarts op been en terug op zit, actief te rijden en tussen 2 benen en op 2 teugels te rijden. dat laatste kun je al bereiken door veel rechtuit te rijden en grote voltes te maken. Hiervoor heb je wel een zoals eerder genoemd een goede onafhankelijke zit nodig, want je moet je gewicht goed boven je paard houden en je benen onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen +zelf goed kunnen ontspannen en het allerbelangrijkste: een hand hebben die het paard kan vertrouwen. Dus geen hand die onverwachts meer druk geeft of het paard ineens in de steek laat, maar een constante, verende verbinding. De aanleuning volgt uit de activiteit en de constante verbinding. De nageeflijkheid uit het consequent zijn van de ruiter, dus altijd reactie op de hulp eisen en daarmee het paard vertrouwen geven (want het weet wat het kan verwachten), waardoor het paard kan ontspannen.
Ik denk dat oefeningen rijden voor het paard ontspant, leidt tot het trainen van de verkeerde spieren, omdat je hem dan (in mijn ogen) forceert om die oefening te doen.

**Geplaatst**: 11-12-12 23:18

Geplaatst: 11-12-12 23:18

Peppertree schreef:
Ja? Dat is bij mij ook zo hoor. Vanaf het moment dat ik opstap is mijn paard nageeflijk. Nu ben ik absoluut geen topruiter. Ook rij ik mijn paard niet direct in de oprichting. Maar voorwaarts-neerwaarts is ook nageeflijk.

Als een ruiter een goede weerstandbiedende (geen trekkende!) hand heeft en daar vervolgens met been achteraan rijdt (dus het paard goed aan het been zet) in combinatie met een onafhankelijke zit die de beweging van het paard kan volgen zal een paard nageeflijk zijn: wanneer deze correct gereden is!

Maar: vanzelf gaat dat uiteraard niet! Ik geloof alleen niet dat er sprake is van een bepaalde volgorde, aangezien het een niet zonder het ander kan.

Een "goede" weerstandbiedende hand bestaat niet.
Een paard wat uit zichzelf niet (meer) nageeft, is grof gezegd verknald en totaal op de handen/bit gereden.
Juist om deze paarden weer "besef" te geven, wordt de weerstandbiedende hand gebruikt.
Om iets meer van deze materie te begrijpen, raad ik je aan om Ruiters en Rechters van Ernest van Loon eens te lezen.

Nageven behoort vanuit het paard zelf te komen.

**Geplaatst**: 12-12-12 23:56

Geplaatst: 12-12-12 23:56

Ik vind het wel zwart-wit, cherie78.
Ik ben het eens dat nageven een natuurlijke reactie is.
Nageven is immers het ontspannen van de kaak. Als je bij een willekeurig paard een vinger in z'n mondhoek stopt, dan opent het paard heel even de mond, kauwt en ontspant dan dus z'n kaakgewricht. Lichte druk op het bit lokt dezelfde reactie uit.

Zoals met alles heb je natuurlijk extreem gevoelige paarden en extreem stugge paarden. Dit zal vaak een verkeerd aangeleerde defensieve reactie op het bit zijn, maar ik denk dat er ook paarden zijn die gewoon van nature niet zo gevoelig zijn. Die zal je moeten aanleren wat je bedoelt. Net als dat je zal moeten aanleren dat een beenhulp voorwaarts betekent.

Over het algemeen rijd ik liever het lijf naar ontspanning, dan volgt die kaak meestal vanzelf. Bij sommige paarden is dat niet voldoende (vaak door slechte ervaringen met het bit) en zal je ze moeten duidelijk maken dat ze die kaak ook kunnen ontspannen en niet defensief hoeven te zijn.

**Geplaatst**: 14-12-12 11:03

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 14-12-12 11:03

Ik heb Ruiters&Rechters 3x gelezen en het blijft boeien: niet omdat ik het overal roerend mee eens ben maar omdat het boek op sommige stukken geschreven is alsof je 'op' het paard zit. Absolute aanrader!

Daarnaast had Johan Hamminga tijdens het rondje instructie laatst een mooie uitspraak: Stelling is niets anders buiging om het achterbeen beter onder te laten treden.

**Geplaatst**: 14-12-12 13:25

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 14-12-12 13:25

Ik denk dat om deze discussie te voeren het eerst belangrijk is dat je mensen de begrippen van de termen weten, nageeflijkheid en aanleuning word hier namelijk door elkaar gebruikt en dat is niet hetzelfde.

Nageeflijkheid betekend niets meer dan ontspanning in nek- en kaakgewricht, waardoor er ontspanning komt in de gehele bovenlijn.
Aanleuning is de verende zachte verbinding die er ontstaat tussen hand en paardenmond na het nageven. daarin kun je het paard makkelijk de hand naar beneden laten volgen.
We willen het paard dus nageeflijk en vervolgens met aanleuning zien lopen.

Nageefijkheid ontstaat doordat het paard met been voorwaarts naar een weerstandbiedende stille hand word gereden. Dat voorwaartse begrens je dan en je voelt dan dat het paard de druk op het bit verminderd en vaak een keer op het bit knabbelt. De ruiter houd dan die verlichte druk iets aan, dus niet als het paard de druk verminderd met je hand de druk weer verhogen, het paard blijft dan in die lichte verende verbinding lopen, de ruiterhand blijft ook in die lichte verende verbinding en dat is dan de aanleuning.

Vaak is die aanleuning het probleem, het paard geeft een keer na maar komt dan weer snel tegen de hand in. Drijf je paard dan opnieuw voorwaarts tegen die weerstandbiedende hand. Bij jonge paarden moet je dit vaak herhalen, maar ook bij veel paarden wanneer ze een moeilijkere oefening moeten doen komen ze weer wat tegen de hand. Ik ben er geen voorstander van om oefeningen als wijken en schouderbinnenwaarts te doen met een paard dat niet correct nageeflijk en in de aanleuning loopt, omdat ze dan dus niet ontpannen in nek- en kaakgewricht, daardoor niet ontspannen in de bovenlijn en daardoor het achterbeen niet naar voren onder het lichaam, maar te veel opzij zetten. De oefening word dan verkeerd aangeleerd en heeft ook geen rijtechnisch voordeel meer.

Met een moeilijker nageeflijk te rijden paard is het als eerste belangrijk dat je det goed voorwaarts blijft rijden, zonder drang naar voren komt er geen nageeflijkheid, maar evt een valse krul in de hals zonder ontspanning in nek- en kaakgewricht, waardoor je dus nooit aanleuning krijgt. Blijf eens wat langer op een (grote) volte rijden, maar let erop dat je niet te veel stelling vraagt, waardoor het paard het achterbeen niet meer onder het lichaam maar naar buiten plaatst. Maak veel (schijn)overgangen en korte niet te overdreven tempowisselingen (evt op een volte). Ga nooit zagen wiebelen, spelen of knijpen links en rechts afgewisseld met je handen, ook daardoor kan het paard wel in een krul gaan lopen, maar zonder nageeflijkheid en aanleuning. Ok heel belangrijk dat je ten aller tijde een stille maar verende verbinding houd. Wanneer je regelmatig het contact verliest gaat je paard je hand niet vertrouwen en zal hij dus niet nageven. Hetzelfde geld voor een te harde hand na het nageven, wanneer je dan niet de verbinding licht maakt, maar hem juist vast gaat houden om hem in die krul te houden, zal je paard je hand niet meer vertrouwen en de volgende keer minder makkelijk nageven.

Nageelijkheid en aanleuning is dus iets waar je constant in elke oefening naar moet streven, maar het is wel belangrijk dat je weet wat het is en hoe het voelt en dat je weet dat nageeflijkheid dus niet alleen die krul in de hals is. Veel ruiters zie ik ook met te weinig been en te weinig voorwaarts rijden, dat is echt altijd punt 1! Je kunt de druk op het bit best hoog hebben op een moment dat je paard niet na wil geven, als je maar 2 keer zo veel been geeft en hem voorwaarts houd.

Ondertussen is het een heel verhaal geworden, ik hoop dat ik het een beetje duidelijk heb uitgelegd en anders hoor ik het wel

**Geplaatst**: 14-12-12 14:08

Geplaatst: 14-12-12 14:08

knappe uitleg, schoentje, in een interessant topic. Heb ook het artikel dat jury postte gelezen. Ik heb echter nog volgende vraag: ik werk gericht aan nageeflijkheid en aanleuning. Dit hebben we tot nu gedaan door op een grote volte te rijden en te schakelen, overgangen rijden... Hier probeer ik op uit te breiden door figuren te rijden. Ik raak haar hier echter 'kwijt'. Wat doe je dan het beste: je figuur goed af maken of eerst weer aanleuning proberen verkrijgen?

**Geplaatst**: 14-12-12 14:23

Geplaatst: 14-12-12 14:23

Over welke figuren heb je het dan?
Probeer, wanneer hij op de rechte stukken tegen de hand komt, je kuit aan te drukken en je hand te begrenzen. Geeft hij daarop niet na, dan zou ik toch weer een volte inzetten. Probeer de rechten.stukken wel steeds uit te bouwen.
Ik zou niet kosten wat het kost met een paard dat tegen de hand is, toch een figuur af te maken. Wanneer je paard beter nageeflijk word, komen die figuren vanzelf.
Zorg wel dat je links en rechts goed afwisselt en wel steeds je hand ontspant. Let er ook op dat je niet te veel in je rijden veranderd wanneer je uit de volte komt...

**Geplaatst**: 16-12-12 01:01

Geplaatst: 16-12-12 01:01

Schoentje, ik bedoel gebroken lijnen en slangevoltes.
Bedankt voor de tips, ik ga ze zeker in gedachten houden

**Geplaatst**: 17-12-12 11:16

Geplaatst: 17-12-12 11:16

cherie78 schreef:
Peppertree schreef:
Ja? Dat is bij mij ook zo hoor. Vanaf het moment dat ik opstap is mijn paard nageeflijk. Nu ben ik absoluut geen topruiter. Ook rij ik mijn paard niet direct in de oprichting. Maar voorwaarts-neerwaarts is ook nageeflijk.

Als een ruiter een goede weerstandbiedende (geen trekkende!) hand heeft en daar vervolgens met been achteraan rijdt (dus het paard goed aan het been zet) in combinatie met een onafhankelijke zit die de beweging van het paard kan volgen zal een paard nageeflijk zijn: wanneer deze correct gereden is!

Maar: vanzelf gaat dat uiteraard niet! Ik geloof alleen niet dat er sprake is van een bepaalde volgorde, aangezien het een niet zonder het ander kan.

Een "goede" weerstandbiedende hand bestaat niet.
Een paard wat uit zichzelf niet (meer) nageeft, is grof gezegd verknald en totaal op de handen/bit gereden.
Juist om deze paarden weer "besef" te geven, wordt de weerstandbiedende hand gebruikt.
Om iets meer van deze materie te begrijpen, raad ik je aan om Ruiters en Rechters van Ernest van Loon eens te lezen.

Nageven behoort vanuit het paard zelf te komen.

Ja, maar een paard geeft niet na op een 'niet-weerstandbiedende' hand. Ik heb trouwens Ruiters en Rechters (deel I en II) hier in de kast staan en meerdere malen gelezen. Met 'goede' weerstand, bedoel ik 'correct'. En dan bedoel ik 'weerstand' dus ook niet negatief, maar als 'contact' of 'druk'.

**Geplaatst**: 17-12-12 11:29

Geplaatst: 17-12-12 11:29

Een paard geeft niet na wanneer de ruiterhand geen stil contact heeft met de paardenmond.
Hij geeft na vanuit de voorwaartse drang opgewekt met een drijvende kuit, die begrenst word met de hand. Een weerstand biedende hand dus en dat is wat anders dan een starre trekkende hand.
Wanneer een hand geen weerstand zou bieden, zou er geen verschil zijn met de ontspannen hand in de aanleuning na het nageven. Je bent dan dus niet het paard nageeflijk aan het rijden, maar in een buiging aan het friemelen. Deze paarden gaan vaak achter de teugel lopen.

**Geplaatst**: 17-12-12 11:37

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 17-12-12 11:37

mijn paard is net zadelmak, ik stap hem eerst los met een lang teugeltje, daarna neem ik verbinding met de mond, dus alleen verbinding. Laat hem goed voorwaarts zijn, en dan op sommige stukken zoekt hij zelf mijn hand op door over zijn rug te gaan lopen, dit zijn maar hele korte stukjes dat hij dat doet. De bedoeling is dus dat als hij vaker gereden wordt hij dit vanzelf vaker en langer gaat doen omdat dat voor hem fijner loopt. Ik denk dat dat dus nageeflijkheid is.

**Geplaatst**: 17-12-12 11:41

Geplaatst: 17-12-12 11:41

Absoluut de 2de!

Merk dat als ik alleen aan de nageeflijkheid werk, mijn paard het juist minder gaat doen (in de zin van hoofd omhoog trekken). Als ik figuren etc. ga rijden, zonder echt te vragen, komt hij juist lekker los en nageeflijk. Heb dan "niks" in mijn handen, en hij blijft constant zo lopen. Deze manier duurt misschien wel langer (om hem zo los te werken), maar je hebt er (vind ik) wel meer profijt van!

**Geplaatst**: 17-12-12 11:58

Geplaatst: 17-12-12 11:58

schoentje: onderscheid tussen nageefelijkheid en aanleuning vind ik heel verhelderend in deze discussie: bravo!

dat over 'contact verliezen' moet ik ff verder vragen: is dat 'het verliezen van de communicatie door de teugel' of bedoel je daadwerkelijk 'geen krachten (hoe klein ook) meer door de teugel laten vloeien'?

ook aan een losse teugel kan een paard een prachtige 'aanleuning' (of misschien liever 'zelfhouding') bewerkstelligen.

ik zie het zelf als een gegeven dat je in de eerste plaats in stilstand begint op te lossen:
als je nog niet beweegt hoef je een hele berg andere factoren niet ook in de greep te houden tegelijk:

je wilt eerst dat je paard het bit aanneemt en begrepen heeft wat je wilt met verschillende hulpen door je teugels heen. daarna zet je dat in in het concert van verdere hulpen en beweging in de daadwerkelijke oefeningen.

dat kan door heel consequent te zijn en vooral de timing goed te krijgen, dit moet dan precies zo werken in dat bovengenoemde concert bij beweging.

je neemt beide teugels aan en houdt je vast (hoeft niet hard te zijn, gewoon constant) zodra het paard een klein knikje met z'n hoofd geeft geef je direct na in de rischting waar je zijn mond heen wilt hebben. meestal is hand opnenen (in dit stadium) niet voldoende, je moet ook je hand naar de mond toe bewegen.

het paard hoort dan eerst een bescheiden 'nee' maar bij de gewenste reactie 'ja'. dan snapt ie wat je wilt, en dan kun je dat uitvoeren in stap, dan in een zijgangetje in stap, en zo verder.

het genoemde zijgangetje heeft natuurlijk een hele berg hulpen om het lijf, maar als het paard zijn eerste pas al in verzet begint, wordt het lastig om nageefleijkheid te krijgen, of zelfs een eerlijke aanleuning.

de crux zit hem in de timing. je moet echt heel snel na dat knikje nageven. dat knikje is al de eerste nageefelijkheid vanuit het paard. je moet die poging belonen, voordat hij al bij de volgende poging je te begrijpen is gekomen. meestal is dat echt een 10e of 20ste seconde ofzo.

nogmaals dit is dus het isoleren van de kaak e.d. zodat je dat dan kan inzetten in een breder scala van hulpen en oefeningen.

Drijven in een weerstandbiedende hand heb ik nog nooit correct zien werken: de meeste mensen die zeggen dat ze dat doen, maar echt mooie resultaten hebben doen veel meer (juist) dan ze zelf door hebben!

een paard dat het al helemaal snapt kan ook op been al nageefelijk worden in zijn hals, weet ik, en dan heb je 'niks meer in je hand'. maar het vragen naar nageeflijkheid en daardoor te werken aan een hoop dingen heb ik alleen nog met dit principe kunnen oplossen.

het woord 'voorwaarts' is ook heel belangrijk. dit kan ook verschillend bedoeld worden: dat betekend niet per se 'snel' of 'grote passen' of zelfs maar 'vooruit'. je kunt heel langzaam gaan maar erg 'voorwaarts' zijn.

het rechtuit werken (of zelfs op cirkels in twee sporen gaan) wordt soms ook wel heel erg overdreven. de meeste paarden kunnen vrijwel direct schouder binnenwaarts gaan, maar het ontbreekt vele ruiters aan de duidelijkheiid bij zichzelf wat ze precies willen (en hoe dat dan moet aanvoelen).

Naja, ik wil niet afdwalen.

**Geplaatst**: 17-12-12 13:21

Geplaatst: 17-12-12 13:21

Een paard kan niet in aanleuning lopen met een losse teugel, want aanleuning is immers de licht verende verbinding tussen hand en mond.
Onder een losse teugel versta ik een teugel die licht in een boog hangt, en dat er dus geen contact meer is tussen hand en mond en dan is er dus geen verbinding.

Wanneer je het contact verliest met de mond, beweegt het bit los in de mond wat onprettig is voor het paard, omdat het bit dan tegen de lagen aan gaat tikken. wanneer je licht contact houd, ligt het bit stil op de lagen en dan krijg je dus die aanleuning die we willen. Daarnaast is het verschil tussen geen druk en lichte druk veel groter dan het verschil tussen lichte druk en meer druk.
Vergelijk het maar met een aanraking. Wanneer ik naast je sta en ik leg ineens m'n hand licht om je arm, dan voel je dat direct en je kunt er zelfs een beetje van schrikken. Wanneer ik naast je sta en ik heb je arm al licht vast, maar vergroot de druk met m'n hand een beetje dan voel je dat wel, maar dat is veel minder abrubt en dus prettiger.

Een paard dat met een losse teugel in een gebogen houding loopt, dat is dus vaak bang van dat bewegende bit en ontwijkt de druk die kan komen. Dat heeft weinig te maken met nageven of aanleuning, omdat hij niet ontspant in de bovenlijn.

Ik ben van mening dat je je paard wel kunt na laten geven in stilstand, maar niet in aanleuning kunt houden. Voor de aanleuning is er een voorwaartse beweging nodig, de achterhand moet onder de massa gereden kunnen worden. In stilstand gaat een paard, als het na het nageven niet voorwaarts gereden word, vaak op het bit hangen of hij kruipt achter het bit.

Dat drijven in die weerstand biendende hand is ook niet constant tijdens het rijden, dat doe je op het moment dat het paard tegen de hand komt. Dat hoeft meestal maar enkele passen. Wanneer je na dat nageven zo door blijft rijden, dan krijg je dus een paard dat inderdaad niet meer na durft te geven en z'n kaak en bovenlijn vast gaat zetten. Hier komt inderdaad die timing en vooral gevoel bij kijken.

En met voorwaarts bedoel ik een drang naar voren opwekken, de achterhand treed hierbij onder het lichaam. Dat heeft inderdaad niet direct iets met snel rijden te maken, maar met in de opwarming of met een minder nageeflijk paard iets sneller rijden, kan dit wel bevorderen. Met een paard dat goed in de aanleuning loopt kun je dit voorwaartse makkelijker in een laag tempo krijgen.
Het probleem met minder ervaren ruiters is vaak dat ze dat stuk net vergeten. Ze gaan steeds langzamer rijden, vergeten die drang naar voren op te wekken, maar zijn wel aan het trekken om de hals in een krul te krijgen. Die ruiters rijden dus van voor naar achter.

Nou zie ik in je profiel dat je in de historische dressuur zit. Waarschijnlijk worden daar ook weer net iets andere methodes toegepast dan wij als springruiter doen. Bij ons is de oprichting ook niet van belang, ze mogen gerust wat lager lopen, als er maar aanleuning is.

**Geplaatst**: 17-12-12 13:49

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 17-12-12 13:49

annleuning moet contact hebben omdat jouw definitie van aanleuning dat verlangt--- dat lees ik in je post.

ik wil niet doen alsof aanleuning altijd verkeerd is ofzo, ik ken echt wel paarden die daarmee gelukkig(er) zijn, maar het klapperen van het bit is echt niet waar... als het bit ook echt het paard past.

houd jij dan ook de teugels op spanning als je je paard naar de bak voert? (is in stap, maar daarmee ook beweging)

een paard dat ontspannen met zijn mond kan bewegen hoort juist zijn bit met zijn tong te bewegen. een paard hoort niet alleen te kauwen, maar ook te slikken, daarbij wordt het bit ook bewogen.

officieel moeten wedstrijdrechters daar ook op letten dat dat gebeurt...

Traditionele california 'vaquero horsemanship' gebruikt zeer duidelijk bitten die ook hun eigen balans als hulp gebruiken, zonder teugeldruk, dat kan echt heel goed werken als je weet wat je doet.

guiriniere schrijft ook uitvoerig over de balans van een bit.

uiteindelijk is de kracht die wordt uitgeoefend op een paardenmond niet natuurkundig noodzakelijk voor welke houding of beweging dan ook, het is een middel om het gedrag te controleren (heel sec bedoeld, niet als enige vorm van kritiek dan ook)
Jouw punt zou inhouden dat een paard niet in staat is een beweging uit te voeren of daartoe bewogen worden kan zonder een constante uitoefening van enige druk. ik heb te vaak gezien dat paarden ook over hun rug kunnen bewegen zonder teugeldruk.

het is moeilijker het met 'decendre de main' te doen, maar het KAN. De gemakkelijkere weg kiezen wil ik ook absoluut niet verketteren: liever iets makkelijkers goed doen dan iets moeilijks slecht.

**Geplaatst**: 17-12-12 14:13

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 17-12-12 14:13

Deze definitie van aanleuning die ik beschrijf is niet mijn definite, maar de definitie zoals hij is. Wannneer je het anders uitvoerd heet het geen aanleuning meer, dat betekend niet dat het slechter is.

De methode die je noemt heb ik geen ervaring mee, daar kan ik dus ook niet over oordelen voordat ik me er in verdiept zou hebben.

Begrijp de druk die ik bedoel niet verkeerd, het is als of je armen elastieken zijn, elke beweging van de paardenmond voel je met je handen mee en de druk is zeer licht, het paard kan dus zeker wel zijn mond en tong bewegen en ook slikken. Je verhoogd alleen de druk wanneer het paard tegen de hand komt.

Ik wil met mijn paarden op elke centimeter kunnen sturen en schakelen in een parcours. En mijn ervaring is dat dat niet kan wanneer je de druk steeds verliest.

**Geplaatst**: 17-12-12 14:40

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 17-12-12 14:40

ik wil ook ABSOLUUT niet suggereren dat een (correcte) aanleuning op de een of andere manier gemeen is ofzo. (naja, met stang kan een TE constante inwerking van het bit wel problemen geven, maar in een echt mooie aanleuning is daar ook geen sprake van)
ik bestrijd uitsluitend de noodzaak, maar ik geloof dat dat een taalverwarring is.

op elke centimeter sturen vind ik echter ook belangrijk

ik kom er juist beter in uit als ik met een verzameld paard rijd, en als ie echt verzameld loopt hoef ik niks meer met mijn bit te doen, dan doet ie alles op zit en been (wellicht stemhulp) het bit is echter belangrijk om de ruiter te helpen zo ver te komen.

naja, nogmaals, het gaat hier om granzen van definities en taalverwarringen, en begrijp mij niet verkeerd. bedoel het niet als kritiek, maar ter bevordeing van de discussie over nageven.

**Geplaatst**: 17-12-12 15:16

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 17-12-12 15:16

Op de centimeter rijden kom je beter in uit als je een verzameld paard hebt, dat klopt. Naar in een springparcours kun je de galop niet verzameld hebben en in een barrage zeker niet, maar juist dan heb ik die uiterste controle nodig, anders kan ik m'n paard niet kort draaien.
Wanneer ik geen contact zou hebben en het paard snel zou willen draaien of vlug terug zou willen nemen, dan kom ik iedere keer te abrupt in en zal mijn paard te laat reageren ben ik bang.

Ik keur andere methodes ook zeker niet af, iedereen moet rijden op de manier dat bij hem past. Je kunt wel altijd open staan voor invloeden uit andere systemen, er zijn tenslotte meer wegen die naar Rome leiden. Aan daarom kunnen we hier daarover ook mooi discussiëren, leerzaam voor ons en iedereen!

**Geplaatst**: 17-12-12 15:25

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 17-12-12 15:25

Wel heel erg interessant deze discussie/definities.
Ik leer er erg veel uit :))

**Geplaatst**: 17-12-12 15:50

Geplaatst: 17-12-12 15:50

Ow Schoentje, jij zegt het precies zoals ik het eigenlijk zou willen doen. Maar dan nog beter

.

**Geplaatst**: 17-12-12 16:14

Geplaatst: 17-12-12 16:14

Peppertree schreef:
Ow Schoentje, jij zegt het precies zoals ik het eigenlijk zou willen doen. Maar dan nog beter .

Daarom wachtte ik ook verdere posts van Schoentje af voordat ik zou reageren _O-

Ben het er dus ook mee eens.

**Geplaatst**: 17-12-12 19:11

Re: Stelling : nageeflijkheid

Geplaatst: 17-12-12 19:11

Tnx

@peppertree, dat dacht ik al, daarom probeerde ik je post ook een beetje te bekrachtigen met mijn aanvulling.