Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-02-10 02:48

Geplaatst: 04-02-10 02:48

Kadankovitch schreef:
Het begrip verfijning is mijns inziens een overblijfsel uit de tijd dat men in het geheel niet zo goed zat. Dit in weerwil van enige hier aanwezigen die alles uit het verleden ophemelen, beweren tegen beter weten in. In die tijd was het mooi stil houden van handen en benen, al een hele kunst. Dan met scherpe sporen en een scherpe stang kunnen rijden, zou eveneens een aardig kunst stukje geweest zijn. Tegenwoordig zie ik inderdaad dat argument slechts aan waarde verliezen.

Maar wat ik met mijn voorgaande bericht eigenlijk wilde duidelijk maken: Met groeiende vaardigheden van de ruiters in het algeneem, zal men overgaan van de grote gemene spoor op de minste even geniepige psychologische oorlogvoering.
Slecht als men meer innnelijke beschaving krijgt zal er ware vooruitgang geboekt worden. Nu fulmineren tegen verkeerd spoorgebruik en andere misbruiken in de rijkunst, komt mij voor als dweilen met de kraan open.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Je hebt gelijk. Toch blijven deze discussies interessant in mijn ogen, ongeacht de zin of onzin ervan...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-10 08:40

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-10 08:40

Dweilen zal ik, da's mijn plicht tegenover hen. Tegenover hen die dat niet zelf kunnen of durven.

Zo lang ik besta zal ik de aandacht vestigen op het bijzondere dier wat paard heet.
Het dier waar ik, en vele anderen zoveel respect en bewondereing voor voelen omdat hij is wie hij is. Een edel dier.

Als ik zou stoppen met de aandacht vestigen op dat bijzondere en vriendelijke dier, zijn speciale dingetjes en de vaak hele kleine signalen die het aan ons mensen geeft, dan ben ik er niet meer. Horen, zien en

. Dat kàn en wil ik niet.

Een paard is er niet voor de dressuur, en die hele dressuur is maar zo'n klein stukje van al het andere met paarden. Al die kleine dingetjes, die zo groots zijn, als je ze maar ziet. Competitie maakt zo veel kapot. Om maar te zwijgen over hoe het paard soms gebruikt wordt als middel. Ik vind dat er mensen zijn die zich moeten schamen, schamen over hun lafheid tegenover paarden. Ik vind ook dat er veel mensen zijn die wel erg goed zijn en dat durven te zeggen. Telkens weer.

Geen mening hebben zal geen één paard gelukkig maken.
Het is juist dat paard wat mij sterk boeit, zijn gevoelens, zijn omgang met mij, zijn bewegingen en zijn opnophoudelijk respect wat het dier geeft aan mij als nietig mensje.

Da's mijn ding, en da's mijn liefde voor het paard wat zelf niet kan spreken, of liever gezegd vaak niet wordt verstaan. De rest er omheen, die hele poppenkast, die kan me gestolen worden.
Ik voel een diep resect voor paarden, en ik kan wel spreken en ik leef, met hen.
Dat zal ik voorlopig ook blijven doen....anders heeft niets meer zin.

Dat is voor mij 'verfijning', het samen fijn hebben, van het hoeven krabben tot een buitenrit.
Het geluid als hij eet en over de boxdeur naar me kijkt, de geur van zijn mest, een kleine aanraking alle kleine dingetjes.
Die dingetjes waar de 'groten' niet voor rijden, zich niet mee bezig lijken te houden, terwijl het niks is om je voor te schamen en daarom dweil ik.
Dweil je mee?

**Geplaatst**: 04-02-10 13:09

Geplaatst: 04-02-10 13:09

FaberSmid schreef:
Kadankovitch schreef:
Ik zag, dr Reiner Klimke (tijdens zijn top-jaren)zijn paarden met de kortst mogelijk sporen paarden rijden op de rand van de hysterie. Hij gebruikte zijn sporen nagenoeg nooit, Maar hij kon paarden zo zenuwachtig maken, met klappen met de vlakke kuit dat ik mij echt afvraag wat de relevantie van deze discussie is. Niet de feitelijk beschadegingen, wonden en blauwe plekken zijn bepalend voor de mate van dieren leed. Maar de angst en de geestelijke spanning die een mens in de omgang met een paard kan voortbrengen. SPOREN EN BITTEN ZIJN ZO SLECHT ALS HUN GEBRUIKERS.
Ik heb klimke nooit gewaardeerd als ruiter, Allehrig ging altijd als een treinwagon door de bocht. En maakte een wezelijk gespannerer indruk dan menig top-dressuurpaard vandag de dag. Maar hij was de meest foutloze ruiter van zijn tijd.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

Heeft u dr Reiner Klimke eenmalig of meermalig mogen bewonderen? Op een wedstrijd, of ook op de training? Heeft u de paarden van dr Reiner Klimke mogen rijden? U schrijft met zo veel ervaring en weten?
Klimke and Ahlerich - 1984 Olympics Dressage http://www.youtube.com/watch?v=tKbqokuT ... L&index=71
Klimke and Ahlerich Victory Lap-1984 Olympics Dressage http://www.youtube.com/watch?v=b4tiMDe1 ... re=related

FS, het gaat hier toch niet zozeer om het rijden an sich, maar over het psychische effect...?

**Geplaatst**: 04-02-10 13:18

Geplaatst: 04-02-10 13:18

Paardentango, wij hebben al enkele verbale robbertjes uitgevochten maar wat je hierboven zegt heeft me geraakt en ik hoop dat het mensen ertoe zal aanzetten om over hun relatie met hun paard na te denken.
Respect, je hebt mooi verwoord hoe wij ook tegenover ons paard staan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-10 13:58

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-10 13:58

Inderdaad het gaat hier niet over het kunnen of het niet kunnen van een of andere prestatie.
Wèl om een statement: in dit topic Spoorloos
Of je nu Endurance rijdt, de Western sport mooi vindt, Engels rijdt of Spaanse dressuur (probeert) te rijden of op weer een héél ander vlak met paarden omgaat.

Het is niet wàt je doet, het is de weg er naar toe die er toe doet. Kies maar, maar maak wel een keuze en denk goed na waarom je juist die keuze maakt. En vergeet niet dat het paard zelf ook zo graag een vriend wil hebben. Dat is zijn natuur, dat is een van de 'natuurwetten'.

Ik ben niet uit op ruzies of competeren met anderen, nee want is de winnaar dan de winnaar en de anderen verliezers?
Of is de winnaar als het er op aankomt met het paard de grote verliezer, in de ogen van het paard en van de kleine mij die altijd weer iets 'anders' ziet dan anderen dat zien.
Geen winnaar of verliezer, integendeel en ik zou het allerliefste willen dat we met elkaar samen weer opnieuw kunnen kijken naar de basis, de basis waar het uiteindelijk àllemaal om en in àlle disciplines om draait.

Dat is het paard, of je nou 0.60 m bent of 1.80 m
We houden van dat dier, en andersom gek genoeg ook.

Dàt en niet anders is wat mij zo boeit en waar ik over nadenk.
Nee, waar we àllemaal over nadenken.

Enne MarcR: dit soort opmerkingen roeren me, dat getuigt van cojones (=ballen in het Spaans) Dank.

**Geplaatst**: 04-02-10 14:02

Geplaatst: 04-02-10 14:02

Natuurlijk moet er gedweild worden!!! Waar ik op wilde wijzen is dat het geen hetse moet worden. Niet de sporen, in welke vorm dan ook, niet de bittten, zijn de boosdoeners. Mijns inziens is het de mentaliteit van de 'rijdende mens' (maak daar elke mens van die intensief met paarden[dieren] omgaat) Ik heb er al eens een stukje over geschreven, Paardentango kent het. Door onze omgang met het paard, het dienstbaar maken van dit dier aan ons, pretenderen wij superioriteit, onze macht; Unzeren 'Willen zur Macht'. Maar jammer genoeg hebben velen onder ons geen interessse, of innerlijke beschaving om zich te verdiepen in de 'omgangstaal' met dat dier. Terwijl dat juist, als logisch gevolg van het eerste, onze 'verdammpte Pflicht und Schuldigkeit' zou moeten zijn in de omgang met de dieren die wij voor onze doelen inzetten.
Meer kennis over het paard, meer empatie, betere pedagogische kwaliteiten, zou ons een heel eind verder brengen.
Veel verder dan de spoor en het bit aanwijzen als de schuldigen. Zonder dat ik daarmee wil zeggen de goede bedoelingen van degene die dat doen, omlaag wil halen.
Hetgeen ik hier schreef was niet bedoeld om iemands goede intenties in twijfel te trekken, Mocht dat toch zo zijn overgekomen; mijn oprechte verontschuldigingen. Mocht dat niet voldoen sta ik U graag te woord.

Met vriendelijke groet,
Kadankovitch

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-10 15:07

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-10 15:07

Adil18 is dat het boek waarin hij de weg met, gunst hoe heet dat paard ook al weer, Odil... (?) beschrijft?
Ja, denk het wel, ik ben pas later gaan lezen en ontdekte dat er veel verschillen waren in hoe men over paarden denkt.

Voel heel veel bewondring voor enkele ruiters, zoals Hr. Gal op dit moment. Heel gek, niet mijn eigen favoriete discipline maar een samenwerking waarvan ik denk, verhip.. jij bent een bijzondere.
Waarom hij wel en vele anderen niet.

Blijft me zo boeien.

Ga nu examen doen...zadelmakerij.

Weer even 'in het spoor' dus.

**Geplaatst**: 04-02-10 15:13

Geplaatst: 04-02-10 15:13

Paardentango schreef:
Adil18 is dat het boek waarin hij de weg met, gunst hoe heet dat paard ook al weer, Odil... (?) beschrijft?
Ja, denk het wel, ik ben pas later gaan lezen en ontdekte dat er veel verschillen waren in hoe men over paarden denkt.

Voel heel veel bewondring voor enkele ruiters, zoals Hr. Gal op dit moment. Heel gek, niet mijn eigen favoriete discipline maar een samenwerking waarvan ik denk, verhip.. jij bent een bijzondere.
Waarom hij wel en vele anderen niet.

Blijft me zo boeien.

Ga nu examen doen...zadelmakerij.

Weer even 'in het spoor' dus.

Veel succes!

In het boek beschrijft Karl inderdaad letterlijk zijn weg, en de wegen waarop de moderne dressuur lijkt te verdwalen...Spoorloos

**Geplaatst**: 04-02-10 18:16

Re: Spoorloos

Geplaatst: 04-02-10 18:16

Zoals met alle hulpen is het juist de kunst voor de ruiter, correct gedoseerd spoorhulpen te geven. En u alle wel bekend is er niet alleen de dosering maar zijn er ook verschillende manieren.

**Geplaatst**: 04-02-10 22:19

Geplaatst: 04-02-10 22:19

Paardentango schreef:
Dweilen zal ik, da's mijn plicht tegenover hen. Tegenover hen die dat niet zelf kunnen of durven.

Zo lang ik besta zal ik de aandacht vestigen op het bijzondere dier wat paard heet.
Het dier waar ik, en vele anderen zoveel respect en bewondereing voor voelen omdat hij is wie hij is. Een edel dier.

Als ik zou stoppen met de aandacht vestigen op dat bijzondere en vriendelijke dier, zijn speciale dingetjes en de vaak hele kleine signalen die het aan ons mensen geeft, dan ben ik er niet meer. Horen, zien en . Dat kàn en wil ik niet.

Een paard is er niet voor de dressuur, en die hele dressuur is maar zo'n klein stukje van al het andere met paarden. Al die kleine dingetjes, die zo groots zijn, als je ze maar ziet. Competitie maakt zo veel kapot. Om maar te zwijgen over hoe het paard soms gebruikt wordt als middel. Ik vind dat er mensen zijn die zich moeten schamen, schamen over hun lafheid tegenover paarden. Ik vind ook dat er veel mensen zijn die wel erg goed zijn en dat durven te zeggen. Telkens weer.

Geen mening hebben zal geen één paard gelukkig maken.
Het is juist dat paard wat mij sterk boeit, zijn gevoelens, zijn omgang met mij, zijn bewegingen en zijn opnophoudelijk respect wat het dier geeft aan mij als nietig mensje.

Da's mijn ding, en da's mijn liefde voor het paard wat zelf niet kan spreken, of liever gezegd vaak niet wordt verstaan. De rest er omheen, die hele poppenkast, die kan me gestolen worden.
Ik voel een diep resect voor paarden, en ik kan wel spreken en ik leef, met hen.
Dat zal ik voorlopig ook blijven doen....anders heeft niets meer zin.

Dat is voor mij 'verfijning', het samen fijn hebben, van het hoeven krabben tot een buitenrit.
Het geluid als hij eet en over de boxdeur naar me kijkt, de geur van zijn mest, een kleine aanraking alle kleine dingetjes.
Die dingetjes waar de 'groten' niet voor rijden, zich niet mee bezig lijken te houden, terwijl het niks is om je voor te schamen en daarom dweil ik.
Dweil je mee?

Dit vind ik schitterend gezegd, kan ik me helemaal in vinden!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-10 09:13

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-10 09:13

Dank je, fijn om te horen.

De aandacht ligt wat mij betreft niet of nauwelijks zelfs bij het rijden op paarden. Ik ervaar het nog altijd als een grote gunst dat ze mij toestaan op hun rug. Sterker nog dat ze mee gaan denken die paarden. Niet alleen op zichzelf passen maar ook op mij.
Als we iets engs zien denkt het paard, 'beter niet daarlangs'. Is dat een straf waard, of is het een instinct wat blijkbaar zegt 'wij' kunnen beter omdraaien, want ik pas nu ook op jou mensje.
Als ik de jonge hengsten buiten zet en ze enthousiast en opgewonden zijn en dan toch niet trekken aan het lange touw maar toch als galante heren een beetje om me heen kunen springen en draven, met hun hoofd schudden en hun manen laten zwabberen, opgewonden van het feestje 'naar de wei'. Maar gek genoeg verdraaid veel rekening houden met mij. Ik die in dit jaargetijde snel een beetje weg glij als ik een hek moet openen of sluiten, op mijn twee beentjes, of met één voet blijf steken in de modder. Dan dan dat hoofd wat zich omdraait naar mij en wat lijkt te zeggen 'waar blijf je nou?'
Als steuntje gebruik ik hun lijf om mijn voet uit de modder te trekken en pak een staart om me weer in balans te brengen. Het is allemaal o.k. Er wordt niet getrokken, er wordt niet getrapt het is net alsof ze me begrijpen.
Weet je, dan voel ik me geroerd door die enorme vriendelijkheid van een kilo of 600 en denk 'goed gedaan fokkers uit het verleden, goed werk afgeleverd'. Leuk paard.

Dat is verfjning en dat is voor mij het spoor. Samen werken, samen zijn en elkaar echt respecteren.

Je krijgt alles terug van ze, àlles. Ze accepteren heel veel van me. Ook als een beetje chagrijning ben, dan laten ze me net iets meer met rust dan anders. Het verschil is klein, maa het is er wel.

Pochen met kennis, heel interesant, maar wat doet het ertoe? Technische gebruiksaanwijzingen? Als mensen eenmaal voor het paard staan weet ik vaak al genoeg. Hoe? Gewoon door te kijken naar het paard, begrijpt het paard de kundige pocher of niet.

Het is maar van welke kant je het bekijkt. Wat ik niet wil, en nooit kwijt hoop te raken is die verfijning, dat fijne samen zijn, samen rijden of samen oefenen. Al die kleine dingetjes die het zo bijzonder maken.

Ik noem dat bijzondere het dier paard, het paard zoals het is, niet wat het zou moeten zijn, maar wat het is. In het hier en nu en wat we samen nog allemaal zouden kunnen gaan proberen. Als vrienden, net als hij.

**Geplaatst**: 05-02-10 15:35

Re: Spoorloos

Geplaatst: 05-02-10 15:35

IK kan zo genieten van hun lieve grote warme lijven. De dankbaarheid die ze geven voor elke minuut van je tijd die je bij ze bent. Elk dier heeft zo zijn eigen karakter en als je daar een beetje voor openstaat begrijp je precies wat ze willen, wat ze fijn vinden en wat niet. Gepor met sporen daar hoef je geen kenner voor te wezen dat vindt geen paard dat ik ken fijn. Evenals dwang of vastzetten met handen of bijzetteugels. Daar kan ik me zo aan ergeren. Allemaal in het kader van goed voor het paard, over de rug lopen enz enz. Geloof me dat kan je allemaal bereiken zonder alle kunstelarij. Met een normaal hoofdstel met of zonder bit. Sporen ik zie ze meer als een heel tijdelijk iets om misschien sneller dan normaal iets duidelijk te maken (wijken o.i.d.) maar begrijpt het paard, het, is hij je vriend het en wil hij ook nog voor je werken dan doet hij het zonder ook heus wel.
Ik heb wel dat niet alle karakters bij mij passen en als ik merk dat een paard niet bij mij past dan ga ik heel snel op zoek naar een nieuw thuis en dat is in ons beider belang.

**Geplaatst**: 05-02-10 18:58

Geplaatst: 05-02-10 18:58

Ik rijd thuis nooooooit met sporen, ik ben het met de TS eens dat het zonder moet kunnen. Echter hebben ze bij de KNHS de leuke regel bedacht dat je vanaf de M1 dressuur met sporen móét rijden! }:0

Op wedstrijden rijd ik dus wél met spoor, maar alléén omdat het verplicht is. }:0

Mijn paarden zijn, ondanks dat ik altijd zonder sporen rijd, super aan mijn been. Door consequent maar respectvol te rijden bereik je heel erg veel. Een spoortje is IMO niet voor verfijning, aangezien je deze "verfijning" met je been moet kunnen bereiken. (mijn paarden zijn toch ook vlug aan het been? en daar heb ik echt geen spoortje voor nodig gehad!)

Persoonlijk vind ik ook dat een goede ruiter het zonder spoor af moet kunnen, jij hebt de verantwoordelijkheid tegenover je paard om hem op een eerlijke manier iets te leren, zodat je paard begrijpt wat jij bedoeld en plezier in zijn werk houdt. Als je steeds met een spoor in de buik van je paard loopt te porren, begrijpt je paard op een gegeven moment ook niet meer wat je wilt, worden ze boos op de spoor en stompen ze na een tijdje van veel spoorgebruik af. En wat doen veel ruiters dan??? Juist!! Een scherpere spoor eraan. Dit helpt vast wel een tijdje, maar na verloop van tijd stompt het paard ook op die spoor af.

Sowieso vind ik dat de mensen tegenwoordig veel te snel naar hulpmiddelen grijpen. Het paard reageert niet op een beenhulp, hoppa zweep erbij. Het paard reageert nog steeds slechts, hoppa sporen eraan. Het paard wil niet nageeflijk lopen, hoppa slof eraan. En dan.. als je paard nog steeds niet wil? Wat houdt je dan nog over? Niets toch? Als je paard dan nog niet wil, dan heb jij een probleem, want jij hebt geen hulpmiddelen meer over!

Dit is dan ook mijn motivatie om zo min mogelijk hulpmiddelen te gebruiken. Als het op deze manier niet zou lukken, zou ik met paardrijden stoppen.

**Geplaatst**: 06-02-10 13:22

Geplaatst: 06-02-10 13:22

Ik vind sporen regelrechte onzin!

Ik zie veel mensen die dus totaal niet met sporen kunnen rijden en dat paard een beetje zitten te trappen met de sporen aan!
Dat wil ik niet dus rij ik ook niet met sporen.
Ik vind dat je moet rijden met je zit, je kuit je stem en soms een zweepje.

**Geplaatst**: 06-02-10 13:30

Geplaatst: 06-02-10 13:30

Beau_Horse schreef:
Ik vind sporen regelrechte onzin!
Ik zie veel mensen die dus totaal niet met sporen kunnen rijden en dat paard een beetje zitten te trappen met de sporen aan!
Dat wil ik niet dus rij ik ook niet met sporen.
Ik vind dat je moet rijden met je zit, je kuit je stem en soms een zweepje.

Dus u behoort ook tot die ruiters die geen onafhankelijke zit hebben??
Stem is niet toegestaan op wedstrijden.
Het is een ondersteunende hulp, en bewijst dat men met de andere hulpen nog niet geheel communieseren kan met het paard.
Sporen zijn net als een stang middelen ter verfijning van het rijden.
Men kan niet generaliseren om te zeggen dan maar geen sporen, nee beter leren zitten.
En daardoor zijn bewegingen onder controle te hebben.

**Geplaatst**: 06-02-10 18:19

Geplaatst: 06-02-10 18:19

Professor schreef:
Beau_Horse schreef:
Ik vind sporen regelrechte onzin!
Ik zie veel mensen die dus totaal niet met sporen kunnen rijden en dat paard een beetje zitten te trappen met de sporen aan!
Dat wil ik niet dus rij ik ook niet met sporen.
Ik vind dat je moet rijden met je zit, je kuit je stem en soms een zweepje.

Dus u behoort ook tot die ruiters die geen onafhankelijke zit hebben??
Stem is niet toegestaan op wedstrijden.
Het is een ondersteunende hulp, en bewijst dat men met de andere hulpen nog niet geheel communieseren kan met het paard.
Sporen zijn net als een stang middelen ter verfijning van het rijden.
Men kan niet generaliseren om te zeggen dan maar geen sporen, nee beter leren zitten.
En daardoor zijn bewegingen onder controle te hebben.

Eens, ruiters die bewust of onbewust continu zitten te kloppen met de spoor moeten iets veranderen...De ruiters die het onbewust doen zullen moeten werken aan hun zit, de ruiters die het bewust doen zouden zich eerst "im Klaren sein müssen" (ik wilde eigenlijk geen Duits gebruiken, maar sommige zaken zijn echt beter in het Duits uit te drukken....

)waarom, waarvoor en hoe men een spoor te gebruiken heeft.

**Geplaatst**: 06-02-10 18:23

Geplaatst: 06-02-10 18:23

Adil18 ruiters die u beschrijft (of die nu bewust of onbewust sporen en zweep gebruiken), hebben zeker veel te veranderen.
Uw schrijven "im Klaren sein müssen" (ik wilde eigenlijk geen Duits gebruiken, maar sommige zaken zijn echt beter in het Duits uit te drukken....

). Kan ik niet geheel begrijpen?

**Geplaatst**: 06-02-10 18:28

Geplaatst: 06-02-10 18:28

FaberSmid schreef:
Adil18 ruiters die u beschrijft (of die nu bewust of onbewust sporen en zweep gebruiken), hebben zeker veel te veranderen.
Uw schrijven "im Klaren sein müssen" (ik wilde eigenlijk geen Duits gebruiken, maar sommige zaken zijn echt beter in het Duits uit te drukken.... ). Kan ik niet geheel begrijpen?

Ja, hoe omschrijf ik dat nu mooi in het Nederlands....Dat hen eerst duidelijk zou moeten zijn hoe, wat en waarom voordat ze er een spoortje aanbinden...Iets duidelijker omschreven?

**Geplaatst**: 06-02-10 19:33

Geplaatst: 06-02-10 19:33

Gelukkig maar Adil18 het is net als voor linkshandige een ramp geweest.
Om weer on topic te komen, ik ben niet tegen sporen maar verkeerd spoor gebruik en misbruik. Bij de bereden politie waren zwarte kunststof sporen verplicht. Wat bij de wedstrijden niet is toegestaan, gezien het feit ze met een "puntenslijper" tot steekwapen gemaakt kunnen worden. Hoe ziekelijk kan de mens zijn op dat idee te komen, uit te voeren en te misbruiken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-10 12:06

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-10 12:06

Weet U FS ik ben het spoor soms wat bijster.
Daar ben ik niet eenzaam en alleen in, dat zie k meer om me heen.

Velen, en ook ik zijn trots op de dingen die we kunnen of hebben gedaan. Roem, prijzen, applaus voor de ene is het belangrijker dan voor de ander. Die tijd heb ik gehad denk ik.
Ik heb nooit opgekeken naar iemand zijn status, of vaak vermeende status, wel naar wie iemand is, als persoon.

Integriteit, integer zijn met vooral paarden en zij gaven de antwoorden. Stuk voor stuk, ras, type het maakte niet uit. Ze zeiden me alemaal, wees eerlijk en laat ons begrijpen wat je bedoelt. Wat dan ook, maak een keuze. Dan kijken wij wel wat we er mee doen. Een jonge 3 1/2 jarige hengst hier heeft zijn puberperiode, die kan bij paarden soms wel ongeveer een jaar of twee duren. Weet ik, niks mis mee aan mij de taak om dat te sturen. Niemand durft met hem te lopen, ik laat het ook maar niet meer toe om problemen te voorkomen.
Aan de buitenkant komt hij erg stoer over. Hij is vol energie en vindt alles interessant en grappig. Als ik hem uit de box haal wil hij nog wel eens opgewonden zijn. Als ik de box in kom draait hij zijn hoofd weg, 'nee, niet dat ding'. Dan wacht ik, en streel zijn manen. Kom maar knul, kom maar... zeg ik. Dan komt hij en laat het 'ding' om doen ondertussen starend in de verte. Daarna gaan we de box uit en vindt hij het leuk. Soms rent hij iets te vrolijk, en mopper ik en is het alsof hij zegt 'o, ja, jaha ik weet het wel' en hij past zich weer aan mij aan. 100 x niks aan de hand, maar uiteraard net als de smid hier is gebeurt dat, en die zegt, 'waarom snij je hem niet?' Ik zeg niks en doe mijn ding, ons ding. Laat de jomge hengst het bakje in, knip hem los en hij gaat een beetje hollen en rolt door het zand. Ik ga niet mee in zijn drukte of vermeende 'ik ben boos' houding maar toon begrip. Dan komt hij naar het hek en wil een beetje klooien met me. Ik, zijn vriend.
Wat heeft snijden te maken met paard zijn, waarom een dier verminken om het geschikt te maken voor mij, of voor anderen? Rijpaard of werkpaard.... ik zeg maar niks.

Waarom zeggen zoveel mensen hoe het moet, en niet hoe het kàn.
In een ander topic verwonder ik me over de woorden die hoog oplopen, status, rangen, kennis vliegt over en weer. Terwijl we allemaal in wezen hetzelfde zeggen.

We houden van paarden, willen deze dieren met respect benaderen en behandelen maar ondertussen wodt er zoveel gevochten. In plaats van echte kennis uitwisselen is het meer oorlogje, mini oorlogjes dan samen.

Dat samen is iets wat mij met de paarden boeit en wat vanzelf lijkt te gaan. Zonder aan te sporen, zonder sporen het gebeurt.
Ik heb voorwaartse paarden gekozen omdat ik een hekel heb aan paarden die ik eerst helemaal moet overhalen om wat te bewegen. Weer hoor je dan, ja maar jouw paarden zijn toevallig zo vriendelijk.
Ben je mal denk ik, ze zijn puur, dat wel.
Waarom omdat ik ze eerder moet afremmen dan aansporen.

Iedere dag loop ik een risico hier, met het in en uit de bak,stal,wei halen. Het gevaar schuilt overal. Niet eens expres ben ik zo uitgeschakeld. dat heb ik vorig jaar mogen ervaren toen ik mijn knie brak, door een val mèt een paard samen. (Géén eigen paard)

Sporen.. het roept veel bij me op dat woord, ik blijf een beetje hangen in spoorloos, zowel letterlijk als figuurlijk.

Want soms ben ik het spoor even bijster, niet met de paarden maar wel met de mensen.
Gevoelig, ja, maar niet sentimenteel.

Wie ?

**Geplaatst**: 07-02-10 12:10

Re: Spoorloos

Geplaatst: 07-02-10 12:10

Paardentango bedankt voor uw mooie verwoording, maar is dat uw reactie op het geen ik schreef?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-10 12:40

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-10 12:40

Wilt U dat ik reageer op de sporen die met kan vermaken tot saté prikkers?

Dat maakt me verdrietig, en vele andere harten ook.

In de tijd bij het Korps heb ik de gekste dingen meegemaakt en gezien. Niet onder de dienders zelf, maar burgers en wat ze kunnen doen zonder geweten. Ik heb een hele tijd mensen gehaat. Maar dat was ook niet goed, en nu denk ik help ze dan. Doe je best daravoor, steek een hand uit en help.
Wijs 'ze' op morele zaken, laat de liefde winnen.

Hele oorlogen zijn er gevochten voor vrijheid, meningsuiting etc. dat is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. Laten we er trots op zijn, dat het bij ons kàn. Er zijn landen hier vlakbij waar het je kop kost.

Vergeet niet, niets is vanzelfsprekend. Maar dieren, en ook mensn, pijn moeten doen om iets te bereiken... daar is maar één woord voor.

Dat is en blijft in mijn ogen CRIMINEEL !

**Geplaatst**: 08-02-10 13:00

Geplaatst: 08-02-10 13:00

Paardentango... ik reageer niet echt... lees maar een beetje mee.
Maar mijn complimenten voor uw fijne manier het verwoorden van de essentie van het samen zijn met paarden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-10 11:23

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-10 11:23

Dank Lijebo,
Ik vind het zo belangrijk om daar steeds op te blijven wijzen. Voor allen, ook voor de toppers zijn denk ik die kleine dingen bepalend voor onze liefde voor het paard. We worden allemaal dagelijks denk ik geroerd door hen, en door hun eerlijkheid die we zelf een beetje hebben afgeleerd. Van topruiter tot hobby mens. Dat dier staat voor ons centraal en daar houden we van en zorgen we voor.

Ik hoop dat ik dit straks in boekvorm kan aanbieden. Een boek waarin ik mijn ervaringen en inzichten kan delen.
(Wat is dat lastig zeg om de juiste woorden te kiezen !)

Niet als dè waarheid, maar als een waarheid en iets om over na te denken. Zoals ik het zie, met kennis en onderzoeken maar voornamelijk vanuit liefde en betrokkenheid voor de grote vrienden, en dat is niet te verwarren met menselijk sentiment.
Wie weet tolereren wij mensen elkaar straks ook ietsje meer en durven weer vanuit ons hart te handelen naar de paarden, en naar elkaar. Ik vertrouw wel op die liefde,.

Samen is sterker dan alleen.

De natuur kent geen genade, wij mensen wel.

**Geplaatst**: 11-02-10 20:01

Re: Spoorloos

Geplaatst: 11-02-10 20:01

Paardentango ik ben benieuwd naar uw boek, succes met het schrijven van uw boek.