LiefDing schreef:Hoi,
Ik heb hetzelfde gehad. We hadden een trekpaard (normaal heel rustig enzo...) deze dus helemaal niet, remmen.. da zat er niet op. Als die ging, dan ging ze... Ben er een keer hard afgevallen met het opstappen, zat net draafde ze meteen aan, had me beugel nog niet en had me evenwicht nog niet, ze aant twijfelen bij de bakrand, links, rechts, links, rechts, ze was aant wiebelen en ik verwachtte dat ze toch rechts ging, dus toch niet ze ging links en ik er rechts af... tegen de bakrand omhoog, me longen sloegen dicht daardoor raakte ik in paniek omdat ik geen lucht kreeg. Me zusje me meteen geholpen en plat op de grond gelegd zodat me longen weer open gingen. Ik kon er niet meteen weer op, had zoveel pijn, heel wat kneuzingen door de bakrand (geeft niet echt mee... ) Erna bijna niet meer gereden, zoveel schrik, vooral met het opstappen. Uiteindelijk hebben we haar toch weggedaan oa omdat ik er bijna niet meer op reed, te bang.
Hebben toen een ander paard gekocht, een wat ouder. Int begin had ik nog steeds schrik, veel mee gewandeld, geborsteld, geknuffeld. Voorzichtig weer begonnen met rijden (vooral stappen beetje draven), zodra ik begin te wiebelen gaat ze stappen, zo lief. Begin het vertrouwen weer terug te krijgen, durf zelfs weer alleen op te stappen. T heeft ff geduurd maar durf het weer. Heb nu ook echt een band met der, we houden rekening met elkaar, een ontzettend fijn gevoel!
dat lijkt me ook pijnlijk,, ik zelf ben ook een keer tegen de bakrand aangevallen maar dat deed niet zoveel pijn( was niet supper hard ofzo), gellukkig hebben jij en je nieuwe paardje een band opgebouwd
nog veel succes met het verder bouwen van je vertrouwen