Een chambon of een gogue dwingen een paard niet in een houding - als dat het effect is, zit ie veels te strak. Het paard moet nog wel met zijn hoofd voor de loodlijn kunnen komen. Goed bevestigd geven deze hulpteugels alleen een begrenzing naar boven, in die zin dat het paard druk voelt zodra ie zijn nek/kaak vastzet en de onderhals eruit drukt. Dat de gogue onafhankelijk inwerkt (itt de slof) vind ik juist een voordeel, daardoor is de inwerking heel duidelijk voor het paard. Met een slof moet je als ruiter wel een superfijn gevoel voor timing hebben, wil je die eerlijk kunnen gebruiken. Met een gogue volsta je als ruiter met een fijne, constante verbinding met het bit te houden, en als het paard zich uit de verbinding drukt, komt ie de gogue tegen.
Een van mijn paarden, nu 7 jaar, heb ik de afgelopen week drie keer met een gogue gereden omdat ie steeds de neiging had zich uit de verbinding te drukken, puur uit gebrek aan concentratie. Zag ie ergens iets: hup, hoofd omhoog en tegen het bit. De gogue heeft hem ahw een zetje in de juiste richting gegeven, hij komt nu veel gemakkelijker tot vwnw ontspanning en begint te ervaren dat het juist erg prettig is met een ontspannen bovenlijn te lopen. En dat is dus echt geen nepkrul, hij loopt nu juist veel meer van achteren naar voren, over zijn rug en met een actief achterbeen.
De gogue is er nu weer af en hij ontspant zich veel beter, ik wijs hem daarbij de weg door lichter te zitten zodat ie zijn rug gemakkelijker los kan laten. Hij ondergaat nu echt een metamorfose. Gebruikt hele andere spieren (wat betekent dat ik dit ook rustig op moet bouwen) en is veel geconcentreerder. Dat dit paard lange tijd te weinig nageeflijk was, is mijn eigen fout geweest door te weinig consequent te rijden toen ie net was ingereden. Daarbij zit er een behoorlijke kop op, het zat dus ook in zijn hoofd dat ie niet wilde nageven cq. zich op de ruiter concentreren. Dit ter illustratie dat een gogue best een nuttige hulpteugel kan zijn.