suleilitha schreef:Guess1, even het volgende geval.
Ik ben aan het rijden met mijn paard in een binnenbak en daar is een hoek waar hij niet doorheen wil. Voor de vierde keer springt hij weg en loopt dwars tegen de hulpen in. Vervolgens probeert hij de kop in de nek te gooien en er vandoor te gaan. (normaal zou ik hem dan nog harder laten lopen dan hij zelf van plan was) Maar er komt een ruiter met een bang paard voorbij, dus ik moet een stevige ophouding maken, dus peerd krijgt klappen net op het moment dat jij binnenkomt en ik trek ook nog een keer zijn kin op de borst. Dat is het enige wat jij te zien krijgt.
The question: wat doe jij in dit geval?
Er is nooit een reden om je paard te slaan op zo'n manier en zijn kin op zijn borst te trekken.
Natuurlijk neemt hij op dat moment een loopje met je, wellicht omdat je een oefening doet waar hij moeite mee heeft en hij de dans probeert te ontspringen?
Op zo'n moment steken we hand in eigen boezem en weten we dat het paard niet ontspannen aan de hulpen staat, maar slaan en trekken doe je niet... nooit. Dat is frustratie, en dat heeft niets met paardrijden te maken.
Iemand die vriendelijk, netjes en correct rijdt zal weinig tot nooit kritiek ontvangen. Jaloezie wellicht, maar dat maak ik niet op uit de post van ts.
De kans is meestal 99 uit 100 dat diegene idd nogal ruw is wanneer er kritiek ontstaat.
Helaas voor ts lopen er vaak ook nog eens van die 'reltypes' omheen die de gelederen sluiten en zorgen dat de discussie verstomd.
Wat valt in godsnaam voor lol te beleven aan het anoniem bespreekbaar maken van iets dat je dwars zit? En daarbij ook nog eens de betreffende ruiter complimenten te maken voor de door haar behaalde doelen?
Heel jammer dat mogelijke 'klokkenluiders' niet iets beter hun verhaal kunnen doen, de mens is altijd geneigd te denken dat het wel meevalt.... en juist daarom worden de meest schrijnende gevallen zo laat ontdekt......