Bokt.nl

Anya schreef:

Ik niet.. het betekent dat je de hulpen nog lichter moet maken. Als ze een vlieg voelen, dan ook jouw heel lichte hulpen wel.

KiWiKo schreef:

nee Tamorka, JIJ was waarschijnlijk net niet de goede ruiter voor DIT paard.............. zeg ik niet mee dat jij niet kan rijden ofzo hoor.... maar dat de combinatie jullie twee gewoon niet goed was

tamorka schreef:

[Ik kreeg haar bijna niet verkocht omdat bijna niemand er zo mee weg kon rijden. Dit paard vereiste zo'n super ervaren en handige ruiter met zoveel gevoel, dat heeft slechts 98% van de ruiter. Dus voor dat zelfde percentage deugde ze niet.

Ik heb zeer goede momenten met haar gehad waaruit bleek dat zij heel veel kon maar waar ik haar ook kon rijden. Maar ze moest wél willen.

Mensen waar niemand mee overweg kan, worden door andere mensen ook beschouwd als "moeilijk" of "vervelend".

runningkawa schreef:

Hoe kan karakter nu fout zijn?
Je kan er mee omgaan of niet...dat is wat anders

Cer schreef:

Van een motorfiets kan je wel zeggen dat er een productiefout in zit, om datzelfde te zeggen van een levend wezen krijg ik een nare smaak van...

tamorka schreef:

runningkawa schreef:

Hoe kan karakter nu fout zijn?
Je kan er mee omgaan of niet...dat is wat anders

Als veruit de meesten er niet mee om kunnen gaan, is het de fout van het paard (of mens).

Vido schreef:

Even een hart onder je riem Tamorka, ik snap je helemaal. Je bent blijkbaar nuchter genoeg om te bedenken dat er misschien wel iemand is die met dit paard overweg zou kunnen, maar daar heb jij eigenlijk geen boodschap aan. Kan en wil je zelf met zo'n dier aan de slag en belangrijker nog: is dat verantwoord??

Zelf had ik supergetalenteerde (??) Jazz-merrie. Onder het zadel geweldig dier, reed er zo op weg. Na 7 weken sprong ze in het hek, haar achterbenen lagen open tot op het bot. Reden? Er werden koeien los gelaten in het weiland naast ons... Na een operatie en 4 maanden (!) stalrust, kon ik weer aan de slag. In no-time leerde ze de changementen, de piaffe en wat passage. Maar... nog een klein probleempje...ze ging liever dood dan in de trailer.. Denk niet: ow een trailerlaadprobleempje, lees dan nog eens de vorige zin.

Na een thuiswedstrijd in het Z1 waar ze 214 liep, besloot ik toch dat we beiden beter af waren als ik haar als fokmerrie verkocht. Au! Doodvallen kan je toch maar 1x doen, stel dat de complete blinde paniek die had voor de koeien, zich voordoet als ik er op zit....??!!

tamorka schreef:

Als veruit de meesten er niet mee om kunnen gaan, is het de fout van het paard

Marilyn_ schreef:

KiWiKo schreef:

nee fout ligt altijd bij de ruiter ook al is een paard zo naar, en zo vervelend........... dat betekend niks meer en minder dan dat de ruiter die erop zit het niet goed doet ergens

Mee eens Er was ook ergens een topic, over 'over de hindernis slaan '.
Dat weigeren is een goed voorbeeld dat het aan de mens ligt. Tenminste, dat vind ik Een paard zal of bang zijn, of niet goed uitkomen, of de ruiter geeft de verkeerde hulpen. Ik vind het ook altijd flauwe kul als mensen zeggen; 'Ja me paard doet dit en dat om me te pesten.'
Of ben ik de enige die dat vind?

superwoman schreef:

Als veruit de meesten er niet mee om kunnen gaan, is het de fout van het paard (of mens).

superwoman schreef:

Dat andere paarden makkelijker zijn meer mazzel
Als ik zie wat sommige paarden accepteren....

superwoman schreef:

paarden die super getalenteerd, kunnen wel eens iets "mis" hebben in de kop.
dan spreek ik ook niet over een fout. Als het paard zó overdreven angstig kan reageren, vind ik anders dan
"normale" werkweigering.
Dan ook is het weer aan de ruiter, om met het paard te werken, wat het beste past bij het paard.
Past werken niet, dan idd een fokmerrie of zelfs grasmaaier.
Past de combinatie niet is het ook aan de ruiter om het paard te verkopen aan iemand die beter bij het paard past.
In alle gevallen moet de ruiter kijken hoe en welk werk hij kan doen met het paard. Kan het paard het niet, ligt het aan de ruiter dat hij bijv "overvraagt"

Anya schreef:

Ik zal je nog een voorbeeld geven. Wij hebben een paard dat op zijn zachtst gezegd vreemd is ingereden. Hard.
Haar reactie op druk is heel lang geweest dat ze zich terugtrok. In enen. Op de rem en volkomen niet meer bereikbaar. Wat je ook deed. Dan moest je eraf en haar omduwen / zetje geven. Dan was ze er weer.

En soms was maar heel weinig druk (bijvoorbeeld extra been in galop omdat ze zo'n langzaam hupje deed soms) al genoeg extra druk om dat op te roepen. Samen hebben we geleerd waar de grens lag. Samen hebben we ook geleerd om die grens van wat voor haar 'teveel druk' was op te schuiven. En inmiddels kan zij net zoveel druk aan als een 'gewoon' paard. Dit paard was niet gek... Dit paard had een verdedigingsmechanisme ontwikkeld: als ik er niet ben, dan is het er ook niet. Triest. Maar wel oplosbaar. En misschien met een betere ruiter (lees in dit geval een meer gevoelige ruiter, niet een technisch goede 'beul', was dit proces nog wel sneller gegaan. Wij hebben het met vallen en opstaan geleerd.