kekavo schreef:Ik rijd het liefst buiten, dus moet mijn paard wel goed luisteren. Maar heel mak en heel rustig hoeft van mij ook niet, een beetje pittig is prima zolang hij maar geen gekke dingen gaat doen (moet een stuk langs een heel drukke provinciale weg)Citaat:Mijn mening is: op een braaf paard leer je meeliften, op een pittige leer je rijden. En tuurlijk moet je kunnen meeliften voor je kunt leren rijden, maar ik heb toch van geen enkel paard zoveel geleerd als van Taat.
Ik ben het wel met je eens, maar een rustig braaf paard geeft je wel het zelfvertrouwen dat je zo hard nodig hebt om op een pittig paard te kunnen rijden. Zonder mijn brave ouwe Sonja, had ik nooit op pittige Major gestapt. Mijn beste leermeester was zonder twijfel mijn brave ouwe merrietje Sonja die nooit een stap verkeert zette.
Dat is ook een deel van wat ik bedoel, een beginner zet je niet zomaar op een pittig paard, die moet eerst vertrouwen opbouwen met een wat braver paard. Maar wat ik bedoel is: Ècht zitten en je paard ook ècht rijden, dat leer je pas als je weet hoe het voelt om op een losgebroken stier (oftewel mijn dwarrel 2 jaar geleden) te zitten.
ik vind het erg leuk om met een mak paard onverwachte dingen doen (bv speciale grondwerkoefeningen) om het pit er toch wat in te krijgen 


