Bokt.nl

evih schreef:

Ik denk dat er gewoon een duidelijk onderscheid moet gemaakt worden tussen aan de teugel rijden, voorwaarts neerwaarts rijden en met waslijnen rijden.

Velen zijn ervan overtuigd dat een paard moet opwarmen aan losse teugel (ik heb het hier dus over de "waslijnen" waar de meesten mee starten). Dan krijg je als uitleg: hij moet zijn spieren los maken. Nu wil ik aan al die mensen vragen om eens goed naar hun paard te kijken. Als je met waslijnen rijdt, gaan de meeste paarden hun rug wegdrukken. Waarom? Daarom, dat doen ze gewoon vanzelf. In stap valt dit nog mee, maar een paard dat in draf gereden wordt mat waslijnen, drukt zijn rug volledig weg en valt volledig uit elkaar. OPGEPAST: val mij niet aan. Ik zeg niet dat dit bij elk paard zo is! Goed getrainde westernpaarden lopen mooi als een geheel aan losse teugel, maar dit doen ze heus niet allemaal. Mijn pleidooi dus: géén waslijnen (effe in stap ok, maar dit niet in draf gaan doen om "op te warmen").

Nu het onderscheid tussen aan de teugel en voorwaarts-neerwaarts. Bij "aan de teugel" richt een paard zijn nek op en vormt de lijn tussen de puntjes van zijn oren en zijn neus een loodlijn met de bodem. Om dit netjes te laten gebeuren, moet het paard al in een geheel lopen, zijn achterhand er netjes onder zetten en goed zijn rus gebruiken. Ik hoop dat hieruit al duidelijk is dat hij hiervoor veel spieren moet gebruiken en dat dit dus ook niet aangeraden is om los te werken.
Als we dan gaan kijken naar "voorwaarts-neerwaarts" dan zien we dat dit de nek strekken is met de neus zo laag mogelijk tegen de grond waardoor een paard zijn bovenlijn gaat strekken, zijn rug gebruiken en spieren ontwikkelen vlak achter het zadel. Het paard gaat hierdoor als een geheel lopen (in tegenstelling tot bij de waslijnen) zonder dat die een zware inspanning moet leveren (zoals bij aan de teugel) en dit allemaal zo ontspannen mogelijk.

Als je het mij vraagt, is die laatste methode dus het beste!

Hoe warm ik nu op? Eerst één toertje in stap aan losse teugel (lees goed: in stap!) en dan voorwaarts-neerwaarts met zijn neus tot over de grond. Van hieruit dan loswerken in de drie basisgangen, wat overgangen, grote en kleine voltes, ... En dan naar de moeilijkere oefeningen zoals schouder binnen, wijken, wending om achterhand, ... De laatste 10 minuten richt ik hem wat op naar "aan de teugel" en dan laat ik hem weer uitstappen.

Citaat:

Toch brengen wij deze inleidingsfase niet passief door, integendeel; terwijl wij nog geen inspanning van het paard vragen vragen wij wel zijn aandacht. Zo zullen wij bijvoorbeeld niet in de 'goot'van de hoeslag stappen maar op de binnenhoefslag en laveren met die lange teugel het paard in de rechte lijn; het paard leert aldus automatisch recht te lopen, zonder steun van de goot, de wand of de ruiterhand. Wij maken met die lange teuge rechts= en linksomkeert en wendingen; steeds met de buitenteugel tegen de hals de richting en met ondersteuning van het buitenbeen. het paard leert automatisch reageren op fijne aanwijzingen, zelfs zo, dat wij na enkele weken al een aardige keertwending kunnen maken om de achterhand met de lange teugel; dat is toch maar meegenomen voor later.

beantsje schreef:

evih schreef:

Ik denk dat er gewoon een duidelijk onderscheid moet gemaakt worden tussen aan de teugel rijden, voorwaarts neerwaarts rijden en met waslijnen rijden.

Velen zijn ervan overtuigd dat een paard moet opwarmen aan losse teugel (ik heb het hier dus over de "waslijnen" waar de meesten mee starten). Dan krijg je als uitleg: hij moet zijn spieren los maken. Nu wil ik aan al die mensen vragen om eens goed naar hun paard te kijken. Als je met waslijnen rijdt, gaan de meeste paarden hun rug wegdrukken. Waarom? Daarom, dat doen ze gewoon vanzelf. In stap valt dit nog mee, maar een paard dat in draf gereden wordt mat waslijnen, drukt zijn rug volledig weg en valt volledig uit elkaar. OPGEPAST: val mij niet aan. Ik zeg niet dat dit bij elk paard zo is! Goed getrainde westernpaarden lopen mooi als een geheel aan losse teugel, maar dit doen ze heus niet allemaal. Mijn pleidooi dus: géén waslijnen (effe in stap ok, maar dit niet in draf gaan doen om "op te warmen").

Nu het onderscheid tussen aan de teugel en voorwaarts-neerwaarts. Bij "aan de teugel" richt een paard zijn nek op en vormt de lijn tussen de puntjes van zijn oren en zijn neus een loodlijn met de bodem. Om dit netjes te laten gebeuren, moet het paard al in een geheel lopen, zijn achterhand er netjes onder zetten en goed zijn rus gebruiken. Ik hoop dat hieruit al duidelijk is dat hij hiervoor veel spieren moet gebruiken en dat dit dus ook niet aangeraden is om los te werken.
Als we dan gaan kijken naar "voorwaarts-neerwaarts" dan zien we dat dit de nek strekken is met de neus zo laag mogelijk tegen de grond waardoor een paard zijn bovenlijn gaat strekken, zijn rug gebruiken en spieren ontwikkelen vlak achter het zadel. Het paard gaat hierdoor als een geheel lopen (in tegenstelling tot bij de waslijnen) zonder dat die een zware inspanning moet leveren (zoals bij aan de teugel) en dit allemaal zo ontspannen mogelijk.

Als je het mij vraagt, is die laatste methode dus het beste!

Hoe warm ik nu op? Eerst één toertje in stap aan losse teugel (lees goed: in stap!) en dan voorwaarts-neerwaarts met zijn neus tot over de grond. Van hieruit dan loswerken in de drie basisgangen, wat overgangen, grote en kleine voltes, ... En dan naar de moeilijkere oefeningen zoals schouder binnen, wijken, wending om achterhand, ... De laatste 10 minuten richt ik hem wat op naar "aan de teugel" en dan laat ik hem weer uitstappen.

Ik ben het niet met je eens. Er zijn maar weinig paarden die hun rug wegdrukken bij een geheel losse teugel. Als ze dat doen, doen ze dat pas, als je de teugel aanneemt. Overigens hebben we het over de eerste 10 minuten loswerken, daar hoort zeker nog geen draf in! Eerst moeten de spieren en gewrichten rustig los worden en en moeten de ademhaling en bloedsomloop zich aanpassen.

Ik houd me aan de richtlijnen van Ernest van Loon (Ruiters en rechters), omdat het hele verhaal van hem zo logisch klinkt en omdat ik heb ervaren, dat dit een hele prettige manier van loswerken is.
Ik citeer even een stukje:

Citaat:

Toch brengen wij deze inleidingsfase niet passief door, integendeel; terwijl wij nog geen inspanning van het paard vragen vragen wij wel zijn aandacht. Zo zullen wij bijvoorbeeld niet in de 'goot'van de hoeslag stappen maar op de binnenhoefslag en laveren met die lange teugel het paard in de rechte lijn; het paard leert aldus automatisch recht te lopen, zonder steun van de goot, de wand of de ruiterhand. Wij maken met die lange teuge rechts= en linksomkeert en wendingen; steeds met de buitenteugel tegen de hals de richting en met ondersteuning van het buitenbeen. het paard leert automatisch reageren op fijne aanwijzingen, zelfs zo, dat wij na enkele weken al een aardige keertwending kunnen maken om de achterhand met de lange teugel; dat is toch maar meegenomen voor later.

N.B. wie het boek kent, weet dat er hier expliciet de vrije, lange teugel wordt bedoeld en er dus nog geen contact is.

Voor de energieke sjonnies onder de paarden stelt Van Loon voor om ze eerst te longeren en dan pas op deze manier los te rijden.

Nathaliia schreef:

ik vind dat je lekker met een lang teugeltje moet los stappen... ik draaf ook altijd een rondje met lange teugel, en afentoe ook een galopje, en dan pas oppakken..