_angela_ schreef:De enige manier waarop een bit echt zou kunnen werken als "stop" is als je het bit aan de benen van het paard vastmaakt, zodat je hem kan tekelen als ie er vandoor gaat...
Een paard dat wilt gaan, gaat toch wel, met of zonder bit. Het stopt alleen als het vertrouwen in de ruiter heeft.
Hahaha, doe mij er zo 1tje! Mn verzorghaf heet Ascot en hij doet zn naam eer aan
Even totaal offtopic; ik heb 2 jaar nh les met hem gereden; de instructeur had nog nooit zo'n dominante knol gezien, en Ascot presteerde het zelfs bij hem gewoon over het stroomdrad te jumpen toen ie er geen zin meer in had (instructeur geloofde mij niet toen ik vertelde dat As dit kunstje bij mij had uitgehaald) Dat zelfde dominante mormel is uiterst voorzichtig met kinderen en beginners...
Paarden (en pony's) voelen aan of ze met een zwakkere og gelijke te maken hebben. Heb je pech, dan maken ze misbruik van de zwakkeren. Heb je geluk, dan zijn ze uiterst voorzichtig met hen.
Even over de 'hengst-discussie'; Ascot is een ruin, al wilt ie dat soms niet weten. Maicka, de merrie is juist degene waar de kinderen niet bij mogen komen omdat ze loopt te klieren.



, echt schattig ziet er leuk uit 
