Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
shirleyp schreef:Tja... Kwaliteit van instructie is inderdaad wisselend... Helaas geeft een orun-diploma zelfs niet aan of instructie goed is of niet. Ik werk zelf in het basisonderwijs, heb geen orun, maar heb soms het idee dat ik nog beter les kan geven dan sommige orungediplomeerde instructeurs! En dan niet eens het technische verhaal, maar ook de opbouw van een les, het werken naar een doel en het meegeven van 'huiswerk' waar de ruiter zelf mee aan de slag kan tot de volgende les. Gemiste kansen...
shirleyp schreef:Dat heeft dan vooral te maken met de didactische beperkingen van de instructeur. En zoals ik hierboven al aangaf voorziet ORUN daar niet echt in.Ik zie hier ook verkeerde combinaties. Ruiters die bij een instructeur lessen die niet bij ze past. Theoretische instructeurs met praktische ruiters, dat werkt vaak niet. Sommige ruiters begrijpen de terminologie van de instructeur niet en doen daarom maar wat.
shirleyp schreef:Misschien ligt de fout wel meer bij ons ruiters. Hoeveel ruiters zijn er nu nog echt kritisch op zichzelf? Wie analyseert een rit nog na het rijden? Wie probeert doelgericht iedere rit iets beter te maken? Wie doorziet de complete ontwikkeling van jezelf en het paard? Wie doet netjes zijn huiswerk dat je van je instructeurvhebt gekregen? Wie vraagt wel eens een stalgenoot om eens mee te kijken? Wie vraagt openminded door wanneer een stalgenoot of bokker ziet dat er iets te verbeteren valt? Wie neemt nog de moeite om wat op te steken over de theorie van dressuur dmv een boek? Nee hoor. Als je les neemt van een goede instructeur leer je het vanzelf
) stalgenoot op mijn paard om te kijken of het er uit ziet en om te controleren of mijn gemonteerde hulpen een beetje logisch zijn. shirleyp schreef:Excuus... Ik heb niet hele topic doorgenomen voor mijn post. Maar ben blij om te lezen dat ik niets nieuws aan haal, dat geeft de burger moed![]()
Dat voelen is ook zoiets. Veel instructeurs gaan er van uit dat lesklanten dingen voelen. Daar kun je niet van uit gaan, dat moet je controleren en bevestigd willen hebben. En soms kan het er anders uitzien dan het voelt, ik vind het een aanvulling wanneer mijn instructrice in zo'n geval eens op mijn paard zit. Ik zet zelf ook wel eens een (zorgvuldig uitgekozen) stalgenoot op mijn paard om te kijken of het er uit ziet en om te controleren of mijn gemonteerde hulpen een beetje logisch zijn.
Iedere instructeur heeft zijn eigen wereldje en referentiekader. Het zou goed zijn om instructeurs met regelmaat bij elkaar te zetten om van elkaar te leren. Dat houdt je beeld scherp en breed en kan erg motiverend werken.
Pletje123 schreef:Ik vraag ook altijd: "Voel je dat?" als ik zie dat het paard doet wat er van hem/haar gevraagd wordtWant als je het eenmaal gevoeld hebt, dan weet je waar je naar op zoek moet en het gevoel geeft dan de bevestiging.
Want ik wil het graag zeker weten. Of het antwoord erop eerlijk is (ja of nee), dat hoop ik dan altijd maar. Indien een ruiter/amazone niet eerlijk antwoord, dan houdt hij/zij zichzelf uiteindelijk voor de gek.
superwoman schreef:Pletje123 schreef:Ik vraag ook altijd: "Voel je dat?" als ik zie dat het paard doet wat er van hem/haar gevraagd wordtWant als je het eenmaal gevoeld hebt, dan weet je waar je naar op zoek moet en het gevoel geeft dan de bevestiging.
Sommige ruiters voelen vrij weinig en dan moet je dat als instructeur wel weten, want het is voor de meeste namelijk wél duidelijk. En ook een goede ruiter kan "zo'n momentje" wel eens niet bewust voelen.

Ik ben niet blind en als ze de vraag met een leugentje om bestwil beantwoorden, dan zie ik dat terug in het rijden
Snackie schreef:Het mooie van dit topic is, dat velen het wel schijnen te weten hoe het moet. Maar hoe lopen hun paarden?
Ik ben al jaaaaaren aan het zoeken naar een geschikte instructie. Das niet zo makkelijk, want allemaal willen ze de kop in de krul hebben.
Ik niet, heb een nieuw paard, en blijf maar van de teugels af, of hij met zijn kop in de lucht loopt, of tussen zijn benen, maakt niet uit.
Laat ze eerst maar eens op hun eigen benen leren lopen. En dan niet de hoefslag volgen.
Ik ben zelf geen instructrice. Maar als ik geen geschikte heb, dan geef ik mijn bijrijdster zelf les.
puur de figuren rijden, geen druk op de teugels, laat het hem maar uitzoeken. als je een jong beest al moet gaan dragen met je handen, word die echt niet fijner als hij ouder word.
en over dingen voelen, iets voelen en iets zien is zo makkelijk niet. Zegt de instruc : voel je dat, dan vraag ik, wat moet ik voelen dan?
Want je bent voor hij uitgesproken is al 5 meter verder.. elke stap een ander gevoel.
Paardrijden is niet makkelijk,maar dat maakt het juist leuk.
Pletje123 schreef:Daarnaast ben ik van mening dat je ook een jong paard verbinding aan moet bieden met je handen. Helemaal los laten is mijns inziens het paard in het diepe gooien en inderdaad onder het mom van "zoek het maar uit". Natuurlijk is veel druk en trekken het andere uiterste en daar streeft niemand naar, lijkt mij. Maar er is ook nog een middenweg
Snackie schreef:Het mooie van dit topic is, dat velen het wel schijnen te weten hoe het moet. Maar hoe lopen hun paarden?.
Snackie schreef:puur de figuren rijden, geen druk op de teugels, laat het hem maar uitzoeken. als je een jong beest al moet gaan dragen met je handen, word die echt niet fijner als hij ouder word.
Snackie schreef:Paardrijden is niet makkelijk,maar dat maakt het juist leuk.
Pletje123 schreef:ShirleyP: ik geef veel volwassenen les en als zij zichzelf voor de gek willen houden, dan moeten ze dat vooral doenIk ben niet blind en als ze de vraag met een leugentje om bestwil beantwoorden, dan zie ik dat terug in het rijden
shirleyp schreef:Misschien ligt de fout wel meer bij ons ruiters. Hoeveel ruiters zijn er nu nog echt kritisch op zichzelf? Wie analyseert een rit nog na het rijden? Wie probeert doelgericht iedere rit iets beter te maken? Wie doorziet de complete ontwikkeling van jezelf en het paard? Wie doet netjes zijn huiswerk dat je van je instructeur hebt gekregen? Wie vraagt wel eens een stalgenoot om eens mee te kijken? Wie vraagt openminded door wanneer een stalgenoot of bokker ziet dat er iets te verbeteren valt? Wie neemt nog de moeite om wat op te steken over de theorie van dressuur dmv een boek? Nee hoor. Als je les neemt van een goede instructeur leer je het vanzelf
ik vraag namelijk ook niet aan stalgenoten of ze nog iets zien wat te verbeteren valt. ten eerste omdat er nog zoveel punten zijn die ik zelf al zie die voor verbetering vatbaar zijn
maar ook omdat ik het niet altijd toegevoegde waarde vind hebben; ik hoor graag commentaar van mensen wiens oordeel ik vertrouw, dat blijkt vrijwel altijd overeen te komen met mijn eigen mening. luister ik naar iemand waar ik dat vertrouwen niet in heb en het oordeel wijkt af van mijn eigen mening, dan hou ik vast aan mijn eigen mening. dat is niet omdat ik geen moeite wil doen, maar omdat ik reeds meerdere wegen naar rome heb gezien die via rusland bleken te lopen. dan leer ik inderdaad liever van een goede instructeur
Of zijn paard niet corrigeert op het moment dat het wel moet. En als ik helemaal niks zie gebeuren, dan vraag ik eerst of ze uberhaupt de hulp wel gaven. En als ze dan zeggen ja, dan concludeer ik dat het paard niet scherp genoeg is en zal ze dan erop wijzen dat ze om meer reactie moeten vragen en dus een grotere hulp moeten geven (die direct ook zichbaarder is natuurlijk). Uiteindelijk komt het uit.. althans, dat is mijn ervaring
Maar er zijn wel een aantal stalgenoten waarvan ik hun mening wel waardeer en op waarde weet te schatten. Met hun wissel ik graag van mening over het rijden.
shirleyp schreef:Pletje123 schreef:Dat zie je terug in de halsEen paard wat niet fijn in de hand is, zal nooit achter zijn kaak openen met behoud van de juiste impuls.
Gezien je het antwoord weet op al mijn situatieschetsen, ben jij de perfecte instructeur. Helaas zie ik maar weinig instructeurs die alles zien...
shirleyp schreef:Pletje123 schreef:Dat zie je terug in de halsEen paard wat niet fijn in de hand is, zal nooit achter zijn kaak openen met behoud van de juiste impuls.
Gezien je het antwoord weet op al mijn situatieschetsen, ben jij de perfecte instructeur. Helaas zie ik maar weinig instructeurs die alles zien...
Nee... dat ben ik niet