-een sperriempje dat zodanig los zit dat het paard z'n kauwmogelijkheden niet stoort valt meestal van z'n neus af. Ik moet de paardenmond/neus nog zien waar dat anders is.(please show me) -een paard hoort te kauwen en slikken als ie het bit aanneemt. openen van de mond is meestal ongemak (niet per se pijn) maar nog steeds een gegeven dat de harmonie met de ruiterhand verstoord is (zijn ook paarden die zichzelf erop dumpen) -een neusriem zou eigenlijk al overbodig moeten zijn... waarom dan nog een sperriem? -een bit dat niet stil in de mond ligt? met aanleuning? dan houdt dat toch in dat de ruiterhand niet stil is? lijkt mij logisch. -sperriem in combinatie met een stang of pelham is lijkt mij uit den bose. dan is het hee gemakkelijk voor de ruiter om veel te hard door te komen met een miniscule beweging. -er zijn paarden die zonder enig teugelcontact al beginnen te protesteren, dit ligt vaak aan een fout type of pasvor van het bit, gebitsproblemen of dergelijke. het juiste bit vinden voor het paard was ooit heel belangrijk, nu werkt men met standaardbitten. dan wordt het moeilijk om die harmonie te vinden.
Wat mij betreft is een sperriem de 'eerste hulpteugel'. voor diegenen die niets fout doen met de hand is het nut van de sperriem het bewijs dat het bit het paard niet past... denk ik. ik vind ze compleet nutteloos ofwel een fout verdoezelen.
wat bedoelen jullie allemaal met 'stilliggen in de mond van het bit'? waarom is dat een probleem dat opgelost moet worden? een paard dat ontspannen kauwt en slikt zal het bit enigsinds bewegen... dat is goed. welke onwenselijke beweging gaat het om?
Aangezien dit niet meer rijtechnisch is maar gaat over de functionaliteit van een onderdeel van het harnachement en de eigenlijke discussie al oud en klaar is hier een slotje. Over het nut van de sperriem kun je een nieuw topic openen op HAR