Ik zeg het op een andere manier:
Je gaat zélf op de voorhand...
Je zadel ligt te ver naar voren, je onderbenen komen naar voren te steken, je neigt zelf naar voren, je kijkt naarbeneden en je handen zijn niet echt steady. Ik ken je verder niet, maar als ik dit soort beelden zie, lijkt het op een beginner die evenwicht zoekt aan de teugels, en erg bezig is het koppie in de krul te krijgen. Geen voorwaarden om wedstrijden te gaan rijden.
Als je wilt dat je paard meer op de achterhand komt, moet je bij jezelf beginnen en dus veel verder achterover komen, je onderbeen wat meer naar achteren (met de hak wel laag), je handen dragend en rustig en het paard dus echt onder je van daan naar voren rijden. Ook als ze sterk overkomt. Bijna JUIST als ze sterk overkomt. Een paard kan niet vechten tegen iets dat er niet is. Hoe meer je remmend rijdt, hoe sterker ze worden, hoe meer je voorwaarts rijdt, hoe beter ze te verzamelen zijn, al klinkt dat heel vreemd. Probeer het maar eens om super been en zit te geven en los te laten van voren (in een veilige thuissituatie om te oefenen). Helemaal een barok paard heeft de neiging om op te krullen en omhoog te komen als je met zit en benen werkt. voorbeeld (let op de teugels in boogjes en de drijvende zit van deze ruiter, in contrast met je eigen zit)
Als je remmend gaat werken, krijg je dat duikende, ook als er geen historie van rugproblemen aan vast zit, of ze (barokke paarden) gaan "springen" (hoppen, steigeren). In elk geval is het nooit gunstig.
Paardje gewoon lekker later marcheren, ritme in de gaten houden, voor je uit kijken, op je gevoel letten! (zit ik goed, geef ik wel been, waar zijn mijn handen, zijn mijn schouders boven mijn heupen, mijn enkels onder mijn heupen, ellebogen bij mijn zij etc).
Een hoop werk nog aan de winkel, maar het gaat vast lukken.