Bokt.nl

girlyggirl schreef:

ik rij mijn haf in het m2 en ben idd van mening dat zo goed als iedere haf met de juiste ruiter nageefelijk kan lopen ik vind het daarentegen niet erg verstandig om met een slof te rijden om dit te bereiken ik denk dat het een hulpmiddel is wat nog veels te vaak verkeerd word gebruikt en zeker voor de "onervarende ruiter" niet aan te raden. mss kun je eens een thiedemann teugel proberen? dit heeft ook de werking om een paard nageefelijker te laten lopen hier kun je echter weinig fout aan doen en dus een verstandigere keuze denk ik. maar het verstandigste blijft om gewoon een goede instructie te zoeken die je kan leren zonder al die poespas je paard te laten lopen zoals je wilt succes!

Rana schreef:

Ik ga echt helemaal mee met de rest:
slof weg doen! Ik ben geen tegenstander van een slof, maar je gebruikt hem absoluut niet OK!!

Door wie is hij je geadviseerd eigenlijk? Want als dat je instructrice is geweest mag ze zich wel even goed achter de oren krabben!!!!

Ik vind het verschrikkelijk te zien dat er een probleem op deze manier op gelost wordt terwijl jij,ts, waarschijnlijk alleen maar goed wil doen.... Ieder paard kan uit zichzelf, zonder slof, geruk en gepluk, nagevelijk gereden worden.

Op het moment dat de grondbeginselen van de dressuur niet goed aangeleerd zijn, zowel bij paard als ruiter, DAAR komen de problemen!! Als je paardje niet doet wat jij wil is dat JOUW fout.
Niet die van hem/haar. Probleem ligt 99% bij de ruiter...

Mijn advies? Zoek een instructruce welke je de basis van de dressuur goed uit wil leggen , welke je duidelijk wil vertellen wat nagevelijkheid nou is en die serieus met je aan de gang wilt.
Want ik ben een beetje bang dat het zo enkel erger wordt....

succes

Milou90 schreef:

Allereerst; Leuke haflinger heb je.
Maar meisje, haal die slof alsjeblieft weg. Niet onaardig bedoeld, maar je helpt er je pony alleen maar meer naar de kl*te mee en ik denk niet dat dat je bedoeling is een slof is niet bedoeld om de ruiter aan de teugel te leren rijden.
Ik vind het persoonlijk een beetje oneerlijk tegenover je pony dat je om die reden zo'n ding gebruikt.

Waarom wil je haar zo per se aan de teugel rijden eigenlijk?

ni3ki3 schreef:

Ik ben met die van mij zeker 3 jaar bezig geweest om hem constant nagefelijk te laten lopen.

van 3 tot 4 inrijden.. nog niks nagefelijk gevraagt.
Alleen maar van achter naar voren gereden.
zo ook tot het vijfde jaar. toen een beetje bezig geweest met binnen achterbeen onderplaatsen in de voltes. Veel overgangen rijden zodat het achter been er goed onder komt en de ruiter wordt opgevangen op het achterbeen en de voorhand en de hals vrij komen en meer ontspanning daarin.
Vervolgens ben ik bezig gegaan.. om zoveel mogelijk op de buiten teugel te laten lopen en de binnen teugel ontspannen te hebben. Zodat ze recht wordt en niet over de buitenschouder gaan wegvallen.
Toen heb ik zeker wel een jaar gehad, dat ze op eigen terrein aan de teugel liep, maar ergens ander ho maar.
Ik baalde hiervan en kon mijn instructise niet laten zien hoe het ging en zij kon mij niet verder helpen. Dan alleen op houding en zit, wanneer die met zn hoofd omhoog liep (terwijl die toen al anders kon)
Zij raadde mij toen slof aan zodat ze mij verder kon helpen en een beter beeld had van hoe het thuis ging.
Door de slof verloor ik soepelheid in mijn pony thuis, ik merkte dat ze stijver werd. Ik kon niet meer op een volte galopperen, daar trok ze zich uit, of sprong constant aan in de verkeerde galop. ze zat vast en het deed haar waarschijnlijk pijn. Ik wist dat ze het kon en dacht dat ze in een "puber" periode zat. Strafde haar af, veel stress, als ik door ging zitten voor de galop spande ze haar rug al aan en zette mij over de buiten schouder weg. Geen beginnen meer aan. Gad ik wel de goede galop, dan trok ze zich van de volte af en ging keihard recht uit. Ben een keer door de houte bakrand heen geknald. Dat was voor mij het teken dat ze het niet deed om mij te pesten of dwars te liggen. Een paard rent niet om de ruiter bang te maken door een hek, met kans zich zelf te beschadigen. Een paard denkt sowieso niet zo complex als vele van ons wel eens denken. Een paard reageert op wat hem op dat moment overkomt en in mijn geval haar dus pijn deed.
Al mijn lichte hulpen waren daarna verdwenen.
Ik heb misschien een maand met slof in de les gereden (dus een keer of 5/6)
Daar ben ik toen mee gestopt, ik heb ander bitje gekocht (dubbelgebroken, koperen mondstuk. Ze krijgt nu altijd, lekker verwend, een snoepje als ze het hoofdstel op krijgt) ik heb geprobeerd haar het plezier in rijden weer terug te geven, door veel met losse teugel te rijden en te springen.
Door het springen werdt ze volgens mij weer losser in de rug en ik kon haar steeds scherper door een parcour rijden, met steeds lichtere hulpen. Vanuit daar heb ik dressuur weer opgepakt.
En dit jaar (haffie 7 jaar oud). Lekker los, pakt het wijken goed op. Loopt constant aan de teugel. Bij aanspringen in galop komt ze iets omhoog, maar zonder enig druk, laat ze zich daarna weer zakken.
Ik ben zeer tevreden ik voel dat ze soms nog enig spanning heeft bij het aangelopperen. Dat als ze het verkeerd doet ze door mij achterna gezeten wordt.
Echter sinds die tijd heb ik dat nooit meer gedaan en ik ben een drie kwart jaar later nog steeds die schade aan het inhalen.

We hebben er beide van geleerd, ik doe haar dit nooit meer aan.
Wees trots op wat je bereikt en bereik je iets niet dan ligt dit heel vaak aan de ruiter.

Ik ben dit seizoen wedstrijden gestart in de B. we hebben twee wedstrijden gelopen, leuke complimentjes gehad en ze vindt het heerlijk om met me mee te gaan. Met de oren naar voren in de trailer en met de oren naar voren rijdt ze het losrij terein op.

Ik ben echt blij dat ik de band weer heb kunnen herstellen en dat ze weer langzaam steeds meer vertrouwen krijgt.
Met bosritten, heuvel training doe ik haar ook veel plezier. dan loopt ze te snuiven en te proesten. (samen met andere haf)
En ondertussen traint ze haar achterhand, buik en bil spieren, waar ik tijdens dressuur training weer mijn voordeel uit haal.

Hoe meer op de kont, een zittende oefening, hoe meer de voorhand kan ontspannen en letterlijk in de krul valt.