Bokt.nl

Goofy44 schreef:

Valangst ontstaat in de meeste gevallen doordat de ruiter niet goed kan zitten. Als je niet goed kan zitten, heb je geen of slechte controle over het paard. Dat versterkt het gevoel van het kunnen vallen..... Als daarnaast onzekerheid over het in bedwang houden van het paard bestaat, dan moet die onzekerheid worden weggenomen. Bij paardrijden kan je altijd vallen. Wat je kan leren is: goed zitten en je kan leren vallen (valbreken). Als je zit niet helemaal OK is, probeer dan op een paard dat je vertrouwd aan de longeerlijn zitles te nemen. Ervaren ruiters doen dat ook, het is niet dom om dat te doen, het is slim, het is een investering waar je de rest van je paardrijloopbaan alleen maar voordeel van hebt.....
Je kan 5 jaar les krijgen en nog steeds rondhobbelen. Als je goed leert zitten, is de rest een eitje. Je kan dan veel meer genieten. Je bereikt dan ook meer als je dat wilt.

SusanH schreef:

De keren dat ik van een pony cq paard ben afgevallen zijn niet te tellen. Gelukkig (even afkloppen) heb ik nooit een ernstiger blessure er aan over gehouden dan een gekneusde rib. Maar ik ben nog steeds bang om op bepaalde types paarden te rijden en ik zal nooit een fanatiek springruiter worden omdat ike er vooral met springles iets te vaak ben afgevallen . Gelukkig durf ik op mijn eigen paard bijna alles.
Ik weet inmiddels dus dat ik bepaalde soorten paarden moet mijden, en dan vooral paarden die de neiging hebben en keihard vandoor te rennen en dan opeens in een hoek weg te draaien, of paarden die een rodeo serie bokken weg kunnen geven in galop. Daar ga ik dus ook niet meer op.
Maar het voorbeeld van jou heb ik ook vaak meegemaakt, dat je van een paard afvalt waar je anders wel veel vertrouwen in hebt. Daarom denk ik dat het een kwestie is van er weer op gaan zitten en gewoon gaan rijden tot hoever jij durft te gaan. In de winter zijn trouwens de meeste paarden wat heter en schrikken sneller van bijv een windvlaag. Wat vaak goed werkt is kort losstappen en meteen actief aan het werk zetten, of voor het rijden even losgooien of longeren om de ergste frisheid er af te halen.

advanbergen schreef:

Wat prettig om te lezen dat ik niet de enige ben....

Hinata schreef:

Ik ben 2 jaar geleden ook hard gevallen, met een ander paardje. Daarna eigenlijk niet meer durven rijden, tot ik een ander paardje kreeg (omdat het met dat paardje waar ik van was gevallen gewoon niet meer ging) en daar wel op reed.
En jahoor, ik had mijn eerste les, en ik viel weer. Met mijn rug op het hek. Ik weer opgestapt met een hoop pijn, en vervolgens bij het eerste 'rondje' weer gevallen op dezelfde plek, maar nu onder het hek. Toen is mijn instructrice erop gegaan, en heb ik alleen nog maar uitgestapt. Vanaf toen was ik het beu, ik ben naar de mange gegaan en heb gevraagd of ik in een beginner's les mee mocht rijden en dat mocht. Dus toen reed ik daar tussen de 10/11 jarige meisjes. Ik reed op allemaal makkelijke pony's en uiteindelijk op moeilijkere pony's. Uiteindelijk heb ik een andere instructrice genomen en les genomen op mijn eigen paardje. En daar rijd ik nu weer normaal op. Heeft een tijd geduurd, maar het was het allemaal waard!

marleendv_88 schreef:

Ik ben ook nog steeds bang om te vallen. Ik ben ook een paar keer wat vervelend terecht gekomen waardoor ik blessures had. Sinds ik met paard en al onderuit ben gegaan en paard op mijn benen gevallen is ben ik echt weer bang.
Ik durf heel slecht op paarden die ik niet ken. En paarden waarvan ik weet dat ze bokken durf ik gewoon niet op (behalve Timon, die bokt ook maar daar durf ik wel op ) Op de manege is nu een paard dat nu ineens weer bokt, normaal is die hartstikke lief. Maar ik heb hem een paar keer zien bokken...echt niet dat ik daar ooit weer op durf