Het ziet er netjes uit maar als je bitloos wil rijden kun je beter geen stalhalster gebruiken 
Rechterteugel
Bij trekken aan de rechterteugel zien we dat de druk voornamelijk op de neus terechtkomt. Van een duwende kracht tegen de linkerkant van het hoofd is nauwelijks sprake. Het metalen verbindingsstuk raakt het hoofd niet eens! Alleen aan de bovenkant van de neus is er enige inwerking naar rechts toe, en wellicht een klein beetje bij de onderkaak.
Linkerteugel
In het ideale geval zou er bij trekken aan de linkerteugel niets aan de linkerkant van het hoofd mogen gebeuren. Er is echter duidelijk te zien dat er behoorlijk wat druk wordt uitgeoefend aan de linkerkant op de neus. Het lijkt er dan ook op dat de druk die aan de rechterkant wordt geproduceerd om de neus naar links te krijgen wordt tegengewerkt door de druk die aan de linkerkant ontstaat. Wat er netto overblijft is "druk op de neus".
Beide teugels
Wanneer aan beide teugels wordt getrokken zie je dat de kracht wederom voornamelijk op de neus wordt geconcentreerd. Maar alles beweegt zo'n beetje mee wat veel "ruis" produceert.
Conclusie
Het zal waarschijnlijk niemand echt verbazen: Het stalhalster, niet ontworpen om mee te rijden, komt bijzonder slecht door deze test. Het discriminerende vermogen is nihil, praktisch iedere teugelhulp resulteert telkens in hetzelfde: druk op de neus. Voor het paard is onderscheid dus nauwelijks mogelijk. Daarbij bewegen zowat alle onderdelen mee, wat het voor het paard nog lastiger maakt om uit de wirwar van veranderingen aan zijn hoofd op te maken welk signaal nou eigenlijk de gewenste informatie bevat. Voor een paard dat goed reageert op "wijken voor druk" zal de intuitive reactie bij zowat iedere teugelhulp bestaan uit stoppen, want dat is immers een logische handeling als je druk tegen je neus voelt.
Bron; www.bitloos.nl