Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-12-20 09:09

Geplaatst: 23-12-20 09:09

Ervaring met mijn vorige paard: oorzaak was fysiek. Paard met veel rechtrichten uiteindelijk vooral mentaal totaal anders geworden. Geen geschrik uit het niets meer in de hoeken, etc. Fysieke ongemakken kunnen leiden tot veeeeel spanning, zeker als je al een van nature sensibel paard hebt. Osteopaat en zadelcheck kunnen ook helpen daarin (om zaken uit te sluiten).

Verder heb ik met name één aanpak als het aankomt van het moment zelf: juist wel opzoeken. Ik lees hierboven hele andere tips, maar ik laat paard juist pas met 'rust' als ie het enge opzoekt. Dus wel op af rijden en pas weg gaan van het enge als je paard echt even zijn hoofd laat dalen en aantoont dat het oké is. Uiteraard handig om dit eerst aan de hand ook te oefenen met een spannend object. Volgens mij heeft Tristan Tucker hier een mooi filmpje van waar hij rijd op een paard wat schrikt van stoelen in de bakhoek. Nog een edit: iets anders verwoord, maar komt overeen met aanpak van LuffB zoals ik het nu lees. Je kan dit echt in alles toepassen, van bakkabouters tot trailerladen zeg maar.

Mijn huidige paard kon echt nog wel even enorm schrikken toen ik haar kocht begin dit jaar (zo'n sprintje trekken), als er ineens iets onverwachts lag naast het pad bijvoorbeeld. Inmiddels met bovenstaande is ze ontzettend dapper geworden. Haar schrikreactie is nu: stilstaan, erop af lopen en 'scannen' (hoofd omhoog en omlaag), uitblazen en er rustig langs lopen.

Edit: Wat ook wel enorm helpt, maar misschien overbodig te melden: die van mij staat 24/7 in kudde buiten en we rijden/werken afwisselend 6 dagen in de week: dressuur, af en toe sprongetje, longe, aan de hand, grondwerk, veeeel naar buiten en steeds een ander rondje, etc. Mijn huidige en vorige paard zijn beide KWPN merries met nodige sensibiliteit en energie van nature, daar gaat gewoon enorm veel werk in zitten.

**Geplaatst**: 23-12-20 13:15

Geplaatst: 23-12-20 13:15

xIrlijn schreef:
Olijf: hier hebben we ook over nagedacht. Maar zelfs als dit iets bij haar zou hebben getriggerd, dan vind ik het aan mij als ruiter om haar die ontspanning weer terug te geven in het rijden. Als er spanning door een extra ruiter zou zijn gekomen, zou de oplossing dan anders zijn dan wanneer het bijvoorbeeld door te veel energie komt?

Als de tweede ruiter onbewust hulpen anders geeft of bv met wat meer
spanning op het paard zit kan dat zeker erg verwarrend zijn,
helemaal voor een jong sensibel paard.
Dit kan allerlei effecten hebben op hoe ze zich gaat gedragen.
Sommige paarden kunnen er helemaal niet mee overweg met meerdere ruiters.
Ik zeg niet dat dit het probleem is, maar zeker iets om naar te kijken
en de oplossing is om weer een poosje 1 ruiter erop te zetten.
Het weer kan zeker ook mee spelen, mijn vos is ook zeer gevoelig en
met dit weer ook zeker schrikachtig en soms gewoon ronduit lastig.
Ik probeer me er zo min mogelijk van aan te trekken en denk dan, morgen weer een dag.
Boos worden helpt sowieso niet. En oplossen op dat moment kan je ook op je buik schrijven vaak.
Dus dan hou ik het maar op: hij heeft beweging gehad 8-)

**Geplaatst**: 23-12-20 17:54

Geplaatst: 23-12-20 17:54

xIrlijn schreef:
Een van de wat jongere paarden die ik rij is sinds twee maanden in toenemende mate kijkerig en gespannen onder het zadel en vanaf de grond. Het is altijd een gevoelige, maar doodbrave merrie geweest. Tegenwoordig zijn de hoeken en het grootste deel van de hoefslag echter bezaaid met bakkabouters, die uiteraard goed in de gaten worden gehouden en waar ze het liefst ver van wegspringt. Dit is uit het niets begonnen, maar vervolgens mogelijk wel getriggerd doordat er een paar keer iemand is afgevallen toen ze wegsprong. Op dit moment kunnen we in een kwart van de baan ontspannen en fijn over de rug rijden. Bij het overige deel van de baan zijn het korte stukjes (paar meter) ontspannen over de hoefslag, daarna gaan haar oren er weer op en springt ze vaker wel dan niet weg als ik haar door laat lopen.

Ik rijd een jonge PRE. Hartstikke braaf en heul veul temperament en idd de vraag 'wat is wijsheid...?'

Waar ik veel plezier van heb: de regel 'monsters worden bekeken'.
Eerst rust in de tent (pre's galopperen idealiter 3 galopsprongen en staan dan stil. 'Braaf' voor het stilstaan.)
... dan een kleine oefening, ik leerde ooit: kwart cirkel wending om de voorhand en dan hoofd laag.
En dan in een tempo waar we het over eens zijn op de plek des onheils af.
Hier is het balanceren tussen nieuwsgierigheid en ontspanning.
Van Tristan van de trt leerde ik de truc: op de plek waar het dier op gegeven moment stil blijft staan ('nu nader ik het monster echt te veel') echt ontspannen - dan omdraaien en echt even aan het werk. (Tempo, voltes, etc.) Kom je op gegeven moment weer op dezelfde plek doe je precies hetzelfde
ontspannen waar het eng is, rust, lieve woorden -
je hoeft er niet langs, maar na vijf of tien seconden wel weer aan het werk.

Valkuil: NOOIT het idee geven dat je straft. Dus geen eisen stellen a la "je moet en zal die hoek door, er zit niets!!" Dan ben je geen leider, maar een snauwer, en helemaal geen vriendje.
Je dier rust etc geven waar het eng is, is leiderschap en je dier is echt blij met jou. Daarmee kun je een paard ook 'dapperder' maken. Hij weet dat hij monsters kan trotseren.

Ook is er de regel: 'op mij letten', ik was erg blij toen het wijken en de eerste stukjes SB kwamen, dan hoef je niet acuut de volte op, maar je kunt efkes aandacht vragen ('ik ben belangrijker hoor, die monsters stellen echt niets voor...')

Hoe meer oefeningen je op gegeven moment in de gereedschapskist hebt, hoe beter. (Monster bij de E? Wijken van de H en terug naar de K.)

SB kan ook de hoek door.
.... verder begin ik "met mijn paard alle hoeken te laten zien". (Klinkt wat raar. Maar in explosieve tijden eerst te voet links en rechts om, dan in stap met idealiter lange teugel.) Ondertussen O:)

zeg ik tegen mijzelf dat ik niet bang ben voor de hoek - wel voor gedoe, maar niet voor de hoek zelf O:)

dus) terwijl ik de balansteugel vasthoud.

En er is de valkuil 'dat je vooral bezig gaat zijn met het geschrik', plan doelbewust dingen als 'spelen met de volte openen en sluiten', peervormige slangevoltes, zoveel bogen als je maar kunt, schakelen tussen een pasje achterwaarts en weer direct aanstappen of aandraven etc.

Wat in mijn gewone rijden zit: nadruk op verticale balans (gelijkelijk gewicht op de beide voorbenen) op het moment dat het dier 'daar de slag van te pakken heeft' is het paard ontspannen dus ik richt mij in allerlei oefeningen op die balans. (Het te pakken krijgen moet je een paard echt even leren, inmiddels is er het begrip 'dit willen de mensen dus' en in wezen moet ze het zelf doen. Meer fysieke balans geeft 'stevigheid' en vertrouwen.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-12-20 23:57

Geplaatst door de TopicStarter : 23-12-20 23:57

Superfijn weer al jullie reacties! Ontzettend leerzaam, ik weet zeker dat ik dit topic nog vaak terug ga kijken. Ik heb op iedereen weer persoonlijk gereageerd met veel vragen.

0000: Bedankt voor je toelichting, heel fijn weer. Het idee om twee weken zelf te rijden gaan we nu inderdaad doen. Eens kijken wat dat doet. Trt methode zou ik heel graag willen kunnen, maar ik vind mezelf daar niet bekwaam genoeg voor en wil nu niet gaan aanrommelen. Maar basisgrondwerk is iets wat we meenemen, daarbij gaat spanning laten afvloeien (of eigenlijk vooral: aandacht bij mij houden) steeds beter. Als je tijd hebt om nog te antwoorden: als je via de grond spanning kan laten afvloeien (in dit geval door opdrachten te geven en aandacht te vragen), hoe zou jij dit dan doorpakken onder het zadel? Of hoe zorg jij dat je paard spanning laat afvloeien met grondwerk?
Die buitenteugel als ankerteugel maak ik mezelf soms ook schuldig aan. Niet in de mate zoals jouw paard het had, maar ik ga wel eens controleren hoe ze onder mij voelt als ik haar recht laat lopen. Bedankt voor de uitleg!

Selente: nee, ze is de laatste weken niet hengstig geweest. Als dit wel zo was geweest, denk jij dat aan mogelijk een hormonale trigger?

Nps: bedankt voor je uitleg. Heel fijn om te horen dat dit bij jou werkt. Ik kan je uitleg goed volgen en begrijpen

Dit is iets wat ik ook zou willen toepassen op het moment dat we genoeg 'veilige ruimte' in de bak hebben waar ik haar ook werkelijk aan het werk kan zetten. Zelf zo weinig mogelijk aandacht aan het enge deel besteden en die frustratie niet opzoeken is een goede. Dat blijf ik een heel lastig evenwicht vinden: wanneer probeer je het weer en wanneer niet. Stel je probeert het, en je paard bouwt toch spanning op, ga je dan weer terug naar het veilige gedeelte? En leer je je paard dan niet dat spanning opbouwen = enge plek vermijden?

Cissy: ja, dit doet ze ook bij de andere ruiter die iets minder ervaren is en (door omstandigheden) wat meer spanning opbouwt. Zegt jou dit wat over het schrikkerige gedrag? En stel dat ze juist meer ervaren zou zijn, zou je dan aan een andere oplossing denken?

Veulen84: ontzettend bedankt voor je post, dit geeft veel inzicht! Alleen al dat je hebt gepuzzeld welke oplossing het beste werkt per paard, en dat dit dus kan verschillen. Hoe ben je bij de 'gecontroleerde reactie methode' gekomen? En wat doe je als ze er voor de tweede keer langs gaat en weer schrikt? Laat je die reactie telkens gecontroleerd toe, of is het 1x kijken en eventueel uitwijken en dan klaar? Je tweede oplossing klinkt ook heel fijn. Hoelang duurde het in het begin voor je paard ontspande op de volte? En hoe kijk jij aan tegen de gedachte dat je je paard dan leert dat spanning opbouwen = weg van de enge plek en 'ontspannen' op de volte? (Dit is namelijk de wisselende tegenstrijdigheid die ik voel: enerzijds wil ik de spanning niet opbouwen, maar ik wil ook geen gedrag bekrachtigen). Wel super om te horen dat je nu zover bent dat je alleen nog maar buiging hoeft te vragen en ze dan al ontspant. Geweldig zeg.

Dresjoepie: je noemt hier precies mijn angst. Omdat ik niet eerder dit gedrag onder het zadel heb meegemaakt, ben ik telkens bang dat ik het gedrag juist bevestig in plaats van oplos (hierom neem ik ook les, maar het blijft lastig!). Maar tegelijkertijd is het stilstaan de enige manier om ontspanning op een spannende plek te krijgen. Maar jouw redenatie volg ik ook volledig. Het probleem is nu dat ik eigenlijk nergens een volte kan rijden die volledig ontspannen is. Er is altijd een deel van de volte die ze met spanning rijdt. Als ik te lang 'wacht' tot ze ontspant, dan gaat ze zich naar mijn idee vervelen en juist meer spannende dingen zien. Als je hier ervaring mee hebt, hoe los je dit dan op? En volhouden doen we zeker, al duurt het weken

Met lange teugel uitstappen springt ze ook weg en rent dan weg. Juist omdat ik met lange teugel minder snel kan ingrijpen wordt haar reactie ook groter. Op dit moment stap ik daarom niet met lange teugel uit, daar wil ik eerst meer ontspanning voor voelen. Maar misschien is dit verkeerd gedacht, ook hier hoor ik graag andere ideeën over als die er zijn!

Undefined: om je eerste zin moest ik een beetje lachen, zo te horen was die van jou nog een stap erger! Heel fijn dat je juist deze oplossing aandraagt, want afwisseling is iets waarvan ik denk dat het haar sowieso goed zou doen. Heel eerlijk ontbreekt het daar nu aan. We zijn eerder wel op buitenritten geweest, maar toen was ze in het algemeen heel relaxt. Nu ze juist veel spanning heeft, durf ik eigenlijk niet naar buiten. Bang dat dit een slechte ervaring wordt.. Maar ik ga dit wel in mijn achterhoofd houden als mogelijke oplossing en ook voorstellen aan de eigenaar.

Blacksquad: wat goed dat je bij je eigen paard ontdekte dat de oorzaak fysiek was. Kreeg jouw paard er ook 'uit het niets' last van, of waren er daarvoor al kleine aanwijzingen geweest? En heb je achteraf kunnen beredeneren waar de fysieke klachten vandaan kwamen? Ik wil inderdaad kijken of iemand haar lichamelijk kan controleren, gewoon om dat uit te sluiten.
En ik begrijp wat je uitlegt, volgens mij heb ik dat filmpje ook gezien, dat was heel duidelijk. Mijn idee hierbij is dat ze beloond wordt voor haar ontspanning, door haar bij het (onzichtbaar) spannende object weg te halen. Maar zoals eerder ook al was genoemd: hoe weet je dat je het paard niet in een schrikreactie bevestigt? Hoe kijk jij hiernaar?

Olijf: die laatste zin ga ik onthouden

Fijn deze toelichting, dankjewel! Wat je zegt is iets waar wij ook aan denken, dus voor nu rij ik er weer alleen op. Gewoon om te kijken wat dit oplevert. Boos worden zie ik inderdaad ook niet als oplossing, maar soms twijfel ik juist of ik niet wat meer moet doorpakken in plaats van eindeloos geduld hebben. Maar dat is iets wat ik zelf ga ervaren

Janneke2: ontzettend bedankt voor je uitgebreide reactie. Dit sluit grotendeels aan op wat ik nu op gevoel doe, dus ik heb je bericht met interesse gelezen. Daarom zou ik graag nog iets meer hierover willen weten. Je zegt "een kwart cirkel wending om de voorhand en dan hoofd laag". Hoe doe je dit (of staat dit op YouTube bijvoorbeeld)? En dit pas je dan toe op het moment dat je paard weer ontspant na een schrikreactie? En je zegt dat je nooit moet straffen. Dit is iets wat voor mij ook als de beste oplossing voelt. Maar de angst die bij mij opspeelt is dan: bevestig je dan niet de angst van je paard? Je stelt immers gerust, dus er is iets om gerustgesteld voor te moeten worden.. Moet je niet juist stevig de leiding nemen, tik erbij als ze achterwaarts wilt gaan, want als ruiter zeg je voorwaarts en het paard heeft maar te gehoorzamen. Ik overdrijf nu, maar dit is iets wat ik uit mezelf niet snel doe, en soms denk dat het misschien juist goed zou zijn.

Het stukje 'op mij letten' vind ik ook mooi. Dit is iets wat ik onder het rijden zelfs hardop zeg, haha. Die gereedschapskist is inderdaad iets wat ik op een goede manier wil gebruiken. Toch ben ik benieuwd: hoe zie jij het verschil tussen aandacht vragen en forceren? Wanneer is met SB de hoek naderen aandacht vragen, en wanneer is het de hoek in forceren? (Al snap ik dat het grotendeels ook een gevoel is natuurlijk).

Eerst een rondje stappen ga ik voorleggen aan mijn instructeur. Met balansteugel bedoel je de buitenteugel denk ik? Ik gok dat als ik met lange teugel door de hoeken stap ze direct wegspringt. Als jij dat verwacht, zou je dit dan ook doen? Of is het dan problemen opzoeken en is dat iets om pas later te doen als ze onder het rijden ook meer ontspanning heeft op die plekken?

Tot slot: heel fijn dat je die verticale/fysieke balans benoemt. Dat is iets waar we nu dus ook aan werken in dat kleine stukje van de bak wat veilig is en wat dus ook fijn gaat

Ondanks dat ik niet denk dat dit de oorzaak van de problemen is, denk ik wel dat dit bijdraagt aan de oplossing.

**Geplaatst**: 24-12-20 01:11

Geplaatst: 24-12-20 01:11

xIrlijn schreef:
Veulen84: ontzettend bedankt voor je post, dit geeft veel inzicht! Alleen al dat je hebt gepuzzeld welke oplossing het beste werkt per paard, en dat dit dus kan verschillen. Hoe ben je bij de 'gecontroleerde reactie methode' gekomen? En wat doe je als ze er voor de tweede keer langs gaat en weer schrikt? Laat je die reactie telkens gecontroleerd toe, of is het 1x kijken en eventueel uitwijken en dan klaar?

Het punt met dit paard was dat ze een mega bagage heeft. Ze heeft een giga serie van dingen waar ze echt bang voor is/was en dingen die ze er bij deed omdat ze zoveel stress heeft altijd en dus op alles moet reageren. De gecontroleerde methode heb ik gepikt van een ruiter uit ik meen zweden of noorwegen. Ik heb met dit paard 3 jaar gepuzzeld naar een goede oplossing. Op een gegeven punt las ik alles wat los en vast zat om ergens maar een aanknoping te vinden. En toen was er een week waarbij de zon scheen en die gaf een lichtstreep door de baan. En elke ronde stond ze weer 2 keer op de achterste voeten en vloog ze links en rechts. De hele week heb ik toen standvastig vast gezet. Jij reageert extreem dan zet ik al mijn hersenkracht, handigheid en mogelijkheid in om je reactie te verminderen ipv de angst, want hier stopt het nu. En ja, de reactie was na die week echt zo veel minder. Dus ben ik het op alles gaan toepassen en heb het haar zelf laten generaliseren.

Ze mag altijd reageren, al doet ze het 20x. Dit is geen paard wat ooit nog zal stoppen met angst hebben over dingen. Maar ik wil dat ze genoeg vertrouwen heeft om daarna gewoon weer rustig met me verder te werken. Zolang de reactie maar gecontroleerd is, is het wat mij betreft okee. Ze is juist daarom een enorm save paard nu waar je een kind mee kan wegsturen. Ze heeft geleerd om zelf iets te doen met d'r angst zonder dat het gevaarlijk is. Nu stapt ze bv 1 stap de berm in als ze een trekker ziet en pakt daarna de rit gewoon weer op, vroeger dook ze van het taluut en ging daarna op weg naar huis.

Citaat:
Je tweede oplossing klinkt ook heel fijn. Hoelang duurde het in het begin voor je paard ontspande op de volte? En hoe kijk jij aan tegen de gedachte dat je je paard dan leert dat spanning opbouwen = weg van de enge plek en 'ontspannen' op de volte? (Dit is namelijk de wisselende tegenstrijdigheid die ik voel: enerzijds wil ik de spanning niet opbouwen, maar ik wil ook geen gedrag bekrachtigen). Wel super om te horen dat je nu zover bent dat je alleen nog maar buiging hoeft te vragen en ze dan al ontspant. Geweldig zeg.

Voor de meeste gewone kijkerige en rillerige paarden is het niet 1 specifiek ding wat ze angst aanjaagt. Dat is ook het verschil tussen mijn oude merrie en dit paard (haar dochter). Die oude merrie is gewoon echt bang van dingen, maar als je de angst verlaat werkt ze daarna prima. Haar dochter hangt gewoon uren in adrenaline. Er is niks, er was ooit misschien iets. Maar ze is gewoon niet in staat dat reactieve uit te schakelen omdat de adrenaline er zit. Zorg je voor een rustige manier om de stress te laten wegvallen, dan verdwijnt het gedrag ook.
Bedenk je ook dat je redenatie misschien fout is. Reageren uit stress of angst is een instinct, geen aangeleerd gedrag. Wegspringen of overmatig kijken of 'op hol slaan' kan wel gedrag zijn. Maar dan is het aangeleerd. Paarden die de hoeken snijden kunnen dat doen omdat ze merken dat ze daarvoor minder balans of draagkracht nodig hebben. Paarden die vaak in de ankers gaan en blijven kijken kunnen hebben geleerd dat ze daarmee zwaar werk tijdelijk kunnen stoppen. Maar aanleren gaat over het algemeen niet zomaar ineens, daar gaat tijd overheen. Zo ken ik best wat ruiters die zelf nerveus zijn en dan elke keer als het paard z'n hoofd optilt hem stil zet of stoppen met rijden.. Dan is een slim paard snel bereid dat truukje aan te leren.

De eerste keren had ik wel even nodig om de ontspanning te krijgen op de volte ook. Ik moest zelf ook even het foefje van echt aandacht krijgen in de oefening doorhebben. Ik rij ook niet percee weg van de plek trouwens. Ik vraag gewoon de buiging op de volte, de slangevolte of wat er maar even af kan. Het punt is dat goede buiging veel aandacht vraagt van het paard. Juist het opeisen van dat momentje van extreme aandacht in een rustige stabiele oefening zorgt dat de adrenaline weg kan. Zie het een beetje als een baby in slaap wiegen offe je eigen onrustige gevoelens er af lopen. Voor dat moment dalen de hormonen die je onrust geven. Hoe vaker je het doet hoe meer over het algemeen je rust wordt. Zo werkt het voor je paard ook. Het hoeft trouwens helemaal geen volte te zijn. Er is een vrij bekende ruiter die dit principe toepast door d'r paard steeds in zijflexie te vragen als ie opspant. Maar schouderbinnenwaarts zou ook kunnen werken als je het lang genoeg vol kan houden om echt ontspanning te krijgen. Dat kon mijn paard niet, dus was voltes een logischere keuze. Die voltes hebben trouwens op mij ook een goed psychologisch effect. Ik weet dat ze op die volte gaat ontspannen, dus ik ontspan zelf ook. Daardoor gaan we samen ook minder de stress in.

Vraag je trouwens ook nog 1 ding af... Wil je geen spanning opbouwen of heb je steeds al spanning vanaf het moment dat je de baan al in gaat?

**Geplaatst**: 24-12-20 01:38

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 24-12-20 01:38

Ik had bij mijn paard gehoopt dat het schrikken met de jaren minder zou worden. Er is al veel veranderd, heb zo ongeveer alle theorieën en trainingsmethoden al gedaan, maar ze blijft schrikken. Zie de link in mijn onderschrift.

**Geplaatst**: 24-12-20 01:39

Geplaatst: 24-12-20 01:39

xIrlijn schreef:
0000: Bedankt voor je toelichting, heel fijn weer. Het idee om twee weken zelf te rijden gaan we nu inderdaad doen. Eens kijken wat dat doet. Trt methode zou ik heel graag willen kunnen, maar ik vind mezelf daar niet bekwaam genoeg voor en wil nu niet gaan aanrommelen. Maar basisgrondwerk is iets wat we meenemen, daarbij gaat spanning laten afvloeien (of eigenlijk vooral: aandacht bij mij houden) steeds beter. Als je tijd hebt om nog te antwoorden: als je via de grond spanning kan laten afvloeien (in dit geval door opdrachten te geven en aandacht te vragen), hoe zou jij dit dan doorpakken onder het zadel? Of hoe zorg jij dat je paard spanning laat afvloeien met grondwerk?
Die buitenteugel als ankerteugel maak ik mezelf soms ook schuldig aan. Niet in de mate zoals jouw paard het had, maar ik ga wel eens controleren hoe ze onder mij voelt als ik haar recht laat lopen. Bedankt voor de uitleg!

Ik werk met grondwerk bijvoorbeeld graag met een stok met lintjes of een vlag waarbij het paard leert dat ontspanning zorgt voor het afvloeien van druk. Ik kan het niet zo heel simpel opschrijven om eerlijk te zijn, ik denk dat als je filmpjes kan vinden van Annemarie vd Toorn, E-quine academy je al wel wat info vind. Trt is overigens super toegankelijk ook als je nog weinig ervaring hebt met werken vanaf de grond. Hij werkt met een patroon waarbij je paard door buiging ontspant (even heel simpel gesteld) en dat patroon kan je ook herhalen onder het zadel. Sowieso vind ik lengtebuiging vragen, en dan zonder dat je het hoofd naar binnen gaat trekken maar echt proberen om je been te buigen, altijd een goede ontspanningsoefening. Dat kan je zowel doen op de grond, cirkelen, als later onder het zadel. Ook het commando laag of stretch voor het laten dalen van de hals kan handig zijn om aan te leren.

Je bent echt goed bezig, superfijn voor het paard dat je je zo inzet voor haar!!

**Geplaatst**: 24-12-20 09:31

Geplaatst: 24-12-20 09:31

xIrlijn schreef:
Blacksquad: wat goed dat je bij je eigen paard ontdekte dat de oorzaak fysiek was. Kreeg jouw paard er ook 'uit het niets' last van, of waren er daarvoor al kleine aanwijzingen geweest? En heb je achteraf kunnen beredeneren waar de fysieke klachten vandaan kwamen? Ik wil inderdaad kijken of iemand haar lichamelijk kan controleren, gewoon om dat uit te sluiten.
En ik begrijp wat je uitlegt, volgens mij heb ik dat filmpje ook gezien, dat was heel duidelijk. Mijn idee hierbij is dat ze beloond wordt voor haar ontspanning, door haar bij het (onzichtbaar) spannende object weg te halen. Maar zoals eerder ook al was genoemd: hoe weet je dat je het paard niet in een schrikreactie bevestigt? Hoe kijk jij hiernaar?

Mijn vorige paard was altijd al sensibel, snel nerveus. Die bakkabouters ontstonden na een tijdje. Ze kreeg op den duur last van kreupelheden zonder duidelijke oorzaak, zo ben ik rond gaan kijken naar andere trainingsmethoden. Door anders te rijden werd ze fysiek en dus ook mentaal veel beter. Ze was gewoon in onbalans en door mijn onwetendheid heb ik dat versterkt (ondanks dat ik ook les had enz). Dat zorgt voor fysiek ongemak en pijn. Echter, ik heb het dus niet kunnen uitsluiten door een DA, fysio, zadelmaker of wat dan ook. Daar kwamen nooit bijzondere dingen uit in ons geval. Probeer je daar dus ook niet blind op te staren, van 'de DA is geweest en er is niets aan de hand', want dat wil niet zeggen dat je paard rijtechnisch geen hinder ondervindt. Voor mij was het dus gewoon toeval dat ik er achter kwam dat mijn paard mentaal zo is beïnvloed door het fysieke stuk. Helaas daarvoor wel jaaaren getobt, allerlei methoden geprobeerd en ik zie mezelf nog steeds aan de hand eerst rondjes lopen door de bak om vervolgens tijdens het rijden weer het schrikken te krijgen.
Maar achteraf denk ik wel: als je paard in de wei loopt, ziet 'ie ook geen weikabouters. Dan is de reden voor bakkabouters dus ook gewoon gelinkt aan iets wat het paard anders ervaart in de bak dan in de wei. En dat is vaak een mens op de rug en ander (soms verkeerd) lichaamsgebruik.

Wat betreft je tweede vraag: vaak herken je wel wanneer je paard gespannen is of meer ontspanning laat zien. Let dan goed op je timing. En daarom eerst handig om dit aan de hand te oefenen, dan kan je het goed zien hoe je paard reageert en kun je oefenen met zelf druk of juist ontspanning geven op het goede moment. Maar goed, dit is dus alleen zinvol als je zeker weet dat de oorzaak gewoon pure angst/nervositeit is, als de oorzaak iets anders zoals fysiek dan ga je hier geen langdurige vooruitgang mee boeken. Veel succes gewenst, goed dat je er zo mee bezig bent! Het kan soms een enorme zoektocht zijn..

**Geplaatst**: 24-12-20 09:36

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 24-12-20 09:36

Wat mij opvalt is dat je niet weet wat voor voer je paard krijgt, maar wel weet dat er niets veranderd is.

Ik stond vroeger op een manege waar ook de eigenaar zelf voerde en bepaalde hoeveel elk paard kreeg. Mijn bijrijdpaard werd op een gegeven moment hartstikke druk, toen bleek dat de manege eigenaar dus op eigen houtje meer was gaan voeren omdat hij hem wat mager vond worden.
Daar kwamen we wel pas achter nadat we het hem gevraagd hadden.

Ook een partij ruwvoer kan meer of minder rillerigheid opleveren na een wissel.

Ik zou je dus adviseren aan je staleigenaar te vragen wat je paard eet en met die gegevens ook zelf eens te verdiepen in voer en voerbehoefte van je paard.

Ik zeg niet dat het uit de voedingshoek komt in dit geval, maar uitsluiten als je niet weet wat en hoeveel die krijgt en of er bv een nieuwe partij ruwvoer is, kun je het ook niet.

Daarnaast is het best nuttig om als paardeneigenaar wat kennis van voer op te doen.

**Geplaatst**: 24-12-20 09:58

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 24-12-20 09:58

Je kan haar op de volte natuurlijk wel aan het werk zetten met tempowisselingen en overgangen beetje opzij wijken voor je been de volte openen volte weer sluiten( ik was hier niet heel duidelijk in) Ik zou alleen niet gaan halthouden straks gaat ze dit zelf doen en staken achteruit lopen etc!

Ik merk aan je antwoorden dat je zelf vooral heel onzeker bent dit voelt je paard natuurlijk ook waardoor die niet het vertrouwen heeft dat het goed gaat komen! Is er in je omgeving niet een goede zelfverzekerde ruiter/amazone die haar een paar weken zou kunnen rijden om de cirkel te doorbreken? Anders je zelf een schop onder je kont geven en veel stoerder gaan rijden jou eigen onzekerheid helpt er niet aan het probleem op te lossen!

**Geplaatst**: 24-12-20 10:35

Geplaatst: 24-12-20 10:35

Citaat:
Janneke2: ontzettend bedankt voor je uitgebreide reactie. Dit sluit grotendeels aan op wat ik nu op gevoel doe, dus ik heb je bericht met interesse gelezen. Daarom zou ik graag nog iets meer hierover willen weten. Je zegt "een kwart cirkel wending om de voorhand en dan hoofd laag". Hoe doe je dit (of staat dit op YouTube bijvoorbeeld)? En dit pas je dan toe op het moment dat je paard weer ontspant na een schrikreactie?

Ik pas het toe nadat ze is weggegalopeerd en als pre zijnde weer stil staat.
Zou het op YT staan, zoek eens onder de term 'het pauze hokje'

Ik vraag een paar pasjes wijken voor de kuit uit halt (die kant op die het veiligste lijkt), en doe dan een trt handgreep in de zadel. Ik buig iets voorover, en masseer de spieren van de onderhals.
(Op goede dagen hoef ik maar naar die spieren te wijzen en haar hoofd komt al naar beneden. Soms moet ik echt knijpen of wrijven.)
Ik heb het ooit bij grondwerk geleerd, maar onder de ruiter gaat het ook prima.

Citaat:
En je zegt dat je nooit moet straffen. Dit is iets wat voor mij ook als de beste oplossing voelt. Maar de angst die bij mij opspeelt is dan: bevestig je dan niet de angst van je paard? Je stelt immers gerust, dus er is iets om gerustgesteld voor te moeten worden.. Moet je niet juist stevig de leiding nemen, tik erbij als ze achterwaarts wilt gaan, want als ruiter zeg je voorwaarts en het paard heeft maar te gehoorzamen. Ik overdrijf nu, maar dit is iets wat ik uit mezelf niet snel doe, en soms denk dat het misschien juist goed zou zijn.

"Er was een tijd" (oma vertelt) "dat psychologen nauwelijks iets wisten van angst, maar wel grondig werden opgeleid in gedragstherapie (met belonen en straffen)."
Technisch gesproken: gedrag kun je sturen via belonen en evt straffen. Angst is geen gedrag of gedachte, maar meer het overlevingsinstinct. Dat laat zich niet echt sturen. Vindt de amygdala van je paard om redenen bekend bij de amygdala dat er gevaar is, schiet je weg als paard zijnde.

Angst bevestigen door belonen kan bijna niet (het overlevingsinstinct trekt zich niets van dit soort zaken aan) angst bevestigen met straf kan heel erg goed.

Als er op een buitenrit een lastige situatie is en niets werkt, kan die tik met de zweep altijd nog. (Het is aan de leider om de juiste beslissing te nemen en de situatie op te lossen. Soms is 'even twee passen langs het monster' minder ellende dan er een uur blijven staan. Soms is afstijgen en zelf tussen je paard en het onding gaan staan ook geen optie 'en dan moet je wat'. Als het eenmalig is, begrijpt en vergeeft een paard die tik heus wel.)

Citaat:
Het stukje 'op mij letten' vind ik ook mooi. Dit is iets wat ik onder het rijden zelfs hardop zeg, haha. Die gereedschapskist is inderdaad iets wat ik op een goede manier wil gebruiken. Toch ben ik benieuwd: hoe zie jij het verschil tussen aandacht vragen en forceren? Wanneer is met SB de hoek naderen aandacht vragen, en wanneer is het de hoek in forceren? (Al snap ik dat het grotendeels ook een gevoel is natuurlijk).

...goede vraag, nou het antwoord nog...
Feit is wel dat angsthormonen de neiging hebben om 'alle prikkels die niet met het monster in verband gebracht worden' te dempen.
Voel je dus niet bezwaard om je hulpen net iets 'harder' te geven als je dier niet op jou let. Ik heb het liefst drie gram contact op de teugels, maar ik ga niet met volle kracht rukken. Maar op zo'n moment kan het wat meer dan die drie gram zijn.

Citaat:
Eerst een rondje stappen ga ik voorleggen aan mijn instructeur. Met balansteugel bedoel je de buitenteugel denk ik?

Het rondje stappen aan de hand valt onder grondwerk. Hopelijk kan dat bij jullie in de bak.

En goed dat je het vraagt: de balansteugel is een veredeld touwtje om de hals. Je kunt er zo ongeveer als een neckrope mee rijden (en in noodsituaties houd ik mij ongegeneerd vast aan dat ding, oma wil haar botten heel houden).
(Uiteraard breng je je dier in balans met de buitenteugel.)

Citaat:
Ik gok dat als ik met lange teugel door de hoeken stap ze direct wegspringt. Als jij dat verwacht, zou je dit dan ook doen? Of is het dan problemen opzoeken en is dat iets om pas later te doen als ze onder het rijden ook meer ontspanning heeft op die plekken?

'Die ene hoek, waar gisteren opeens een eend luid kwakend uit de sloot kwam' even bekijken heeft beslist zin. Hoor ik bijvoorbeeld een diepe zucht naast me, ga ik even knuffelen.
Na laten we zeggen een rondje linksom en rechtsom te voet stijg ik op, en dan hetzelfde. O:)

'Ik ben niet bang voor die hoek' (Knollie soms wel, en dan heb ik dus als extra veiligheidsmaatregel de balansteugel.)

Citaat:
Tot slot: heel fijn dat je die verticale/fysieke balans benoemt. Dat is iets waar we nu dus ook aan werken in dat kleine stukje van de bak wat veilig is en wat dus ook fijn gaat Ondanks dat ik niet denk dat dit de oorzaak van de problemen is, denk ik wel dat dit bijdraagt aan de oplossing.

Ik vind het een heerlijke manier om een dier ontspannen en op gegeven moment nagefelijk te rijden.

**Geplaatst**: 24-12-20 11:14

Geplaatst: 24-12-20 11:14

Hoi

Wat ik mij afvraag is hoelang rijdt je deze merrie, hoe oud is ze en hoelang onder het zadel. Je schrijft jongere. Is het je eigen of rijdt je voor iemand.

Ik heb mijn paard nu bijna 3 jaar en pas nu kan ik zeggen dat we een combinatie aan het vormen zijn. De mijne was bij het proefrijden poepie braaf. Dat is hij nu nog steeds, maar het is een enorme binnenvetter. Ik had het in het begin niet door, maar ook hij begon opeens met schrikken en uiteindelijk draaide meneer zich 180 graden andersom. Er waren mensen die zeiden dat hij aan het uitproberen was en dat ik hem aan moest pakken. Mijn gevoel zei wat anders. Ik heb signalen gemist en uiteindelijk explodeerde hij. Ben veel meer naar hem gaan luisteren en wat meer gaan longeren in het begin. Ook aan de hand duidelijk aangegeven waar ik hem wilde hebben lopen. Vaker les genomen en nu gaat het super. Hij had echt tijd nodig om te wennen en weer zichzelf te worden. Hij heeft ook regelmatig "vakantie" gehad. Hij is nog steeds kijkerig maar ik weet nu aardig goed ermee om te gaan. Gewoon blijven rijden en niet meteen de spanning opzoeken. Eerst lekker warmdraaien op de veilige plek en als hij goed aan de hulpen is kan ik langs de rare dingen. Ik moet dan wel opletten dat ik hetzelfde blijf rijden. Dus niet teveel spanning op de teugels. Juist die druk zorgt bij meneer voor meer spanning.

Er zijn gewoon veel wegen die naar Rome leiden, maar ik heb het meeste gehad aan iemand erbij die ik vertrouwde.

**Geplaatst**: 24-12-20 13:06

Geplaatst: 24-12-20 13:06

Het blijft idd vaak dingen uitproberen

Je hebt hier denk ik genoeg tips en ideen opgedaan en
wat bij de een niet werkt , werkt bij de ander wel...
Soms kom je tot een oplossing en soms zal je het ermee moeten doen, komt heus goed.
Zolang je goed blijft kijken naar wat je paard aangeeft en nodig heeft, ben je denk ik gewoon goed bezig!

**Geplaatst**: 24-12-20 13:58

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 24-12-20 13:58

Ja, daar zit ik inderdaad aan te denken... Omdat je verhaal best wel wat lijkt op dat van mij.
De merrie was eigenlijk heel erg fijn, en we kwamen in onze training juist op een punt waar ze op 2 pinken te rijden was. Zelfs zo lief en braaf dat ik bijna m'n moeder erop wilde zetten voor een buitenrit samen.

Dit gedrag veranderde ineens beetje bij beetje... Ze werd heel scherp (en ze is al een scherpe tinus), en kreeg heeeeel veel paniek. Sprong van dingen weg waar ze normaal nog niet voor knipperde (iemand die op een normaal tempo de hoek om kwam lopen bijvoorbeeld). Ze kreeg paniek van andere paarden vooral als ze aan het springen waren. Alsof ze met de oren in de nek 5cm van haar kont verwijderd waren paniek...

Ik heb er een dierenarts voor laten komen die dus tevens osteopathie, chiropractie en acupunctuur beheerst... Ze bleek nergens in het lichaam ook maar een blokkade te hebben. In eerste instantie dachten we dat er wel wat zat in het SI gewricht (vorige behandeling een flinke blokkade gehad). Tot hij naar mijn verhaal luisterde en harder ging palperen op een specifiek gebied: de eierstokken.
Ze reageerde dusdanig heftig... heeft een aantal naalden op paar plekken gezet waarna ze nergens meer op reageerde. Homeopatische druppels gekregen ter ondersteuning van de behandeling, en beetje bij beetje komt ze weer terug bij haar 'rustige' zelf.

Dusja, ik denk dat het heel belangrijk is om uit te sluiten of het paniek is, of puberaal gedrag... Want ik vind het enorm kwalijk als mensen bij oprechte paniek maar stellen dat het paard zich niet moet aanstellen. Het paard probeert iets te communiceren, er is ergens een ongemak...

Luister goed naar je gevoel, maar zo te lezen doe je dat al.

**Geplaatst**: 24-12-20 14:35

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 24-12-20 14:35

misschien te onnozel voor woorden: maar stap je wel eens een rondje aan de hand (beide kanten) door de bak voor je opstapt?

Dat helpt bij ons al heel veel. Mijn onzekere paard heeft ook snel spanning in 2 hoeken van de bak. Dat is prima verklaarbaar omdat daar mensen wonen. Dus daar gebeurt ook daadwerkelijk regelmatig iets net buiten het zicht of onverwachts. Het scheelt al een hoop als ik gewoon even een rondje er mee langs loop. Als het ware even op de reset knop druk voor ik ga rijden.

Verder inderdaad zo veel paarden zo veel oplossingen.
Op het moment lijkt de druk er helemaal af, dus niet vooruit, niet terug, niets, zelfs de teugels deels losgooien de beste manier om zo snel mogelijk weer uit die paniek spiraal te komen. Géén prikkels toevoegen dus, gewoon doen of je gek bent. Daarna meteen weer verder gaan waar je mee bezig was. Eigenlijk een beetje wat veulen ook zegt van één van haar paarden.

**Geplaatst**: 24-12-20 14:53

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 24-12-20 14:53

Ik heb niet alle reacties uitgebreid doorgelezen, excuses als dit al genoemd is.

Mijn instructrice laat mij nu vooral werken aan mezelf, het ontspannen zitten en de onafhankelijkheid van de hulpen en zit. Nou rijd ik geen heet/rillerig paard, maar zij nam dit wel als voorbeeld.
Stap 1 van naar ontspanning toe werken is om te kijken naar jezelf. Zit jij wel relaxed? Misschien voel je je op dat moment rustig, maar span je onbewust toch je lichaam aan. Probeer dus na te gaan in je eigen lijf, op welke momenten welke delen je van je lichaam aanspant. En zodra je merkt dat je iets aanspant: Uitademen and let it go! Als jij ontspannen kunt zitten, zit jij je paard ook niet in de weg. En dan kan jouw paard ook voelen van "Hey, mijn ruiter is ontspannen, nu kan ik dat ook", en komen je hulpen beter door.

Nou snap ik dat dit lastig is op een paard dat wegspringt en schrikt. Dus misschien kun je dit beter eerst op een wat braver paard oefenen. Maar voor mij was het wel een hele eye-opener!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-12-20 08:35

Geplaatst door de TopicStarter : 25-12-20 08:35

Bedankt voor alle reacties weer! Daar komt mijn lap tekst weer met mijn reactie op iedereen persoonlijk

Veulen84: (wederom) ontzettend leerzaam en interessant jouw post. Bedankt dat je de moeite neemt om het zo uitgebreid op te schrijven. Indrukwekkend dat je drie jaar hebt gepuzzeld met je eerste paard om uiteindelijk zo'n goede en mooie oplossing te vinden. Ik begrijp nu ook hoe je tot het reguleren van de reactie i.p.v. reguleren van de angst zelf komt bij haar. Als ik het zo lees was jouw merrie wel een ander kaliber paard dan de merrie waar ik op rij, maar dat maakt jouw verhaal niet minder leerzaam. Je verhaal over je tweede merrie had ik gister al gelezen en in mijn achterhoofd gehouden tijdens het rijden vandaag. Het is een puzzel om echt haar aandacht te krijgen, maar de kleine stukjes die lukken hebben al zo'n positief effect! Nogmaals bedankt voor het neertypen van jouw ervaring en kijk hierop.

Bedoel je met het onderscheid tussen instinct en aangeleerd gedrag dat 'angst ervaren' instinct is, maar de manier waarop ze die angst uiten aangeleerd gedrag is?

Veulen84 schreef:
Vraag je trouwens ook nog 1 ding af... Wil je geen spanning opbouwen of heb je steeds al spanning vanaf het moment dat je de baan al in gaat

Het eerste. Want zelfs als er in het begin spanning is (dit gebeurt soms), dan kan ik dit altijd in meer of mindere mate laten afvloeien op de veilige volte. Ik kan dus altijd de ontspanning opzoeken en vinden. Ze bouwt echter spanning op wanneer we richting de bakkabouterplekken gaan (en die zijn er momenteel dus in overvloed). Hoe meer druk ik uitoefen bij het benaderen van een bakkabouter, hoe meer ik die spanning voel toenemen (wat denk ik logisch is). Zodra we de bakkabouter gepasseerd zijn en richting het 'veilige' deel van de baan gaan, ontspant ze weer. Die ontspanning vind ik het snelst wanneer ik met zo min mogelijk spanning langs de bakkabouter kom. Vandaar dat ik spreek over spanning opzoeken en opvoeren. Voor mijn gevoel heb ik hier namelijk invloed op, omdat ik bepaal hoe dicht en met hoeveel druk ik haar langs de bakkabouters leid. Maakt dit antwoord dat je aan een bepaalde manier van oplossen denkt?

Monique1963: Ik ga je topic doorlezen, ik ben benieuwd naar jouw ervaring.

0000: Ik snap dat je het niet zomaar volledig kan uitleggen, maar dit is al heel fijn! En het stukje dat het paard moet leren dat ontspanning zorgt voor het afvloeien van druk is iets wat ik ga onthouden en zorgt dat ik andere voorbeeldfilmpjes nu ook beter begrijp. De filmpjes van Annemarie vd Toorn van E-quine academy ga ik bekijken! Bedankt weer voor je fijne reactie, de tips en voor het compliment. Heel leuk om te horen.

Blacksquad: Wat een bijzonder verhaal zeg, voor mij toch wel een eye-opener dat sommige fysieke klachten ook niet altijd door een deskundige kunnen worden herkend. Ook bij jou ben ik onder de indruk dat je hier meerdere jaren mee hebt moeten puzzelen, dat zal heel wat slapeloze nachten hebben gekost.. Maar dan toch uiteindelijk de oplossing hebt gevonden. Daar doe je het voor! En wat je zegt over weikabouters is helemaal waar. Dat ga ik onthouden. Bedankt ook voor je uitleg op mijn vraag, heel fijn. Het is zeker een zoektocht, maar de merrie is het meer dan waard en uiteindelijk, links of rechtsom, gaan we er komen!

Marije_jiplover: Goh, je hebt gewoon helemaal gelijk. Ik ging er vanuit dat er niks veranderd is, omdat ik verwacht dat de eigenaar dan zelf link zelf zou leggen (zij voert). We weten namelijk allebei wanneer dit gedrag begonnen is. Maar nu ga ik het voor de zekerheid navragen. Bedankt voor je oplettende post en uitleg!

Dresjoepie: Bedankt voor je reactie en uitleg weer! Zoals je het omschrijft is precies wat ik nu doe als we de ontspanning grotendeels hebben gevonden, dus ik ben blij dit te lezen. De gevolgen van stil gaan staan is dus inderdaad iets waar ik me zorgen over maak en ik begrijp je redenatie. Dit ga ik voorleggen aan mijn instructeur.
En je hebt gelijk, ik ben soms vreselijk onzeker

Maar als ik in dit topic onzeker overkom omdat ik veel vraag en mijn twijfels deel, wil ik wel toelichten dat ik in dit topic bewust zo open en eerlijk mogelijk ben en álles wat ik niet 100% begrijp aan jullie vraag, juist omdat ik weet dat ik voldoende handig en zeker ben ik het zadel om tips waar ik me in kan vinden toe te passen. En daarom ben ik ook oprecht ontzettend blij met de reacties van jou en andere bokkers. Ik sla alles op, duik in de informatie, haal eruit wat op mij van toepassing is, overleg dit met de eigenaar en mijn instructeur en zo te vinden wat voor ons werkt

Janneke2: Heel fijn dat je zo uitgebreid je beredeneringen beschrijft. Een ontzettend interessante post weer, dankjewel! Het filmpje van het pauze hokje kan ik zo snel niet vinden (mijn cookies werken misschien anders haha), maar ga ik als ik tijd heb nogmaals opzoeken en anders kom ik bij je terug via PB

Net als meer informatie over de trt handgreep, dat klinkt ook als een mooie manier om ontspanning te bereiken. En wat stom, nooit geweten dat dat een balansteugel heet. Ook nooit bedacht zoiets erbij te pakken voor meer zekerheid, maar eigenlijk heel logisch en een mooie oplossing ook. Hoe het zit met angst bevestigen door belonen en straffen, daar ga ik me eens verder in verdiepen. Zo heb ik er namelijk nog nooit naar gekeken.

Ik kan goed volgen wat je zegt over harder doorkomen omdat je hulpen bij paniek gedempt worden. Ik merk ook dat de aandacht (en daarmee ook de ontspanning) terugkomt wanneer ik doorkom met mijn hulp, dus dat ga ik onthouden. En een rondje aan de hand (of ander grondwerk) kan zeker in onze baan en wordt ook aangemoedigd. Dus die optie ga ik zeker overwegen.

Egnie: Ik rij haar voor iemand anders. Ze is nu vijf en ruim een jaar onder het zadel, waarvan het laatste halfjaar onder mij. Heeft dit van invloed op de manier waarop jij met dit gedrag om zou gaan?
En bedankt voor de uitleg van jouw aanpak. Wat mooi om te horen dat jij bij je gevoel bent gebleven en het nu zo goed gaat. Je laatste zin vind ik treffend, dat is ook de reden dat ik in dit topic om informatie vraag en niet om dé oplossing. Ik heb zeker iemand erbij die ik vertrouw en die mij begeleidt. Dat is denk ik basisvoorwaarde één

Maar alle extra informatie hierover is van harte welkom.

Olijf: Absoluut

Bedankt voor jouw bijdrage in dit topic!

Selente: wat een bijzonder verhaal, en fijn dat je de juiste dierenarts had die verder keek op basis van jouw verhaal. Dit is iets waar ik niet snel zelf aan gedacht zou hebben, maar nu in mijn achterhoofd zal houden. Hoe lang geleden kwam je hierachter? En hoe gaat het nu met jullie?

Pol013: Grappig, dat is precies wat mijn instructeur ook adviseerde en we in het begin ook deden. Maar de laatste tijd ben ik ermee gestopt, omdat ik onder het zadel voor mijn gevoel meer overwicht heb en meer rust kan geven, en ze aan de hand steeds meer ging horen en zien (oftewel: aan de hand kon ik haar aandacht er minder bijhouden. Daar werken we nu aan, maar niet in de enge hoeken). Doe jij nog iets bijzonders in die spannende hoeken op het moment dat jouw paard daar ook werkelijk wat hoort? Leuk trouwens dat je dit als een van jouw oplossingen noemt, ik was het alweer een beetje vergeten. En bedankt ook voor het uitleggen van de manier waarop jij onder het zadel met spanning omgaat.

Pepperrr: Wat leuk dat je dit noemt, deze invalshoek is namelijk niet eerder genoemd. Hier heb ik ook nog niet bewust bij stilgestaan, maar ik kan me voorstellen dat dit een eye-opener was en een belangrijk onderdeel in de weg naar ontspanning. Ik heb het geluk ook een heel braaf paard te mogen rijden, daar ga ik dit zeker eens op oefenen en voelen. Ben benieuwd, bedankt dat je dit hebt genoemd!

**Geplaatst**: 25-12-20 18:17

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 25-12-20 18:17

Als ze nog niet zo lang onder het zadel is en ook nog eens is verhuisd kan het ook gewoon te veel zijn. Eens even niks is dan ook fijn, kunnen ze even wennen aan de nieuwe omgeving. Ik denk dat 1 ruiter voor nu ook fijner is.verder gevoel en i structie volgen. Paarden doen niet zomaar raar zo zitten ze niet in elkaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-12-20 11:02

Geplaatst door de TopicStarter : 26-12-20 11:02

Ze is niet verhuisd, ik ben juist naar haar stal gegaan. Maar ik snap je gedachte! En dat doen we zeker. Bedankt voor het meedenken!

**Geplaatst**: 27-12-20 00:19

Geplaatst: 27-12-20 00:19

xIrlijn schreef:
Bedankt voor alle reacties weer! Daar komt mijn lap tekst weer met mijn reactie op iedereen persoonlijk

Veulen84: (wederom) ontzettend leerzaam en interessant jouw post. Bedankt dat je de moeite neemt om het zo uitgebreid op te schrijven. Indrukwekkend dat je drie jaar hebt gepuzzeld met je eerste paard om uiteindelijk zo'n goede en mooie oplossing te vinden. Ik begrijp nu ook hoe je tot het reguleren van de reactie i.p.v. reguleren van de angst zelf komt bij haar. Als ik het zo lees was jouw merrie wel een ander kaliber paard dan de merrie waar ik op rij, maar dat maakt jouw verhaal niet minder leerzaam. Je verhaal over je tweede merrie had ik gister al gelezen en in mijn achterhoofd gehouden tijdens het rijden vandaag. Het is een puzzel om echt haar aandacht te krijgen, maar de kleine stukjes die lukken hebben al zo'n positief effect! Nogmaals bedankt voor het neertypen van jouw ervaring en kijk hierop.

Bedoel je met het onderscheid tussen instinct en aangeleerd gedrag dat 'angst ervaren' instinct is, maar de manier waarop ze die angst uiten aangeleerd gedrag is?

Angst is een instinct en de reactie op die angst is ook een instinct, het gaat zonder denken. Het gebeurt ze gewoon. Fight, Flight, Freeze. Vechten of vluchten voor je leven of je stil houden. Als een paard eenmaal bang is, dan zal ze daar iets mee moeten doen. Alleen de dingen wat een paard angst aanjaagt wordt bepaald door dingen er omheen. In de natuur heeft te veel angst geen nut. Een paard dat steeds aan het wegrennen is voor gevaar zal verhongeren en een kudde zal niet sterk zijn.

Een angstig paard zal niet leiden maar kan wel geleid worden zonder angst. Het is een basis overlevingsmechanisme. Wanneer jij dus de controle houdt in situatie van angst kun je daar wat mee. Je leert een paard dan jou te volgen. Dat is ook het stukje aandacht vragen waarmee je laat zien dat jij weet wat er gebeurd maar dat je je paard daar veilig doorheen zal sturen. De andere situatie van aangeleerd gedrag die ik opsomde, noemen we vaak angst. Maar het is geen angst, alleen herkennen we het vaak gewoon niet als geen angst.

Citaat:
Het eerste. Want zelfs als er in het begin spanning is (dit gebeurt soms), dan kan ik dit altijd in meer of mindere mate laten afvloeien op de veilige volte. Ik kan dus altijd de ontspanning opzoeken en vinden. Ze bouwt echter spanning op wanneer we richting de bakkabouterplekken gaan (en die zijn er momenteel dus in overvloed). Hoe meer druk ik uitoefen bij het benaderen van een bakkabouter, hoe meer ik die spanning voel toenemen (wat denk ik logisch is). Zodra we de bakkabouter gepasseerd zijn en richting het 'veilige' deel van de baan gaan, ontspant ze weer. Die ontspanning vind ik het snelst wanneer ik met zo min mogelijk spanning langs de bakkabouter kom. Vandaar dat ik spreek over spanning opzoeken en opvoeren. Voor mijn gevoel heb ik hier namelijk invloed op, omdat ik bepaal hoe dicht en met hoeveel druk ik haar langs de bakkabouters leid. Maakt dit antwoord dat je aan een bepaalde manier van oplossen denkt?

Ik bedacht me het volgende. Elk jong paard schrikt wel eens, maar de meeste zijn wel weer te herpakken. Soms echter herpakt een ruiter zich niet. Dan is de ruiter er bv afgevallen. Als je paard dan leiding mist, triggert dat een soort vertrouwensbreuk. Het paard 'vraagt' zich dan af of de ruiter hem nog wel kan leiden. Als die weegschaal verkeert pakt, dan pakken sommige paarden zelf de leiding. Zelfs al zijn ze te jong om te leiden. Voor zo'n aansturende en beslissende rol heb je als paard ervaring nodig, die mist ze.

Als ze je buiten het zadel geen echte stress opmerkt kan dat wel eens heel sterk zo zijn. Dan heeft ze gewoon zekerheid nodig onder het zadel. In zo'n geval is het dus vooral zaak om heel stabiel en ongestressed zelf door de rit te gaan. Dat elke keer als ze spanning opbouwt jij zegt: 'mhwaah vind ik niet interessant, doe dit even voor me wil je'. Komt ze toch weer met het feit dat het eng is: 'neeuuh ik vind dat nog steeds niet interessant, ik vroeg je iets te doen'. Denk ook even terug dat je vroeger als kind iets engs moest doen en je leraar of je ouders je duwde. Je had geen keus, dus kwam je door te doen wel over je angst.

Bedenk ook even dat stabiliteit in herhaling zit, maar dat je daarbij je wel moet richten op de juiste hoeveelheid inspanning en sturing.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-01-21 14:44

Geplaatst door de TopicStarter : 01-01-21 14:44

Een late reactie, maar bedankt nog voor je uitgebreide reactie Veulen84! Ik heb deze week zelf weer wat meer gepuzzeld en op het punt waar we nu zijn sluit jouw reactie ontzettend fijn aan. Aandacht vragen, zekerheid bieden onder het zadel en zelf ongestresst de rit ingaan lijken de oplossing. Vooral de zin 'neeuuh ik vind dat nog steeds niet interessant, ik vroeg je iets te doen' ga ik onthouden. Met die instelling wil ik in het zadel zitten

Mochten er nog mensen tips/ervaringe hebben dan hoor ik het graag, maar ik ben al super geholpen met iedereen die in dit topic heeft willen meedenken!

**Geplaatst**: 02-01-21 13:35

Re: Wat te doen bij een rillerig/kijkerig/wegspringend paard?

Geplaatst: 02-01-21 13:35

Misschien een beetje mosterd na de maaltijd maar naar mijn mening heeft een schrikachtig paard geen vertrouwen in degene die naast hem loopt/bovenop hem zit (mits.... medische zaken zijn uitgesloten)
Zorg dat je je leiderschap bevestigd dmv grondwerk en daarna er weer bovenop. Zelf geloof ik niet dat paarden klieren, trucjes uithalen, uitproberen en dat soort toestanden... zo zitten ze instinctief gewoon niet in elkaar... paarden zijn vlucht/prooidieren die constant op hun hoede zijn voor mogelijke gevaren als ze zich onveilig voelen... zelf rustig en consequent blijven is naar mijn mening en ervaring ( heb een heel gevoelige merrie die kuikenmak is en bomproof zolang ik zelf ook maar rustig ben, als ik nerveus word of gespannen over dingen ben is er geen land mee te bezeilen) ze ziet mij als haar leider en ze kopieert mijn ‘gedrag’...
Verder kijk eens op de website van Linda Polak... “angst de baas” heel erg zinvol en voor mij de eerste stap in de goede richting... ze heeft ook een heel goed stuk geschreven over hoe om te gaan met bakspoken. Erg interessant! Veel succes!

**Geplaatst**: 03-01-21 00:16

Geplaatst: 03-01-21 00:16

xIrlijn schreef:
Een late reactie, maar bedankt nog voor je uitgebreide reactie Veulen84! Ik heb deze week zelf weer wat meer gepuzzeld en op het punt waar we nu zijn sluit jouw reactie ontzettend fijn aan. Aandacht vragen, zekerheid bieden onder het zadel en zelf ongestresst de rit ingaan lijken de oplossing. Vooral de zin 'neeuuh ik vind dat nog steeds niet interessant, ik vroeg je iets te doen' ga ik onthouden. Met die instelling wil ik in het zadel zitten

Mochten er nog mensen tips/ervaringe hebben dan hoor ik het graag, maar ik ben al super geholpen met iedereen die in dit topic heeft willen meedenken!

Hee, dat vind ik super leuk om te horen. Rijden met plezier is super belangrijk.

Hopelijk heb je over een paar weken nog zo'n super positieve update voor ons

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-21 12:52

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-21 12:52

Dat hoop ik ook Veulen84! Ik zal zeker over een paar weken laten weten hoe het gaat

Wuppie78: dat is zeker geen mosterd na de maaltijd, ik hoor nog steeds heel graag andermans visie hierop. Mooi om te horen hoe jouw merrie jouw gedrag kopieert, daar ben ik me nu ook steeds meer van bewust. Dus zelf consequent en rustig blijven en duidelijk leiderschap bieden is iets waarvan ik zeker geloof dat dit een oplossing kan zijn. De website van Linda Polak heb ik trouwens ook bekeken, het lukte alleen niet om hun digitale informatieboek hierover te downloaden. Maar dat ga ik binnenkort nog eens proberen. Bedankt voor het noemen van deze naam!

**Geplaatst**: 04-01-21 16:09

Geplaatst: 04-01-21 16:09

Citaat:
Pol013: Grappig, dat is precies wat mijn instructeur ook adviseerde en we in het begin ook deden. Maar de laatste tijd ben ik ermee gestopt, omdat ik onder het zadel voor mijn gevoel meer overwicht heb en meer rust kan geven, en ze aan de hand steeds meer ging horen en zien (oftewel: aan de hand kon ik haar aandacht er minder bijhouden. Daar werken we nu aan, maar niet in de enge hoeken). Doe jij nog iets bijzonders in die spannende hoeken op het moment dat jouw paard daar ook werkelijk wat hoort?

Precies wat je zegt: de aandacht er wel bij houden en overwicht hebben. Of nog fijner: het paard een reden geven om zich op jou te focussen omdat dat gewoon leuker/fijner is.
Bij normale spanning lijkt 'niks doen' het beste te helpen. Ik weet niet of dat is omdat ik dan geen hulpen geef, of omdat ik dan zelf ook letterlijk mijn druk er af laat, wat het paard ook weer helpt te ontspannen.

Ik heb er nu echter wat harder aan moeten werken (lang leve vuurwerk en daardoor extra spanning). Ik zoek nu waar de spanning zit. (Je voel het hele bewegingspatroon van het paard waarschijnlijk al wel veranderen als je uit je veilige zone komt?) en die plek weer los zien te krijgen. En daar komt een vorm van grondwerk/dressuur bij kijken. één pot nat als je het mij vraagt

alleen is het 1 te paard en het ander er naast.

Maar even een paar voltes stappen in die enge hoek kan nooit kwaad. Geeft hou de gelegenheid om je lijf en hoofd in de juiste stand te krijgen. Je paard om de boel even te verkennen en los te worden. En tevens een mooie warming up. Niets te verliezen zou ik zeggen.... Alleen beetje vieze laarzen misschien.