Bokt.nl

**Geplaatst**: 07-12-20 23:41

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 07-12-20 23:41

Neem het voorbeeld van de inmiddels zovele “paardengoeroes” die elk paard in enkele minuten van moeilijk tot meewerkend en ontspannen krijgen, deze persoon is geen God, het is geen hocus pocus of hoge wiskunde, hij gebruikt enkel technieken die gebaseerd zijn op de gedragsleer van het paard, gericht op zijn essentie.
En dan verschillen ze echt niet zoveel als vele denken of vinden.
Het zou zelfs kunnen dat 2 paarden elkaar de tent uit jagen in een situatie komen waarbij ze van elkaar afhankelijk zijn ineens heel anders reageren en dat is wederom hun veerkracht tot aanpassing en overleven

**Geplaatst**: 07-12-20 23:45

Geplaatst: 07-12-20 23:45

Mijn kat heeft ook enkel liefde en veiligheid nodig, dat maakt hem niet gelijk aan mijn paard.

Als alle paarden hetzelfde waren kon je nooit een goed functionerende kudde vormen. Voor een kudde heb je nou eenmaal van alles nodig: leiders, vechters, zorgers, volgers, ontdekkers...you name it.

Hoe meer potjes je gezien hebt hoe meer deksels je in je binnenzak hebt. Dat is echter geen universele plicht dat iedereen dat maar moet willen.
Er is volledig niets mis mee als je niet de perfecte match bent en dat ook toe kan geven.
Soms leidt het tot nieuwe mooie ontwikkelingen, maar niet iedereen hoeft proffessioneel paardenfluisteraar te zijn die exact de kudde dynamiek begrijpt. Daarom heb je leraren en leerlingen.

Classical, jij hent duidelijk veel deksels in je voorraad kast. Mijn vraag is: wil je daar TS een schuldcomplex mee aanpraten?
Haar enige vraag is: kunnen sommige paarden eenvoudiger zijn dan andere.
Antwoord is ja. Ik heb toevallig nu net zo‘n engel van een paard, die heeft gewoon altijd goede moed en zin.
Dat heeft echt niet ieder paard.

**Geplaatst**: 07-12-20 23:49

Geplaatst: 07-12-20 23:49

Eens dat niet ieder paard even makkelijk te motiveren is, het is dan maar net hoe goede motivator jij zelf bent.
En ben je dat niet, neem dan liever geen paard of als je het dan toch wil proberen, een makkelijke.
Die overigens ook moeilijk kan worden

**Geplaatst**: 07-12-20 23:51

Geplaatst: 07-12-20 23:51

Clasical schreef:
Neem het voorbeeld van de inmiddels zovele “paardengoeroes” die elk paard in enkele minuten van moeilijk tot meewerkend en ontspannen krijgen, deze persoon is geen God, het is geen hocus pocus of hoge wiskunde, hij gebruikt enkel technieken die gebaseerd zijn op de gedragsleer van het paard, gericht op zijn essentie.
En dan verschillen ze echt niet zoveel als vele denken of vinden.
Het zou zelfs kunnen dat 2 paarden elkaar de tent uit jagen in een situatie komen waarbij ze van elkaar afhankelijk zijn ineens heel anders reageren en dat is wederom hun veerkracht tot aanpassing en overleven

Bewerkbaar tot op zekere hoogte.
Ik ken dat "kunstje" mijn juf heeft vaak genoeg gedemonstreerd hoe het werkt. Ik teken het voor je uit.
Maar zij werkt 24/7 met allerlei paarden. dat is haar vak, haar beroep, haar inkomen.

Ik heb een ander vak, een ander beroep en haal mijn inkomen uit iets anders. Mijn paard heb ik voor mijn lol. Toen mijn juf dat "vrijwillige" paard net had, hebben we nog weleens besproken of ik d'r over zou nemen. Achteraf zijn we beiden van mening dat het goed is dat we dat niet gedaan hebben.

Ik ken de kunstjes, trucjes en gebruiksaanwijzingen om met dat paard te reizen en ermee om te gaan, maar ik moet te scherp op mijn hoede zijn om dat paard in het gareel te houden. Dat is te erg op de grens van mijn comfortzone. Je weet wel, ik heb paarden voor m'n lol, niet voor m'n werk.

Laatst bijgewerkt door ikke op 08-12-20 00:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-12-20 23:58

Geplaatst: 07-12-20 23:58

Ik heb mijn vorige paard verkocht. Mijn eigen fok, eigen opgeleide paard, geworden zoals als ik hoopte bij de hengstekeuzs. Fijn, goed, gezond dier met een fikse dosis eigen wil.
Helaas wel 1 die veel, heel veel routine en hersenwerk nodig had en daarnaast 0,0 respect had voor alles wat kind was was.
Tja, ik had nou eenmaal een voltijd baan en een klein kind. Het ging me aan het hart maar bij haar nieuwe gepensioneerde baas zonder kleine kinderen die iedere dag de heuvels in gaat is ze echt beter af.
Ik heb dus nu een kindvriendelijke knuffel dodo die alles leuk vind en het ook prima vind om af en toe vakantie te hebben.
Inderdaad, het is niet mijn werk, het is mijn hobby.

**Geplaatst**: 07-12-20 23:59

Geplaatst: 07-12-20 23:59

Het is geen kunstje maar een omgangsvorm.
Een kudde kent verschillende paarden met verschillende karakters, maar in een kudde zit ook dynamiek.
Een onderdanig paard kan dominanter worden door de omstandigheden en visa versa.
Dat maakt het nog geen karaktereigenschap maar slechts een eigenschap

**Geplaatst**: 08-12-20 00:04

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 00:04

Daar verschillen we duidelijk van mening. Ik snap ook niet echt hoe je dat kunt zeggen.
Je hebt gewoon overduidelijk de veulens die direct de eerste dag buiten een dikke middelvingen naar mams opsteken en op ontdekking gaan en de schatje met grote ogen die naief de wereld in staan te staren.
Een beetje schuiven gaat wel, maar van een geboren leider wil ik echt geen volger maken.

**Geplaatst**: 08-12-20 00:05

Geplaatst: 08-12-20 00:05

Clasical schreef:
Het is geen kunstje maar een omgangsvorm.

Goed met verschillende karakters omgaan is geen kunstje, dat is Kunst. En er zijn maar weinig ware kunstenaars.

**Geplaatst**: 08-12-20 00:25

Geplaatst: 08-12-20 00:25

Rex_Rolfo schreef:
Clasical schreef:
Het is geen kunstje maar een omgangsvorm.

Goed met verschillende karakters omgaan is geen kunstje, dat is Kunst. En er zijn maar weinig ware kunstenaars.

Dat ligt eraan.

Op een demo laten zien dat een paard wel bewerkbaar kan zijn, is een kunstje.
Datzelfde paard echt bewerkbaar maken is een Kunst.

**Geplaatst**: 08-12-20 00:34

Geplaatst: 08-12-20 00:34

Zoals een verstandige trainer eens tegen me zei.
Op het moment dat je denkt dat je het helemaal snapt komt er altijd wel weer een paard die je met beide voeten op de grond zet. Kom je dat paard niet tegen, dan ben je stiekum in je comfort zone blijven hangen

(We hebben het hier over iemand die regelmatig echt aan het randje van het paarden afvalputje stond om de afvallers toch weer op te poetsen. )

Moge duidelijk zijn dat dit dan een way of life is, geen hobby na je drukke baan tussen de boodschappen en de zwemles.

**Geplaatst**: 08-12-20 00:53

Geplaatst: 08-12-20 00:53

Sizzle schreef:
Zoals een verstandige trainer eens tegen me zei.
Op het moment dat je denkt dat je het helemaal snapt komt er altijd wel weer een paard die je met beide voeten op de grond zet. Kom je dat paard niet tegen, dan ben je stiekum in je comfort zone blijven hangen

(We hebben het hier over iemand die regelmatig echt aan het randje van het paarden afvalputje stond om de afvallers toch weer op te poetsen. )

Moge duidelijk zijn dat dit dan een way of life is, geen hobby na je drukke baan tussen de boodschappen en de zwemles.

Hij heeft gelijk

Maar net als jij heb ik daar ook de puf en tijd niet voor. Ik heb daar een juf voor en ook die krijgt niet alles voor elkaar (of toch wel, net hoe je er tegenaan kijkt).

**Geplaatst**: 08-12-20 01:02

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 01:02

Als je die investering niet wil doen ga je al aan de kern voorbij.
Of het nou werk is of hobby, het blijft een omgangsvorm.
Je bent samen een kudde van 2, je hebt jezelf onderdeel gemaakt en daar hoort ook een rol bij.
Je kan niet zeggen; teveel moeite, te moeilijk, teveel, en dan verwachten dat er een goede wederzijdse samenwerking ontstaat

**Geplaatst**: 08-12-20 01:19

Geplaatst: 08-12-20 01:19

Ik denk ook dat het soms een kwestie is van dat iets een dier niet ligt.
Net als bij ts dat het een endurance kanon bleek.
Mijn pony vind longeren niet zo leuk, mennen wel, hij is nu 20 en loopt sinds kort in de les.
Met nu nog een vast ruitertje maar het idee is dat hij wat uurtjes manegewerk gaat doen.
En guess what, hij vind het ge wel dig, al die paarden, spelletjes met balkjes, hij loopt de hele les rond met een ontzettende pretbek.
Geen zweep of niks nodig en hij heeft me toch een lol, en ik denk echt: vriend als jij hier gelukkig van word is dat goed.
Hij loopt lichamelijk eigenlijk heel goed voor het behoud van zijn lichaam, dus hij is nu aan het feesten in de manegeles.

Nu geven ze hier onwijs diervriendelijk les, en correct zoals ik zelf zou doen.
Ik heb hem eerst zelf opgeleid 1 op 1 met het ruitertje en daarna sloot het naadloos aan op de manier van lesgeven van de instructrice.
Pony vind het heerlijk.
Niet dat ik er niks meer mee wil maar ik voeg me er wel naar dat hij geen Z meer gaat lopen ofzo.
Hij vind dat geklooi met die kids zo onwijs leuk, en dat gun ik hem enorm.
Het is ook een formaat waar ik niet op pas trouwens, en ik geniet wel mee van zijn avonturen.

**Geplaatst**: 08-12-20 01:52

Geplaatst: 08-12-20 01:52

Clasical schreef:
Als je die investering niet wil doen ga je al aan de kern voorbij.
Of het nou werk is of hobby, het blijft een omgangsvorm.
Je bent samen een kudde van 2, je hebt jezelf onderdeel gemaakt en daar hoort ook een rol bij.
Je kan niet zeggen; teveel moeite, te moeilijk, teveel, en dan verwachten dat er een goede wederzijdse samenwerking ontstaat

Maar in dat geval kies je een paard waarbij je níet zo hard hoeft te werken om tot overeenstemming te komen of waarbij het werk dat je moet doen, beter aansluit bij wie jij bent als persoon. Die luxe heb je nou eenmaal als je er niet van afhankelijk bent voor je inkomen.

**Geplaatst**: 08-12-20 08:55

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 08:55

Nou dat vraag ik mij dus af of er goed gekozen wordt... en met welke kennis en hoe kiest men dan een paard? En een relatie heeft onderhoud nodig, het is geen vast gegeven dat dingen blijven zoals ze zijn, het paard en de relatie is ook een afspiegeling van jou als persoon.
En als zaken niet gaan zoals je wil of verwacht denk ik toch echt dat je bij jezelf te raden moet gaan

**Geplaatst**: 08-12-20 09:04

Geplaatst: 08-12-20 09:04

Iemand meenemen met verstand als het zelf niet weet is bijvoorbeeld een optie.
Ik kijk een paard aan en dan weet ik ik of ik er mee overweg kan, maar dat is natuurlijk makkelijk kletsen als je al wat meer gezien hebt.
Voor iemand die niet veel paarden in handen heeft gehad is het vooral vaak en lang genoeg gaan kijken en iemand vragen die objectief met je mee denkt.
Net als niet iedereen die piano speelt perse concertgebouw ambities hoeft te hebben, hoeft ook niet iedere ruiter een paardenfluisteraar te zijn. Gewoon leuk en eerlijk met elkaar om willen gaan en de grenzen van het paard accepteren is prima realistisch.

Laatst bijgewerkt door Mungbean op 08-12-20 09:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-20 09:10

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 09:10

Ik heb zeer veel verschillende paarden mogen trainen in m'n prof dagen en bewerkbaarheid kan zeker een dingetje zijn.

Heel sensibel, of enorm traag/ afsluiten, dominant, bang etc. ieder paard heeft zijn eigen gebruiksaanwijzing en unieke karakter. Het ene ligt je beter dan het ander, ik vind dat heel normaal. Dat heb je met mensen ook...

**Geplaatst**: 08-12-20 09:15

Geplaatst: 08-12-20 09:15

Clasical schreef:
Nou dat vraag ik mij dus af of er goed gekozen wordt... en met welke kennis en hoe kiest men dan een paard? En een relatie heeft onderhoud nodig, het is geen vast gegeven dat dingen blijven zoals ze zijn, het paard en de relatie is ook een afspiegeling van jou als persoon.
En als zaken niet gaan zoals je wil of verwacht denk ik toch echt dat je bij jezelf te raden moet gaan

hoe er gekozen wordt? meestal is het emotie en dan zie je de werkelijkheid niet, die komt pas later
dan moet blijken hoe creatief je bent en of het paard blijft of niet

veel ruiters hebben een droom ideaalbeeld van een eigen paard zoals in film/stripverhalen ect., dat kun je heel ideaal maken,

meestal durven we ook niet toe te geven dat we ons hebben laten verleiden door mooie verkooppraatjes,

jaren manege ervaring>bij rijd paard gehad> verzorgpaard gehad stroken meestal niet met de realiteit van een eigen paard

evenzo zijn er paarden die door wisselende contacten en wijzes van rijden ook niet meer de makkelijkste zijn, dan is creatief zijn, kennis en kunde tijd en geduld hebben wel heel belangrijk

leggen dan wel makkelijk de schuld bij het paard, echter verkoop zou dan de beste optie zijn voor paard en ruiter aangeven dat het niet gaat is soms heel ingrijpend

dus worstelen de meeste door zonder echt plezier (af en toe wel) van het paard te hebben, dat is heel jammer

**Geplaatst**: 08-12-20 09:24

Geplaatst: 08-12-20 09:24

Voor mij is dat nou juist het leuke van werken met paarden. Mezelf steeds aanpassen en blijven zoeken naar methodes om het beste uit je paard te kunnen halen. Buiten de verschillende karakters, verschil in talent en lichamelijke mogelijkheden kan een paard ook nog eens heel anders reageren in een andere situatie.

Ik ben gelukkig nooit gefrustreerd en heb een mega geduld ontwikkeld. Had ik ook niet hoor, maar heb ik mezelf aan kunnen leren.

**Geplaatst**: 08-12-20 09:33

Geplaatst: 08-12-20 09:33

Jessix schreef:
Voor mij is dat nou juist het leuke van werken met paarden. Mezelf steeds aanpassen en blijven zoeken naar methodes om het beste uit je paard te kunnen halen. Buiten de verschillende karakters, verschil in talent en lichamelijke mogelijkheden kan een paard ook nog eens heel anders reageren in een andere situatie.

Ik ben gelukkig nooit gefrustreerd en heb een mega geduld ontwikkeld. Had ik ook niet hoor, maar heb ik mezelf aan kunnen leren.

dat is het leuke van het rijden, of te wel een goed ontwikkeld ruitergevoel, vanuit het paard denken en doen, creatief zijn, oplossingen zoeken, niets is standaard ervaringen sla je op en dan kun je n.v.t. adequaat reageren omdat er parate kennis aanwezig is

het was voor mij destijds een eye-opener, toen ik ontdekte dat een 100% engels vol bloed iets ander communiceert en in de omgang is dan het gemiddelde paard

dat was toen even afzien maar nu heb ik ze graag, ze leerde mij stappen maken en geen stukjes overslaan, dat een paard geen ding is, met respect mee omgegaan moet worden

dat je dan met elk paard iets kunt bereiken voor elk paard ligt de lat op eigen kwaliteiten, talenten, karakter, fysieke gesteldheid

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 08-12-20 09:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-12-20 09:40

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 09:40

Mee eens, maar dat moet in je zitten..niet iedereen vind dat leuk of kan dat.

Had bijv. een collega ooit die echt maar op een manier kon rijden, die moest echt paarden zoeken die daarbij pasten..

**Geplaatst**: 08-12-20 09:41

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 09:41

Dat is voor veel maar niet alle mensen een doel. Ik denk dat dit vaak vergeten wordt als je zelf handig bent met paarden.
Mijn bijna 70-jarige stalgenoot met kunstheup en kunstknie is meer dan tevreden met haar uitgerangeerde voormalig sportpaard dat gewoon ongecompliceerd aan een lange teugel overal langs wandeld. Lekker samen met pensioen.

**Geplaatst**: 08-12-20 10:03

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 10:03

Ik denk dat, terugkomend op de hoofdvraag van het topic, problemen tussen paard en ruiter toch echt 99% van de tijd bij de ruiter liggen.

In mijn optiek is dat juist het leuke van paardrijden, zoals MCE ook al noemt. Telkens nieuwe oplossingen zoeken voor nieuwe problemen en zo samen doorgroeien.

En als je daar geen zin hebt als ruiter, en gewoon lekker relaxed rond wilt rijden. Dan is dat ook gewoon prima, dan zoek je een ander paard waar je wel lekker mee van je hobby kunt genieten. Dat is de de luxe van amateur zijn ipv van prof!

Mijn lieve paard heeft de neiging om flegmatiek te zijn. Dat was voor mij super lastig, omdat mijn talent juist ligt bij het rustig maken van hele gespannen, flexibele paarden.
Daarvoor heb ik echt even om moet schakelen.

Menig stalgenoot zegt me dan ook dat ze never nooit mijn paard zouden kopen. Dat recht hebben ze, maar ik vind niet dat mijn paard daarvan de schuld moet hebben. Dat zijn een hoop ruiters die geen zin hebben om extra hard te moeten werken om een flegmatiek paard fanatiek te maken.
Begrijpelijk, maar toch echt een probleem van de ruiter en niet van het paard.

**Geplaatst**: 08-12-20 10:06

Geplaatst: 08-12-20 10:06

Elisa2 schreef:
Mee eens, maar dat moet in je zitten..niet iedereen vind dat leuk of kan dat.

Had bijv. een collega ooit die echt maar op een manier kon rijden, die moest echt paarden zoeken die daarbij pasten..

dat is het pijnlijke verschil tussen mensen met paarden die standaard denken en doen, dat is voor velen een heel veilige comfortzone

en de echte paarden mensen die vanuit het paard denken en doen met een ruitergevoel, de bereidheid hebben het paard iets te leren, niets af te dwingen, hebben ook meestal geen veilig comfortzone

de een begint aan het begin en ander steekt direct al veel hoger in en wil sneller resultaat

ligt er maar aan met welk doel je paard rijdt, soms moet je jezelf bijstellen of even een pas op de plaats maken,

zo flexibel moet je kunnen en willen zijn en dan maakt het niet uit op welk niveau je rijdt
en als je dat niet hebt/kunt ligt het altijd aan het paard

**Geplaatst**: 08-12-20 10:55

Re: 'Het ligt aan de ruiter' VS bewerkbaarheid

Geplaatst: 08-12-20 10:55

Het is sowieso nooit de schuld van het paard, die gewoon zo zoals het is.

Ik weet ook niet of het verschil tussen mensen met paarden en paarden mensen pijnlijk is. Het is gewoon zo. Daar hoeft niemand een schuldgevoel over te hebben zolang het paard er niet onder lijdt.
Juist dat vingerwijzen dat iemand een slechte ruiter is maakt dat veel mensen te lang doormodderen, tot het gevaarlijke aan toe. Ik zou veel liever zien dat trainers ook wat vaker eerst de vraag zouden stellen: wil je die lange weg gaan, of schiet dat voorbij aan je doel?