Bokt.nl

fjordnina schreef:

Dank je wel. Het is natuurlijk ook niet voor niets dat ik afstap in plaats van doorrijd, ik wil mijn frustratie niet botvieren op mijn paard.

Ik denk inderdaad dat we die stapjes terug moeten gaan zetten. Dat gaat wel lukken

pien_2010 schreef:

Dag Fjordina,

Je titel daar veerde ik op omhoog toen ik die las. En gelijk dacht ik, o jé je hebt blijkbaar een erg flegmatiek paard. Luie trapzak is een oordeel, of nog erger een veroordeling. Dat gaat hem dus nooit worden. Ik herken je gevoel van frustratie want wij hebben 21 jaar een zeer flegmatiek karakter paard gehad. Wij zijn daar als volgt mee omgegaan.
1. Accepteren dat je paard als temperament een flegmatiek temperament heeft. Daarvan de positieve dingen erkennen zoals ons paard dat zo vreselijk betrouwbaar was. Accepteren dat je dit nooit volledig krijgt veranderd. Met voeding, wisselend programma aanbieden kan het wel wat beter worden.
Buitenrijden vond ons paard ook machtig leuk. Dus ook dat veel met hem gedaan. Daardoor kreeg hij veel conditie en liet hij zich ook gemakkelijker in de dressuur rijden (M2 startgerechtigd KNHS is hij nog gekomen, terwijl hij er geen fluit aan vond).
2. Zoeken wat je paard leuk vindt. Grondwerken heb je al gevonden en wellicht kun je dit uitbouwen tot vrijheidsdressuur. Misschien vindt je paard mennen ook erg leuk. Laat hem eens opleiden door een goede menleraar. Het kost wat maar dan heb je ook wat. Dit hebben wij ook gedaan en wat hebben wij veel plezier gehad met dit paard. Mijn dochter met vrijheidsdressuur en ik zelf als menner met mijn gezin in het wagentje volgeladen overal rijden door heel Nederland.

Ik geef je de link van mijn in memorie paard, mijn once off a life paard, want dat was hij zodat je ziet, dat ook een super flegmatiek paard jou en anderen zo heel erg veel kan geven. Maar je hebt gelijk, het is niet gemakkelijk, want daarna heb ik twee paarden gekend die vanzelf kwiek en fit voorwaarts waren op minimale hulpen. Zo vreselijk fijn was dat. Daar zul je voortaan rekening mee houden als je ooit nog eens een paard koopt.

Ik wens je vooral heel veel plezier met je paard toe, en natuurlijk mag je ook wel eens gefrustreerd en boos zijn, maar geef je paard vooral veel waardering voordat wat hij wel doet. Onze Hercule liet mijn dochter op hem dressuren altijd als hij klaar was, mocht hij met haar de bossen in daar, of de polder in en eens zeer hard knetteren. Wij wisten echt wel dat hij er geen fluit aan vond. Dat is respect hebben voor je paard en natuurlijk moet je paard leren dat het geven en nemen is in het leven. Mijn dochter was wel zo super consequent, dat als hij haar echt had laten bakken tijdens de wedstrijd, ze hem stilletjes daarna afzadelde en dan werd er niet gespetterd in het bos of in de polder. Dat was dan ook zo afgelopen want volgens mij had hij het snel door. Ook mocht hij altijd de dag na de wedstrijd voor de men wagen. Zijn lust en zijn leven.

Lees onderstaand verhaal eens, en zie wat wij veel hebben aangeboden aan ons paard (zoals veel rijden op muziek, kür op muziek en dan hij altijd achter iemand aan, zodat hij lekker kon showen want dan vond hij het wel leuk). Lees het eens met de vraag hoe kun jij zo'n band opbouwen met je paardje dat je dit over zoveel jaar ook kunt schrijven.
Misschien voel je dat dit niet mogelijk is. Ben dan eerlijk en verkoop hem aan iemand anders en zoek iets dat beter bij je past.
[IM] Hercule ♥ 21 jaar mijn soulmate

Knert schreef:

Gini schreef:

Knert, ik snap niet waarom je er zo op tegen bent dat iemand aangesproken wordt op een onvriendelijke bewoording naar haar paard toe? Respect naar een dier zou heel hoog in het vaandel moeten staan op Bokt en ja, dus ook in de manier van schrijven.

Omdat ik vind dat dat niets hoeft te zeggen over hoe goed of slecht ze voor haar dier is.

Skippy01 schreef:

pien_2010 schreef:

Dag Fjordina,

Je titel daar veerde ik op omhoog toen ik die las. En gelijk dacht ik, o jé je hebt blijkbaar een erg flegmatiek paard. Luie trapzak is een oordeel, of nog erger een veroordeling. Dat gaat hem dus nooit worden. Ik herken je gevoel van frustratie want wij hebben 21 jaar een zeer flegmatiek karakter paard gehad. Wij zijn daar als volgt mee omgegaan.
1. Accepteren dat je paard als temperament een flegmatiek temperament heeft. Daarvan de positieve dingen erkennen zoals ons paard dat zo vreselijk betrouwbaar was. Accepteren dat je dit nooit volledig krijgt veranderd. Met voeding, wisselend programma aanbieden kan het wel wat beter worden.
Buitenrijden vond ons paard ook machtig leuk. Dus ook dat veel met hem gedaan. Daardoor kreeg hij veel conditie en liet hij zich ook gemakkelijker in de dressuur rijden (M2 startgerechtigd KNHS is hij nog gekomen, terwijl hij er geen fluit aan vond).
2. Zoeken wat je paard leuk vindt. Grondwerken heb je al gevonden en wellicht kun je dit uitbouwen tot vrijheidsdressuur. Misschien vindt je paard mennen ook erg leuk. Laat hem eens opleiden door een goede menleraar. Het kost wat maar dan heb je ook wat. Dit hebben wij ook gedaan en wat hebben wij veel plezier gehad met dit paard. Mijn dochter met vrijheidsdressuur en ik zelf als menner met mijn gezin in het wagentje volgeladen overal rijden door heel Nederland.

Ik geef je de link van mijn in memorie paard, mijn once off a life paard, want dat was hij zodat je ziet, dat ook een super flegmatiek paard jou en anderen zo heel erg veel kan geven. Maar je hebt gelijk, het is niet gemakkelijk, want daarna heb ik twee paarden gekend die vanzelf kwiek en fit voorwaarts waren op minimale hulpen. Zo vreselijk fijn was dat. Daar zul je voortaan rekening mee houden als je ooit nog eens een paard koopt.

Ik wens je vooral heel veel plezier met je paard toe, en natuurlijk mag je ook wel eens gefrustreerd en boos zijn, maar geef je paard vooral veel waardering voordat wat hij wel doet. Onze Hercule liet mijn dochter op hem dressuren altijd als hij klaar was, mocht hij met haar de bossen in daar, of de polder in en eens zeer hard knetteren. Wij wisten echt wel dat hij er geen fluit aan vond. Dat is respect hebben voor je paard en natuurlijk moet je paard leren dat het geven en nemen is in het leven. Mijn dochter was wel zo super consequent, dat als hij haar echt had laten bakken tijdens de wedstrijd, ze hem stilletjes daarna afzadelde en dan werd er niet gespetterd in het bos of in de polder. Dat was dan ook zo afgelopen want volgens mij had hij het snel door. Ook mocht hij altijd de dag na de wedstrijd voor de men wagen. Zijn lust en zijn leven.

Lees onderstaand verhaal eens, en zie wat wij veel hebben aangeboden aan ons paard (zoals veel rijden op muziek, kür op muziek en dan hij altijd achter iemand aan, zodat hij lekker kon showen want dan vond hij het wel leuk). Lees het eens met de vraag hoe kun jij zo'n band opbouwen met je paardje dat je dit over zoveel jaar ook kunt schrijven.
Misschien voel je dat dit niet mogelijk is. Ben dan eerlijk en verkoop hem aan iemand anders en zoek iets dat beter bij je past.
[IM] Hercule ♥ 21 jaar mijn soulmate

Goed verwoord Pien! Ik heb ook een flegmatieke dame... Hoe ik daarmee om ga? Ik accepteer dat ze niet een grote beweger wordt, en dat ze alleen écht hard loopt als ze iets leuk vindt! Als ik 5 dagen dressuur training erdoor duw, wil ze niet meer. Ga ik 2 of 3 dagen dressuren, een dag springen en een dag aan de hand werken en geef ik haar 2 dagen vrij: paard blij.
Wat we nog meer doen: spelletjes! Voetbal, tikkertje, uitgebreid poetsen. Dingen waarbij onze band voorop staat! Ben ik dan nóóit eens chagrijnig? Jawel hoor! En zij ook. Dat is normaal. Ik zou haar nooit een 'luie trapzak' noemen, dat snapt het paard niet, maar geeft jouw emotie heel goed weer: er hangt best wat frustratie over de situatie rondom jou (ik ga ervanuit dat je je paard niet echt een imbeciel vindt zeg maar ). Die van mij noem ik wel eens gekscherend 'tante tuttebel', als ze een onhandige of slome bui heeft. En soms heeft ze zo'n bui meerdere dagen krijgt ze vakantie terwijl ik dan gauw een les probeer te plannen met mijn trainers zodat die mee kunnen kijken waar we mis gaan in de training.
Het probleem is in principe nooit het paard zelf. Maar de combinatie van een ruiter en paard kan wel onhandig zijn. Soms kun je dat oplossen, soms accepteer je het en vind je het alsnog je 'once in a lifetime pony' zoals ik met Doortje en Pien met Hercule, en soms kun je beter je wegen scheiden (dat heb ik met mijn vorige paard gedaan - wij vonden elkaar oprecht niet aardig, en dat werd gevaarlijk, terwijl dat zelfde paard bij de nieuwe eigenaar een heel fijn sportpaard bleek)

Gini schreef:

Huh? Nu ben je me kwijt