Bokt.nl

**Geplaatst**: 23-02-20 13:11

Geplaatst: 23-02-20 13:11

Wat een fantastische reactie.. +:)+

petje af voor hoe je dit aanpakt en nog een geweldige tip voor mij ook nog!

**Geplaatst**: 23-02-20 13:26

Re: Je geduld verliezen...

Geplaatst: 23-02-20 13:26

Er zijn al goede tips gegeven!
Het is al super goed dat je je er bewust van bent.
Het is misschien ook nog goed om te beseffen dat wij vaak werken met onze eigen agenda met paarden. Je hebt die dag bedacht dat je paard dit of dat wel moet kunnen. Of dat je hieraan wil gaan werken. Vaak als je dit los laat en voelt en beseft wat je paard jou aanbied die dag, frustreert het ook niet meer. Wilde jij werken aan wijken maar lukt het niet en komt er frustratie bij? Gewoon niet aan werken dus die dag. Dat was jouw agenda, niet die van je paard. Dan zul je zien dat je paard je vanzelf iets anders aanbied wat je vandaag wel kunt oefenen. Of misschien niets, dat is dan ook duidelijk.
Dat heeft mij altijd goed geholpen. Ik bekijk gewoon iedere dag als een blanco blad en kijk wat mijn paard mij aanbied en waar we samen de dingen kunnen oefenen. Als er niets lukt, zet ik haar gewoon terug na een oefening waarvan ik zeker weet dat die gaat lukken. Morgen weer een dag!

**Geplaatst**: 23-02-20 13:37

Geplaatst: 23-02-20 13:37

Wat Anne_GTI zegt werkt voor mij ook heel fijn. Even stapje terug en iets doen waarvan je zeker weet dat het lukt. Kan ook zijn heel simpel terug naar stap en schakelen in stap, netjes wendingen rijden of idd galop en dan pasje naar voren. Gaat er gewoon om dat je jezelf even reset. En wat ook goed helpt hou je eisen laag, verwacht niet teveel en stel kleine en haalbare doelen. Benoem na het rijden bewust degene wat wel goed ging. Dat kan ook iets zijn als hij stond vandaag stil met opstappen, die overgang was mooi etc. Dat helpt mij om met een goed gevoel af te stappen en om je ook tijdens het rijden bewust te worden van datgene wat wel lukt. Je krijgt er een positievere blik van.

**Geplaatst**: 23-02-20 13:43

Geplaatst: 23-02-20 13:43

Ook ik herken het. Mijn haf was zeker niet de makkelijkste. Nadat ik een keer in boosheid te grof was geweest met inhouden, en hem zijn mondhoeken had beschadigd, ben ik altijd gestopt en vaak zelfs afgestapt als ik in mijn irritatie zat en/ of niet meer bij hem door kwam.

Kon verschillende redenen hebben, paard niet lekker in zijn vel, maar vaak genoeg ook ik zelf niet lekker in mijn vel. Handig als je dan een paard hebt dat spiegelt, in de vorm van alle gemaakte afspraken overboord gooien. Nadat ik dit doorhad, kon ik van te voren al in gaan vullen of we serieus aan het werk konden, of juist beter een rondje wandelen aan losse teugel.
Bij lichte irritatie rondde ik altijd af met gewoon een oefening waarvan ik zeker wist dat dit goed ging. Braaf paard, en direct stoppen. Morgen weer een dag.

**Geplaatst**: 26-02-20 10:51

Geplaatst: 26-02-20 10:51

Herkenbaar. Goed dat je het zelf ook herkent!

Als ik merk dat ik chagrijnig ben of gewoon mijn dag niet heb, stap ik niet op. Dan ga ik hem lekker poetsen of gooi ik hem even los. Vind het naar mijn paard niet eerlijk toe als ik er dan op ga zitten. Ik heb ook echt van mijn instructrice geleerd er niet in te blijven hangen wanneer iets/een oefening niet goed gaat. Gewoon even wat anders doen en later weer proberen. En ze is ook echt (terecht) streng wanneer ze merkt dat ik gefrustreerd raak. Mede door haar hulp komt dit eigenlijk bijna niet meer voor. Mijn paard doet altijd zijn best maar heeft zijn bouw niet mee voor de dressuur dus sommige dingen vindt hij moeilijk, daar moet ik hem dan niet op afstraffen.

Een oud stalgenootje werd altijd mega gefrustreerd als haar paard niet deed zoals zij wilde. Zowel met rijden als op de grond of met trailerladen. Dat vond ik echt regelmatig niet om aan te zien en oneerlijk. Hier heb ik haar wel een keer op aangesproken.

**Geplaatst**: 04-03-20 18:42

Geplaatst: 04-03-20 18:42

Heel herkenbaar! gelukkig gaat het bij mij steeds iets beter, ik heb het zelfs ooit een keer zo erg gehad dat ik het in een proef had en daarna eigenlijk niet meer langs de jury durfde....ik schaamde mijn ogen uit mn kop.
Bij mij werkt het heel goed om vooraf een plan te maken. wat gaan we vandaag doen? bv middendraf, wanneer nemen we er genoegen mee? wat gaan we doen als het niet lukt? zowel als hij te voorwaarts is als wanneer hij niet naar voren te krijgen is?
Daarnaast probeer ik heel erg te focussen op alles wat wel goed gaat en bij elk klein dingetje mijn paard goed te belonen, even een handje naar voren en een aai langs zijn manen. Voor mij en paard een bevestiging dat het goed gaat en alvast wat spanning kwijt voor ik boos word. Als ik merk dat ik veel moeite moet gaan doen, of dat nu is om in het zadel te blijven zitten, mijn paard tegen houden of juist naar voren duwen ga ik stappen. even terug, lange teugel, wel voorwaarts en denken wat ik kan gaan doen en mijn doel bijstelllen. We houden het even op die middendraf, mijn paard is niet voorwaarts en ik blijf maar trappen en meehelpen etc etc, terug naar stap, voorwaarts aan een lange teugel en dan denk ik en nu? Ik ga overgangen maken, stap-draf-halt-draf-stap-halt-terug-draf etc. vandaaruit wil ik uiteindelijk in de draf 1x naar voren, alleen een pasje naar voren op een kleine hulp is voldoende, niet perse ruimer, geen hele lange zeide, gewoon 1 pasje reactie en klaar, uitstappen afzadelen en knuffelen.
Voorkom dat je boos kan worden! Ooit merkte ik dat ik boos werd toen heb ik uit zelfbescherming zelfs mijn zweep aan de kant gegooid om maar niks te kunnen doen. Het hoeft niet altijd aan onkunde te liggen, het kan ook bij jezelf liggen en dan bedoel ik dat je niet lekker in je vel zit. Dat was bij mij de oorzaak. Als je meer wil weten of vragen hebt oid doe me even een pb!