Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-11-18 10:48

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 10:48

Ik verplaats dit even naar rijtechnische vragen :-)

Het is niet echt een rijtechnische discussie :-)

**Geplaatst**: 09-11-18 10:52

Geplaatst: 09-11-18 10:52

Ik was vroeger geen held en nu nog steeds niet. Dochter is precies zo. Op haar pony durfde ze uiteindelijk wel alles terwijl die echt niet makkelijk was. Dat heeft wel de nodige inspanning gekost. Veel aan de longe of 1 van ons er naast. Dan deed die pony alles. Galop heeft ze heel lang niet gedurfd. Met kleine stapjes kwamen we steeds verder en uiteindelijk reed ze zelf rond zonder 1 van ons in de bak. Doordat wij het veilig hielden voor haar en plezier voorop stond is het goed gekomen.

Helaas toen het net lekker liep werd de pony ziek en hebben we 3 weken later ook de pony in moeten laten slapen. Nu heeft ze een lease pony voor 2 dagen in de week. Pony is op leeftijd en superbraaf. Daar durft ze nog meer mee dan ze op gaar eigen pony durfde. Ideaal om lekker vertrouwen op te doen.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:07

Geplaatst: 09-11-18 11:07

Ayasha schreef:
Ik durfde niet galopperen toen ik begon met rijden.
Mijn favoriete barby-pop heeft uiteindelijk mee gegaloppeerd (vast aan het hoofdstel tussen de oren van de pony die het me moest leren.

Nu ben ik een heel andere ruiter. Door de jaren heel heel wat paarden gereden waar ze niemand meer voor vonden.
Het kán om slaan.

Ik was vroeger ook veel banger als nu
Had dan geen barby, maar ik reed al 4 jaar eer ik durfde te galoperen.
Weet niet of de mogelijkheid er is qua financien, maar als ze zelf aangeeft dat hij niet weg mag.
Misschien 1x per week een lesje op een braaf manegeponytje en verder lekker knutselen en spelen met jullie eigen pony?
Hoe meer vertrouwen ze vanaf de grond krijgt en jou ziet rijden of een ander hoe meer ze misschien gaat trekken om het toch ook te proberen/willen.
Misschien kan ze in een les waar een lefkind inzit en dan ruilen? Je dochter op een brave en het lefkind een lesje op jullie pony?
Zo kan jullie pony ook wennen in een drukke les en gaat hij misschien ook minder trekken naar de andere pony's en wordt het voor je dochter weer makkelijker. Zitten soms best leuke ruitertjes tussen die dat hartstikke leuk vinden om op een wat stoerdere pony te rijden.
En probeer haar steeds uit te leggen dat het niet erg is als ze bang is of dat als iets niet lukt en dat ze echt niet hoeft te huilen, maar gewoon af mag stappen als ze dat wil. Dat is niets om je voor te schamen.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:10

Geplaatst: 09-11-18 11:10

Ik was vroeger als kind ook angstig tijdens het rijden. Voornamelijk is het gekomen door inderdaad paarden die een loopje namen en totaal niet luisterde naar je hulp op de manege. Alleen de koudbloeden waren rustig, haha. Maar goed, als ik erover na denk werden die paarden ook totaal niet goed gehouden en kwamen te weinig buiten dus het was puur energie, daar gingen ze allemaal.. Na aanschaf van mijn eigen brave haflinger in combinatie met 24/7 buiten, waarnaast een bom kan afgaan eigenlijk totaal geen angst meer. Maar zal nooit meer op een heel heet paard durven te zitten.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:20

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 11:20

Ikzelf ben met de jaren wel voorzichtiger geworden, zo stap ik niet zomaar meer op elk paard. Toen ik dit namelijk nog wel durfde ben ik er een keer 20 seconde na opstappen zo hard vanaf gevlogen dat ik het paard liever eerst leer kennen (en het paard mij) voordat ik er echt op stap.

Maar de dochter van de eigenaresse van mijn laatste verzorgpony had hetzelfde als jouw dochter.

Voordat ze de pony kocht was ze al een tijdje verzorgster, toen ging alles prima. Uiteindelijk overgekocht en toen was het raak... meisje van 10/11 jaar kan een pony nooit zo aan het werk zetten als dat hij nodig had + dat de pony in kwestie geen makkelijke was.

Dus is ze er een keer met een bloedgang vanaf gevallen toen de pony schrok en durfde ze niet meer te rijden. Ze reed haar lesjes op manegepaarden en de pony liep onder anderen mee in de les.

Uiteindelijk hebben we de pony verhuisd naar een rustigere plek en dit was voor hun beide de oplossing. Hier heb ik met haar en de pony veel uren doorgebracht om het vertrouwen weer rustig op te bouwen, haar te leren over lichaamstaal van het paard en hoe ze daarop kan reageren e.d. Uiteindelijk zijn we er bijna 4/5 maanden mee bezig geweest voordat ze weer alleen durfde te rijden.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:26

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 11:26

jaaa als kind een grote schijterd! elke zaterdag als ik naar les moest, had ik van te voren de schijterij, zo bang was ik. Ondanks dat ik het leuk vond, was ik echt heel bang. Een wonder dat ik van mijn 8-14 op les heb gezeten. Daarna Jaren niet en 13 jaar geleden toch een paard gekocht. De angst is nooit verdwenen, nog steeds geen held. Ik bof dat ik de allerallerbraafste KWPN er van Nederland heb, maar ook die vind wel eens iets eng in het bos. Laatst kwam er opens zo'n houtsnippermachine langs die ons passeerde op 1 meter tussenruimte en zijn snipperding op dat moment aandeed. Zelfs mijn 10000% bombproof vond dat spannend en ik merk dat ik dan niet lekker zit.

De angst is dus nooit helemaal weg gegaan. Gelukkig blijf ik wel handelen en leiding geven aan mijn paard als hij iets eng vind, maar je moet mij ook niet op een paard van een stalgenoot zetten. (of dat moet net zo'n brave zijn als die van mij) Dat werkt gewoon niet en dat kan dan ongewenste situaties veroorzaken.

Ik denk dus wel als je als kind geen held bent het er wel een beetje in zit.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:38

Geplaatst: 09-11-18 11:38

Ik vond vroeger stoute pony's ook best spannend, toen was ik denk ik rond 7/8 jaar. Ik durfde ze dan ook niet aan te pakken.
Na een tijdje kreeg ik een grote verzorgshet die héél stout was. Eerste pony waar ik ooit van was afgedonderd, meerdere keren en flink ook

. Ze gooide me er echt expres af, voor de lol. Maarja ik wilde per se een verzorgpony dus dat werd doorzetten. Je dochtertje moet het dus wel willen denk ik. Ik heb ook nog lessen gehad van iemand die zorgde dat we elkaar gingen begrijpen, dit heeft enorm geholpen met het rijden.

Nu vind ik stoute pony's geweldig. Verzorgshet is nu mijn eigen pony, maar ik kan niet meer op rijden. Nu heb ik een grote versie van mijn pony als bijrijdpaard, qua karakter en uiterlijk, en ik vind het geweldig. Al gooit hij mij er (gelukkig) niet af, maar eigenwijs is hij wel.

Ik heb ook wel het idee dat mijn shet er voor heeft gezorgd dat ik veel steviger in mijn schoenen ging staan in de loop der jaren.

**Geplaatst**: 09-11-18 11:45

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 11:45

jaaaaren bang geweest, tot ik wel aardig kon rijden en blijven zitten.. ik stapte overal op :Y)

tot ik bij een handelaar op jonge pony's uit engeland en ierland ging rijden.. heb flinke klappen gemaakt met de pony's die verkocht werden als "kinderpony"
sindsdien ben ik 1 grote schijtluis _O-

moet zeggen dat het zelfvertrouwen nu wel weer aardig terugkomt :))

heb paarden gereden die behoorlijk pittig waren dus geloof wel dat ik nog kan blijven zitten

**Geplaatst**: 09-11-18 12:12

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 12:12

Was vroeger ook wel banger dan nu, stap nu wel redelijk overal op als ik beetje weet dat ze niet om niets gaan bokken want weet dat ik dat niet uitzit :roll:

bij mij is t denk overgegaan door veel verschillende paarden te rijden.

Je zegt dat in dr eentje t wel goed gaat en met de privelessen? Waarom de groepslessen dan niet een tijdje laten voor wat t is en pas weer als ze echt t gevoel heeft controle te hebben? Desnoods zelf rijden vlak voor een les, en dan dat de anderen erbij komen tijdens t uitstappen zeg maar (als dat mogelijk is natuurlijk) of de groepslessen nog op de manege ponys rijden en erbuiten op jullie eigen

**Geplaatst**: 09-11-18 12:12

Geplaatst: 09-11-18 12:12

Misschien een stomme hersenspinsel..

Ben je thuis in het mennen? Misschien kan je je dochter dressuurmatig helpen, en de pony zijn energie kwijt als je hem voor de kar beleerd?

Of dubbele lijnen zodat de pony minder streken gaat uithalen..

**Geplaatst**: 09-11-18 12:13

Geplaatst: 09-11-18 12:13

Ik was als kind ontzettend bang en reed in de groepsles op de manege met een instructrice met een no-nonsense houding. Op gegeven moment was ik denk ik banger voor mijn instructrice dan de pony's want ik deed álles wat ze zei en toen ben ik over mijn angst heen gekomen omdat ik erachter kwam dat het ook eigenlijk wel meeviel allemaal (zo veel gevallen zonder me pijn te doen, zoveel eigenwijze pony's en bokken die ik uit heb gezeten). Maar bij mij was het wel zo dat ik het zelf écht wilde. Ja ik vond het eng, maar ik wilde het wel héél héél graag. Mijn ouders hadden en hebben niks met paarden en die hadden het zeker geen probleem gevonden als ik was gestopt, maar zolang ik dit wilde doen stonden ze achter mijn keuze.

**Geplaatst**: 09-11-18 12:50

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 12:50

Ik heb vroeger best wat 'stoere' (achteraf soms domme) dingen gedaan, maar kan ook niet zeggen dat ik de grote held van de manege was.

Nu nog niet, maar ik ben er wel in gegroeid. Mijn (s)tinker kan zich ook sterk maken, zich eens bedenken 'neuh, we gaan omdraaien hier'. Mijn pony is bang van natte voeten en heeft al eens met sulky en al 3 meter zijwaards geteleporteerd

Dus wat zelfverzekerder ben ik wel geworden, en blijf ik worden.

Maar dat komt ook omdat ik op de stal waar ik sta, een aantal keren super betrouwbare paarden heb gereden, en met 'gouden' ponies heb gemend.

Een tijdje wat meer zelfvertrouwen opdoen weer op ponies met wat minder streken kan veel goed doen!

**Geplaatst**: 09-11-18 13:18

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 13:18

Ik had als kind weinig angst. Hoe groter hoe beter.

Toen ik een keertje stage liep op manege lelystad.ik was 14 ofzo? We gingen paarden rijden die weer op conditie moesten komen na blessure tijd.

Trut die wilde graag op een paard dat alleen maar ging rennen. Naja daar kan ik nog wel mee dealen.

Het paard wat ze aan mij voorstellen. Zou hartstikke braaf zijn kon alleen af en toe een bokje geven als je aandraafde.

Afijn dat kon ik nog wel aan dacht ik. Ik stappen op dat paard ging prima. Na het warm rijden draaf ik aan. En na een halve volte. Trekt dat beest opeens zijn kop tussen benen en begint als een idioot te bokken. En ook gewoon doorgaan tot ik er af lag ik had niks meer te vertellen. Ik heb het behoorlijk lang uit kunnen zitten. Maar op een zeker moment kukelde ik er toch af. M'n handen lagen helemaal open tot bloedends aan toe.

Bleek dus dat hij gewoon gelongeerd had moeten worden voor je opstapte op hem. En dat was mij gewoon niet verteld.

Het heeft een poosje geduurd voor ik weer op een vreemd paard durfde te stappen.

Sindsdien wil ik eerst zien hoe een paard bij een ander zich gedraagt. Of ik wil 'm eerst longeren. Als het een voor mij onbekend dier is.

Blijft je toch altijd een beetje bij zo een nare ervaring.

This niet dat ik bang ben om te rijden. Ik heb daarna ook gewoon op jonge paarden gereden die net onder het zadel waren. Ook een hele sensibele merrie. Die vliegensvlug was.

Maar daar kan ik mee dealen. Dat is angst /spanning.

Een paard wat gewoon echt een nare flikker is. Daar stap ik niet op.

**Geplaatst**: 09-11-18 13:19

Geplaatst: 09-11-18 13:19

Dubbele lijnen is wel een goede tip. De pony van onze dochter hebben we zo ook vaak aan het werk gezet. Bedoeling was dat ze ook voor de kar zou gaan maar dat is dus helaas niet meer gelukt. Had ik zelf erg leuk gevonden. En een handig ruitertje erop af en toe. Zusje van de stal eigenaresse paste er nog net op. Wat best bijzonder is voor een meisje van 13 op een A pony. Zo werd de pony voor onze dochter steeds makkelijker om zelf goed rond te sturen.

**Geplaatst**: 09-11-18 13:26

Geplaatst: 09-11-18 13:26

Ik heb als klein kind ook wat afgejankt op de pony. Pure frustratie. Super braaf dier, maar als die stil wou staan in de hoek kreeg ik hen echt niet meer in beweging omdat ik de kracht en vaardigheid miste (jaar of 7 oud destijds). Bij mij was de oplossing inderdaad op een 'gehoorzamer' paard door leren, het vertrouwen terug krijgen en dan steeds de lat ietsjes hoger leggen. Een paar jaar later ging ik gerust op een amper ingereden paard zitten. :Y)

Nu eenmaal volwassen zie ik wel de risico's in van bepaalde dingen dus ben ik wel voorzichtiger geworden.

**Geplaatst**: 09-11-18 14:05

Geplaatst: 09-11-18 14:05

Ik was als kind een angsthaasje, zat geregeld met buikpijn van de stress op de pony en koos ook altijd voor de lievertjes. Toen een goede boost in zelfvertrouwen gekregen doordat het erg klikte met een moeilijke pony, daardoor kreeg ik het idee dat ik het toch wel kon. Dat gecombineerd met leren over hoe paarden nu precies communiceren gaf mij een gevoel van controle en kundigheid.

Dat was voor mij de omdraai, vanaf tiener ben ik wel bewust van mogelijke gevaren maar laat ik me daar niet overbodig door opjagen. Met een kleine dip bij mijn eerste pony die behoorlijk wat gecompliceerder was dan ik op dat moment aankon. Daar heb ik wel weer een jaar angst buikpijn van gehad, maar ook ontzettend de drang om er uiteindelijk toch te komen met hem.
Ik ben niet roekeloos, maar beleef juist veel plezier aan werken met jonge of moeilijkere paarden. Zou mezelf nu niet meer als angsthaas omschrijven.

**Geplaatst**: 09-11-18 14:12

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 14:12

Ik doe heel veel kinder lessen op de manege waar ik werk. (In Engeland) Maar verbaas me er steeds weer over hoeveel makkelijker en beter kinderen naar mij luisteren wanneer de ouders niet aanwezig zijn.
Kinderen accepteren mijn instructive beter als de ouders er niet zijn.
Misschien is een prive instructeur beter dan wanneer je het zelf probeert te doen.

**Geplaatst**: 09-11-18 14:25

Geplaatst: 09-11-18 14:25

Was bij mij juist andersom, kon mij niet hard of hoog genoeg zijn, in tegenstelling tot toen ik weer ging rijden en ik kinderen had! Ik durfde amper over een laag hindernisje en was echt een schijters geworden.

Wat Andewi zegt klopt, mijn oude instructeur stuurde de bemoeiallige ouders gewoon weg :')

Wat irritant kan dat zijn zeg, helemaal die streberige ouders ~~}>

**Geplaatst**: 09-11-18 14:52

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 14:52

Nooit een held geweest en nu nog steeds niet. Ik moest al huilen als k op een te grote pony moest.

Ik stap nooit graag op een ander paard dan die van mijzelf of als ik weet wat hij zou kunnen doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-11-18 15:13

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst door de TopicStarter : 09-11-18 15:13

Bedankt voor de reacties. Leuk om te lezen. Ze krijgt ook priveles en daar blijf ik dan vaak niet bij.. en we hebben vanmiddag toegezegd dat ze voorlopig weer op een lespony kan in de groep. Mennen heb ik geen ervaring mee helaas. De pony zelf is ook nog jong (6,5) dus ook nog niet uitgepuberd, en heeft van nature wel soms beetje adhd zeg maar.. zal ook de leeftijd zijn. En sinds hij langer buiten komt per dag is het al giga verbeterd. Ze legt idd de lat hoog heb ik het idee en voelt dat misschien als falen... maar ook snap ik dat je het eng vindt als hij ineens zo hard kan gaan ( en dat kan hij)... we gaan nog maar even door... een bomproef paardje, een goedzak is niet op iedere hoek vd straat te koop.... en iets zegt mij dat deze met de tijd ook rustiger wordt..of is dat de wens van de gedachte?we zullen het zien... nogmaals dank

**Geplaatst**: 09-11-18 17:20

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 17:20

Ik durfde op de manege eerst bijna niks, heb zelf op het punt gestaan te stoppen op die leeftijd. Maar uiteindelijk de keuze gemaakt door te zetten, mezelf daarmee een schop onder mijn kont gegeven en toen is het wel iets beter geworden. Een held ben ik nog niet. Belangrijkste voor mij was dat ik het echt wilde. Waar een wil is, is een weg.

**Geplaatst**: 09-11-18 17:42

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 17:42

als kin was ik bag om op mijn ponyte rijden en nu ben ik te groot

**Geplaatst**: 09-11-18 17:51

Geplaatst: 09-11-18 17:51

Ik durfde altijd heel veel. Springen, galopperen zonder handen, jonge paarden, stoute paarden. Dit durfde ik omdat ik heeel veel vertrouwen had opgebouwd. Omdat ik heel vaak ook op hele brave paarden reed. En omdat als ik er wel eens afging ook weer vertrouwen kon opbouwen op lief relaxt paard. Vallen en opstaan hoort bij paardrijden, maar om niet angstig te worden, moet je vallen niet gaan associëren met een bepaalde pony, en niet gaan associëren met je eigen kunnen. Jouw dochter doet waarschijnlijk allebij. Ze durft minder goed alleen te rijden (haar eigen kunnen) en ze durft niet alles met die pony. Kortom op dit moment zit zij niet in de modus om te leren, maar in de modus om te overleven. Wil je haar hier uit halen, lijkt het mij heel verstandig om een stapje terug te doen en weer vertrouwen te winnen met een brave pony. Dat kan ook gewoon bij een manege. Maar zolang het vertrouwen er niet is in haarzelf dan aub niet doorzetten. Dat is wachten op falen.

**Geplaatst**: 09-11-18 17:52

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 17:52

nu ben ik niet bang meer en rijd ik heel veel paarden in voor mezelf en voor anderen

**Geplaatst**: 09-11-18 19:34

Re: wie was er als kind ook geen stoere ruiter en hoe ben je nu

Geplaatst: 09-11-18 19:34

Tot mij 11e geen held. Daarna had ik juist lol om de drukke pony’s op de manege te rijden, dit heeft 3 jaar geduurd. En nu ook niet echt een held meer. Op mijn 13e een eigen paard gehad en vanaf mijn 14e bijna alleen maar op mijn eigen paard gereden en daar ben ik ook geen held op. ( die is nog wel eens onvoorspelbaar)