Allegra schreef:In principe zijn de oefeningen bedacht als een middel, en niet het doel. Een middel om je paard goed te gymnastiseren en om te laten zien op welk niveau hij op dit moment is, te beoordelen aan de hand van de uitvoering van die oefening.
Bij optie 1, en bij veel instructeurs en ruiters in de 'moderne dressuur', zijn de oefeningen het doel geworden, de omgekeerde wereld eigenlijk.
Optie 2 gebruikt de oefeningen wel als middel.
Persoonlijk vind ik dat paarden over het algemeen erg weinig tijd krijgen om te groeien in hun lichaam en op een juiste manier tot verzameling en oprichting te komen. Die paarden vliegen de eerste klasses door, maar (behalve de erg getalenteerden) zitten dan ook relatief snel aan hun plafond, biomechanisch loop je dan vast op een bepaald punt. Vaak kunnen die paarden best nog wel meer als ze op een andere (imo juiste) manier hadden leren dragen en oprichten. Maar dat duurt langer om te ontwikkelen en iedereen wil graag snel resultaat zien. Zowel de ruiter als de instructeur.
Ik kan me voorstellen dat er momenten in de training zijn waarbij je soms de volgorde wel even om moet draaien, dat zal helemaal aan de combinatie liggen. Maar algemeen genomen, zou ik voor optie 2 kiezen.
Naast dat ik oefeningen niet per se als een middel zie... Ben ik het zeker niet eens met dikgedrukte.
Ik denk niet dat die bewust gedaan wordt. Natuurlijk is er een aantal ruiters die gaan voor de snelle oplossingen, maar dat is NIET het kenmerk van moderne dressuur. Dat is slechts de vraag van de ruiters/eigenaren. Paard moet snel Z (eigenaar) of het doel is een winstpunt (ruiter) in plaats van technisch goed paard. En dan kan je als instructeur of (professioneel) ruiter kiezen voor het geld, of voor het paard... Maar als probeer je als instructeur het zo goed mogelijk te doen, je heb genoeg ruiters die toch besluiten om toch boven je niveau te gaan starten, of die gewoon een andere instructeur zoeken.
Oefeningen niet per se als middel...
Een paard kan niet alles zomaar. Een oefening moet een paard ook gewoon aangeleerd worden. Natuurlijk zijn daar basisvoorwaarden voor, maar dat betekent niet dat het enkel een middel is. Het werkt twee kanten op. Je gebruikt een oefening als controle middel, en het doel is een paard een oefening aan te leren om een controlemiddel te hebben.
En daar bovenop is een flinke portie ruitergevoel nodig, om goed te voelen of de oefening correct uit wordt gevoerd.