0000 schreef:Maar als je er niet tegen kan dat mensen op verschillende manieren rijden en doorgaans ook nog bij anderen lessen, moet je daar gewoon niet gaan staan.
En daar zeg je wat. Ik heb zo mijn rijmethode, ontwikkeld van jaren en jaren, hier een clinic volgen, daar weer een andere instructeur en ik ben er heel erg kien op hoe iemand les geeft. Ik wil namelijk lang niet van iedereen les hebben. En ze moeten natuurlijk accepteren van mij dat ik rij zoals ik rij, omdat ik dat zo geleerd heb. En ik heb dat zo geleerd, omdat er iemand is geweest die heeft kunnen aantonen dat het zo werkte en dat ik het zo voor elkaar kreeg. Ofwel door het te laten zien door er zelf op te gaan zitten, of door heel goed te argumenteren hoe het werkt.
Zo rij ik bijvoorbeeld heel veel met buitenteugel. Meer dan anderen. Met die buitenteugel bereik ik nu eenmaal meer. Ja, even geen lengtebuiging naar binnen nee, maar wel dat het paard loslaat en ontspant, zodat ik daarna wél aan de lengtebuiging naar binnen kan werken. Op het moment dat een paard strak staat van de spanning en ik voel dat het naar binnen valt, heeft het geen zin om stelling naar binnen te vragen, want ook al zal ik binnenbeen geven, het paard zal naar binnen storten. Het zal in zijn spanning geen lengtebuiging geven want het is op dat moment niet in balans.
En iedereen die uit balans is, verstrakt. Dat is een reflex, ook bij paarden.
Kun je tegen me staan schreeuwen dat ik stelling naar binnen moet doen, en me overschreeuwen wanneer ik probeer uit te leggen dat dit nu zinloos is, dan tsja, dan ontplof ik. Dan raak ik hopeloos gefrustreerd.
En je hebt gelijk Evelijn, ik moet meer bij mijn gevoel blijven. Want ik kreeg koppijn als ik van te voren naar die les heen moest. Ik had verstandelijk eigenlijk nog niet eens door waar ik mee bezig was. Maar gevoelsmatig kennelijk wel.