Bokt.nl

Simpelman schreef:

Een goede zit bereik je niet door te doen.
Alles dat je doet wekt spanning op bij jezelf én bij je paard.
Spanning, hoe gering ook blokkeert/verduistert jouw voelen en dat van je paard.
Een volmaakte zit is: volmaakt niets doen en 100% geconcentreerd voelen.
Als je dit bereikt is geen enkele zichtbare hulp meer nodig, slechts de intentie van een hulp is voldoende om je paard te besturen, paarden kunnen ongelooflijk goed “luisteren”.

Voor een goede zit zijn nodig: evenwicht en ontspanning.
Om te leren dit te voelen:
Laat als het kan iemand je paard aan de teugel voor je begeleiden op de hoefslag, in stap, relaxed.
Vergeet je paard te rijden voor dit moment, je hoeft niets te doen, niet drijven, niet sturen, niets. Kijk rustig voor je uit, voel.

Stel je voor dat je hoofd op een stokje staat, je hals.
Het doel is om met zo min mogelijk spierspanning je hoofd te balanceren op het stokje.
Beweeg je hoofd naar voren en voel dat de spieren in de achterzijde van je hals zich aanspannen om te voorkomen dat je hoofd op je borst valt.
Beweeg je hoofd nu terug naar het balanspunt op het stokje, zoek het punt waarop je hoofd in balans staat en je hier nagenoeg geen spierspanning voor nodig hebt.
Herhaal het een paar keer.
Doe hetzelfde maar nu laat je je hoofd naar achteren bewegen en terug.
Hetzelfde naar links en naar rechts.

Je zult je er nu bewust van geworden zijn hoe je je hoofd met de minste inspanning kunt balanceren op je hals.
Je hals is nu volledig ontspannen.
Dit is het principe.

Doe hetzelfde met de bovenkant van je romp, je borst en je schouders, laat je bovenarmen helemaal los afhangen, leg je handen voor je in je schoot alsof je bid. Je kunt de teugels erdoorheen laten lopen, doe er niets mee.
Dit is een volstrekt natuurlijke houding, volledig ontspannen, in balans en rechtop.

Zoek nu in gedachten je zitbeenknobbels in het zadel.
Doe hetzelfde als hierboven vanuit je zitbeenknobbels.
Ontspan je volledig maar alert mét handhaving van je evenwicht, dus geen zoutzak.
“Geef je aan je paard”.
Alle spanning die je opwekt anders dan om je evenwicht te bewaren is fout.

Een juiste zit is een driehoekszit.
Je zit op je zitbeenknobbels én de binnenzijde van je knieën die als scharnier functioneren al je licht rijdt.

Leg opnieuw je benen aan aan het zadel door je voor te stellen dat je zoveel mogelijk de bovenkant van je dijen naar je zadel laat wijzen.
Laat je onderbenen afhangen, ze liggen nu vanzelf goed.

Stel je voor dat iemand je paard in een flits onder vandaan haalt, je zult dan op je voeten willen landen, deze moeten zich dan dus onder je zwaartepunt bevinden.
Daar ligt je been dan goed of je nu met lange beugelriemen rijdt of met korte, je hoeft er niets voor te doen.

Neem eens iemand op je schouders en laat hem de dingen doen die heel veel mensen denken te moeten doen op een paarden rug, laat die persoon vervolgens eens zijn eigen evenwicht zoeken en niets doen, wat is het gemakkelijkst, aangenaamst?

Zo rijdt je paard, het “kan niet makkelijker”, tijdens het licht rijden hoef je slechts je evenwicht te bewaren in dezelfde volledige ontspanning.
Laat je in de draf door de beweging van het paard uit het zadel omhoog "werpen" zonder iets te doen.
Op het allerlaatste moment vlak voor het hoogtepunt breng je je heupen rustig maar actief naar voren.
Je komt nu even op je knieën terecht en dan laat je weer terugzakken in het zadel.

Ontspanning en voelen.
Je uitgangspunt is evenwiicht en je paard zo min mogelijk storen.

Simpelman schreef:

#Prinscesj,
Je bent nu even het CONTACT vergeten.
En wat heb je nou op een wedstrijd te zoeken wanneer je je paard nog niet aan de teugelkunt rijden?

Princesj schreef:

Dat is precies het probleem van TS Simpelman, het paard VERBREEKT het contact. Als zij dan weer haar teugels korter pakt, zit hij straks in de rolkur als we even kort door de bocht gaan. Ze geeft aan dat het paard hier NU niet aan toe is. Lijkt mij dat we dan eerst daar naartoe moeten werken voor je die stap kunt maken. Zolang het paard geen vertrouwen heeft om de verbinding te maken, zitten we dus met klapperende teugels. Want je kunt drijven tot je een ons weegt, van achter naar voren rijden, maar als hij geen contact DURFT te nemen klapperen die teugels dus. Als ik het verhaal goed lees heeft TS het paard nog niet zo lang, dus logisch dat dit vertrouwen er nog niet is als die vertrouwen eerder is beschadigd.

janahxginger schreef:

Mijn paard deed hetzelfde. Bleek dat mijn zadel niet pastte en een andere instructrice deed wonderen.

Geryon schreef:

Princesj schreef:

Dat is precies het probleem van TS Simpelman, het paard VERBREEKT het contact. Als zij dan weer haar teugels korter pakt, zit hij straks in de rolkur als we even kort door de bocht gaan. Ze geeft aan dat het paard hier NU niet aan toe is. Lijkt mij dat we dan eerst daar naartoe moeten werken voor je die stap kunt maken. Zolang het paard geen vertrouwen heeft om de verbinding te maken, zitten we dus met klapperende teugels. Want je kunt drijven tot je een ons weegt, van achter naar voren rijden, maar als hij geen contact DURFT te nemen klapperen die teugels dus. Als ik het verhaal goed lees heeft TS het paard nog niet zo lang, dus logisch dat dit vertrouwen er nog niet is als die vertrouwen eerder is beschadigd.

Precies. En een fijn bitje en een geschikte neusriem kunnen ervoor zorgen dat het paard het bit beter accepteert waardoor het contact ook. Het drijven naar je hand, komt las als het paard de ruiterhand vertrouwt.

Een robart bit is een heel losjes bit. Mijn ervaring is dat paarden die veel sneller en fijner aannemen, vandaar!