Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-02-15 07:40

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 07:40

Zeker laten onderzoeken dit paard!! Ze doen dit echt niet zomaar.
Zoals al gezegt is door iemand anders. Eerst door de medische molen en als hij helemaal goed is proffesionele hulp zoeken!
En ga zelf kijken of je andere paarden mag rijden voor je vertrouwen.

Heel veel succes ermee!

**Geplaatst**: 04-02-15 07:42

Geplaatst: 04-02-15 07:42

Ik vind het dapper van je om openlijk je angst toe te geven en je hoeft je helemaal niet te schamen.
Ik heb ook angst gehad nadat ik er gigantisch ben afgegaan en begin er nu pas na jaren overheen te komen.
Op zo'n moment word je je bewust van de gevaren van paardrijden.
Ik geloof ook dat er met je paard meer aan de hand is en vind het heel goed van je om hem eens helemaal goed na te laten kijken en zeker ook de rug benen en hals.
Ook zou ik hem tot die tijd even lekker vakantie geven met een paar keer in de week longeren maar zeker er niet op ook voor je eigen veiligheid.
Als je alleen met slof kunt rijden kun je hierdoor je paard goed stuk rijden en dan is het helemaal klaar.
Ik hoop dat je er snel achter komt wat er aan de hand is zodat jij of iemand anders het op kunt lossen en weer vertrouwen kunt krijgen.

**Geplaatst**: 04-02-15 08:09

Geplaatst: 04-02-15 08:09

Ik mis ook nog een stuk achtergrond info over inderdaad voedsel, buiten komen en contact met soortgenoten... En hoevaak er getraind wordt.
Verder denk ik inderdaad dat het verstandig is dat je er niet meer op stapt totdat je zeker weet dat het dier medisch in orde is. Je hebt hem nog niet zo heel lang... Heb je hem bij aankoop rontgen laten keuren? Dat vele wisselen van eigenaar/ruiter vind ik meestal niet zo'n heel geweldig teken...

Bedenk je dat je eigen gezondheid echt voor gaat... Je hebt immers 2 kleine kids... (Ik denk overigens dat vele vrouwen een stuk minder helfdhaftig geworden zijn nadat ze kinderen gekregen hebben, niets om je voor te schamen... Je hebt immers een grote verantwoordelijkheid)

**Geplaatst**: 04-02-15 08:16

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 08:16

Ik denk dat hij een dikke dondersteen is. Hij heeft lak aan jou, een slof of gogue zou je kunnen gebruiken om hem wat gehoorzamer te maken, maar dat moet je wel consequent gebruiken. Mocht hij weer gaan klieren gelijk aanpakken laten zien dat je sterker en slimmer bent. En als hij door heeft dat het geen zin heeft houd hij vanzelf wel op en kun je afscheid nemen van de slof. Ook 12 jarige paarden hebben opvoeding nodig zeker bij een nieuwe eigenaar.

succes!

**Geplaatst**: 04-02-15 08:50

Geplaatst: 04-02-15 08:50

yarrah schreef:
Ik denk dat hij een dikke dondersteen is. Hij heeft lak aan jou, een slof of gogue zou je kunnen gebruiken om hem wat gehoorzamer te maken, maar dat moet je wel consequent gebruiken. Mocht hij weer gaan klieren gelijk aanpakken laten zien dat je sterker en slimmer bent. En als hij door heeft dat het geen zin heeft houd hij vanzelf wel op en kun je afscheid nemen van de slof. Ook 12 jarige paarden hebben opvoeding nodig zeker bij een nieuwe eigenaar.

succes!

Een paard denkt niet op deze manier, en heeft bij een eerdere eigenaar ook dit gedrag op wedstrijd vertoont. Onder dwang loopt n paard door veel heen. Dat dus eerst uitsluiten, is het dat niet, dan idd pas door een kundige ruiter laten doorpakken, want dan is het mogelijk aangeleerd gedrag...

**Geplaatst**: 04-02-15 08:54

Geplaatst: 04-02-15 08:54

yarrah schreef:
Ik denk dat hij een dikke dondersteen is. Hij heeft lak aan jou, een slof of gogue zou je kunnen gebruiken om hem wat gehoorzamer te maken, maar dat moet je wel consequent gebruiken. Mocht hij weer gaan klieren gelijk aanpakken laten zien dat je sterker en slimmer bent. En als hij door heeft dat het geen zin heeft houd hij vanzelf wel op en kun je afscheid nemen van de slof. Ook 12 jarige paarden hebben opvoeding nodig zeker bij een nieuwe eigenaar.

succes!

Als paarden zo slim waren zaten wij er echt niet op....

Paarden beginnen vaak met verzet door pijn, angst of onvrede. Later misschien in combinatie met geconditioneerd gedrag (aangeleerd gedrag). Een paard 'aanpakken'heeft alleen maar het tegenovergestelde effect. Nog meer angst, verzet en uiteindelijk een kapot of gevaarlijk paard. Probeer achter de reden van verzet te komen. Een paard is echt niet zomaar 'stout'. Heb al zo vaak gezien dat 'lastige'paarden uiteindelijk gewoon iets bleken te mankeren. Ik ben toevallig een aantal weken geleden door mijn rug gegaan. Had er niet aan moeten denken om op dat moment met een zak van 20 kg aardappelen een blok te gaan hardlopen. Een paard kan helaas niet praten. Je zou eens moeten weten hoeveel paarden er met pijn iedere dag door de bak sloffen. Ik moet er niet aan denken. Ga uit van de eerlijkheid van je paard. Verzet heeft ALTIJD een reden.

**Geplaatst**: 04-02-15 09:03

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 09:03

Ik heb echt precies hetzelfde gehad met het paard wat ik nu voor iemand rij. In galop er keihard vandoor schieten in een wat kleinere bak en daar ook nog ontzettende handstanden bij maken ook op de muur af en dan links of rechts. echt fijn is dat het niet haha. Heeft absoluut geen last van zijn rug maar is gewoon een draak haha. Wat bij ons wel hielp was magnesium bij voeren waardoor die wat rustiger in zijn hoofd werd. Ik heb ook een tijdje met slof gereden toen maar elke keer aan het einde als het goed ging de slof eraf gehaald al is het maar 5 minuutjes op het begin dat je het uitbouwt maar dan krijg je er misschien weer vertrouwen in?

**Geplaatst**: 04-02-15 09:07

Geplaatst: 04-02-15 09:07

Mocht medisch alles uitgesloten zijn, mag ik dan vragen wat je doet met je been wanneer ze er van tussen gaat?

Want automatisme is vaak afsteken, maar hou je been er aan en blijf er aan rijden!

Ik heb een haflinger gereden die er ook wel eens vantussen ging, de oplossing was daar echt been er aan en rijden. Je moet wel doen alsof je gek bent en het durven maar de oplossing kan zo simpel zijn, je houd je paard zn gedachten dan veel beter bij je, en aan zo'n hals doe je gewoon niets..

Erg dapper dat je hulp zoekt en ik wens je erg veel succes!

**Geplaatst**: 04-02-15 09:08

Geplaatst: 04-02-15 09:08

google eens naar stalmireille, ik denk dat je daar wat aan hebt (ik heb geen aandelen en enkel goede ervaring met deze dame)

**Geplaatst**: 04-02-15 09:10

Geplaatst: 04-02-15 09:10

Helemaal eens met het meeste wat er gezegd wordt in dit topic.
Een paard begint nooit zomaar met dit soort gedrag. Hij kan niet praten (zoals wij) en moet toch op een manier aangeven dat er iets is.
En wat dat iets dan is is aan ons als ruiter om uit te zoeken en daar ben je nu mee bezig.
Hartstikke goed dat je hem medisch na laat kijken.

Is het misschien een optie voor je om tot die tijd met hem aan de hand te werken/te wandelen ?
Dan kun je op een andere manier samen aan de relatie werken.
En inderdaad als hij nu veel binnenstaat en/of erg veel krachtvoer krijgt zou je daar ook vast kunnen kijken of er dingen veranderd kunnen worden.

Als het niet medisch blijkt te zijn zou ik proberen iemand te vinden die naast begeleiding van het paard ook met jouw, op dit moment terechte, angst als ruiter om kan gaan.
En daarbij zou ik je mee willen geven dat je nooit in één keer ver buiten je comfortzone moet gaan. Kleine stapjes nemen zodat jullie samen positieve herinneringen op kunnen bouwen.

Persoonlijk zou ik me pas ná de kliniek druk gaan maken hoe het dan verder gaat. Je weet nu niet wat daar uit gaat komen dus dat is toch een hoop wat als ...

**Geplaatst**: 04-02-15 09:12

Geplaatst: 04-02-15 09:12

Je bent in een heel gevaarlijke situatie.
Stop, eerst meer gaan weten over je probleem.

Heel veel paarden die als Z paard verkocht worden zijn door de ambitie van hun vorige eigenaar in de vernieling gereden, verdere ontwikkeling is onmogelijk, ze lopen te gillen van de pijn in hun lijf en blokkeren alles, vandaar dat ze verkocht werden.
Je hebt de koopprijs betaald, leg daar een klein beetje bij en laat een grondig onderzoek doen door de DA.

Wanneer dit geen resultaat oplevert zoek dan een deskundige ruiter (Oh lala, die zijn er niet zoveel.....) en laat deze beoordelen of het paard een gedragsprobleem heeft, jullie in een negatieve spiraal zitten of dat jij zelf de oorzaak van de moeilijkheden bent.
Dat kost je een paar tientjes en voorkomt mogelijk dat je in een rolstoel eindigt.
Je vertrouwenspersoon zal je een tijdje verder kunnen begeleiden.

In de omgeving van het Gooi kan ik je iemand aanbevelen die hierin gespecialiseerd is, PB me dan.

**Geplaatst**: 04-02-15 09:13

Geplaatst: 04-02-15 09:13

Knap hoor dat je je zo open durft te stellen. Fijn dat je eind februari in de kliniek terecht kan. Hopelijk kunnen ze daar het probleem vinden, je paard behandelen en kunnen jullie samen verder met behulp van goede begeleiding die samen met jou aan je angst/onzekerheid werkt.

**Geplaatst**: 04-02-15 09:19

Geplaatst: 04-02-15 09:19

Je hebt 2 kinderen zeg je zelf. Waarom z'on risico nemen en waarom door blijven rijden als je zo bang bent geworden voor dit paard. Dat vraag ik me dan toch werkelijk af?
Paardrijden moet plezier opleveren, het kost veel tijd, veel geld en moeite.
Weg met dat beest, er zijn tientallen andere leuke paarden waar je met plezier en zonder angst op kunt. En er is voor jouw paard (mits ie gezond is uiteraard) ook vast iemand anders die zijn 'probleem' helemaal geen probleem vindt. Zoals zijn vroegere eigenaresse.

Laatst bijgewerkt door pvdbosch op 04-02-15 09:21, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-02-15 09:20

Geplaatst: 04-02-15 09:20

Rijd je het paard met trens of met stang en trens. Ik heb namelijk ook een hoop grapjassen gezien die op trens volledig ongeleid door de bak gingen en met stang en trens prima te rijden waren (dus gewoon licht contact, geen gerommel).

**Geplaatst**: 04-02-15 09:29

Geplaatst: 04-02-15 09:29

sanne83 schreef:
Sady schreef:
Na een aantal uitbraken en vallen ben ik behoorlijk onzeker en bang geworden.

Lijkt me niet meer dan normaal dat je daar bang van wordt. Angst is een hele nuttige emotie ter zelfbescherming. Je instinct zegt eigenlijk dat je er niet op moet gaan (en je instinct heeft gelijk wat mij betreft ). Ik zou niet afwachten tot er wel iets ernstigs gebeurt.

Citaat:
Probleem is dat hij zeer slecht over zijn rug gaat en dan probeert uit te breken als het te lastig begint te worden voor hem.

Dit (in combinatie met gevaarlijk gedrag) klinkt zeker als een pijn/bewegingsprobleem. Dat zou ik absoluut eerst uitsluiten.

Mocht er nu verder niks lichamelijks uitkomen wat dit gedrag kan verklaren, moet je dan niet heel eerlijk aan jezelf toegeven dat jij en dit paard geen klik hebben en waarschijnlijk ook nooit krijgen, tenminste niet met rijden?
Ik weet dat het heel moelijk is want je hecht je toch aan zo'n paard, ziet misschien wel mogelijkheden (maar of je ze ooit ten uitvoer kan brengen is een tweede) en je hebt natuurlijk kosten gemaakt (minst belangrijke aspect).
Wij hebben 1,5 jaar gelden ook een pony gekocht voor mijn dochter. Keileuk beestje maar voor mijn dochter die een geschiedenis had met een lelijke val en angst achteraf gezien niet geschikt. Uiteindelijk hebben we een bijrijder voor hem gevonden die hem uiteindelijk heeft overgenomen en er keiveel plezier mee heeft.
Ik zelf ken dat angst gevoel ook. Ik heb vroeger veel gereden en heb het vorig jaar weer opgepakt. Daarbij ook een paar keer een manegepaard gereden dat voor mij een maatje te groot en te sterk was en hierdoor ook weer angst opgebouwd (want wat moet mijn gezin doen als ik een flinke smakkerd zou maken, dat herken ik dus heel goed). Op een gegeven moment bij de manege-eigenaar aangegeven dat ik bepaalde paarden niet meer wilde rijden. daarna op hele brave paarden mijn vertrouwen terug gekregen en uiteindelijk een geweldig paardje gevonden dat ik nu lease. Is braaf maar wel uitdagend genoeg om te rijden.

Ik hoop voor jou dat je de klik met dit paardje hervind maar blijf alsjeblieft niet aanmodderen tot het echt fout gaat. Je zegt nu eigenlijk al dat het niet meer gaat. Jij en je paard raken samen in een neerwaartse spiraal.

**Geplaatst**: 04-02-15 09:39

Geplaatst: 04-02-15 09:39

Heb je weleens gedacht aan rechtrichten dmv grondwerk? Met grondwerk kun je je paard trainen en aan een betere band werken. Je hoeft er niet op, dus ook voor het herstel van jouw vertrouwen is het goed.

Kijk eens op paardenbegrijpen.nl voor meer info.

Veel succes!

**Geplaatst**: 04-02-15 09:45

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 09:45

Ik heb maar een stukje doorgelezen, maar goed dat je met hem naar de kliniek gaat!!
Wat wel mijn tip is, houd hem in beweging. Klinkt heel cru, maar hij moet daar op zijn slechtst zijn. Als je er niet meer op wilt, lekker aan de longe dan.
In jou geval geloof ik ook niet dat het drakengedrag is. Ik vind het echt super dat je op zoek gaat naar een oplossing van het probleem!!

**Geplaatst**: 04-02-15 10:09

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 10:09

Ts heftig verhaal! Ik heb een soort vergelijkt baars gehad.
Heb mijn pony ALTIJD met tieleman gereden. Hij gooide altijd zijn hoofd omhoog, gevolg was dat ik niet meer kon sturen. Ook met slof gereden.
Ik op een dag de stoute schoenen aangetrokken en zonder slof of wat dan ook gereden. En WOW! Ik heb gehuild, gehuild! Gewoon omdat hij zoo ontspannen liep!
Ts echt geef dit paard niet op! Er kan zo iets moois uit groeien maar doe aub iets aan je probleem. Laat die slof liggen, ga met je instructrise aan de slag. Ik snap waarom je dat ding erom hebt gegooid maar het geeft je alleen maar rotzooi later. Dit had je instructrise ook moeten weten. Ts RESPECT voor dit topic!!!!!!!!!
Succes +:)+

**Geplaatst**: 04-02-15 10:25

Geplaatst: 04-02-15 10:25

Allereerst inderdaad uitsluiten dat er iets medisch aan de hand is.

Dan wat betreft je angst: als de draf lekker en goed gaat, ga dan alleen áánspringen in galop (op een volte, dan heb je voor je gevoel al meer controle) en direct weer terug naar draf. Op die manier krijg je misschien weer vertrouwen in jezelf. Je paard voelt jou feilloos aan tenslotte. Als dat goed gaat, kun je een paar passen meer in galop, maar enkel zolang jij er vertrouwen in hebt. Beter te vroeg stoppen (vóór je bang wordt!) dan te laat. En op een goed moment stoppen (ook met rijden), als hij heel braaf is dus.

Waarschijnlijk weet en/of doe je dat al, maar zo ga ík in elk geval om met spannende dingen te paard. Ik probeer de grenzen op te zoeken, maar er niet overheen te gaan. En het grappige is dat die grens telkens schuift (vooruit)... :-)

. En natuurlijk kan er bést een keer een mindere keer (lees: minder galopsprongen omdat je 'iets' voelt... angst o.i.d.) bij zitten, maar ja, dat is ook normaal: een keer je dag niet hebben (zal een paard ook wel hebben ;-)

)

Heel veel succes in elk geval. Ik hoop dat je iets aan mijn praktijkervaring hebt.

Blijf bij jezelf en volg je eigen gevoel!

**Geplaatst**: 04-02-15 10:30

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 10:30

Als paard nagekeken en goed bevonden is.

Ga eens 5 stappen terug.

Paard opzadelen, (geen hulpteugel) rondje stappen (liefst lange teugel en iemand die bij je is) gaat dit braaf/goed. Klaar terug naar stal en liefst de wei op.

Volgende dag 2 rondjes stappen
Daarna aan dat losse teugeltje een volte in draf

Daarna langzaam wat vragen in stap rondje losse teugel in draf en klaar.

Zo heel langzaam aan weer vertrouwen in elkaar krijgen.

Bij een kennis van mij hebben we dit zo aangepakt (ook een M paard) ze heeft 3 maanden niet gegalopeerd maar geniet inmiddels wel van haar paard. En ze was zo bang dat ze er regelmatig af sprong bij iedere spanning.

**Geplaatst**: 04-02-15 10:43

Geplaatst: 04-02-15 10:43

Sady schreef:
Heb inmiddels al een afspraak bij de paardenkliniek in Emmeloord staan eind Februari. Hoop ook dat daar aan het licht komt wat er loos is. Toch wil ik niet blijven rijden met slof.

Super! Ik zou er niet op gaan. Gewoon lekker longeren, begin daar ook eens zonder hulpteugel.
Mocht er niets uitkomen bij de kliniek, zou ik zeker nog even verder kijken naar manieren om hem losser te krijgen (chiropractie/osteopathie) gecombineerd met goede revalidatie training. Die combinatie werkt vaak wonderen voor dit soort paarden.

**Geplaatst**: 04-02-15 10:50

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 10:50

Gewoon blijven longeren de komende tijd en niet jezelf in de kreukels rijden. Het verhaal van de vorige eigenaar daar heb ik iig al moeite mee, kan niet verder met deze is in mijn ogen altijd een opmerking waardoor je een paard helemaal door de mangel moet halen bij aankoop. Heb je misschien wel gedaan maar het feit dat er onbelast niets aan de hand is doet me toch vermoeden dat er iets lichamelijks speelt. Heel vervelend maar je zou wel eens een kat in de zak gekocht kunnen hebben. Hopelijk komt er iets uit bij het onderzoek zodat je verder kunt(of niet)

**Geplaatst**: 04-02-15 11:07

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 04-02-15 11:07

Heb je al gekeken of hij dit gedrag ook vertoond aan de longe? Dat hetzelfde probleem naar voren komt wanneer je hem longeert.

**Geplaatst**: 06-02-15 00:31

Geplaatst: 06-02-15 00:31

Ook ik vind het behoorlijk knap van je dat je dit zo durft te vertellen, en dat je eigenlijk wel zelf weet dat het blijven rijden met de slof geen blijvende oplossing is.
Uit jouw verhaal durf ik op te maken dat je best al een iets meer ervaren ruiter bent, maar na een paar behoorlijke valpartijen krijg je idd een dikke twijfel, paarden kunnen soms erg intimiderend overkomen, meer nog ze kunnen best heel gevaarlijk overkomen.
Het bang zijn als ruiter is een slechte start, want dat voelt een paard, en daarin bevestig je ook zijn twijfels, maar dit even terzijde.
Bij een probleem zoals dit hier heb je eigenlijk niet zo'n grote hulp aan de reguliere instructie, daar zou je eerder een trainer moeten voor zoeken die zich ook richt op gedragscorrectie, het gewoon leren omgaan en begrijpen , het maken van afspraken met het paard, dus niet enkel het rijtechnische, maar eerder vooral gericht op hoe denken paarden en .........
Als je dit zo blijft doorzetten , en dus die slof blijft gebruiken dan is dit een hopeloos geval, hier ga je nooit uit geraken. Durf dus het probleem helemaal anders te benaderen, heel je denkwereld even omdraaien, ......
Ik ga bewust geen uitleg geven hoe je het dan wel zou moeten doen, want dit is iets dat je samen met een goede trainer moet gaan uitproberen, en dus niet op eigen houtje.
Ik hoop dat ik je via dit schrijven kan doen nadenken, en dat je geest zich open stelt tot het denken dat er ook echt oplossingen bestaan.
En een slof behoort zeker niet tot die oplossingen.

**Geplaatst**: 06-02-15 09:37

Re: Ik durf mijn paard niet meer te rijden zonder slof of gogue.

Geplaatst: 06-02-15 09:37

Toen ik 13 jaar was kreeg ik mijn eerste pony. Dorus was 21 jaar sprong ZZ niveau en was meer arabier dan welsh. De pony was kern gezond en ik was toen een klein dun meisje. Omdat Dorus nogal een heethoofd was reed de vorige eigenaar met pelham bit maar mijn ouders vonden dat ik nog te onervaren was en een te onrustige hand had dus ik mocht alleen met bustrens rijden. Dorus was gekocht als leerpony, en uiteindelijk heb ik ook veel geleerd. Als Dorus zich verveelde gooide hij zijn hoofd omhoog nam het bit tussen de kiezen en ging in rengalop door de bak. Hij deed dat elke dag. De instructeur van mijn vader die hem had getipt over deze pony ging mij begeleiden. Dorus was in een verder verleden van zijn dochter geweest en zij had er op internationaal nivea mee gesprongen. Zijn idee was dat de pony het jonge ruitje aan het uittesten was. En dat ik moest laten zien aan de pony wie de baas was. Als je het mij in die tijd had gevraagd wat ik wilde had ik liever een andere pony gehad. Maar mijn vader had me duidelijk gemaakt dat ik het moest doen met deze pony. Wat ik eerst leerde wat niet meer bang zijn. De instructeur die mij hielp had een aparte methode. Als de pony er vandoor ging dan mocht hij dat doen, maar zodra de pony weer wilde stoppen met rennen dan moest hij door, ik moest hem zelfs met een zweepje op zijn bill tikken. Dat was regel 1, de pony mocht pas ophouden als ik het zei en niet wanneer hij het zelf wilde. Zo was ik meer baas. Ik ben wel 50x vaker van mijn pony gevallen dan jij. Regel twee was leren vallen, en dan door rollen om zo kans op schade te beperken. Toen mijn zit wat beter werd moest ik springen zonder zadel met mijn handen op mijn hoofd de instucteur wilde dat ik een goede onafhankelijke zit kreeg. Regel 3 train afwisselend, mijn pony was bijzonder intelligent. Hij kon staldeuren openen en sprong zelf het weiland uit als hij niet meer wilde. Als hij zich verveelde ging hij klieren onder het rijden, dus het was belangrijk de lessen uitdagend te houden. Na een moeilijke start 1,5 jaar lang hadden we een diepe band. Dorus had nog steeds streken maar ik kon hem beter aan. Ik heb hem 5 jaar gehad op het eind deed hij alles voor mij en ik vertrouwde hem blind. Op mijn 18e (ik werd te groot en te zwaar en de pony te oud) kwam de oude instructeur weer hij had een 12 jarig ruitertje die een goede leerpony zocht en mijn vader verkocht de oude Dorus. Ik was er kapot van. Maar ik weet zeker dat de pony dat kleine ruitertje net zoveel geleerd heeft als dat ik van hem leerde.