Bokt.nl

**Geplaatst**: 16-09-14 14:11

Geplaatst: 16-09-14 14:11

JorisDy schreef:
Ik ben een bange poeperd en dat vindt Appie soms maar al te leuk .
Meestal hoor of zie ik wat en dan kukel ik naar voren en pak mijn teugels angstvallig beet, stop met ademen en ga uit van het allerergste. Mijn paard gaat dan spannen en dan is bij mij de paniek compleet.. Terwijl ik weet dat mijn paard alleen zijn hoofd omhoog doet en wat 'rennerig' wordt.
Wat voor mij heel goed helpt is de angst situatie voor zijn. Voel ik spanning bijmezelf en/of paard zet ik hem stil. Laat mijn teugels lang en concentreer mij op mijn ademhaling. Zodra ik voel dat ik ontspan ontspant Appie zich ook. Dan stap ik rustig verder en als het goed blijft voelen draaf ik aan. Komt de spanning terug? Herhaal ik mijn stappenplan.
Het gevolg? Appie zag vandaag iets spannends en ik heb door kunnen rijden zonder allemaal doem scenarios in mijn hoofd en zonder stil te staan de ontspanning terug kunnen vinden .

Dat zou ik ook willen kunnen met m'n paard. Maar als hij bang wordt of iets dreigend vind dan kan hij helemaal niet stil staan. Zou hij net nerveuzer van worden op die momenten wil hij graag de bovenhand nemen. In de piste kan ik wel doen wat jij doet en dat helpt inderdaad prima. Wou dat ik zoiets had voor buiten

**Geplaatst**: 16-09-14 14:24

Geplaatst: 16-09-14 14:24

Pff ik ben ook een angstige ruiter en niet z'n beetje ook niet.
Ben in december van mijn paard gevallen 3 ruggen wervels en 3 nekwervels en mijn grote geen gebroken.
Heb in de bak zo snel het mocht en kon weer gereden op mijn paard. Ons mam met een touwtje erlangs terwijl er normaal iemand van 10 so mee kan rijden in de bak :')

maar algauw durfde ik op mijn paardje weer in de bak te rijden.
Na de zomervakantie ben ik begonnen met manege lessen bij een manege waar ze beperkte mensen laten rijden.
Hierdoor word ik in het begin op hetzelfde paard gezet en daarna steeds andere paarden. Zodat mijn angst beetje bij beetje weg gevaagd word

**Geplaatst**: 16-09-14 14:33

Geplaatst: 16-09-14 14:33

Ik stapte vroeger overal op en een paar jaar terug is een paard gigantisch op hol geslagen met mij erop en was niet te stoppen. De bak stond helemaal vol met nog hekjes van de wedstrijd die niet opgeruimd waren en er was een stuk afgezet met hindernissen om te longeren. Hier rende ze dwars doorheen.

Sindsdien ben ik soms angstig maar vooral onzeker, vooral in de winter omdat ik mezelf heb aangepraat dat paarden dan fris zijn. Ik heb nu een bijrijdpaard waar ik veel mee durf maar nieuwe dingen blijf ik heel spannend vinden..

**Geplaatst**: 16-09-14 14:34

Geplaatst: 16-09-14 14:34

Hoi! Ik meld me ook!
De afgelopen twee jaar ben ik twee keer van een paard afgevallen met een zware hersenschudding als gevolg. Bij de eerste hersenschudding had ik last van geheugenverlies en had ik ongeveer mijn hele lichaam gekneusd. Daardoor heb ik toen ook moeten stoppen met mijn studie omdat ik niet meer genoeg punten zou kunnen halen om door te gaan. De tweede hersenschudding was gelukkig minder heftig! Ik ben gestopt op de manege waar ik toen reed omdat ik geen vertrouwen meer had in de instructrice daar. Nu rijd ik op een andere manege en ben ik druk bezig over mijn angsten heen te komen. Ik heb zelf al weer een keer een sprongetje gemaakt

Ik hoop ooit weer helemaal zonder angst op een paard te kunnen gaan zitten. Vroeger maakte het me niet uit hoe lastig of lief een paard was, ik ging er gewoon op. Het lijkt me fijn om elkaar aan te moedigen in dit topic en ervaringen te delen

**Geplaatst**: 16-09-14 14:40

Geplaatst: 16-09-14 14:40

Ik heb na een val van mijn paard die ik al 10 jaar heb, en nooit vanaf ben gevallen, mijn rug gebroken.
2 dagen kans op een dwarsleasie 3e dag de operatie.

Eind Mei zat ik alweer op haar... het ging maar amper, maar ik wilde gewoon niet bang worden.
Ik ben dus wel een angstige ruiter geworden, ik zie al "filmpjes" voor wat er KAN gebeuren, ik durf niet naar achteren in de bak etc etc etc....

Ik riep dus ook heel hard dat ik nooit meer op een ander paard zal stappen, en ik rijd altijd met airbagvest sinds ik weer ben opgestapt.

Sinds Zondag ben ik dus op iemand anders haar paard gestapt van 1.85m. en dit is voorlopig dan ook de enige waar ik op stap, plus dan van mijzelf natuurlijk.

De eigenaresse van dit grote paard heeft zelf 3 maanden in coma gelegen na een val dus zij weet hoe ik me voel. Zij laat me dan ook niet zomaar op dat paard op stappen.

Het paardje van mijn beste vriendinnetje ken ik heel goed, doe ik alles mee, maar ga ik voor geen miljoen nog op zitten. Die is gewoon wat angstiger en panischer... waardoor ik al weet dat dat fout zal gaan. Omdat ik met mijn rug geen genoeg kracht heb om dat nog netjes uit te kunnen zitten.

Dus van mijn eigen gekke merrie, naar alleen nog maar een brave die geen stap verzet... blijft een stap.
Op mijn eigen merrie durf ik nogsteeds niet veel maar ik doe het wel, ik daag mijzelf uit, maar ga geen gekke dingen doen. Ik zoek geen risico's... als ik ernaast al merk dat ze druk is, ga ik wel longeren, hoe graag ik ook had willen rijden.

Succes

**Geplaatst**: 16-09-14 21:12

Geplaatst: 16-09-14 21:12

Hallo,

Ik ben geen angstruiter maar wel een instructrice/coach met begrip voor angstige en/of onzekere ruiters.

Heb hier al een hoop goede tips voorbij zien komen:
Denken aan de motivatie waarom je paardrijden ook alweer leuk vond.
Op de grond werken aan de relatie en het vertrouwen met je paard
Ontspannen blijven zitten en ademhalen
Begrijpen waar je precies bang voor bent

Wat ik heel belangrijk vind is dat je voor jezelf accepteert dat je nu (nog) even angstig bent. Het heeft geen enkele zin je daar ook nog druk om te maken. Op dit moment is het nog even zo en wat je kan doen is manieren vinden om daar mee om te gaan.
En manieren zijn er genoeg

Bovenstaand lijstje zou ik in ieder geval nog willen aanvullen met positieve ervaringen opbouwen. Dus kleine stapjes nemen en iedere positieve ervaring, hoe klein ook, onthouden. Zo maak je nieuwe herinneringen en wordt de tijd na je angstervaring steeds groter.

En als andere mensen niet snappen dat je bang bent is dat meer hun probleem dan het jouwe. Zolang jij doet, of laat, waar je je goed bij voelt is het goed. Het lijkt me wel belangrijk een instructeur te zoeken die je angst snapt en je daarin kan begeleiden maar wat stalgenootjes denken is wat minder relevant.

Ademhaling en ontspanning zijn heel belangrijk, dus die noem ik nog een keertje. Ook van je instructrice zou je veel tips moeten kunnen krijgen hoe je kan ontspannen.

Negatieve stemmetjes uitzetten ...

En als jij je zonder zadel veiliger voelt, misschien omdat je dan meer contact hebt met je paard, moet je dat vooral lekker doen. Net zoals het prima zou zijn om af te stappen op sommige momenten als je er daar veiliger bij voelt. Daar is geen verbod op ...

Ook is het zinnig om te bedenken waar je bang voor bent. Als dat zaken zijn die buiten je eigen controle liggen heeft het ook heel weinig zin om je daar mee bezig te houden. Focus op de dingen die jij kan beïnvloeden.

Een beetje spanning is altijd goed, dat maakt je alert en soms is het ook verstandig om niet op te stappen.
Maar als angst ervoor zorgt dat je je hobby niet meer met plezier uit kan oefenen is het goed hier wat mee te doen.

Het is een heel verhaal geworden maar er is ook zoveel over te vertellen en iedere combinatie is uniek dus voor iedereen werkt ook wat anders.

**Geplaatst**: 17-09-14 12:46

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 17-09-14 12:46

Ik meld me ook!
In 2009 van een paard gevallen en een gecompliceerde open elleboogbreuk (3 plaatsen) opgelopen. Dit was een proefrit op een paard dat ik mogelijk zou kopen.
Ik ben sinds die tijd altijd nog bang alleen het is me gelukt zo'n braaf paard te vinden dat ik heel vaak vergeet dat ik bang ben. De val angst zit zo diep dat het me de afgelopen jaren wel heeft verbaast hoeveel impact het heeft.
Maar op vreemde paarden stap ik niet meer. Ik hou het bij mijn grote vriendelijke reus

**Geplaatst**: 17-09-14 13:14

Geplaatst: 17-09-14 13:14

Hoi, ik heb ook wel eens angst tijdens het rijden.
Sinds ik in de galop buiten eraf ben gevallen (en ik de galop buiten al een beetje eng vond), mijn rug klapte achterover en heb hier nog regelmatig last van...., durf ik buiten niet meer de galopperen. Zelfs draven vindt ik spannend nu buiten. Ben dat langzaam weer gaan opbouwen, dus korte stukjes draven om mezelf te laten zien dat ik mijn paardje wel kan houden. Wil uiteindelijk op vertrouwde stukjes misschien korte stukjes gaan galopperen maar ben daar nu nog niet klaar voor.
Ook heb ik angst met springen aangezien ik van een paard van 1.80 in volle galop ben afgevallen doordat we niet goed uitkwamen bij de hindernis en hij heb veelste hoog nam. Hoop uiteindelijk op een rustige en misschien wat oudere pony mijn springangst te kunnen overwinnen maar merk dat ik daar nu nog niet klaar voor ben.
Mijn tips aan jou: Doe alles rustig aan. Wat je eng vindt moet je niet gaan doen omdat je denkt dat het moet, je paard voelt dan de spanning en er is dan aleen maar meer kans dat het (weer) misgaat. Alles heeft zijn tijd, dus hoe klein de stapjes ook mogen zijn, iedere stap is een stap vooruit!

**Geplaatst**: 17-09-14 13:54

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 17-09-14 13:54

ik ben ook een redelijke angstige ruiter al kan ik mezelf er wel steeds beter over heen zetten gelukkig.
Ben een aantal jaar terug buiten van mijn paard gevallen waarbij ik mijn teen brak,paard naar huis rende en ik lopend terug kon :')

half jaar later viel ik weer,dit keer tegen een ijzeren hek,en die geven niet echt mee...
resultaat,kapotte meniscus en kruisband afgescheurd.
heb er toen een half jaar uitgelegen...

Vorige jaar sept. ben ik van 1 van mijn huidige paardjes gevallen op wedstrijd.
Wat eindigde in een ritje ziekenhuis.
ruggenwervel gebroken,2 maanden bed rust en nog elke dag last van $:\$

Maar we rijden vrolijk verder

volgende week gaan we weer eens een wedstrijdje rijden!
Wel schiet ik nog altijd in de stress als ik ook maar enige spanning bij hem voel.
op onze merrie heb ik nergens last van,daar kan je omgekeerd op gaan zitten,die maakt zich nooit druk..

**Geplaatst**: 18-09-14 14:37

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 18-09-14 14:37

Ik meld me ook.. Ben meerdere keren echt vies hard gevallen.. En sindsdien ga ik niet meer op buitenrit en maak alleen nog ienieminie sprongetjes

**Geplaatst**: 18-09-14 14:47

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 18-09-14 14:47

Ik zou me ook graag melden. Ik ben eind mei gevallen van een paard dat ik reed voor iemand en zit nu sinds een dikke maand weer op het paard. Had mijn heiligbeen gebroken en heb 2.5 maand op bed gelegen. Ik heb geen angst voor andere paarden of voor vallen maar wel voor springen ontwikkeld. Daar baal ik ontzettend van want ik vind het wel heel erg leuk. Gelukkig heb ik een goede instructeur en doorzettingsvermogen en heb ik binnen een paar weken mijn max hoogte alweer verhoogd naar 1 meter. Herken de angst die jullie noemen maar gelukkig niet met gewoon rijden. Heb maandag mijn eerste crossles weer, ben benieuwd hoe dat gaat lopen!

**Geplaatst**: 18-09-14 15:14

Geplaatst: 18-09-14 15:14

hier nog eentje

ik ben een schijterd, en dat heb ik geaccepteerd. Ik heb een eigen paard gehad (die ik nu nog rijd) en dat is de enige die ik vertrouw. Het kan een ontzettende schijtlaars zijn in het bos, maar op de een of andere manier is hij voor mij zo voorspelbaar dat dat niks uit maakt. (en als er eens wat is ga ik zingen hihi, helpt echt)

andere paarden stap ik niet zo snel op, laat staan op een buitenrit.

Daarom zal het ook lastig zijn om mijn langlopende wens (buiterit op het strand) waar te maken..ben gewoon te schijterig om daar op een vreemd paard te stappen en dat met en rengalop over het strand te sjezen met een groep waarvoor het mischien wel niet gek genoeg kan

ach ik ben allang blij dat mijn instructrice me kent en me soms eens overhaald om op een ander paard te rijden en me dan ook helpt rustig te worden (want na een kwartier ben ik er gerust op en is alles prima)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-09-14 17:38

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst door de TopicStarter : 18-09-14 17:38

Wat fijn dat ik niet de enige ben! Respect voor iedereen hier. Mij tip stel je grenzen en overga ze niet zolang jij dat niet wilt of kan! Zijn er ook nog mensen in Zuid-Hollandse richting Rotterdam?

**Geplaatst**: 22-09-14 20:46

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 22-09-14 20:46

Mijn angst valt eigenlijk nog wel mee, als ik naar de rest van jullie kijk. Maargoed ik heb dus een angst met springen voor hoogte in combinatie met breedte, ik had vroeger ene hele leuke pony die een paar keer goed hard geweigerd heeft op een hoge/breede hindernis, waardoor ik er dus ook een paar keer ben afgevallen. Sinds dien als ik een hoge/brede hindernis moet springen wordt ik bang en ga ik onzeker rijden.

Ook ben ik een tijdje bang geweest om op mijn eigen paard te stappen, omdat zij aan het puberen was en dus heel hard ging bokken en heel hoog steigeren. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik huilend op het paard zat. Ik heb gewoon doorgezet en met goede instructie ging dit al snel beter. Dit is gelukkig nu wel over, maar als ze omhoog komt, kan ik wel merken dat ik dan wel onzekerde wordt als dat ik vroeger was. Dan was ik daar helemaal niet bang voor, dan was het bij wijze van spreken hoe hoger/wilder hoe mooier.

**Geplaatst**: 22-09-14 20:56

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 22-09-14 20:56

Ik ben anderhalf jaar geleden heel hard van me paard gevallen en werd erg bang. Toen de angst bijna helemaal weg was deed ik mee aan een boscross en toen wou het paard links en ik rechts. Dus kwam ik heel ongelukkig neer. Ik durfde voor de zomer helemaal niks meer en het paardje waar ik wel vertrouwen in had werd verkocht omdat die niet te vertrouwen was volgens hun. Nu heb ik in de vakantie een paar strandjutten gedaan in het buitenland op paarden die ik niet kende. Ik ging er op met tranen en kwam er af met een lach. We hebben alle angst er zegmaar uit he crosst, het deed mij erg goed omdat ik merkte dat ik zelf de controle goed in de hand had. daardoor ben ik sterker geworden , nu in de les met andere ben ik soms met de galop nog wel gestrest. Maar merk heel erg dat het paard me dan gaat spiegelen. Dan is het echt door zetten en gaan ! Uit eindelijk als het goed is gegaan denk ik zie je wel dat ik het kan. Dat helpt me echt.

**Geplaatst**: 22-09-14 21:13

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 22-09-14 21:13

Ik ga volgen.....klinkt misschien gek maar ik ben niet bang te vallen maar wel voor controle verlies....als mijn paard zich buiten spant dan raak ik ook gespannen wat de situatie niet helpt natuurlijk en zeker niet bij mijn groene paard. Bij.mijn vorige paard stapte ik af dan in het begin wel 10 keer op buiten rit en daar kon ik uiteindelijk dwars door het dorp mee. Hopelijk hou ik vol en kan dat straks met mijn nieuwe paardje ook

**Geplaatst**: 22-09-14 21:37

Geplaatst: 22-09-14 21:37

Arisca2005 schreef:
Ik ga volgen.....klinkt misschien gek maar ik ben niet bang te vallen maar wel voor controle verlies....als mijn paard zich buiten spant dan raak ik ook gespannen wat de situatie niet helpt natuurlijk en zeker niet bij mijn groene paard. Bij.mijn vorige paard stapte ik af dan in het begin wel 10 keer op buiten rit en daar kon ik uiteindelijk dwars door het dorp mee. Hopelijk hou ik vol en kan dat straks met mijn nieuwe paardje ook

Probeer op z'n moment eens een liedje op het ritme van de hoeven van je paard te neuriën, voor sommige helpt het voor sommige niet, je kan het altijd proberen

**Geplaatst**: 22-09-14 21:40

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 22-09-14 21:40

Ik verloor de controle en ben met een rodeo door de polder gesleept. En ik durfde me niet te laten vallen. Op dat moment echt vaarwel gezegd tegen het rijden en het mennen welkom geheten.
Ik wil je adviseren eerst een goede vertrouwensband op te bouwen met het paard.

**Geplaatst**: 22-09-14 21:42

Geplaatst: 22-09-14 21:42

Thx voor de tip! Wil graag weer alleen door het bos crossen met mijn nieuwe paardje. Lekker verstand op nul en mijn hoofd leeg maken

gaat vast lukken...gewoon effe doorzetten maar is lastig soms. Band is wel aan het onstaan en ook best goed (vind ik). Bak en samen met iemand buiten gaat goed alleen alleen weg is de uitdaging

Laatst bijgewerkt door Newallure op 22-09-14 21:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-09-14 21:47

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 22-09-14 21:47

Ik meld me ook. Ik ben geen angstige ruiter maar ik ben wel altijd bezig met wat als...
Ik heb een jaartje een dip gehad ivm vertrouwen maar da's alweer weg en nu geef ik als instructeur ook regelmatig les aan mensen met angst.

**Geplaatst**: 22-09-14 22:21

Geplaatst: 22-09-14 22:21

Ik weet niet of de foto het doet maart vind het wel een hele goede waar ikzelf wel aan mag werken

**Geplaatst**: 22-09-14 22:35

Geplaatst: 22-09-14 22:35

@TS Ik was ook altijd bang voor alles als ik reed. Nu heb ik een supermak en bomproof paard dat nooit schrikt of weg schiet en ik merk dat alle angst die ik eerst had op mijn eigen paard helemaal weg is. Ik durf nu zelfs te springen en ik zit nooit meer voorover op mijn paard
Mijn advies is dus - zorg dat je een heel erg mak paard hebt. Dan groeit je vertrouwen vanzelf en durf je steeds meer

Zulke paarden liggen niet voor het oprapen, maar ze zijn er wel.

**Geplaatst**: 22-09-14 22:42

Geplaatst: 22-09-14 22:42

Hinke schreef:
@TS Ik was ook altijd bang voor alles als ik reed. Nu heb ik een supermak en bomproof paard dat nooit schrikt of weg schiet en ik merk dat alle angst die ik eerst had op mijn eigen paard helemaal weg is. Ik durf nu zelfs te springen en ik zit nooit meer voorover op mijn paard
Mijn advies is dus - zorg dat je een heel erg mak paard hebt. Dan groeit je vertrouwen vanzelf en durf je steeds meer Zulke paarden liggen niet voor het oprapen, maar ze zijn er wel.

Het nadeel is dat tegenwoordig veel mensen zoiets beloven en er niks van waar is... Ben er nu al twee in gestinkt en zit nu mee een fjord die ik voor veel heb gekocht en niet eens meer kwijt raak want niemand heeft interesse

**Geplaatst**: 22-09-14 23:08

Geplaatst: 22-09-14 23:08

Vertrouwen... zo moeilijk als je erg gevallen bent, of iets naars hebt meegemaakt. Maar daar draait het om!
Vorig jaar ben ik van mijn paard gevallen, niet zomaar een val. Mijn meid die ik zo vertrouwde en waarmee ik samen de wereld aankon, deed iets dat ik niet kon oplossen. Het gevolg was ziekenhuis, hersenkneuzing, rug verkeerd, bekken gekneusd, ... en een lange revalidatie. Maar wat ik op dat moment nog niet wist: ik zou opnieuw van nul moeten beginnen met mijn meisje.
Dat laatste was het moeilijkste, ik ben er nog steeds mee bezig.
Mijn (doorgaans harde, botte) instructrice begrijpt dit en probeert me er telkens weer door te halen als het weer eens moeilijk is. Laatst zei ze iets waar ik elke les nog aan denk en dat mij verder helpt: " aanvallen is de beste verdediging!" Het helpt echt. Ik weet ondertussen van tevoren wanneer mijn merrie bang wordt, kan wegschieten,... en rijd haar dan extra goed vooruit en spreek haar kalmerend maar kordaat toe. Ze kan het! En ik voel aan haar dat ze me gelooft en er rustiger door wordt. Dat geeft mij dan weer dat vertrouwen in haar dat ik zó nodig heb. Nu nog leren om niet zo erg in haar plaats te denken en erop te vertrouwen dat het allemaal ok is en dat ze het zelf ook kan.
Stapje voor stapje gaan we vooruit en worden we een echt team...

**Geplaatst**: 23-09-14 11:36

Re: meepraters angstige ruiters gezocht.

Geplaatst: 23-09-14 11:36

De aanval is de beste verdediging..... die ga ik onthouden

lijkt een beetje een Johan Cruijf quote