En al dat soort dingetjes in alle gangen. ( Moet je wel een paard(je) hebben die een vast tempo heeft en goed uit te zitten is)
Daarna moest ik eerst in stap elke keer ''nu'' zeggen als het buiten been naar voren ging, en dit zelfde ook in de draf.
Na een aantal keren de beugels er weer aan ( en kon me altijd vasthouden aan het zadel, was wat 'vaster' als een halstertouw om de nek) en dan maar opzoek naar het ritme, stapje voor stapje.. eerst weer het ''nu'' en op den duur op de ''nu'' gaan staan.
Voor mij was dat toen een super manier!