Ik stop met denken...

Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
bromfiets

Berichten: 12661
Geregistreerd: 03-04-07
Woonplaats: hoeven (NB)

Re: Ik stop met denken...

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 30-08-13 17:29

Haptonoom heb ik eerlijk gezegd nooit van gehoord, ga eens uitzoeken hoe dat werkt :) Dat het een breder probleem is klopt, maar als ik zie hoe mijn paard me de afgelopen tijd vooruit heeft geholpen denk ik wel dat ik me daarop toe moet leggen. Heb allerlei therapieën gehad die niks deden en dankzij paardlief ben ik al bijna een jaar van de medicijnen af :D Maar het hoe is me momenteel nog wel onduidelijk, dus tips zijn zeker welkom!

Ik heb wel eens de tip gehad om mezelf meer te aarden, maar hoe ik dat moet doen weet ik niet bv. Mijn automatisme is me afsluiten en daar wil ik van af in het belang van m'n paard.

Simpelman
Berichten: 4155
Geregistreerd: 24-03-13

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-08-13 18:36

bromfiets schreef:
Misschien een beetje een rare topictitel, maar het is wel waar ik tegenaan loop.

Ik rijd nu ruim 20 jaar maar de eerste helft telt eigenlijk niet mee omdat ik het geijkte manegehobbelen aan het aanleren was. In de tussentijd veel verzorgpaarden gehad en best wel wat ervaring opgedaan en er achter gekomen dat rijden eigenlijk anders moet. Voorzichtig ben ik een begin gaan maken om mezelf om te scholen omdat regelmatig lessen niet mogelijk was. Veel gelezen, bekeken en af en toe gelest bij verschillende instructeurs. Zo af en toe voelde ik wat het was om echt iets samen met je paard te doen.

Sinds 1,5 jaar heb ik een eigen paard, een eigenzinnige merrie die dingen niet cadeau geeft en me corrigeert als ik iets fout doe. In die 1,5 jaar zijn we echt wel gegroeid, zeker aangezien ze ziek is. De dierenartsen, osteopaat, masseur enz. zijn eigenlijk vol lof over hoe mijn paard verbeterd is. In de tussentijd ben ik op zoek gegaan naar fijne instructeurs en uiteindelijk uitgekomen bij twee instructrices, een klassiek instructrice die 1x per maand bij ons op stal komt (Mindfields op bokt) en een centered riding instructrice die dat combineert met de klassieke manier, zij komt ook 1x per maand. Maar nu het probleem... Het zijn twee hele fijne mensen, maar zodra de les begint stop ik letterlijk met denken. Ik weet niet hoe het komt maar de informatie die gegeven wordt komt amper binnen en ik voer het op dat moment wel uit, maar als ik weer alleen ben en de rust terug te pakken heb kan ik de informatie niet meer terughalen. Ook merk ik dat ik onbewust gespannen ben, maar dat merk ik vooral aan mijn paard die ik dan ineens bijna vooruit moet trappen anders gaat alles in slow-motion. Als ik alleen rij is dat het tegenovergestelde := Het lijkt alsof ik de hele verbinding met mezelf verlies en op de automatische piloot verder ga. Opvallend is ook dat ik veel netter (rechter) zit als ik niet les.

Herkent iemand dat en vooral: Zijn er mensen die dat doorbroken hebben en me kunnen vertellen hoe ik dat moet doen?


Een goede instructeur vertelt je niet wat je moet doen op elk moment.
Een instructeur moet niet de plaats van de ruiter innemen.

Hij leert je te begrijpen en je paard te voelen.
Van hier uit begrijp je zelf wat je moet doen op elk moment en kun je je verder ontwikkelen.

troi
Berichten: 17814
Geregistreerd: 12-09-08
Woonplaats: Boven Zwolle

Re: Ik stop met denken...

Link naar dit bericht Geplaatst: 30-08-13 21:24

Ik had dit in het verleden ook maar bij mij huidige instructrice niet. Dit komt vooral omdat ik me bij haar veilig genoeg voel om alles te vragen. Ik denk zelfs dat ik zeker een derde van de tijd aan het praten ben met haar en niet actief aan het rijden. Voor mij is het belangrijk om elke stap te begrijpen, waarom moet het zo, wat betekent dit voor mijn paard, ik heb wel eens over andere manieren gehoord waarom zijn die mindergoed? Enzovoorts, ik lijk bij vlagen wel een peuter in de 'waarom-fase' vrees ik maar het werkt fantastisch! Misschien een idee om nog veel verder door te vragen en vooral niet bang zijn om toe te geven dat je iets niet begrijpt of voelt, van toegeven en doorvragen leer je super veel.