Ik heb geen idee hoe jij (TS) erover denkt en wat je al weet en niet, dus correct me if i'm wrong...
OP de filmpjes lijkt het alsof je je paard wat te los laat, zelf zn gang laat lopen in hoofd hals houding dan. Hij zakt soms wel wat, maar het is idd niet stabiel, wat betekent dat je paard er nog niet goed genoeg van achter bij is en over de rug loopt. Sommige mensen denken volgens mij dat als je zelf maar los bent in je hand en je paard met los contact wat naar beneden zakt dat er ontspanning en losgelatenheid is.......naar mijn idee heb je eerst aanspanning nodig (in achterhand, bovenlijn en hoofd-halshouding) en dan pas naar ontspanning en losgelatenheid kan gaan. Maar ik weet niet hoe jij dit ziet?
De aanspanning verkrijg je door met je been activiteit en dus voorwaarts gaan opwekt in het achterbeen, deze activiteit vang je op in je hand met een ophouding (sluiten van de hand). Wanneer je voelt dat je paard de aanleuning neemt (dus niet heel los wordt in je hand en zich opkrult of er tegenin komt) dan open je iets je hand (niet helemaal). zoals ik het dan altijd voel is dat ik wat gewicht in mn hand heb, maar dat het paard wel zijn eigen hoofd en hals draagt en zijn rug als het ware wat opbolt onder je (dan spant hij zijn rugspieren aan om jou te dragen en zullen zijn buikspieren ook aangespannen worden) en het voelt dan alsof je paard licht de teugels wat uit je handen wil trekken, als je je hand dan naar voren zou steken zou hij meteen moeten zakken in zn hoofd om jouw hand te volgen. Dit is ook een mooie controle om te kijken of je de goede aanleuning te pakken hebt. Als je paard niet zakt op je hand, heb je te los contact en niet goed over de rug van achter naar voren. Wanneer je die klik van aanspanning voelt onder je en in je hand (alsof er van de achterhand naar voren een stabiele verbinding is gekomen) zie en voel je vaak je paard in tempo iets terugkomen. Dan is het belangrijk om dat met je been aan te vullen en in een actief voorwaarts tempo te blijven gaan. Deze verbinding zorgt ook voor een stabiele nageeflijkheid, dan heb je zeg maar het gevoel dat hij neit om het minste of geringste (afwenden, overgang) zijn hoofd in de lucht gooit wanneer je iets je hand opent.
Dit is wel moeilijk voor het paard, om continue zijn rugspieren aan te spannen en in de juiste aanleuning te blijven lopen. In het begin houden ze dit nog niet lang vol. Veel oefenen dus. In het begin zal die aanleuning nog wat lang in de hals zijn en nog helemaal niet opgericht. Hoe meer kracht je paard krijgt, hoe meer oprichting je op gegeven moment kunt vragen zonder dat je aanleuning verloren gaat. Mijn jonge paard houdt het ook nog niet helemaal vol als ik hem wat meer in de oprichting vraag, dan wordt mijn contact wat te los eigenlijk, maar dat is niet erg.
Geen idee of je hier wat aan hebt, maar ik heb er lang over gedaan om dit te ontdekken, dus misschien een fijne hulp met rijden voor je. Succes!