Even een update.

Afgelopen weken het krukje overal bij gebruikt, poetsen, bij hem in de stal zitten etc.
Met het krukje ernaast, tijdens het poetsen steeds even wat gaan hangen en met mijn bovenlichaam over zijn rug hangen, staande op het krukje, daarmee geoefend en dat ging goed.
Zaterdag heeft een stalgenoot het paard vastgehouden, krukje ernaast. Hij draaide eerst weg, maar toen mijn stalgenootje hem over zijn hals kriebelde en hem afleidde en tegen hem praatte, bleef hij staan. Kon zonder problemen op het krukje gaan staan. Toen zelf hem rond het zadel en bij de schoft wat gekriebeld, en toen aan mijn stalgenoot gevraagd of ze hem goed vast had. Ze had hem goed vast, dus toen mijn voet in de beugel gezet en er rustig opgestapt. Hij werd wel even een brok spanning, maar hij bleef wel staan! Andere voet in de beugel en toen stalgenootje gevraagd of ze hem los wou laten. Toen had ie wel zoiets van: gas! maar ik zat al stevig en zelfverzekerd in het zadel dus dat voelde hij en toen leek hij echt te denken: oh? is het baasje niet bang? oh, nou, okee, dan maar niet rennen dus... Heerlijk gereden daarna.

Zondag heeft een ander stalgenootje hem vastgehouden, maar zij kriebelde hem niet en toen ging ie wel weer steeds wegdraaien. Toen ik haar zei dat ze hem even moest kriebelen en toen ze dat deed, ging het weer net zo goed als zaterdag. Het kriebelen en afleiden helpt dus wel. Ik ben helemaal trots op hem en op mezelf, omdat ik toch ook wel mijn angst opzij gezet heb. We zijn zondag lekker lang een buitenrit wezen maken en we hebben allebei hartstikke genoten!

Bedankt voor de tips!