miek2012 schreef:Ik verlies mijn geduld niet, omdat dat betekent dat je het paard te veel intelligentie toedicht. Het paard is maar gewoon een paard, dat ook maar zijn best doet de mens te begrijpen. Maar het punt is dat wij als mens op dat paard willen zitten, andersom zit dat paard niet op ons te wachten en al helemaal niet als de mens raar gaat doen, schoppen, slaan, schreeuwen waarom zou je daar naar willen luisteren??
Wat los je ermee op als je je geduld verliest en overdreven reacties gaat geven. Wordt je daar een beter leider van? Wie heb je liever als baas, iemand die begint te tieren als je iets verkeerd doet, of iemand die weliswaar geen duimbreed toegeeft als je loopt te klieren, maar direct beloont als je weer luistert?
Je hebt gelijk hoor het lost niets op. Maar het is wel een herkenbaar probleem. Ik verloor heel snel m'n geduld en was dan soms onterecht toch een beetje lelijk tegen m'n paard. Bij mij is dit in de loop van de jaren (lees volwassen worden ;+ ) 'opgelost'. Heb nog steeds een kort lontje en verlies snel m'n geduld, maar reageer dit niet meer af. Even terug naar stap, diep inademen en weer proberen.