Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-13 14:47

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 04-01-13 14:47

Wat bij mij eigenlijk ALTIJD werkte was ook met je paard blijven praten. Hele gesprekken heb ik met ze gehad, ik had een bokriem om de hals zodat ik me vast kon houden als ik het griezelig vond. En verder ben ik stapje voor stapje gekomen waar ik nu ben. Ik ben al zo vaak gevallen met kneuzingen en ik stap nog steeds op stuiterballen van paarden. Zelf ben ik nu 16 dus nog een jong ding wat snel herstelt

Blijf doorzetten!!!

**Geplaatst**: 04-01-13 22:44

Geplaatst: 04-01-13 22:44

Wat goed dat je de stap hebt aangedurft om weer te gaan rijden. $_/-\o_$ En dat heb je toch maar weer mooi gedaan. $*\o/*$

Je dacht toch niet dat het in een keer goed zou gaan he?

Dat je de eerste stap genomen hebt is al geweldig.

Ben je wel trots op jezelf?

Breezer is een geweldig lief paard. Ik heb hem zelf nog geen stap verkeerd zien zetten. Ik kan me voorstellen dat hij even rond moet kijken om te zien waar jij van schrikt. :(:)

Ik denk dat je vooral vooruit moet kijken en trots moet zijn wat je al hebt bereikt. Het komt met rijden echt wel weer goed. De tips hieronder zijn ook prima. Wanneer ga je weer?

**Geplaatst**: 04-01-13 22:47

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 04-01-13 22:47

Knap dat je doorzet!

Ik herken mezelf alleen dan wat anders. Ben sowieso in de loop der jaren wel wat voorzichtiger geworden met waar ik op stap. Nu heb ik afgelopen zomer door een val van mijn eigen paard mijn heup gebroken en ik merk toch dat ik wat dingen eng vind. Als ik er op zit niet meer zo maar van te voren vooral... Heb pas 1 keer weer buiten gereden na mijn val en ze is er 2 keer weer tussenuit gepeesd.... Ik ben ontzettend moed aan het verzamelen om weer naar buiten te gaan maar ik weet niet of ik het wel kan

**Geplaatst**: 06-01-13 16:35

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 06-01-13 16:35

klinkt misschien een beetje zweveriger, maar wat misschien helpt, is je ogen dichtdoen en bedenken dat je zelfvertrouwen groeit, net zolang tot je het in je hele lichaam voelt. denk dan aan de keren dat het goed ging, misschien de eerste keer dat je sprong, zoek die kick van het paardrijden weer op. beelddenken werkt heel sterk bij paarden. wat ook kan helpen is de hele tijd tegen jezelf zeggen dat het paard niet schrikt en als hij schrikt val je er toch niet af. en blijf tegen het paard praten. longeer anders van te voren even, zodat het paard alvast wat moe is en niet zoveel energie meer heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-13 17:49

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-13 17:49

Iedereen bedankt voor de reacties. Er zitten zeker een aantal tips tussen die ik wil gaan proberen.
De bedoeling is dat ik woensdag weer ga rijden, maar ben erg grieperig dus even afwachten hoe het de komende dagen gaat.

Nogmaals bedankt iedereen voor de tips en al die lieve woorden $_/-\o_$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-01-13 12:49

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst door de TopicStarter : 14-01-13 12:49

Even een kleine update van mij..

Ik heb besloten om ook even niet meer te lessen, de reden hiervoor is..

Ik maak me eigen zo druk en wil denk ik te graag, dat ik zelfs nachtmerries krijg over wat voor ongelukken er kunnen gebeuren als ik ga rijden. Dit is niet eenmalig maar elke nacht. Ook word ik dan in paniek en helemaal bezweet wakker. Op dit moment ben ik er dus veels te veel mee bezig.

Heb nu besloten dat ik voorlopig met mijn vriendin mee op wedstrijd blijf gaan, en lekker met haar paardje wandelen, poetsen en alles wat een groom doet. Ik haal hier al veel voldoening uit, en wacht het moment af dat ik zelf weer denk nu durf ik wel weer op te stappen.

Misschien niet helemaal de juiste keuze, maar ik ben er teveel mee bezig dat ik schrik heb.

**Geplaatst**: 15-01-13 13:43

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 15-01-13 13:43

Als het goed voelt is het zeker wel de juiste keuze

Herken mezelf ontzettend in jouw verhaal, jaren gereden, paar lelijke vallen meegemaakt en toen was het gedaan bij mij.
Heb toen zo'n 3 jaar lang niet op een paard gezeten, wel af en toe mee met vriendin of zus en gewoon lekker met de verzorging bezig geweest.
Ook bij Ruby terecht gekomen, dat is een shetlander dus rijden deed ik sowieso niet.
Uiteindelijk besloten weer op het paard te stappen, heb toen enige tijd wekelijks op het paard van mijn zus gereden. Hier uiteindelijk ook mee gestopt, paard ziet snel bakkabouters en dat is met mijn nervositeit niet echt een goede combinatie.

Ondertussen rijd ik al een jaar zo'n 2x per week een paard van een stalgenoot bij, merrie met een gebruiksaanwijzing kan ik wel zeggen, maar een absolute schat. Mijn zenuwen zullen er altijd wel zijn, zeker als ze bijvoorbeeld heel kijkerig is, maar ik kan nu weer zo ontzettend genieten van het rijden

Als jij er voor kiest even niet te rijden is het zeker wel de juiste keuze! Probeer wel lekker met paarden bezig te blijven, scheelt een heleboel gemis en dan hou je toch dat vertrouwen wat je al hebt naast het paard.
Was voor mij heerlijk om toch lekker met Ruby bezig te zijn in de periode dat ik niet reed. Is nu nog steeds heerlijk op de dagen dat ik mijn bijrijdpaard niet doe, ben toch lekker elke dag bij de paarden en geniet nu ook zeker van lange stukken fietsen met Ruby

**Geplaatst**: 15-01-13 13:48

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 15-01-13 13:48

Wat vervelend voor je, ik denk dat je een juiste keuze gemaakt hebt door het paardrijden zelf nog even uit te stellen. Als je een keer hulp nodig wil, ik wil je gerust een lesje geven aan de longe. Ik heb hier genoeg hele brave paarden staan die van een bermbom nog niet schrikken.

**Geplaatst**: 15-01-13 13:51

Geplaatst: 15-01-13 13:51

Tip: zoek een paard die ECHT bomproof is om een paar keer op te rijden. Want elk dingetje wat nu mis gaat geeft weer een indruk mee...
Jammer dat je zo ver weg woont anders kon je hier een paar keer op mijn ene paard. Die helpt iedereen over hun angst heen

mn zus heeft ook een flinke smak gemaakt met verwondingen, en heeft daarna op mijn paard gereden. Eerst met mij er naast, toen los, etc. Dat helpt echt

krijg je steeds meer zelfvertrouwen tot je er zelf klaar voor bent om een stap verder te gaan..

**Geplaatst**: 15-01-13 13:58

Geplaatst: 15-01-13 13:58

Ik heb precies het zelfde als jij gehad, bij mij was het het schrikken van paarden waar ik bang voor was (en nogsteeds een beetje ben) ik zat huilend op de paarden, hoe braaf ze ook waren, al bewogen alleen de oren was ik al bang!
maar ik heb doorgezet, het paard waar de angst door is gekomen (die dus ook echt schrikt wegschiet en omdraait in elke hoek) heb ik privelessen opgenomen, dat beest zat mij gewoon in de zeik te nemen omdat ik dacht o nu gaat die vast schrikken!
na 4 privelessen was ik over het ergste heen! ik ben nogsteeds niet een durfal, maar ik kan weer met plezier paardrijden! en dat is fijn!

Dus mijn tip is doorzetten! liedjes zingen in je hoofd zodat je een beetje afgeleid bent, dat heb ik veel gedaan haha! succes!!

Ik lees net dat je tijdelijk niet wilt rijden, ik heb dit ook geprobeerd maar ik werd er zo verdrietig van dat ik niet meer kon doen wat ik echt leuk vond, dat ik tijdens werk gewoon in huilen uitbarstte! hierdoor heb ik toch besloten het te doen, priveles op dat enge paard! met een geluks armbandje wat mij hielp!
ik hoop dat het bij jou ook lukt om er overheen te komen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-13 14:07

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-13 14:07

Ik wil graag in het voorjaar het weer gaan proberen. Reden daarvoor is ook, ik heb als het kouder is zelf veel last van pijn, en ben dan ook te voorzichtig.
Nu blijf ik fijn met me vriendin mee op wedstrijd gaan en mee naar haar lessen. Gister heb ik zelfs haar 4jarige frisse grote (lees 1,79m) ruin op de trailer gezet, hup zo er in 1 keer in. Was best trots dat ik dat durfde. Verder wandel ik er regelmatig mee, op bekend maar ook onbekend terrein, en dat geeft me steeds meer vertrouwen.

@VivalaVida, Een super bomproof paard is wat moeilijker te vinden. Lief van je aanbod, maar Veenendaal is best ver weg. Anders was ik graag een keer gekomen.

@Dobbelsteenn, Bedankt voor je aanbod, ik weet niet of je redelijk in de buurt zit? Maar ik zal je aanbod onthouden!

Laatst bijgewerkt door La_Rouge op 15-01-13 14:11, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-01-13 14:09

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 15-01-13 14:09

Ik woon in de Achterhoek.

**Geplaatst**: 15-01-13 14:12

Geplaatst: 15-01-13 14:12

Ik heb 2 keer mijn rug gekneusd door val van een paard..
Eerste keer op mijn 8e en tweede keer op mijn 18e.

Het heeft na mijn 8e jaren geduurd voor ik weer durfde te rijden.

Ik kreeg op mijn 16e rugproblemen, begon weer met rijden (heel veen angst), angst was eindelijk bijna weg, val je weer, kneus je je rug.
Weer terug bij af...
Ben toen weer langzaam op gaan bouwen, heb de laatste anderhalf jaar onwijs vaak jankend op een paard gezeten, ik durfde niet meer omdat de paarden doorhadden dat ik bang was..

Nu heb ik mijn eigen paardje, waar ik nu nog niet op rij, omdat hij te zwak is.
Ik ga over een paar maandjes rijden en hoop op een wonder hihi, dat ik alles gewoon durf.

Ik denk dat het heel belangrijk is, om gewoon weer bij t begin te beginnen. Gewoon wat stappen aan de longe enzo en dan rustig aan opbouwen.
Paardrijden gaat helaas met vallen en opstaan, en daardoor een hoop angst.
Ik hoop dat het allemaal goed komt met je en dat je straks weer zonder angst kunt rijden!

**Geplaatst**: 15-01-13 14:13

Geplaatst: 15-01-13 14:13

Herkenbaar verhaal. Reden dat ik ooit ben gaan mennen, omdat ik me niet meer vertrouwd voelde OP het paard (ook begonnen ooit na fikse valpartij).
Maar de kriebel die bleef en ik vroeg me toch af of ik de angst niet kon overwinnen.
Ben toen een workshop Centered Riding gaan doen (bij Vanda Oosterhuis) en dat heeft me enorm geholpen.
Je leert ontspannen en vertrouwen in je eigen lichaam en dat van je paard, en je werkt een deel zonder paard voor oefeningen.
Heb daarna zelfs weer buitenritten gemaakt.

**Geplaatst**: 15-01-13 14:17

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 15-01-13 14:17

Heb hetzelfde meegemaakt en ik ben er 25... Toen had ik nog geen eigen paardje. Was nog in de manege. Vol vuur beginne borstelen en opzadelen. Met volle goesting op weg naar de buitenpiste lekker in de zomer. Zit erop.... En begon om niets te huilen. Was dat paard ondertussen 3 jaar gewend, nooit gevallen ofzo. Ik kreeg precies altijd angstaanvallen. Heb dit 4 lessen meegemaakt en heb dan beslist om te stoppen. Heb een pauze ingelast van 8 maanden... En ben dan in een andere manege op het gemak opnieuw begonnen (mijn hart brak telkens bij het zien van mensen die paard reden

). Heb ondertussen mijn eigen paard en het vertrouwen is volledig terug!

**Geplaatst**: 15-01-13 14:22

Geplaatst: 15-01-13 14:22

ik zat van de zomer nog huilend op mijn paard...het is de leeftijd, je bent niet meer onbezorgd en weet welke risico's er zijn.
het hoort er nu eenmaal bij maar geef niet op joh, dat is zonde.
Neem kleine stapjes zodat je weer vertrouwen krijgt.
Je hoeft echt niet volgende maand 1,30 m te springen !

**Geplaatst**: 15-01-13 14:35

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 15-01-13 14:35

Pff wat naar dat je angstig bent geworden. Ik herken het wel, voordat ik mijn pony kocht ben ik 2x in het ziekenhuis beland na een val van mijn toenmalige bijrijdpaard (1x zware hersenschudding en 1x hersenschudding, gebroken sleutelbeen, spier gescheurd, ruggenwervel verschoven en zitbeenknobbeltje gebroken).

Ik was echt heel angstig en dacht nooit meer op een paard te zitten. Echter een jaar later, volledig hersteld, begon het te kriebelen en kocht ik een onbeleerde haflingerruin van 2. Ik ben met 'm begonnen met wandelen, poetsen, grazen etc. en heb hier een enorme band door opgebouwd. Ben in die tijd ook in aanraking gekomen met parelli en ben meer over het 'wezen' paard gaan leren. Anderhalf jaar later heb ik 'm zelf ingereden. Nooit gedacht dat ik dat zou durven, maar ik kende m'n paard zo goed, had zoveel geleerd over de gedragingen van paarden, dat ik precies wist wanneer ik te ver zou gaan, wanneer ie zou schrikken, wanneer er spanning was en hoe ik die spanning kon laten afvloeien. Ik heb nooit angst gevoeld op m'n huidige pony. Vanaf het eerste moment dat ik erop stapte tot nu.

Wat ik hiermee wil zeggen, misschien kan je een verzorg/bijrijdpaardje vinden waarmee je eerst lekker op de grond aan de slag kan, zodat je vertrouwen weer wat terug kan komen, zodat je leert waarom een paard kan schrikken en hoe je de eerste signalen kan ontdekken zodat het niet meer onverwacht komt. Het blijven vluchtdieren, ze kunnen altijd schrikken, maar het 'onverwachte' maakt het eng.

Of lees je wat in over het natuurlijk gedrag van paarden. Het pakket Liberty & Horse Behavior van Parelli heeft mij echt m'n ogen doen openen. Wellicht kun je dat ergens 2e hands verkrijgen. Sterkte! Het komt goed!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-01-13 14:44

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst door de TopicStarter : 15-01-13 14:44

Met grondwerken en alles daarom heen heb ik weinig tot geen schrik. Of het nou een shetje is of een grote reus, ik wandel er zo mee aan. Het is echt het moment dat ik erop zit.
En het meest rare is nog, vorige week had ik bijna een paard gekocht. Toen besloten om het toch maar niet te doen, vanwege mij angst en drukke studie.

**Geplaatst**: 15-01-13 14:47

Re: En toen zat ik huilend op een paard tijdens de les

Geplaatst: 15-01-13 14:47

Maar dat is het ook, ernaast heb je geen angst. Had ik ook niet. Ik was niet bang voor paarden. Maar doordat je een dier door en door leert kennen door er veel naast te doen, weet je ook wat ie doet als je erop gaat.

**Geplaatst**: 15-01-13 14:52

Geplaatst: 15-01-13 14:52

Wel moeilijk als je dat telkens mee maakt...
Maar ik denk dat het wel weer goed komt!!
Misschien is het lastig maar als jij je gaat onspannen doet dat
paard dat ook..
Heel veel succes bij je volgende lessen en laat ons weten hoe het
dan ging!!
Ben erg benieuwd!!

**Geplaatst**: 29-01-13 00:39

Geplaatst: 29-01-13 00:39

Ik rij al bijna 15 jaar, en ben er dus al vaak afgeknettert...
Maar nu ben ik bijna 2 jaar geleden van een paard gevallen mn nek zwaar gekneusd waar ik nu nog steeds heel veel last van heb...
Ik ben nooit gestopt met rijden.

Ik ging verhuizen en ben toen stage gaan lopen op een handelstal waar de eigenaar zei dat het stuk voor stuk brave paarden waren,,, en als je er dan af lag en vroeg hoe oud ie was bleek ie nog niet eens of nauwelijks onder het zadel/onder de man te zijn geweest...
Ik kreeg een ontsteking aan mijn evenwichtsorgaan en sinds dien zit ik een heel stuk minder stevig in het zadel...
Uiteindelijk wilde ik weer wat vertrouwen terug winnen en ben toen op een manege gaan rijden waar ik een stuk meer vertrouwen kreeg.

Niet veel later kreeg ik een eigen paard (+-1 jaar terug).
Dit paard ging van kwaad tot erger totdat ik hem niet eens meer naar de wei durfde te brengen...
Na 5 maanden met dit paard te hebben "gevochten" kreeg ik een ander paard...

Ik ben inmiddels in 3 maanden tijd 2 keer van hem gevallen met zwaar gekneusde ribben en gekneusde heup en ook al is het niet zijn schuld geweest ben ik toch heel bang geworden om hem te rijden...
Ik heb 13 jaar zonder enige angst rond gereden en er vaak genoeg afgelegen en pijn gehad maar nu de laatste 2 jaar krijg ik het niet van me af...
Het begint zelfs zo erg te worden dat ik in huilen uitbarst als ik op zijn rug zit of er ook maar aan denk....
En als ik me er overheen probeer te zetten wordt ik licht in mijn hoofd ga ik wazig zien en begin ik helemaal te trillen.

Ik wil zo graag van deze angst af en lekker kunnen rijden en springen met mijn paardje maar ik zou niet weten hoe,,,
Ik hoop dat jullie weten wat ik kan doen....

**Geplaatst**: 29-01-13 01:00

Geplaatst: 29-01-13 01:00

Ik heb ook een tijd gehad dat ik erg angstig ben geweest (ben wel iets jonger dan jij, maar was wel goed bang!).
Ik heb het maar even aangezien maar kwam er niet overheen en ben dus gestopt met rijden.
Toen ben ik van manege veranderd en sindsdien durf ik eigenlijk 'alles'. (Als het realistisch is voor mijn rijkwaliteiten & het paard , ik bedoel, ga me niet met een shet van 1 een hindernis van 2m overduwen

)
Misschien kan het voor jou helpen om lessen aan de longe te nemen? Of dat je instructrice er de hele tijd naast blijft lopen? Je moet eerst het vertrouwen terugkrijgen, dat is het belangrijkst!

**Geplaatst**: 29-01-13 12:51

Geplaatst: 29-01-13 12:51

Ik was vroeger ook een schijterd, en dat ben ik nog wel...
Heb vanaf mijn 14e voor een Haflinger-fokker gereden. Vaak jonge onbeleerde ponies. Tja, dan viel je wel eens.
Maar mijn drang om te rijden was groter dan mijn angst, dus ik ging gewoon.

Vanaf mijn 18e heb ik eigen paarden gehad. En daar ben ik ook regelmatig afgestuiterd.
Voor wedstrijden heb ik nog wel vaak wat spanning, zeker bij promotie naar een hogere klasse....

Tja, angst. Waarvoor eigenlijk? Is soms moeilijk. En moeilijk onder controle te houden.
De een heeft het ook erger dan de ander, en een derde weer helemaal niet.
Een vriendin van me had elke keer weer buikpijn als ze op haar eigen bomproof paard ging rijden. Je moet er wel plezier in hebben/houden....

**Geplaatst**: 29-01-13 16:43

Geplaatst: 29-01-13 16:43

Stop thinking start singing!

Even een psychologisch praatje: je hersenen kennen het woord 'niet' niet. Zeg jij tegen jezelf: als hij maar 'niet' schrikt, zeg je met je lichaamstaal tegen je paard: schrik. Als ik zo'n moment had ben ik gewoon liedjes gaan zingen in mezelf zolang je de woorden maar wel zachtjes spelt!
Het zorgt ervoor dat oa je ademhaling rustig wordt en je hebt in je hoofd geen tijd meer om over andere dingen na te denken.

Zelfde als ik zeg: denk NIET aan roze vliegende olifantjes... Want waar denk je aan? Roze vliegende olifantjes..!
Dus doelloos bezig zijn met rondjes om van jou angst af te komen gaat het niet worden. Je gaat er alleen maar banger van worden!!
Dus je moet een betrouwbaar paard zoeken wat lekker doorloopt waarop je lekker dingen kan oefenen. Dus bijv. het wijken, of stelling nemen, of tempo wisselingen etc. Als je er na een tijdje achterkomt dat het rijden lekker gaat en goed lukt zal je angst afzwakken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-02-13 14:27

Geplaatst door de TopicStarter : 23-02-13 14:27

Update,

Ik rijd weer paard, al gaat dit nog wel iets voorzichtig, maar het gaat goed!
De grootste angst was dus echt een tijdelijk iets.
Ik rijd nu vrolijk rond op een bijna 5 jarige van ongeveer 1.78, hij is zelfs nog wat fris. Misschien ging het iets makkelijker omdat ik dit paard al langer ken. En de eerste keer erop ging heel onverwachts. Ik stond bij mij vriendin te kijken en zij stapt af en zet haar cap af en zegt, Roxy kom jij er maar even erop. Ik dus uuh dat durf ik niet. En kreeg als antwoord, dan gaan we je van je angst afhelpen. Dus hup ik erop en 10 minuten later reed ik alleen door de bak in draf. Zij geeft mij nu ook les en rijd nu 1 keer per week op haar paard, gister zelfs ff alleen in de bak gereden, zij moest naar het toilet en heb er nog eens niet aangedacht dat er iets kon gebeuren. Had het zelfs niet in de gaten dat ze alweer terug was. Achteraf moest ze niet naar het toilet maar stond om een hoekje te kijken hoe ik reageerde en als er iets zou gebeuren dat ze toch snel in de bak was voor te helpen.

Ik ben zo blij dat ik weer met plezier op een paard zit.

Ik wil jullie nogmaals bedanken voor alle goede tips & de lieve woorden. Dat heeft me echt goed gedaan!