@unicorn_kiss: Mijn paard is inderdaad erg scheef, daarnaast is hij VERSCHRIKKELIJK sterk, en vanaf het voorgaande jaar gewend om met heele lange teugel rond te gaan. Dit omdat ik in het verleden letterlijk met bloedneuzen van hem afgestapt ben omdat hij zich verzette tegen teugeldruk en met zijn voorhoofd tegen mijn neus aankwam. Tijdje met slof gereden, hielp iets in de zin van zelfvertrouwen opbouwen, maar mijn paard heeft daar niet van leren nageven/ontspannen. Toen met veel moeite weten te overtuigen om laag te lopen, dat vond hij moeilijk, maar op den duur lukte dat perfect! alleen na een jaar waarin ik dus geen les heb gehad (instructrice hield wel een oog op me gericht hoor, en gaf ook zeker af en toe aanwijzingen) werd mij verteld dat ik het halsstrekken inmiddels wel onder de knie had
. Dát kunnen we nu wel, en daarbij ontspant hij ook aardig (zolang ik niks vraag), tijd voor de volgende fase, iets meer oprichting.. Daarbij vind ik het moeilijk een balans te vinden. Hij heeft een hals die er echt op zit ipv ervoor, dus oprichting vind hij niet moeilijk, maar dan tegelijk nageven, RAMP!!
Hij is ook nog behoorlijk lang en loopt erg op de voorhand.
Dus ik heb een paard dat scheef is, niet wil nageven, heel lang is en snel uit elkaar valt en moeite heeft zijn achterhand te gebruiken. Ik als ruiter heb moeite om te ontspannen als hij nageeft, omdat hij voor mijn gevoel ieder moment weer kan gaan sterrekijken (hij geeft inderdaad niet écht na, en dat voel ik) waarbij ik uit het zadel gelanceerd word en een stuurloos en remloos paard onder me heb. zodra ik hem recht maak of meer gas geef in de galop verliest hij zijn balans en springt hij overkruist of changeert volledig om, soms zelfs om de 3 passen. Mond ook bijna altijd open, echt pijnlijk om te zien voor me..
thermografisch onderzoeken; waar laat je dat doen?
@heleen06
Ik durf hem inderdaad niet écht te rijden, omdat hij dan al snel in verzet gaat en ik m volledig kwijt ben. Gister zo'n dag dat ik het weer ging proberen, en dan heb ik het alleen over nette overgangen rijden (geen aanhuppel, terugvallen) enkele voltes waar ik het wil, zowel binnenstelling als zonder stelling) maar hij ging me toch over de zeik! bit vast en rennen maar, nu hebben we een flinke buitenbak en reed ik alleen, dus ik dacht; prima, dan ren je toch lekker! maar na bijna 15minuten in verlichte zit rengalop geprobeerd rond te sturen zat ik bijna te huilen, ik was kapot! hij daarentegen gaf geen kik, en rende vrolijk verder. omdat ik echt helemaal gebroken was, maar nog geen fatsoenlijk iets voor elkaar had gekregen ben ik naar de longeerbak gereden, afgestapt en teugels vastgemaakt en daar nog 30 minuten laten uitrazen. Mijn plan was, paar minuten laten rennen tot hij zelf niet meer kan en dan nog een rondje of 2 door laten lopen (stoppen als ík het zeg) maar er kwam geen rustpunt in. toch maar weer opgestapt met de gedachte "zal nu wel moe zijn, kan ik toch nog 5 minuten iets doen" weer terug in de buitenbak was het weer; bit vast en gaan. Ik kon niet meer en heb de strijd op moeten geven. hij heeft in totaal bijna 2,5 uur in rengalop als een bezetene rondgerend. Ben er erg van geschrokken, lijkt mij dat alleen adrenaline zo'n reactie kan geven, maar waar komt die adrenaline vandaan? Hij stond te hijgen als een gek en was gewoon wit van het zweetzout.
Heb m vandaag direct van zijn extra voer afgehaald (kreeg naast 1 kg basisbrok nog 3/4 merriebrok en 3/4 sportmuesli)
maar weet niet meer hoe en wat; hij is nooit een makkelijk dressuurpaard geweest, maar wel altijd eerlijk en voorspelbaar. De lol raakt er voor mij af, hij lijkt ook absoluut geen plezier in mij en het werk te hebben...