murphy102 schreef:Jazzgps, er bestaat geen voorgeschreven vorm van hoofd-halshouding. Het is een proces waarbij het één een gevolg is van het ander.
Doordat je steeds weer met iets anders bezig bent, verandert de hoofd-halshouding voortdurend van wat hoger naar wat lager en wat langer in de hals.
We noemen dit: RELATIEVE oprichting. Het paardenlichaam is constant in beweging, is dynamisch en daarom verandert de positie steeds weer van de hoofd- halshouding.
Een paard in verzameling, dat zichzelf draagt en als gevolg daarvan diep door de grote gewrichten in de achterhand buigt heeft dus het gewicht meer naar achteren.
Het directe gevolg hiervan is dat de nek het hoogste punt wordt, waardoor de neusrug vóór de loodlijn hoort te komen.
Dit wordt niet door de hand afgedwongen, dit is een gevolg van...
Als je vervolgens hieruit weg wilt naar een uitgestrekte draf, zul je zien dat de hoofd-halshouding verandert:
het paard verlengt het frame (wordt a.h.w. langer), hij verruimt zijn passen waarbij de achterbenen ver naar voren moeten grijpen. De hand staat dit toe en mag het paard niet op de "rem" zetten, zodat de hals en het frame de ruimte krijgen om te verlengen. Het gevolg híervan is dat de hoofd-halshouding dus uit die vorige oprichting (v.d. verzameling) moet komen om de uitgestrekte draf goed uit te kunnen voeren:
De hoofd-halshouding verandert dus voortdurend, past zich aan aan de gevraagde nieuwe situatie, mits de ruiter juist handelt.
Daarom noemen wij dit RELATIEVE oprichting. Dit is vanuit de biomechanica gezien, de enige juiste oprichting, omdat deze steeds een gevolg is van...
Daarnaast spreekt men van een ander soort oprichting, indien de ruiter deze oprichting níet aanpast aan het bewegingen van het paard.
Deze oprichting wordt afgedwongen door de ruiter: de ruiter "plaatst het paard bovenin":
we spreken over ABSOLUTE oprichting.
Mijns inziens is deze oprichting níet correct, omdat het 't paard belet zijn lichaam aan de nieuw gevraagde "opdracht" aan te passen: het paard blijft bovenin, knikt doorgaans in de 3e en 4e halswervel en heeft de neusrug áchter de loodlijn.
Paarden die in de absolute oprichting gereden worden, krijgen dus níet de ruimte om in bijv. de uitgestrekte draf het frame te verlengen. Doorgaans ziet men dat de achterbenen "achter" de massa blijven ipv ver onder de massa te treden. Het ruggebruik is daarbij allesbehalve optimaal, meestal geen losse, swingende rug.
Waarom kiezen ruiters hier dan voor, kun je jezelf afvragen?
Het geeft een bepaald spektaculair beeld, wat men tegenwoordig schijnbaar graag wil zien en ook vaak door juryleden beloond wordt.
Onzin, er is wel degelijk een voorgeschreven vorm van hoofd/halshouding. Nek als hoogste punt. Dus lekker Duits.
Ik word echt onpasselijk van je galspuwerij
