Mijn ouwe goedzakje van 21 jaar was altijd heel erg braaf buiten. Hij liep overal langs en nergens van onder de indruk. Mijnheer wordt erg goed verzorgd en is vollop in training na een respectvolle opbouw (mijnheer was ong klinisch dood toen ie 2 jaar geleden bij mij kwam). Hij is zelfverzekerd nu en kan volgens hemzelf de hele wereld aan. Ineens zijn takken op de grond, een paardendrol op een pad, een vreemde schaduw, witte papiertjes etc spannend. Eerlijk gezegd vind ik het heerlijk dat ie zo bruist nu. Maar er zijn momenten dat ie echt dwars gaat doen en dan werkt bij mij maar 1 manier. Zelf kilometers ver weg kijken. Dáááár gaan we naartoe. Als ik dat niet doe, draait ie zo bv achteruit de sloot in... Ik moet dus het obstakel zwaar negeren en vooruit denken. Niet overdrijven (leuke woordspeling
), maar gaan...